Πηγή: Techie Chan
Κάποια μέσα διαφήμιζαν εχθές την επάνοδο της αργεντινής στις διεθνείς αγορές μετά τη στάση πληρωμών ομολόγων ύψους 93δις δολαρίων το 2001. Η ακριβής είδηση έλεγε πως το 66% των επενδυτών δέχθηκαν τους όρους της ανταλλαγής (swap). Όσο κι αν έψαξα λοιπόν δεν βρήκα πουθενά γιατί αυτή η είδηση μεταφέρεται ως επάνοδος της αργεντινής στις αγορές.
Το φέσι ύψους 93δις δολαρίων που έβαλε η αργεντινή το 2001, ήταν η μεγαλύτερη στάση πληρωμών που είχε συμβεί ποτέ. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και εκβιασμούς, ο περονιστής Νέστορ Κίρχνερ το 2005, έπεισε το 76% των επενδυτών που είχαν αργεντίνικα ομόλογα να τα ανταλλάξουν με άλλα χαμηλότερης αξίας και μεγαλύτερης διάρκειας. Οι κάτοχοι των 70δις δέχθηκαν λοιπόν να πάρουν στην ουσία 25-35% της αξίας των ομολόγων που διέθεταν. Με λίγα λόγια για κάθε δολάριο παλιού ομολόγου, ο επενδυτής έπαιρνε 25-35 σεντς. Κάπου εκεί κοντά (τον γενάρη του 2006), η αργεντινή ξεπλήρωσε και το σύνολο των περίπου 9δις που χρώσταγε στο ΔΝΤ, μια απόφαση περισσότερο πολιτική που ήθελε να δείξει την απεμπλοκή της Αργεντινής από τις βδέλες του ΔΝΤ. Άλλωστε το 2006 ήταν μια χρονιά που το ΔΝΤ έβλεπε τους πελάτες του να μειώνονται δραματικά.
Βλέπετε το “καλό” όνομα του ΔΝΤ είχε γίνει συνείδηση στους περισσότερους πολιτικούς του αναπτυσσόμενου κόσμου μετά το παράδειγμα της ασιατικής κρίσης του 1997. Εκεί, όποια χώρα ακολούθησε τις συμβουλές του ΔΝΤ ή καθυστέρησε δραματικά να ξεφύγει από την κρίση ή βυθίστηκε ακόμη πιο βαθιά. Ο Κίρχνερ λοιπόν, θέλοντας να δείξει πως αλλάζει σελίδα σε αυτή την 20ετή σχέση με το ΔΝΤ, το ξαπόστειλε μια και καλή.
Παρόλαυτα, υπήρχαν περίπου 23δις που άνηκαν σε επενδυτές που δεν δέχθηκαν την αλλαγή των ομολόγων, επιθυμούσαν να εξοφληθούν στο 100% της αξίας τους και εμπόδιζαν κάθε προσπάθεια της Αργεντινής να προσφύγει στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. 9 χρόνια αργότερα λοιπόν, και μετά από σκληρούς εκβιασμούς, το 66% αυτών των 23δις δέχθηκαν μια παρόμοια ανταλλαγή (swap) με αυτή του 2005. Αυτή ήταν και η χθεσινή είδηση. Κάτι πολύ θετικό για την αργεντινή, διότι πια είναι πολύ λίγοι εκείνοι οι ομολογιούχοι (συγκεκριμένα κατέχουν ομόλογα αξίας 6δις) που βάζουν εμπόδια στην πρόσβαση της αργεντινής στις διεθνείς αγορές.
Πόρισμα 1ο: Η αργεντινή τόσα χρόνια αναγκαζόταν να εκδίδει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, διότι δεν μπορούσε να δανειστεί από το εξωτερικό.
Πόρισμα 2ο: Ακόμα κι αν ξεπεράσει και τα τελευταία εμπόδια, το επιτόκιο που θα χρεωθεί για τα καινούργια ομόλογα θα υπερβαίνει πιθανότατα το ληστρικό 10%.
Πόρισμα 3ο: Παρότι η αργεντινή είχε ανάπτυξη της τάξης του 5%, ο πληθωρισμός συνεχίζει να τρέχει στο 25% κάνοντας δύσκολη κάθε προσπάθεια συσσώρευσης κεφαλαίων στο εσωτερικό.
Πόρισμα 4ο: Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν λέμε πως σε περίπτωση στάσης της Ελλάδας (με χρέος 300δις), η επάνοδός μας στις αγορές θα είναι σύντομη. 10 χρόνια τώρα η αργεντινή δεν το έχει καταφέρει, εκτός εάν θεωρούμε πλησιέστερο παράδειγμα για την ελλάδα την πυρηνική Ρωσία και τη στάση του 1998.
Παρά τις ελάχιστες γνώσεις μου περί τα οικονομικά, πιστεύω ότι για τη χώρα μας ο καλύτερος δρόμος θα ήταν η στάση πληρωμών διότι:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά κεφάλαια αρκετά μας έχουν αρμέξει 200 περίπου χρόνια.
2) Η στάση πληρωμών ακόμα και αν απομακρύνθηκε, σε δυόμισι χρόνια θα είναι αναπόφευκτη δεδομένου ότι τότε το χρέος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι είναι σήμερα και από ότι γράφεται θα πλησιάζει το 160% του ΑΕΠ, δηλαδή κάπου 400(+) δις ευρώ. Δηλαδή τότε που θα χρειαστεί και πάλι να απευθυνθούμε στις αγορές, κανένας δεν θα μας δανείζει.
3) Η αξιοπρέπεια της χώρας μας και του λαού μας επιβάλει να διατηρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία. Προσωπικά ντρέπομαι αφάνταστα να ακούω συνέχεια ότι θα πρέπει να συμφωνήσει η τρόικα, ή δεν συμφωνεί η τρόικα, ή το επιβάλει …. το απαιτεί … είναι κάθετη … δεν το δέχεται κλπ. Τι στο διάβολο είμαστε; Κράτος μπανανία;;
4) Η υπογραφή αυτού του επαίσχυντου συμφώνου παράδοσης της διακυβέρνησης της χώρας, που φέρει την ηπιότερη ονομασία ΜΝΗΜΟΝΙΟ, μόνο ως προς τα πρωτόκολλα που υπόγραψε ο Τσολάκογλου μπορεί να συγκριθεί. Ο Τσολάκογλου όμως καταδικάστηκε σε θάνατο για συνθηκολόγηση ενώπιον του εχθρού και για εθνική αναξιότητα διότι σχημάτισε κατοχική κυβέρνηση.
5) Η αποδοχή ακόμη περισσότερο του όρου περί παραίτησης του κράτους από κάθε ασυλία που απολαμβάνει ή πρόκειται να αποκτήσει (για την προστασία των περιουσιακών του στοιχείων), καθώς και ο ορισμός του Αγγλικού δικαίου ως το δίκαιο εκδίκασης των απαιτήσεων των δανειστών μας σε περίπτωση αδυναμίας εμπρόθεσμης εξόφλησης των χρεών μας και ακόμη ότι σε αυτούς τους όρους συμπεριλαμβάνονται πλέον και τα ομόλογα που κατέχουν και οι υπόλοιποι δανειστές μας, όλα αυτά συνιστούν κατά την δική μου προσωπική άποψη ενυπόγραφη παράδοση της χώρας που νομίζω ότι μόνο ως έγκλημα εσχάτης προδοσίας μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ύστερα από τα παραπάνω η σίγουρη χρεοκοπία μας (στάση πληρωμών) σε δύο ή τρία χρόνια θα γίνει υπό απείρως χειρότερες συνθήκες.
Πιθανό σε αυτά που γράφω να κάνω λάθος. Αλλά η δική μου λογική και το αισθητήριό μου αυτά λέει.
Τώρα σε περίπτωση χρεοκοπίας μας πιστεύω ότι η δική μας περίπτωση θα είναι τελείως διαφορετική από αυτή της Αργεντινής. Οπωσδήποτε θα υποχρεωθούμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Δεύτερο δεν ξέρω αν θα πρέπει να φύγουμε από την ευρωζώνη. Τρίτο έχουμε σημαντικό τουρισμό που φέρνει συνάλλαγμα και μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο. Τέταρτο διαθέτουμε σημαντική ναυτιλία και εισροές συναλλάγματος από Έλληνες της διασποράς. Πέμπτο βρισκόμαστε σε ένα εμπορικό σταυροδρόμι το οποίο μας παρέχει σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης, δηλαδή δεν είμαστε αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Έκτο έχουμε τη δυνατότητα να κινητοποιήσουμε σημαντικούς παράγοντες της διασποράς για σημαντικές επενδύσεις στη πατρίδα μας. Υπάρχουν και άλλα, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Υπάρχει όμως και ένα σημαντικό μειονέκτημα. Το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού είναι μακριά κατώτερο των περιστάσεων. Δεν χρειάζεται ανάλυση. Στη πραγματικότητα η πατρίδα μας στερείται ηγεσίας με όραμα για να πάει τη χώρα μπροστά και ικανότητες για να διαχειριστεί με επάρκεια τα προβλήματα.