Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ: ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ-ΔΙΑΓΡΑΦΗ
Πέρυσι μας έλεγαν ότι η Ελλάδα είναι το πρόβλημα.
Φέτος ολόκληρη η Ευρωζώνη βουτάει στην κρίση χρέους.
Φέτος ολόκληρη η Ευρωζώνη βουτάει στην κρίση χρέους.
Κανείς δεν μίλησε για τις κοινωνίες, αλλά μόνο για τη σωτηρία των τραπεζών.
Τώρα όμως μιλάμε εμείς.
Τώρα όμως μιλάμε εμείς.
Οι άτεγκτες πολιτικές των κυρίαρχων της ΕΕ, αφού βύθισαν την Ελλάδα στη σοβαρότερη οικονομική ύφεση της Μεταπολεμικής Περιόδου, αντιμετωπίζουν πλέον κατάματα το ενδεχόμενο της διάλυσης της Ευρωζώνης.
Η Γερμανία -και από κοντά η Γαλλία- για τη διάσωση των συμφερόντων τους, επισπεύδουν την αλλαγή των συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας. Με άλλα λόγια, ένα «επικαιροποιημένο» Σύμφωνο Σταθερότητας που θα επιβάλει στις ευρωπαϊκές χώρες μέτρα μόνιμου χαρακτήρα, που σημαίνει ακόμα πιο ασφυκτική δημοσιονομική πειθαρχία, ποινές, πανευρωπαϊκή λιτότητα, περισσότερα βάρη και μεγαλύτερη φτώχεια. Tαυτόχρονα, προωθούνται τα σχέδια για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων και χρεοκοπία των χωρών της περιφέρειας με όρους που θα επιβάλουν οι δανειστές.
Η Γερμανία -και από κοντά η Γαλλία- για τη διάσωση των συμφερόντων τους, επισπεύδουν την αλλαγή των συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας. Με άλλα λόγια, ένα «επικαιροποιημένο» Σύμφωνο Σταθερότητας που θα επιβάλει στις ευρωπαϊκές χώρες μέτρα μόνιμου χαρακτήρα, που σημαίνει ακόμα πιο ασφυκτική δημοσιονομική πειθαρχία, ποινές, πανευρωπαϊκή λιτότητα, περισσότερα βάρη και μεγαλύτερη φτώχεια. Tαυτόχρονα, προωθούνται τα σχέδια για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων και χρεοκοπία των χωρών της περιφέρειας με όρους που θα επιβάλουν οι δανειστές.
Η Ε.Ε. δεν θέλει, η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2011
Του Γιώργου Σταθάκη
Το ΔΝΤ καλείται να αναλάβει έναν νέο κεντρικό ρόλο στη διάσωση της Ευρωζώνης, με τη μεγάλη διεύρυνση των διαθέσιμων κεφαλαίων του από ΗΠΑ, Ε.Ε., Ρωσία, Κίνα, Καναδά, Ιαπωνία και φυσικά από τη δημιουργία μιας νέας γραμμής χρηματοδότησης απευθείας από τις κεντρικές τράπεζες των παραπάνω.
Η κρίση στην Ευρωζώνη έφθασε σε πλήρες αδιέξοδο. Οι εμμονικοί Βρετανοί μετρούν μέρες για το μέλλον του ευρώ, ενώ όλοι γνωρίζουν το βρετανικό πρόβλημα ανεξέλεγκτου ιδιωτικού χρέους, που δεν θεραπεύεται από την εξοικονόμηση δημόσιων πόρων για την κάλυψή του.
Ρήξη; Διέξοδος από την κρίση της Ευρωζώνης
(Research on Money and Finance, στα ελληνικά: Α. Α. Λιβάνη)
Πηγή: Ουτοπία (Νοέμβρης-Δεκέμβρης υπό έκδοση)
της Χριστίνας Λασκαρίδη
Τον τελευταίο καιρό έχουμε έναν κατακλυσμό από άρθρα και ρεπορτάζ για την κρίση της ευρωζώνης και την ανεξέλεγκτη πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Ο δημόσιος λόγος σήμερα γι’ αυτά τα ζητήματα βρίσκεται σε κρίση υπερπαραγωγής και προσπαθώντας να τον φιλτράρεις, αναρωτιέσαι πότε πρόλαβαν να δημιουργηθούν όλοι αυτοί οι εμπειρογνώμονες, τι να πρωτοδιαβάσεις τώρα πια, και ποιά η συμβολή όλου αυτού του υλικού στον ουσιαστικό εμπλουτισμό των επίκαιρων προβληματισμών.
Η τελευταία μελέτη του Research on Money and Finance (RMF), ερευνητικού κέντρου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, με τίτλο Ρήξη; Διέξοδος από την κρίση της Ευρωζώνης (που εντός των επόμενων ημερών θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη), μας βοηθά ν’ αποδράσουμε από το χάος τούτης της υπερπληροφόρησης για την τρέχουσα κρίση, δίνοντάς μας μια ανάλυση σταθερή, καλοδουλεμένη και σοβαρή, με τεκμηριωμένη άποψη. Ένα δημοσίευμα που λειτουργεί ως εργαλείο ερμηνείας που οικονομικού πλαισίου, ως αποκάλυψη ενός ιδιαίτερα ομιχλώδους συστήματος που λέγεται ευρωζώνη, και το οποίο ολοφάνερα, και παρ’ όλη την ακατάσχετη φιλολογία πάνω στο θέμα, λίγοι αν όχι ελάχιστοι κάθονται να μελετήσουν, να καταλάβουν, και να εξηγήσουν πώς λειτουργεί. Έτσι το κείμενο του RMF μπορεί να λειτουργήσει ως μέτρο σύγκρισης άλλων δημοσιευμάτων.
Στα θολά νερά του πάτου
Πηγή: ΑΥΓΗ
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στο εξής στην ελληνική κοινωνία δεν είναι τα επόμενα κύματα μέτρων 7 και πλέον δισ. ευρώ. Το χειρότερο είναι η εξοικείωση, ο συμβιβασμός με τη νέα ζοφερή πραγματικότητα. Παρ’ ότι πολλοί, ακόμη και από το στρατόπεδο των πιστωτών και των θερμών οπαδών της εξουθενωτικής λιτότητας, μελλοντολογούν συχνά για ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη που υποβόσκει στην Ελλάδα, μέχρι στιγμής φαίνεται να επικρατεί στα λαϊκά στρώματα που πλήττονται το φαινόμενο του μιθριδατισμού: η σταδιακή εξοικείωση με κάθε κύμα λιτότητας και κατάλυσης δικαιωμάτων που εξαπολύει η τρόικα και οι εγχώριοι εντολοδόχοι της οι οποίοι υποδύονται την κυβέρνηση. Δεν έλειψαν, βέβαια, την τελευταία διετία οι εκρηκτικές κοινωνικές αντιδράσεις που έφεραν το πολιτικό σύστημα στα όρια της κατάρρευσης. Αλλά, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, αυτές οι αντιδράσεις «χωνεύτηκαν» σε μια τάση φοβισμένου και εκβιασμένου συμβιβασμού.
Μια επίκαιρη συζήτηση για την τεχνοκρατία
| Οι ειδικοί της εξουσίας, από την πλατωνική Πολιτεία στους Παπαδήμο και Μόντι | |
| ΠΗΓΗ: Rednotebook | |
Του Θανάση Τσακίρη H συζήτηση για την τεχνοκρατία στην ουσία αρχίζει από πολύ παλιά με το έργο του Πλάτωνα για την Πολιτεία. Έχει υποστηριχτεί, μάλιστα, ότι όλη η σύγχρονη συζήτηση θα μπορούσε να είναι μια σειρά «υποσημειώσεων» στο εν λόγω έργο. Οι φιλόσοφοι-βασιλείς της πλατωνικής Πολιτείας Ο Πλάτων θεωρούσε ότι την κυβερνητική εξουσία της ιδανικής πολιτείας θα έπρεπε να την ασκούν οι φιλόσοφοι-βασιλιάδες. Στο πρόγραμμα εκπαίδευσης των υποψηφίων φιλοσόφων-βασιλέων, ο ίδιος περιλάμβανε τα Μαθηματικά, γιατί πίστευε ότι υπήρχαν πραγματικές δομές και φύσεις πραγμάτων που αποκαλούσε ιδανικές «μορφές» των σχημάτων (γεωμετρικές μορφές) και φυσικών αντικειμένων καθώς και μορφές ηθικών εννοιών (κουράγιο, πίστη, δικαιοσύνη). Μόνο διανοητική θα μπορούσε να είναι η σύλληψη των μορφών: δεν μπορούσαν να προσληφθούν μέσω των αισθήσεων. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Πολιτεία του Πλάτωνα ήταν η πρώτη θεωρία περί τεχνοκρατίας, που ουσιαστικά ορίζεται ως κυβέρνηση μιας ελίτ εκπαιδευμένης με την υψηλότερη μορφή συλλογιστικής. Ενδιαφερόμενος για τις μορφές της δικαιοσύνης και των υπόλοιπων ηθικών εννοιών, ο Πλάτων θεωρούσε ότι τα Μαθηματικά ήταν η ακριβέστερη διανοητική (intellectual) γνώση των μορφών (των αριθμών και της γεωμετρίας). Επίσης τα Μαθηματικά αποτελούν αυστηρό τρόπο συλλογισμού από καθορισμένες υποθέσεις και παραμένουν το πρότυπο της τέλειας ορθολογικότητας για πολλούς φιλόσοφους (π.χ. Ευκλείδης). Ωστόσο, για τον Πλάτωνα τα Μαθηματικά είναι μόνο μια προκαταρκτική προϋπόθεση για την περαιτέρω ενασχόληση με τις φιλοσοφικές σπουδές. |
Η FED, ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ ΚΑΙ Η ΔΡΑΧΜΗ
ΠΗΓΗ: Sofokleous 10
του Β. Βιλιάρδου
Εάν η Ελλάδα αποφάσιζε να υιοθετήσει τη δραχμή, θα είχε τη δυνατότητα να επιτρέψει σε όλους να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σε δραχμές - με μία ισοτιμία, η οποία θα καθοριζόταν ελεύθερα από την Ελληνική Βουλή
“Ο συνδυασμός της τακτικής «λιτότητα για όλους» και της μακάβριας εμμονής της τευτονοκρατούμενης κεντρικής τράπεζας (ΕΚΤ) με τον έλεγχο του (δήθεν) πληθωρισμού, καθιστά ουσιαστικά αδύνατη τη διαφυγή των υπερχρεωμένων χωρών από τηνπαγίδα του χρέους. Επομένως, αποτελεί την ιδανική συνταγή για εκτεταμένες στάσεις πληρωμών, μαζικές αναλήψεις των καταθετών από τις τράπεζες (bank run) και γενικευμένη χρηματοοικονομική καταστροφή”.
“Τα ομόλογα δανεισμού των επιχειρήσεων είναι αντιμέτωπα με τις μεγαλύτερες απώλειες από το 2008 – ενώ το Νοέμβριο τα ομόλογα της Morgan Stanley ανήκαν στους μεγάλους ηττημένους (-7,6%). Η μείωση της απόδοσης των ομολόγων, σημαίνει αύξηση του επιτοκίου δανεισμού τους – επομένως, αύξηση του κόστους κλπ. (σπιράλ θανάτου).
Munchau: Λιτότητα και αναβολικά δεν είναι λύση
Πηγή: FT (via euro2day)
του W. Munchau
H Angela Merkel και ο Nicolas Sarkozy δεν θα μπορούσαν να απέχουν περισσότερο στις απόψεις τους. Μόλις πέντε μέρες μέχρι την επόμενη σύνοδο όμως, αυτό το πολιτικό αδιέξοδο θα μπορούσε να είναι ένα σύνηθες μέρος της παρτίδας του πόκερ.
Η γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος πάντα καταλήγουν σε κάποιου είδους συμφωνία στο τέλος. Η βασική μου ανησυχία είναι πως και πάλι θα καταλήξουν σε μία συμβιβαστική λύση.
Εν αντιθέσει με όσα λέγονται, η κα Merkel δεν προτείνει μία δημοσιονομική ένωση. Προτείνει ένα κλαμπ λιτότητας, ένα σύμφωνο σταθερότητας με αναβολικά. Στόχος της είναι να επιβληθεί δια βίου λιτότητα, με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς με αντίστοιχες συνταγματικές ρυθμίσεις σε όλα τα κράτη. Προτείνει επίσης αυτόματη επιβολή κυρώσεων με ένα καθεστώς συμμόρφωσης που θα διοικείται δικαστικά. Απορρίπτει το ευρωομόλογο με το επιχείρημα ότι θα μειώσει την πίεση για δημοσιονομική πειθαρχία.
In today's debt crisis, Germany is the US of 1931
Debt crisis: a crowd gathers at the Darmstaedter and National Bank in Berlin after the bank suspended payments in 1931. Photograph: Associated Press
A country faces an economic and political abyss: the government is on the brink of bankruptcy and pursues fierce austerity policies; public employees take huge pay cuts and taxes are drastically increased; the economy slumps and unemployment rates explode; people fight each other on the street while banks collapse and international capital flees the country. Greece in 2011? No, Germany in 1931.
The government's head is not Lucas Papademos, but Heinrich Brüning. The "hunger-chancellor" cuts government spending by decree, ignoring parliament while GDP falls without limit. Two years later Hitler will be in power, eight years later the second world war will begin. Today's political situation is still different, but the economic parallels are frightening.