Ας τολμήσει...

Πηγή: Καθρέφτη Καθρεφτάκι

Επαΐων της οικονομικής επιστήμης ο κ. Γιάννης Στουρνάρας, (στην φωτογραφία με ..φωτοστέφανο !), αυτή τη στιγμή διαθέτει δύο ‘πλεονεκτήματα’.Έχει αποδεχθεί την ηλεκτρική καρέκλα του Υπουργείου Οικονομικών, σε μια φάση δυσκολότερη εκείνης προ δυόμιση ετών, -άρα εκ των πραγμάτων γίνεται συμπαθής. Δεύτερον, ως ‘εξωκοινοβουλευτικός’, δεν φορτώνει με ιδιαίτερο ‘πολιτικό κόστος’ κανέναν απ’ τους ‘συγκυβερνήτες’, επομένως μπορεί και να τον αφήσουν να κάνει τη δουλειά του.

Ένα απ’ τα ‘στοιχήματα’ που όπως φαίνεται ο νέος υπουργός βάζει στον εαυτό του, είναι η εκπόνηση ενός φορολογικού συστήματος ‘σταθερού, δεκαετούς διάρκειας’. Και είτε –νομοθετικά- κάτι τέτοιο είναι εφικτό είτε όχι, προς στιγμήν ας δεχθούμε πως πράγματι, φέρνει στην βουλή ένα ‘τόσο καλό νομοσχέδιο’ που όντως κανείς δεν έχει καμιά διάθεση να το πειράξει για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Είναι απογοητευτικά πρόδηλο, πως οι δύο επιθετικοί προσδιορισμοί του οράματος του κ. Στουρνάρα (σταθερό, δεκαετίας) ούτε αφορούν ούτε ενδιαφέρουν ούτε απευθύνονται στους φορολογούμενους πολίτες ετούτης της χώρας: Και οι δύο, κλείνουν το μάτι μόνο στους ‘επενδυτές’, τους ‘κεφαλαιούχους’, τους βιομήχανους, κλπ. Ο νέος Υπουργός, φαίνεται να μένει πιστός, αυτής αποκλειστικά της έμμεσης και ‘μελλοντικής’ ανάπτυξης, που περνά μέσα απ’ το ‘σταθερό επενδυτικό περιβάλλον’, μέσα απ’ τα ‘κέρδη’ που μπορεί η χώρα (με το φορολογικό της σύστημα) να ‘τάξει’ στο κεφάλαιο. Αναπάντητο, βέβαια, παραμένει το γεγονός, του ‘ενδιαφέροντος’ που δείχνουν ήδη τα διάφορα ‘κοράκια’, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, για τα ‘φιλέτα’ που βιάζεται να ‘ιδιωτικοποιήσει’ η κυβερνητική τρόικα. Αναπάντητο, καθώς ούτε ‘σταθερό’, ούτε ‘δεκαετίας’ είναι το τρέχον φορολογικό περιβάλλον.

Ο κ. υπουργός πρέπει να κατανοήσει πως η ανάληψη των καθηκόντων του, ο ίδιος ο όρκος που έδωσε (ή θα δώσει δεν ξέρω), τον αναγκάζουν εκ των πραγμάτων να ‘νοθεύσει’ σε κάποιο ποσοστό την ιδιότητά του ως τεχνοκράτη, με εκείνην του ‘πολιτικού’ –με την έννοια πως οφείλει να δει και λίγο έξω απ’ το παράθυρό του. Γνωρίζει, πως όταν δεν έχεις καμιά δυνατότητα ‘νομισματικής’ πολιτικής (αφού βρίσκεσαι στο ευρώ) η φορολογική πολιτική ίσως να απομένει το μοναδικό και ισχυρότερο εργαλείο που διαθέτεις. Πρέπει, λοιπόν, να ‘θυμηθεί’ πως πέρα απ’ το ‘σταθερό’ και το ‘δεκαετίας’, ίσως είναι ευκαιρία να προσθέσει κι άλλα ‘επίθετα’ στο όραμά του.

‘Δικαιότερο’, για παράδειγμα, θα ήταν ένας χαρακτηρισμός που ναι. Θα ενδιέφερε τον πολίτη.  ‘Αξιοπρεπέστερο’ θα ήταν ένας άλλος. Διότι, ένα ‘δεκαετές και σταθερό’ φορολογικό, πρέπει πρώτα να λύσει –επιτέλους- το ζήτημα, πού στο διάτανο βρίσκεται αυτό το όριο της αξιοπρέπειας. Να ορίσει τελεσίδικα (βάλτε μαθηματικά, βάλτε παραμέτρους, βάλτε ότι θέλετε) από πού και πάνω, είναι ‘δίκαιο’, ‘ηθικό’, κλπ να φορολογείται κάποιος.  Γιατί εάν αρχίσουμε να χειριζόμαστε πάλι το ‘αφορολόγητο’ σαν το …ασανσέρ του κ. Βενιζέλου, σόρι, αλλά πάμε γι άλλα πολύ σύντομα, κύριε Υπουργέ μας.

Ένα ‘σταθερό δεκαετές’ φορολογικό, πρέπει επιτέλους να καταλήξει για την ίδια την έννοια του ..εισοδήματος ! Πρέπει να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει (μέση οδός δεν υπάρχει) με το περίφημο ‘δόγμα’ πως τα ‘λεφτά έγιναν ντουβάρια’, επομένως ‘πάμε να ξανακάνουμε τα ντουβάρια λεφτά’. Διότι είναι τελείως διαφορετικό να θεωρείς την ακίνητη περιουσία ως ‘τεκμήριο’ (και αυτό μαχητό βεβαίως) και άλλο να έρχεσαι να την φορολογήσεις πολλαπλές φορές, ‘λόγω των έκτακτων συνθηκών’. Γιατί, καμιά θεωρία, κανένας ‘τεχνοκράτης’ δεν συμφωνεί σ’ αυτό. Κι αν ο νέος υπουργός δεν τολμήσει να καταργήσει δια μιάς όλα τα χαράτσια, δύσκολα θα δει την οικονομία να ανακάμπτει.

Ένα νέο φορολογικό, οφείλει να 'παγώσει' προς στιγμήν το ..παρελθόν. Και δεν εννοώ, βέβαια, τα μετέωρα και δειλά βήματα των ‘ρυθμίσεων’, των ‘περαιώσεων’, των ‘υπερχρεωμένων νοικοκυριών’, κλπ. Εδώ χρειάζεται μια δεκαπενταετής σεισάχθεια ! Όπου τίποτε απολύτως να μην χαριστεί. Όπου να έχει τον χρόνο καθένας να κάνει το κουμάντο του. Κι όπου απ’ την επόμενη ημέρα, -αφού δώσεις σε όλους φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα- θα έχεις το ηθικό και νόμιμο δικαίωμα, ως κράτος, να κόψεις τον κ….  σε κάθε απατεωνίσκο (μικρό ή μεγαλύτερο). Μόνον έτσι, θα γεμίσουν πραγματικά με ζεστό χρήμα τα ταμεία. Μόνον έτσι θα εισπράξεις τον ΦΠΑ (που πρέπει καθοριστεί επιτέλους λογικά κι όχι ..δημοσιονομικά) και τις εισφορές. Μόνον έτσι θα κάνεις reboot στο νεκρό σώμα. 

Ένα ‘σταθερό δεκαετές’ φορολογικό, τέλος, πρέπει να συνδεθεί αναγκαστικά με την ανεργία και την εξωστρέφεια. Ο κ. Στουρνάρας γνωρίζει καλύτερα από όλους μας, πως οι αφηρημένες διατυπώσεις του μνημονίου (μέχρι να φτάσει η ανεργία στο 10%) δεν ωφελούν. Ας τολμήσει, λοιπόν, εδώ και τώρα. Ας τολμήσει να φορολογήσει τις εταιρείες αντιστρόφως ανάλογα της ποσοστιαίας αύξησης του προσωπικού τους. Ας τολμήσει μηδενίσει τον φόρο, για το οτιδήποτε, αρκεί να το φτιάχνει κάποιος εντός των συνόρων και να το αγοράζει κάποιος εκτός ! Ας τολμήσει, έναν τέτοιο διαχωρισμό των ‘εσόδων’ στο ίδιο το Λογιστικό Σχέδιο !Ας τολμήσει, κι ας σημαίνει κάτι τέτοιο επιστροφή της ..ύφεσης σε όσους μας την ..πούλησαν !

Θα μπορούσαμε όλοι μας –από εμπειρία- να του προτείνουμε εκατοντάδες άλλες καλές ιδέες. Δεν τις χρειάζεται. Τα ξέρει ο κ. Στουρνάρας όλα αυτά. Όπως ξέρει και το ‘χλωμό’ διεθνές τοπίο, τις ‘έξωθεν’ επιταγές με τις οποίες πρέπει να συγκρουστεί. Όπως ξέρει τα χάλια του πολιτικού προσωπικού, που, ξεπουλημένο σε χρόνιες δουλείες, δεν πρόκειται απολύτως τίποτε να καταφέρει απ’ τα μεγαλεπήβολα ‘πλάνα’ του  (του σχεδιασμού της παραγωγικής βάσης, της αξιοποίησης των πόρων, και τις υπόλοιπες μπούρδες). Ούτε και μπορεί, ετούτο το ‘προσωπικό’, ούτε και θέλει. Στο κάτω-κάτω, ας ψηφίσουμε κι εμείς κάποτε ..άλλους, εάν θέλουμε πράγματι ν’ αλλάξει κάτι…

Ας τολμήσει, λοιπόν, ο νέος μας Υπουργός, να τους υπερβεί όλους αυτούς.Ας τολμήσει, εάν θέλει ο λαός να τον θυμάται, όχι απλά σαν έναν ‘από σπόντα’ τεχνοκράτη σε προδιαγραμμένη υπηρεσία, αλλά σαν πραγματικό Υπουργό Οικονομίας, με γνώση, σχέδιο και κυρίως αποτέλεσμα._