Η κρίση χρυσή ευκαιρία για τους εργοδότες

Πηγή: http://www.aristerovima.gr/index.php (via contramee)

της Αριάδνης Αλαβάνου

Τη Δευτέρα 26/3, που στην Ελλάδα κατέφθασε και πάλι η τρόικα για να συγκεκριμενοποιήσει τις περικοπές κρατικών δαπανών ύψους 11,5 δισ. ευρώ για τα έτη 2013-2014, η Α. Μέρκελ, σε συνέντευξή της στην εκπομπή Newsnight του BBC, δήλωσε πως, αλίμονο, “θέλουμε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη”. Ο λόγος; Μα “αν επιτρέπαμε στην Ελλάδα να φύγει, όλος ο κόσμος θα ρωτούσε μετά ποιος είναι ο επόμενος”. Κατά συνέπεια η Ευρωζώνη θα “εξασθενούσε απίστευτα” με την έξοδο της Ελλάδας. “Θα ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος να επιτρέψουμε στην Ελλάδα να φύγει. Γι΄ αυτό θα είμαστε ξεκάθαροι με την Ελλάδα, θα πούμε: ΄Εάν θέλεις να είσαι μέλος του κοινού νομίσματος πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου και εμείς πάντα θα σε υποστηρίζουμε”.

Όπως όλοι αντιλαμβάνονται δεν θέλουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη για το “καλό της”, όπως υποστηρίζουν οι εγχώριοι τροϊκανοί, αλλά για να μην πληγεί η ίδια η Ευρωζώνη από την έξοδό της. Επιπλέον η “δουλειά” της Ελλάδας για να μην “εξασθενήσει απίστευτα” η Ευρωζώνη είναι να εφαρμόζει τις επιβεβλημένες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές προς τη λαϊκή πλειοψηφία, απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Εξάλλου η Μέρκελ το έχει πει “Πώς θα ανταγωνιστούμε τις αναδυόμενες δυνάμεις, όπως η Κίνα και η Βραζιλία, αν δεν ρίξουμε το εργατικό κόστος;” Και η Λαγκάρντ έδειξε προς τους μισθούς Κροατίας. Ταυτόχρονα, η “δουλειά” της ηγεσίας της Ευρωζώνης είναι διατηρεί ένα νόμισμα αρκούντως φθηνό για τις εξαγωγές των Γερμανών βιομηχάνων, να εξασφαλίζει στη Γερμανία [όπως και σε άλλες πλεονασματικές χώρες] σχεδόν μηδενικά επιτόκια για το χρέος της και εκατομμύρια σε τόκους για τα δάνεια που επιβάλει στην Ελλάδα. Εξ ου και το “θα ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος να επιτρέψουμε στην Ελλάδα να φύγει”. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής η Γερμανίδα καγκελάριος.

Οι αποκαλυπτικές εκπομπές στη δημόσια γερμανική τηλεόραση σχετικά με το πόσα οφέλη αποκομίζουν οι Γερμανοί επιχειρηματίες και το κράτος, αλλά και πόσο συντελεί στη δημιουργία θέσεων εργασίας η σύναψη των μνημονίων και οι εξ αυτών απολύσεις και το κλείσιμο επιχειρήσεων στην Ελλάδα κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, ανεξαρτήτως του ότι πολλοί στην Ελλάδα τις εξέλαβαν (τις εκπομπές) ως την πεμπτουσία της δημοκρατικής πληροφόρησης. Το μήνυμα που εξέπεμπαν, “οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι χρήσιμα υποζύγια, από τα οποία κερδίζουμε πολλά καταβάλλοντας λίγα”, χαϊδεύει τα αφτιά των επιχειρηματιών, αλλά μπορεί να εκμαυλίσει συνειδήσεις Γερμανών ελαστικά εργαζόμενων.

 Παρ΄όλα αυτά όμως, ήδη διάφορες εταιρίες, τράπεζες και think tanks εξετάζουν και κοστολογούν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη…

“Πριν στεγνώσει καν το μελάνι πάνω στους όρους της διάσωσης”, γράφει ο Α. Όσμπορν στη βρετανική Telegraph (24/3), “ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε επισήμανε δημόσια ότι αυτή ΄δεν είναι ίσως η τελευταία φορά που η γερμανική Βουλή θα χρειαστεί να συζητήσει το θέμα της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα΄”. Το think tank “Open Europe” πιστεύει ότι μια τρίτη διάσωση ή πλήρους κλίμακας αθέτηση πληρωμών είναι αναπόφευκτη “εντός τριών ετών — το τίμημα που πληρώνει η Ελλάδα παραμένοντας σε ένα νόμισμα που δεν μπορεί ούτε να τυπώσει ούτε να υποτιμήσει”.

 Εξ ου και ο σχεδιασμός, αναφέρει ο αρθρογράφος, για μια “τελική έξοδο της Αθήνας”. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, αλλά λόγω των συνυφασμένων κεφαλαιακών ροών της νομισματικής ένωσης, η απόσπαση ενός μικρού μέλους μπορεί να έχει άγνωστες συνέπειες. Υπάρχουν ρίσκα μετάδοσης σε άλλες χώρες και τράπεζες και θέματα χρηματοδότησης για την ΕΚΤ, την Μπούντεσμπανκ και το ΔΝΤ, μεταξύ άλλων. Και υπάρχει το κόστος, το οποίο όμως “είναι πολύ μικρότερο από το 1 τρισ. ευρώ που διαδίδουν όσοι καπηλεύονται τον τρόμο”. Με εκτενείς υπολογισμούς και εκτιμήσεις [που μπορεί κανείς να δει εδώhttp://www.telegraph.co.uk/finance/financialcrisis/9163533/Eurozone-debt-crisis-how-Greece-could-exit-the-euro.html] καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: “Με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, ο λογαριασμός της εξόδου θα ήταν 500 δισ. ευρώ … Αλλά, με το τρέχον σχήμα, αυτό το ποσό θα μπορούσε εύκολα να δαπανάται κάθε πέντε, περίπου, χρόνια για να κρατηθεί η Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη. Η τελική πράξη του ελληνικού δράματος δεν έχει ακόμη παιχτεί”.

“Η κρίση χρυσή ευκαιρία για τους εργοδότες”

Με αυτό τον τίτλο επιγράφεται σχετικό άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Rundschau στις 23/3. Οι συντάκτες κάνουν ρεπορτάζ σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες όπου διαπιστώνουν ότι παρά την οξύτατη κρίση κάποιοι χαμογελούν όλο και πιο πλατιά. “Ένας από αυτούς είναι ο Χουάν Ροσέλ, επικεφαλής της CEOE, της Ένωσης Ισπανών Εργοδοτών, που επί χρόνια πίεζε για να χαλαρώσουν οι προστατευτικές για τους εργαζόμενους ρυθμίσεις”. Τώρα αυτό γίνεται και υπό την ασφυκτική πίεση της Ευρωζώνης. “Οι επιχειρήσεις στην Ευρώπη”, γράφει η γερμανική εφημερίδα, “έχουν το πάνω χέρι”. Με το πρόσχημα της ύφεσης και του δημόσιου χρέους οι κυβερνήσεις καταργούν οριζόντια τα εργατικά δικαιώματα και συμπιέζουν το “εργατικό κόστος”. “Η Ευρώπη βρίσκεται στο δρόμο της μετατροπής της σε παράδεισο των επιχειρηματιών – στις πλάτες των εργαζομένων”, αφού με τις απολύσεις και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης οξύνεται στο έπακρο ο ανταγωνισμός για τις θέσεις εργασίας και πέφτουν τα μεροκάματα.

Η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τις Αρχές της Ευρωζώνης “αυξάνει το περιθώριο κέρδους των επιχειρήσεων και μάλιστα βραχυπρόθεσμα”, παραδέχεται ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών. “Σε θέματα οικονομικής πολιτικής, η γραμμή Μόντι είναι πολύ κοντά στη δική μας”, λέει, σύμφωνα με την εφημερίδα, η Έμα Μαρσιγκάλια πρόεδρος της ιταλικής Confindustria, εν όψει των αλλαγών στον εργασιακό κώδικα που ετοιμάζεται να επιφέρει η κυβέρνηση Μόντι.

Στην Ισπανία, όπως γράφει η El Mundo, το κόμμα της Α. Μέρκελ σκοπεύει να “εξετάσει” τις “μεταρρυθμίσεις” που έχει αρχίσει η Ισπανία και στις 2 Απριλίου μια αντιπροσωπία κοινοβουλευτικών της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης θα καταφτάσει στη Μαδρίτη. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Ραχόι τροποποίησε προς τα κάτω το στόχο μείωσης του ελλείμματος που είχε συμφωνηθεί με την Κομισιόν η οποία ζήτησε περικοπές ύψους 55 δισ. ευρώ μέσα σε 2 χρόνια. “Η αλλαγή του στόχου μείωσης του ελλείμματος έχει εγείρει υποψίες στη Γερμανία και στο κόμμα της Μέρκελ … Ο σκοπός της επίσκεψης είναι διττός: να εξασφαλιστεί ότι μετά τη γενική απεργία της 29ης Μαρτίου το πρόγραμμα αλλαγών δεν θα αλλάξει ούτε κατά μία κεραία και να επιβεβαιώσει ότι η αλλαγή του στόχου του ελλείμματος δεν είναι ένα τέχνασμα για να κερδίσουν χρόνο…”

Φαίνεται πως ελλείψει μνημονίου το ρόλο της τρόικας ανέλαβαν οι χριστιανοδημοκράτες βουλευτές, σε άλλη μια αλά Ε.Ε. παραμόρφωση της δημοκρατίας.