Σε «βρώμικη» ομηρία η χώρα...

Πηγή: Καθημερινή 6/5

Της Ζεζας Ζηκου

Με τα Μνημόνια και τον διχασμό του λαού και των κομμάτων σε «μνημονιακά» και «αντιμνημονιακά», η Ελλάδα εισήλθε στη δική της εποχή των άκρων μιας «βρώμικης» ομηρίας. Ο όρος έχει επινοηθεί από τον μαρξιστή ιστορικό Ερικ Χόμπσμπαουμ και αφορά στον «μικρό 20ό αιώνα», με αφετηρία το 1917 και τέρμα το 1989. Τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., έχουν δεσμευτεί ώστε οι διατάξεις του νέου Μνημονίου να κατοχυρωθούν και από το νέο Σύνταγμα που θα προκύψει από την εντός του 2012–2013 υποχρεωτική αναθεώρηση και τροποποίηση του υπάρχοντος.

Τα νέα δάνεια δεν θα χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη της ανάπτυξης και του μεσαίου επιχειρηματικού κόσμου, η ύπαρξη του οποίου είναι προϋπόθεση επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας, αλλά, για τη μετάλλαξη του προηγούμενου χρέους σε μια νέα μορφή εθνικού χρέους προστατευόμενη από το αγγλικό δίκαιο, με την επιπλέον δυνατότητα άμεσα της κατάσχεσης του δημόσιου πλούτου. Με το άρθρο 1 του υπογραφέντος νέου Μνημονίου δημιουργείται ταμείο με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.», το οποίο διοικείται κατ’ ευθείαν από την τρόικα και τους διεθνείς δανειστές, απαλλάσσεται από κάθε μορφή φορολογίας και η λειτουργία του βαρύνει μόνον το ελληνικό Δημόσιο. Και τα έσοδα από την πώληση της δημόσιας περιουσίας θα πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στους δανειστές και όχι στο ελληνικό κράτος.

Ο εχθρός είναι εντός. Και η ελπίδα, επίσης. Του Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη

Πηγή: tvxs.gr

του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη (Ο Καιρός)

Ο ελληνικός λαός βαδίζει προς τις κάλπες οργισμένος, είτε πρόκειται να ψηφίσει κάποιο από τα δυο κόμματα εξουσίας, είτε ένα από τα κόμματα της αριστεράς, της συγκυρίας ή της διαμαρτυρίας. Στη συντριπτική του πλειονότητα ο λαός βλέπει σαν διακύβευμα των εκλογών το οικονομικό του μέλλον, μέσα από τον στενό οικογενειακό προϋπολογισμό, ο οποίος στενεύει όσο πάει και πιο επικίνδυνα. Αυτό, όμως, είναι το αποτέλεσμα.

Εκείνο που πρωτεύει και δεν πρωταγωνιστεί στην εκλογική μάχη, κυρίως από τα δυο κόμματα εξουσίας, είναι το αίτιο. Η χώρα και οι κάτοικοι της δεν έχουν πρόβλημα μελλοντικής επιβίωσης εξ αιτίας οικονομικών λόγων. Αλλ’ εξαιτίας πολιτικών και κοινωνικών. Η χώρα δεν βρίσκεται σε δεινή θέση επειδή δεν ήταν νομοταγής στις οικονομιστικές απαιτήσεις μιας ευρωπαϊκής συμφωνίας, όπως αρέσκονται να διατυμπανίζουν οι εκπρόσωποι της τρόικας και οι εδώ υποστηρικτές τους. Ούτε επειδή οι εγχώριες πολιτικές εξουσίες διαχειρίστηκαν - και διαχειρίζονται-  λάθος την οικονομία της χώρας. Η Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια ενός πολυπλόκαμου τέρατος, που το ένα του κομμάτι ανασαίνει σε διεθνές επίπεδο και το άλλο εδώ μέσα.

Σε "νευρική" κρίση ευρωκράτες και μνημονιακοί

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Με διάχυτη την ανησυχία των διεθνών και ευρωπαϊκών γερακιών του νεοφιλελευθερισμού οδηγούμαστε αύριο στις κάλπες στη χώρα μας και στη Γαλλία. Μια κρίσιμη εκλογική "συγκυρία" έρχεται να δονήσει ισχυρά την έως σήμερα πορεία της Ευρωένωσης που ποδηγετήθηκε από το καταστρεπτικό δίδυμο Μερκοζί. Η ήττα του Σαρκοζί και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, αλλά και η αναμενόμενη κατεδάφιση των μνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα σφραγίζουν το τέλος της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ολέθρου για όλη την Ευρώπη.

Αριστερά για ανατροπή του ευρωνεοφιλελευθερισμού

Παρά τις όλο και πιο δεξιές κορώνες και τις απειλές του Σαρκοζί για Γαλλία που θα γίνει Ελλάδα, βλέπει τώρα τον Ολάντ να αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας, την οποία ο ίδιος μετέτρεψε σε υποτακτικό της Μέρκελ. Η σιδηρά καγκελάριος βλέπει ότι, παρά τις βοήθειες στον Σαρκοζί, ο εκλεκτός της χάνει την εκλογή και μαζί του καταρρέει ο σιδερένιος αγώνας των δύο.