Δωρέαν Χρήμα για όλους τώρα*

ΠΗΓΗ: Techie Chan

Καθώς στην ελλάδα αναμένουμε να μάθουμε τα αποτελέσματα του λότο (αλλιώς γνωστό κι ως PSI++), για την επιτυχία του οποίου ας μην είμαστε σίγουροι (διότι δεν θα πάρουν όλοι δωράκια όπως οι ελληνικές τράπεζες), στην ευρώπη παίζεται ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι που έχει να κάνει με το πόσο χρεοκοπημένα πια είναι τα 2/3 της ευρωζώνης. (αλλά δεν είναι ευγενικό να το λέμε)

Πάρε κόσμε 300δις, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει.*

Η ΕΚΤ στις 29/02 πρόσφερε την αγαπημένη μας “έκτακτη βραχυπρόθεσμη τριετή ρευστότητα” (το έκτακτη και βραχυπρόθεσμη το εννοούν σε γεωλογικές περιόδους). Στα 530δις έκατσε η μπίλια αυτή τη φορά, εκ των οποίων τα 300δις είναι φρέσκα φρέσκα και ζεστά από το πληκτρολόγιο της εκτ, κατευθείαν στους λογαριασμούς των τραπεζών. Όπως είναι εμφανές οι ευρωπαϊκές τράπεζες και ταυτόχρονα οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα ήταν εκτός αγορών αν δεν είχαν αυτή την ένεση νέου χρήματος για δεύτερη συνεχόμενη φορά (η πρώτη ήταν το δεκέμβρη).

Το παράλογο των τεκμηρίων

Πηγή: Μικρός Φωκίων

Στην χώρα που γέννησε την λογική, η λογική μας έχει εγκαταλείψει εντελώς. Για παράδειγμα το καθεστώς με τα τεκμήρια, όπου υποτίθεται ότι θα πιαστούν οι φοροφυγάδες. Όμως επί της ουσίας οι φοροφυγάδες θα συνεχίσουν να κάνουν πάρτι, έστω δίνοντας ένα χαρτζιλίκι στο κράτος ενώ παράλληλα θα υπάρχουν πολλοί πολίτες που όντας άνευ εισοδημάτων λόγω ανεργίας θα κληθούν να πληρώσουν φόρο.

Θα δώσω δύο παραδείγματα πραγματικών περιπτώσεων, και σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις.
Παράδειγμα πρώτο. Άγαμη μητέρα με δύο παιδιά είναι μακροχρόνια άνεργη, από τον Ιούνιο του 2010. Κατά το 2011 το μοναδικό της εισόδημα ήταν το επίδομα ανεργίας για 6 μήνες, δηλαδή 3300 ευρώ. Όμως έχει αγοράσει από το 2008 ένα σπίτι 93 τετραγωνικών μέσω άτοκου δανείου ΟΕΚ για το οποίο το 2011 δεν μπόρεσε να δώσει ούτε μία δόση του δανείου λόγω ανύπαρκτων εισοδημάτων με αποτέλεσμα να χρωστάει ήδη 6600 ευρώ στον ΟΕΚ. Παρόλα αυτά το σπίτι αυτό θεωρείται τεκμήριο (περίπου 4000 ευρώ). Παράλληλα της διαθέτει ένα αυτοκίνητο του 2000 το οποίο είναι 1000 κυβικών και το οποίο έχει να δει συνεργείο και σέρβις από την προ κρίσης εποχή. Τεκμήριο και αυτό (περίπου 2000 ευρώ). Παράλληλα υπάρχει και το τεκμήριο διαβίωσης (3000 ευρώ).

Germany has run out of patience

Greece has been left in an impossible position – and Wolfgang Schaeuble's finance ministry knows it

Customers queue to buy sacks of potatoes at cost price in Thessaloniki. Farmers in northern Greece have joined forces with residents to provide cheap produce to the people. Photograph: Sakis Mitrolidis/AFP/Getty Images

Posted by

Philip Inman, economics correspondent

Sunday 4 March 2012 18.24 GMTThe Guardian

The German government has run out of patience. It was obvious at the EU summit on Friday when the German delegation let it be known that the second rescue package for Greece must be the final word. If it proves too small, and Greece cannot afford to pay public sector wages, then it must default on its debts.

Talking to senior German negotiators last week, I found a change in attitude that was shocking for its clear and cold-hearted resolution.

Not so long ago Berlin was concerned to be viewed as a champion of European unity. There was a genuine fear that a Greek default would terminate 50 years of building towards a European super state.

Will Greece Be Ruled by the Bankers - or Its People?

ΠΗΓΗ: truthout

by Peter Bratsis

The most central and constant dilemma in modern politics has been the choice between the political desires and demands of citizens versus the policy expertise and prudence of bureaucrats and specialists. For the more democratically inclined, those like Machiavelli and Aristotle, the judgments of the many, as flawed as they often may be, are nonetheless more trustworthy than the commands of the elite. The few, no matter their credentials or honors, are never able to match the collective intelligence of the multitude.

For others, including those who drafted the US Constitution, the whims and desires of the many are a great threat to social order, and the special few must stand as a moderating force between them and the levers of government. 

1 τρισ. € στις τράπεζες!

Πηγή: ΕΘΝΟΣ 3/3/2012

του Γ. Δελαστίκ

Θυμός μεγάλος θα καταλάμβανε τους Ευρωπαίους πολίτες -και ιδίως των χωρών που υποφέρουν υπό το καθεστώς επαχθέστατων και ολέθριων Μνημονίων- αν συνειδητοποιούσαν πραγματικά τι έγινε την Τετάρτη, 29 Φεβρουαρίου. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς θορυβώδεις και γελοίες συνεδριάσεις και συνόδους κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσα σε μία και μόνη μέρα μοίρασε... μισό τρισεκατομμύριο ευρώ (529,5 δισεκατομμύρια για την ακρίβεια) στις τράπεζες! Μαζί με άλλο μισό τρισεκατομμύριο (489 δισεκατομμύρια) που είχε δώσει και πάλι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα στις 21 Δεκεμβρίου, μέσα σε μόλις δύο μήνες έχει μοιράσει στις τράπεζες πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ! Τζάμπα χρήμα, δάνεια για τρία χρόνια με επιτόκιο της πλάκας, μόνο... 1%!!!

«Τυπώνει χρήμα» αδίστακτα δηλαδή η ΕΚΤ όταν πρόκειται να το δώσει στις τράπεζες. Αντιθέτως, όταν είναι να δανείσει κάποια χώρα της Ευρωζώνης ή της ΕΕ αρνείται κατηγορηματικά να το κάνει. Ακούμε λόγους δραματικούς για το πόσο ολέθριο για τη σταθερότητα του ευρώ θα ήταν να αγοράσει η ΕΚΤ απευθείας ομόλογα ενός κράτους.

Απάντηση στον Στ. Μάνο

Πηγή: protagon.gr

του Γ. Βαρουφάκη

«Να εξαλειφθούν όλες οι περιπτώσεις όπου το κράτος έχει κατοχυρώσει τη δυνατότητα άκοπου πλουτισμού μιας κοινωνικής ομάδας σε βάρος άλλης». Με αυτά τα λιτά και εμπνευστικά λόγιαπεριγράφει ο κ. Μάνος το μανιφέστο του. Αυτά τα λόγια είναι που, προς τιμήν του, τον κατατάσσουν στους ριζοσπάστες της πολιτικής σκηνής, δηλαδή σε έναν μακρύ κατάλογο ανθρώπων που τα έβαλαν με τα (ανορθολογικά και εκμεταλλευτικά) κεκτημένα.

Βέβαια, ο κατάλογος αυτός είναι ιδιαίτερα ετερογενής καθώς περιλαμβάνει από ένθερμους θιασώτες της κοινωνίας των «ελεύθερων» αγορών, όπως ο David Ricardo (i),  ή ο Friedrich von Hayek (στον οποίο αναφέρθηκα εκτενώς στο προηγούμενο άρθρο μου), μέχρι τον αναρχικό Mikhail Bakunin (ii),  τον φιλελεύθερο John Maynard Keynes (iii)  και, βέβαια, τον Karl Marx (iv).  Εν ολίγοις, ποια «κοινωνική ομάδα» επιλέγει να βάλει ο κάθε ριζοσπάστης στο στόχαστρό του (ως εκείνη που πλουτίζει «άκοπα» εις βάρος της κοινωνίας) προσδιορίζει το πολιτικό του στίγμα. Θα βάλουμε λοιπόν στο στόχαστρο μας τους ταξιτζήδες; Τις μεγάλες επιχειρήσεις που ολιγοπωλούν την αγορά γαλακτοκομικών; Τους αγρότες που κάθονται στα καφενεία, μαζεύοντας τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, την ώρα που ιδρώνουν στα χωράφια τους οι μετανάστες; Τους τραπεζίτες που απαιτούν να παραμείνουν, ελέω ποταμών δημόσιων κονδυλίων, στο τιμόνι τραπεζών οι οποίες πτώχευσαν υπό την δική τους διαχείριση; Διαλέγοντας ποιους θα περιλάβουμε και ποιους θα αφήσουμε έξω από τον κατάλογο των υπό στόχευση προνομίων, επιλέγουμε το στίγμα μας. [Μιας και με ρωτά ο κ. Μάνος ποια από αυτά τα προνόμια θα στοχοποιούσα, του απαντώ: Όλα! Αλλά αναλογικά με το κακό που κάνουν στην κοινωνία και λαμβάνοντας υπ’ όψη τα νέα προνόμια που μπορεί να δημιουργήσει η κατάργηση των προηγούμενων.(v) ]

O Vincent Brown, Iρλανδος δημοσιογραφος τα ριχνει στον Klaus Masuch (ΕΚΤ)

O Vincent Brown, Iρλανδος δημοσιογραφος τα ριχνει στον "δικο μας" Klaus Masuch της ΕΚΤ.
Μαθημα προς τους δικους μας δημοσιογραφους...

Αύξηση των ανισοτήτων ανάμεσα στα κράτη - πρώτα μέλη της Ευρωζώνης τη δεκαετία 2001-2011

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/03/2012

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Σε προηγούμενο άρθρο μας στην «Αυγή» (βλέπε φύλλο της 8.1.12), χρησιμοποιώντας στοιχεία από τη φθινοπωρινή έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξετάσαμε την εξέλιξη του κατά κεφαλή ΑΕΠ σε ΜΑΔ από τα 12 πρώτα μέλη της Ευρωζώνης με το κατά κεφαλή ΑΕΠ του συνόλου τους Ε.Ε. 12 = 100 και διαπιστώσαμε ότι από τη λειτουργία της μέχρι σήμερα οφέλη έχουν αποκομίσει μόνο ο «σκληρός πυρήνας της» των τεσσάρων κρατών - μελών της (κυρίως η Γερμανία, αλλά και η Ολλανδία, η Αυστρία και η Φινλανδία) που βελτίωσαν τη θέση τους, ενώ η θέση των 4 μεσογειακών χωρών (Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) χειροτέρευσε.

Στο άρθρο αυτό, χρησιμοποιώντας πάλι στοιχεία από τη φθινοπωρινή έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με κριτήριο το κατά κεφαλή ΑΕΠ σε ΜΑΔ, θα εξετάσουμε την ανισότητα και τη συνοχή τόσο των 8 κρατών που προαναφέρθηκαν όσο και των άλλων 4 κρατών - πρώτων μελών της Ευρωζώνης (Γαλλίας, Βελγίου, Λουξεμβούργου, Ιρλανδίας) το 2011 σε σχέση με το 2001 (από τις 4 αυτά κράτη το Λουξεμβούργο περιλαμβάνεται στον «σκληρό πυρήνα», αλλά δεν το εξετάσαμε στον προηγούμενο άρθρο λόγω του πολύ μικρού πληθυσμού του).

Μετά το PSI

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/03/2012

ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ*

Η ελληνική κοινωνία δεν βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα λόγω χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της. Αλλά λόγω ακύρωσης του τρόπου με τον οποίο χρηματοδοτούσε τις ανάγκες της μέχρι την κρίση του 2008. Οι αγορές χρήματος ανατιμολόγησαν τον κίνδυνο να δανείζει κανείς στη μέχρι τότε υψηλά μεγεθυνόμενη και με υψηλά επίπεδα κερδοφορίας ελληνική οικονομία συνδυάζοντας τα αποτελέσματα της κρίσης του 2008 (που έπληξε τις δυνατότητες δανεισμού των τραπεζών) με την τότε ευρωπαϊκή πολιτική διαχείρισής της.

Η έξοδος από τις αγορές, καθώς οδηγούμασταν από την κυβέρνηση Παπανδρέου στο ΔΝΤ (με επιτόκια δανεισμού εκείνη την εποχή χαμηλότερα από τα πρόσφατα της Ιταλίας), έβαλε ένα τέλος στο μοντέλο συσσώρευσης που είχε ο ελληνικός καπιταλισμός από τις αρχές της δεκαετίας του '90.