Πλησιάζουμε σε credit event σε πιστωτικό γεγονός και οι κάτοχοι των Ελληνικών CDS θα πληρωθούν – Δυνητικό κέρδος 25 -30 δις δολάρια από την Ελλάδα

Πηγή:banking new s

Π. Λεωτσάκος

Πλησιάζουμε πλέον στην εκδήλωση πιστωτικού γεγονότος σε credit event κατά το οποίο η Ελλάδα θα θεωρηθεί ότι τεχνικά χρεοκόπησε και έτσι θα πληρωθούν τα CDS τα credit default swaps. 

To κερδοσκοπικό παιχνίδι πλέον βρίσκεται στο τελευταίο του στάδιο οι κάτοχοι των CDS των credit default swaps περιμένουν να υλοποιηθεί το σχέδιο που ενορχήστρωσαν πριν 15 μήνες να επενδύσουν 5,5 δις δολάρια και να λάβουν 25 με 30 δις δολάρια. 

Πως θα υπάρξει credit event δηλαδή κάποιας μορφής τεχνική χρεοκοπία ώστε να πληρωθούν τα CDS και η Ελλάδα να πάψει να βρίσκεται στο επίκεντρο των κερδοσκόπων. 

Τα CDS στην Ελλάδα στις 1500 μονάδες βάσης δηλαδή 15% και στην Ιρλανδία και Πορτογαλία στις 700 μονάδες βάσης δηλαδή 7%. 

Γιατί η Ελλάδα εμφανίζει διπλάσιο CDS από την Πορτογαλία όταν και οι δύο χώρες βρίσκονται στην ίδια μοίρα κοινώς έχουν τεθεί εκτός αγορών. 

Γιατί απλά οι αγορές πιστεύουν ότι οι πιθανότητες χρεοκοπίας της Ελλάδος είναι διπλάσιες από αυτές της Πορτογαλίας. 

Η Ελλάδα πρέπει να υλοποιήσει ορισμένα βήματα και ένα από αυτά αφορά την αγορά. 

Η Ελλάδα θα οδηγήσει σε απώλειες τα hedge funds ή θα τους δώσει αυτό που θέλουν το κέρδος; 

Έλληνες στη δραχμή, Γερμανοί στο ελβετικό φράγκο!

Πηγή: Banks'News

Την ώρα που οι Έλληνες παρακολουθούσαν έκπληκτοι την επίτροπο της χώρας στις Βρυξέλλες να προαναγγέλλει επιστροφή στη δραχμή, αν δεν αποδεχθούν ένα ακόμη γύρο θεραπείας-σοκ με ισχυρές δόσεις εθνικής υποτέλειας, ένα άλλο δράμα βρισκόταν σε πλήρη κορύφωση: το δράμα του ίδιου του ευρώ, που κατέρρευσε χθες από μαζικές εκροές κεφαλαίων στην Ελβετία!

Οι κινήσεις κεφαλαίων των τελευταίων ημερών είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, όπως τονίζουν στο “B” στελέχη του private banking μεγάλης ευρωπαϊκής τράπεζας στην Αθήνα: οι Έλληνες καταθέτες είναι κοινό μυστικό ότι αναζητούν διαφυγή από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, υπό το φόβο χρεοκοπίας της χώρας, και προσπαθούν να διασώσουν τα ευρώ τους, στέλνοντάς τα σε άλλη χώρα της ευρωζώνης, που -θεωρητικά τουλάχιστον- είναι ασφαλής σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας.

Το φιλί του Παπανδρέου

Πηγή: ΑΥΓΗ

Καρτερός Θανάσης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/06/2011

Η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το νέο μνημόνιο οι αυτουργοί του είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Και δείχνει σε τι καλά χέρια βρίσκεται η οικονομία, η χώρα και η ζωή μας. Αλλά και πόσο σέβονται τη δημοκρατία, η οποία ως γνωστό δεν έχει αδιέξοδα -διαθέτει μια ποικιλία από κόλπα και κομπίνες για να εξασφαλίζεις την ψήφο των απρόθυμων.

Ο προβληματισμός τους είναι άκρως ενδεικτικός: Να το πάνε στη Βουλή με ειδικής κατασκευής νομοσχέδιο ενός άρθρου ούτως ώστε να εκβιάσουν την ψήφο των απρόθυμων δικών τους -αν δεν το ψηφίσετε πάμε για εκλογές; Ή να το τεμαχίσουν σε τόσα και τέτοια άρθρα που να έχει τη δυνατότητα και η Ν.Δ. να επιδείξει την αναγκαία προθυμία συναίνεσης και να ψηφίσει μερικά απ’ αυτά;

Η εθελοτυφλία τρόικας και κυβέρνησης επιδεινώνει την ασφυξία οικονομίας και κοινωνίας

Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΤου ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Στις 23/5/11 ανακοινώθηκε ότι το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 14,2 δισ. ευρώ και από 340,3 δισ. ευρώ, ή το 149% του ΑΕΠ στα τέλη του 2010, εκτινάχτηκε στα 354,5 δισ. ευρώ ή το 153% του ΑΕΠ στις 31/3/11.

Η αύξηση αυτή οφείλεται, από τη μια μεριά, στο δημόσιο έλλειμμα του πρώτου τριμήνου του 2011, το οποίο διογκώθηκε εξαιτίας της μεγάλης υστέρησης των εσόδων και της υπέρβασης των δαπανών και, από την άλλη, στην ύφεση η οποία προκαλείται λόγω της εφαρμογής από την κυβέρνηση των εντολών της τρόικας με βάση το Μνημόνιο 1 και τις επικαιροποιήσεις του.

Παρ' όλα αυτά το υπουργικό συμβούλιο της ίδιας μέρας, υποκύπτοντας στις εκβιαστικές δηλώσεις των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εκτελώντας τις εντολές της τρόικας, αποφάσισε πρόσθετα μέτρα για το 2011, προκειμένου να καλυφθεί η «μαύρη τρύπα» που προαναφέρθηκε, καθώς και ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την περίοδο 2012-15, δηλαδή ένα Μνημόνιο 2, το οποίο περιλαμβάνει νέα επαχθή φορολογικά μέτρα, σε βάρος ακριβώς εκείνων των μη προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων που έπληξε το Μνημόνιο 1, και το ξεπούλημα κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και πολύτιμης δημόσιας περιουσίας.

Oι αφόρητες επιλογές της Ευρωζώνης

Πηγή: Euro2day

By Martin Wolf

Δημοσιεύθηκε: 07:50 - 01/06/11

Επιτυχημένος οικονομολόγος με διεθνή εμπειρία κι ένας από τους πιο «παρεμβατικούς» δημοσιογράφους στο παγκόσμιο σκηνικό, με πληθώρα βραβείων και τιμητικών διακρίσεων, ο Martin Wolf, θίγει τα αφόρητα διλήμματα της Ευρωζώνης και ομολογεί ότι δεν έχει «τη μαγική συνταγή» για να προβλέψει την κατάληξη αυτής της δραματικής ιστορίας κρατικών χρεών. 

Το κακό, όπως ο ίδιος λέει, είναι ότι μάλλον δεν ξέρει και κανένας άλλος! 

Η ευρωζώνη, έτσι όπως σχεδιάστηκε, έχει αποτύχει. Βασίστηκε σε μια σειρά αρχές που αποδείχτηκαν αβίωτες από την πρώτη επαφή με τη χρηματοοικονομική και δημοσιονομική κρίση. Έχει μόνο δύο επιλογές: να προχωρήσει σε στενότερη ενοποίηση ή να οπισθοχωρήσει σε μερική, τουλάχιστον, διάλυση. Αυτό είναι όλο το παιχνίδι. 

Η ευρωζώνη υποτίθεται ότι ήταν μια αναβαθμισμένη εκδοχή του κλασικού στάνταρ του χρυσού. Οι χώρες με εξωτερικό έλλειμμα λαμβάνουν χρηματοδότηση από το εξωτερικό. Αν μια τέτοια χρηματοδότηση στεγνώσει, η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώνεται. Η ανεργία στη συνέχεια πιέζει τους μισθούς και τις τιμές δημιουργώντας «εσωτερική υποτίμηση». 

Θρίλερ με την τρόικα, εμπλοκή στο... παρά πέντε!

Πηγή: Sofokleous 10

Παρότι τα τελευταία 24ωρα δημιουργήθηκαν προσδοκίες για γρήγορη συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας για τα μέτρα του 2011 και το νέο μνημόνιο για την περίοδο ως το 2015, πληροφορίες του “S10” αναφέρουν ότι η διαπραγμάτευση δεν έχει κλείσει, αλλά μετατρέπεται εκ νέου σε θρίλερ, καθώς χθες σημειώθηκε σφοδρή σύγκρουση με τους «τροϊκανούς» για το μείζον θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.

Διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι χθες έγινε μια πολύωρη, κρίσιμη συνάντηση του υπουργού Οικονομικών με τους «τροϊκανούς» μακριά από το κτίριο του υπουργείου στην οδό Νίκης, που βρισκόταν από το μεσημέρι σε κατάσταση «πολιορκίας»  από αδιόριστους επιτυχόντες σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ενώ το απόγευμα κρίθηκε «επισφαλές» ως τόπος συνάντησης, λόγω της συγκέντρωσης των «αγανακτισμένων»  στο Σύνταγμα. Έτσι, η διαπραγμάτευση μεταφέρθηκε το απόγευμα σε άλλο κτίριο του υπουργείου Οικονομικών, μακριά από την «κόκκινη ζώνη» της Πλατείας Συντάγματος.

Οι «αγανακτισμένοι» ως η κρίσιμη πολιτικά μάζα..

Δημήτρης Γιαννακόπουλος,

διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης,

ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία

Μεγάλη φαγούρα παρατηρώ να έχει   πιάσει τους πάντες που αναπτύσσουν δημόσιο λόγο με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες.

Παρότι έχω ήδη προσεγγίσει το φαινόμενο, μάλλον ιδιόμορφα, κάνοντας χρήση της «αρχαιολογίας της γνώσης» του Michel Foucault, θα το ξανακάνω πιο άμεσα, απαντώντας στο οικονομίστικο, δηλαδή χυδαίο ερώτημα που απασχολεί πολλούς: ποιόν συμφέρει η πλημμυρισμένη πλατεία από (εμφανιζόμενους ως) απηυδισμένους με το πολιτικό σύστημα πολίτες;

Η απάντηση είναι όλους όσοι έχουν την ικανότητα να συγκροτούν πολιτική ή απλώς δημόσια ταυτότητα εκμεταλλευόμενοι την κρίσιμη μάζα στο πλαίσιο του μετασχηματισμού ενός συστήματος υπό σοβαρή κρίση. Το σύνολο των «αγανακτισμένων» είναι η κρίσιμη μάζα για την προσβολή του καθεστώτος. Ένα ελάχιστα οργανωμένο πλήθος που εμφανίζεται να ξέρει τι δεν θέλει, αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει με πολιτικούς όρους. Είναι δηλαδή ένα άμορφο ιδεολογικά πλήθος πολιτών, οι οποίοι εκδηλώνουν με αυτό τον τρόπο την απέχθειά τους στο σύστημα εξουσίας στη χώρα μας και κυρίως την περιφρόνησή τους στο ελληνικό κομματικό φαινόμενο. Και αλίμονο αν δεν το έπρατταν, στο βαθμό που συνειδητοποιούν ότι είναι αυτό που απειλεί -ή διαμορφώνει την διάσταση της απειλής -την ευημερία τους και υπονομεύει την ισχύ της χώρας μας. Τους αποκαλώ «κρίσιμη μάζα» διότι, μεταξύ πολλών άλλων ιδιαίτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών, μόνον αυτοί θέτουν ρητά ως αίτημα την διάλυση του πολιτικού συστήματος, επειδή αναγνωρίζονται γενικότερα ως πηγή πολιτικών αλλαγών, επειδή πέτυχαν και συγκέντρωσαν σημαντικές δυνάμεις, δίχως την χρησιμοποίηση παραδοσιακών διαύλων λαϊκής κινητοποίησης και επειδή θα μπορούσαν υπό συνθήκες να προκαλέσουν μια ευρύτερη κινητοποίηση του ελληνικού λαού. Τούτο αντανακλά μια διαφορετική κουλτούρα αγώνα πολιτικής αλλαγής, που δεν αντιφάσκει με άλλες μορφές λαϊκών κινητοποιήσεων. Εκτός αν εμείς θέλουμε να τους απομονώσουμε από τους λεγόμενος λαϊκούς αγώνες, διότι μάθαμε ότι οτιδήποτε ξεφεύγει από τον έλεγχό μας είναι αντιδραστικό και όργανο του καπιταλιστικού διαβόλου!