Σαμαράς ως συνεχιστής Παπανδρέου

Πηγή: ΕΘΝΟΣ 4/11

Γ. Δελαστίκ

Απίστευτη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού έλαβε χώρα χθες το μεσημέρι. Ενώ η ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία εθεωρείτο απολύτως βέβαιη (καθώς είχε προσλάβει διαστάσεις πολιτικής χιονοστιβάδας η εσωκομματική αντίθεση των υπουργών και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που παρήλαυναν από τα τηλεοπτικά κανάλια διακηρύσσοντας τη διαφωνία τους με τον πρωθυπουργό), ανέλαβε να τον διασώσει ο πιο απίθανος άνθρωπος: ο... Αντώνης Σαμαράς!!!

Προφανώς σε συνεννόηση με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός καθυστερούσε την έναρξη της προγραμματισμένης για τις 12 το μεσημέρι συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου επί σχεδόν δύο ώρες, μέχρις ότου βγήκε ο Αντώνης Σαμαράς και έκανε δημοσίως δηλώσεις ότι τάσσεται υπέρ της κύρωσης της δανειακής σύμβασης από την παρούσα Βουλή. Προσέφερε δηλαδή τη συμπαράταξη της ΝΔ με τον Γ. Παπανδρέου στο κεφαλαιώδες αυτό θέμα - και μάλιστα τη στιγμή που ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να το περάσει ούτε καν με δημοψήφισμα!

Ηρθε η ώρα να επιστρατευτούν οι επαγγελματίες της θολούρας

Paul Krugman

ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times

Η οικονομική και κοινωνική ανισότητα στις ΗΠΑ επέστρεψε στην ειδησεογραφία, χάρη κυρίως στο κίνημα «Καταλάβετε την Wall Street», αλλά και το ανεξάρτητο Γραφείο Προϋπολογισμού του αμερικανικού Κογκρέσου. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό: ήρθε η ώρα να επιστρατευτούν οι επαγγελματίες της θολούρας!

Οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει το θέμα ξέρει τι εννοώ. Όποτε απειλείται να έρθουν στο επίκεντρο της προσοχής οι αυξανόμενες εισοδηματικές ανισότητες, μια αξιόπιστη ομάδα υπερασπιστών προσπαθούν να επαναφέρουν την θολούρα. Δεξαμενές σκέψης παρουσιάζουν εκθέσεις σύμφωνα με τις οποίες η ανισότητα στην πραγματικότητα δεν αυξάνεται ή και να αυξάνεται δεν έχει σημασία. Ειδικοί προσπαθούν να εξωραΐσουν το φαινόμενο, υποστηρίζοντας πως το χάσμα δεν εντοπίζεται στην πραγματικότητα ανάμεσα σε λίγους πλούσιους και σε όλους τους υπόλοιπους, αλλά μεταξύ των «εκπαιδευμένων» και των λιγότερο εκπαιδευμένων

Γιατί θα ψήφιζα "όχι" στο ελληνικό δημοψήφισμα

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Samuel Brittan

Υπάρχει το παλιό ρητό που λέει πως "η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη". Δεν ξέρω εάν είναι σωστό. Είναι, όμως, απολύτως σαφές ότι η πολλή χρηματοδότηση -χωρίς μεταρρυθμίσεις- τρώει την παγκόσμια οικονομία.

Ας εξηγηθώ. Σχεδόν όλες οι κινήσεις και οι συζητήσεις για τις χώρες που αντιμετωπίζουν τα πιο σημαντικά προβλήματα αφορούν πακέτα χρηματοδότησης. Και εάν το πακέτο αποτύχει, τότε ετοιμάζεται ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης. Ακόμη και σε ανεπίσημο επίπεδο, οι συζητήσεις κινούνται στο ίδιο πλαίσιο, με ευφυείς προτάσεις για περισσότερες εγγυήσεις και μόχλευση. Εν τω μεταξύ, όσοι από εμάς μεγαλώσαμε θεωρώντας ότι η διεθνής οικονομία έχει κανόνες κόστους, τιμών και συναλλαγματικών ισοτιμιών μοιάζουμε πλέον με δεινόσαυρους.

Η ευρωζώνη δεν έχει ανάγκη το ΔΝΤ

Πηγή: FT (via euro2day)

by K. Rogoff

Με τους ηγέτες των κρατών της Group of 20 να επικεντρώνονται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως το προτιμώμενο μέσο μιας διάσωσης της ευρωζώνης, θα πρέπει οπωσδήποτε να αναρωτηθούν ποιόν συγκεκριμένο στόχο θα εξυπηρετήσουν τα κεφάλαια του διεθνούς οργανισμού. Αν δεν δοθεί στο ΔΝΤ σημαντική εξουσία ώστε να εφαρμόσει τις προϋποθέσεις του σε επίπεδο ευρωζώνης, είναι δύσκολο να βρούμε πλεονεκτήματα στην ανάμιξή του, πέρα από το να παρέχει το «φύλο συκής» σε μεγάλης κλίμακας εξαγορές junk ομολόγων από την ΕΚΤ. 

Αν και όλα τα βλέμματα είναι επικεντρωμένα στο ελληνικό δράμα, το πρόβλημα είναι σίγουρα πολύ βαθύτερο και επίμονο. Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε κρίσιμα ελαττώματα στον ισχύοντα εσωτερικό σχεδιασμό της ευρωζώνης. 

Πρώτον, τα όρια του χρέους στην συνθήκη του Μάαστριχτ δεν οριοθετήθηκαν αρκετά αυστηρά, ούτε σε μέγεθος ούτε σε μέσα επιβολής. 

Για το εκβιαστικό δίλημμα "Μνημόνιο ή επιστροφή στη δραχμή"

Πηγή: ΑΥΓΗ

του Σπ. Λαπατσιώρα

Το δίλημμα που τέθηκε πλέον με επίσημο τρόπο μετά τις Κάννες «Μνημόνια ή επιστροφή στη δραχμή» είναι ένας εκβιασμός που επιδιώκει τη στήριξη του πρώτου σκέλους λόγω του φόβου που προκαλείται στις μάζες από τα αποτελέσματα που θα έχει η υιοθέτηση του δεύτερου σκέλους. Ωστόσο δεν αποτελεί δίλημμα.

Α) Και τα δύο σκέλη, όπως τίθενται, αποτελούν συμπληρωματικές οικονομικές πολιτικές ως προς τους στόχους. Το πρώτο διατείνεται ότι στοχεύει στον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας σε μια οικονομία προσανατολισμένη περισσότερο στις εξαγωγές, μέσω της μείωσης των μισθών και στη συνέχεια των τιμών για τις αγορές του εξωτερικού: Πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης.

ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Πηγή: ΙΣΚΡΑ

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οι δυο Χούντες που ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο, δηλαδή η εσωτερική κοινοβουλευτική Χούντα και η υπερεθνική ελίτ/χούντα (όπως αυτή εκφράζεται στη Χώρα μας με την Τρόικα) κατέφυγαν, τις τελευταίες μέρες, σε ένα όργιο εξαπάτησης για να περάσουν την αποικιοκρατική «δανειακή σύμβαση» της 26ης Οκτωβρίου. Δηλαδή, την ελεγχόμενη από την Τρόικα πτώχευση, η οποία καταργεί κάθε υπόλειμμα οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας της χώρας, μετατρέποντάς την και τυπικά σε προτεκτοράτοⁱ, ενώ καταδικάζει τα λαϊκά στρώματα σε μια πρωτόγνωρη φτώχεια, όμοια της οποίας γνώρισαν μόνο σε μια άλλη Κατοχή, στη διάρκεια του πολέμου! Έτσι με το πρόσχημα του δήθεν δημοψηφίσματος, όχι μόνο δόθηκε ευκαιρία στην υπερεθνική χούντα να δείξει καθαρά ποιος είναι το αφεντικό μας, όταν π.χ. με τελεσίγραφα και με ιταμό ύφος ο Γαλλοσιωνιστής εγκληματίας πολέμου Σαρκοζί και η Μέρκελ «απειλούσαν» να μας κόψουν την προσεχή δόση εάν δεν δεχόμασταν ασυζητητί τη σύμβαση αυτή, αλλά και δόθηκε η αφορμή (και μόνο!) στο άλλο κόμμα εξουσίας, την ΝΔ, να αφήσει τις ψευτο-αντιρρήσεις του για τα Μνημόνια και να προσχωρήσει ουσιαστικά στην κοινοβουλευτική Χούντα, η οποία τώρα περιλαμβάνει όλο το πολιτικό φάσμα της εξουσίας.