Η Ελλάδα ως Βέλγιο ή ως Λουξεμβούργο…

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

του Ρ. Ρινάλντι

Παραλείψεις και σιωπές του αριστερού λόγου. Του Ρούντι Ρινάλντι

Παρακολουθώντας ομιλίες γραμματέων και προέδρων, κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, βουλευτών και εκπροσώπων Τύπου, διαβάζοντας ανακοινώσεις και αποφάσεις καθοδηγητικών οργάνων, κύρια άρθρα αριστερών εντύπων κ.λπ. κυρίως όμως από την εν γένει πολιτική συμπεριφορά κομμάτων - συσπειρώσεων δυνάμεων της Αριστεράς, αποκομίζεται η εντύπωση πως η Ελλάδα είναι μια χώρα περίπου σαν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.

Η διαπίστωση αυτή, που σε πρώτη ματιά μοιάζει υπερβολική, είναι αληθής.
Για τον αριστερό λόγο του συρμού, υπάρχει πρόβλημα με το Μνημόνιο, με τα μέτρα που επιβάλλονται στους εργαζόμενους, με μερικές μη κανονικές διαδικασίες στη Βουλή, με την καταπάτηση κάποιων δικαιωμάτων και μόνιμη επωδός-διέξοδος, κάτι σαν λύση, είναι η αναμονή νέων εκλογών, όπου όλες οι αριστερές δυνάμεις ελπίζουν να αυξήσουν την εκλογική τους επιρροή και αυτό με τη σειρά του να βοηθήσει για κάτι καλύτερο.

Αντίστοιχα, οι αριστερές δυνάμεις σε Βέλγιο και Λουξεμβούργο, μπορούν να καταγγέλλουν τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει η αστική τάξη και οι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε., να καλούν τους εργαζόμενους σε ορισμένους αγώνες και να ετοιμάζονται για την αντιμετώπιση εκλογικών διαδικασιών. Ορισμένες από αυτές θα θέτουν και το ζήτημα του συντονισμού των αγώνων στην Ευρώπη.

Βόμβα για τα ασφαλιστικά ταμεία η εφεδρεία

ΠΗΓΗ: Το Βημα (10/12/2011)

Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος τα ασφαλιστικά ταμεία, όχι απλώς να βουλιάξουν αλλά να πιάσουν κυριολεκτικά πάτο, με απρόβλεπτες συνέπειες για τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, μετά το μαζικό κύμα φυγής που επιτείνεται στο Δημόσιο υπό την απειλή της εργασιακής εφεδρείας.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως προκύπτει από την πρώτη, αν και ελλιπή και ατελή, αξιολόγηση των στοιχείων που απέστειλαν οι υπηρεσίες στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στρέφουν την πλάτη τους στο καθεστώς της εφεδρείας και προτιμούν την - με κάθε τρόπο - συνταξιοδότησή τους.

Μετά το ευρώ… ο Μεσαίωνας

Πηγή: FT (via euro2day)

by Tony Jackson

Πριν τέσσερα χρόνια, παρέθεσα στην στήλη μου έναν γνωστό μου χρηματιστή, ο οποίος παρομοίαζε τις τότε προοπτικές με το 1929. Πριν από λίγες εβδομάδες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: Ξέχνα το 1929, εδώ έρχεται Μεσαίωνας. 

Οι απόψεις του ακούγονται ακραίες και οφείλω να αναφέρω ότι ο φίλος μου είναι ορκισμένος εχθρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όσων σχετίζονται με αυτήν, και αντιμετωπίζει την προοπτική διάλυσης του ευρώ με ανατριχιαστική ευχαρίστηση. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, η πρώτη του εκτίμηση ήταν σίγουρα σωστή. 

Σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις για την Βρετανία, η τρέχουσα οικονομική συρρίκνωση θα είναι χειρότερη από του Μεγάλου Κραχ, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι το ευρώ θα κρατηθεί στην ζωή. Πιθανόν να εμπεριέχει μεγαλύτερη αθροιστική απώλεια παραγωγής για την βρετανική οικονομία. Κάποιοι προβλέπουν ότι το πραγματικό εισόδημα θα είναι χαμηλότερο το 2015απ’όσο ήταν το 2002. Αντιθέτως, στην περίοδο 1929-39, οι πραγματικοί μισθοί είχαν αυξηθεί 10% και κάτι παραπάνω, σύμφωνα με την ακαδημαϊκή ιστοσελίδα measuringworth.com.

ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Θέματα τέχνης και πολιτικής

ΠΗΓΗ: Αριστερό Βημα

Συγγραφέας

Νάντια Βαλαβάνη

Σελ. 528

Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ 

«Εξωoικονομικές» όψεις της κρίσης: όπως στην κοινωνία, τη δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα, την τέχνη και τον πολιτισμό. Το πολλαπλό χρέος της αριστεράς. Από το «μπούνκερ» του μετρό της Πλατείας Συντάγματος στο «μπούνκερ» της Βουλής, καθώς τρόικα, κυβέρνηση και ΣΙΑ εφορμούν για να «μεταρρυθμίσουν την κόλαση» της Ελληνικής κοινωνίας. Αριστερά και τέχνη. Τέχνη και πολιτική. Ο ρωσικός μοντερνισμός και η καλλιτεχνική πρωτοπορία στη σφαίρα της πιο δημιουργικής συνάντησης στην ιστορία του κόσμου τέχνης και πολιτικής, θεωρίας και πράξης, καλλιτεχνών και κοινωνίας την πρώτη δεκαπενταετία από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μετά το Μάη του 68: Η πικρή ιστορία της σχέσης της αριστεράς με τη μετανεωτερικότητα. Από τις θεωρίες «τέλους της ιστορίας» μέχρι τις καταλήψεις ως μορφή πάλης σήμερα: Το φορτίο των αξιών την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Πολιτισμός και ανάπτυξη την περίοδο της μεταμοντέρνας «πολιτισμικής συνείδησης» του ύστερου καπιταλισμού.

Νομισματικός πόλεμος ευρώ – δολαρίου

ΠΗΓΗ: Επίκαιρα (8/12/2011)

του Λ. Βατικιώτη

Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες εξέπεμψε η συντονισμένη παρέμβαση των 6 μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου στις 30 Νοεμβρίου, που αποσκοπούσε στην αποτροπή μιας πιθανής κρίσης ρευστότητας στο εσωτερικό του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα. Η παρέμβαση αφορούσε στην διοχέτευση φθηνών δολαρίων (στο 50% της προγενέστερης τιμής) στην ευρωπαϊκή τραπεζική αγορά μέσω συμφωνιών ανταλλαγής (swaps). Μια κίνηση που ισοδυναμεί με μείωση των επιτοκίων κι έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από την αγορά όπως έδειξε η άνοδος των τιμών στα χρηματιστήρια ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού, χωρίς ωστόσο να επιλύεται καμιά από τις σοβαρές αιτίες της κρίσης της ευρωζώνης, παρά μόνο τα συμπτώματα.

Το «ευρω-μπορντέλο», η... τσατσά και το μαντρόσκυλο

Πηγή: Το Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η συνταγή στην οποία κατέληξε η σύνοδος κορυφής ήταν η αναμενόμενη. Όπως την περιγράφαμε τόσο καιρό και όπως την ανέμεναν οι περισσότεροι τις τελευταίες μέρες: η Γερμανία παρέμεινε πιστή στη δημοσιονομική «ορθοδοξία» χαράζοντας και επιβάλλοντας στην Ευρώπη μια Κόλαση ισόβιας λιτότητας. Η οικονομική και πολιτική κατάκτηση της Γηραιάς Ηπείρου θα προηγηθεί κάθε «λύσης» στην κρίση χρέους.

Άλλωστε η ευρωζώνη δεν έχει λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Τα λεφτά που θα εγγυηθούν τα χρέη είναι πολλά – και δεν είναι διαθέσιμα. Η φράου Άνγκελα, λοιπόν, έχοντας υποτάξει πλήρως τον «μικρούλη» Σαρκοζί, προσφέροντάς του ένα κοκαλάκι προστασίας των τραπεζών του από μελλοντικά «κουρέματα», επέβαλε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς μηδενικών ελλειμμάτων με αυτόματες ποινές για τους «παραβάτες», οι οποίες θα εξειδικευθούν μέχρι τον Μάρτιο. Οι ποινές αυτές θα επιβάλλονται χωρίς καθυστέρηση, εκτός αν αποφασίσει διαφορετικά μια αυξημένη πλειοψηφία.

Και τι έγινε αν η ύφεση εξ αιτίας της λιτότητας σε εμποδίζει να πιάσεις τους στόχους; Και τι έγινε αν ήδη έχεις ξεσκίσει τον λαό σου αλλά αδυνατείς να τα βγάλεις πέρα; Η «παράβαση» θα τιμωρείται αυτομάτως.

Το τέρας των αγορών

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Στις Βρυξέλλες παίζεται σήμερα η τύχη του ευρώ. Στην ουσία δεν είναι το ευρώ αυτό που διακυβεύεται, αλλά οι τύχες των λαών της Ευρώπης. Οι «Μερκοζί» -όπως αποκαλούνται πλέον οι ηγέτες των Γερμανίας και Γαλλίας- υπόσχονται ότι δεν θα φύγουν από το τραπέζι αν δεν υπάρξει συμφωνία. Την προηγούμενη Δευτέρα οι Μέρκελ και Σαρκοζί περιέγραψαν σε αδρές γραμμές το σχέδιό τους για τη νέα... Ευρώπη.

Πρώτο μέλημα και υπόσχεση είναι ότι οι διεθνείς τραπεζίτες δεν θα χάσουν ποτέ ξανά τα λεφτά τους, υπερχρεώνοντας μια χώρα. Οι δύο ηγέτες φρόντισαν κατ' επανάληψιν να διακηρύξουν ότι το ελληνικό «κούρεμα» είναι μοναδική περίπτωση και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί...