Ρε φιλαράκι.. έχεις κάνα DVD Πρετεντέρη γιατί είμαι χαρμάνης;

ΠΗΓΗ: Antista/Chef

Πάμε καλά; 4 μέρες χωρίς να παίρνουμε τη δόση μας από κυβερνητική προπαγάνδα; Πως να αντέξει ο μέσος εθισμένος τηλεθεατής, ακροατής ή αναγνώστης χωρίς μια κουβέντα για το καλό μας ΔΝΤ, γιαι τον μάρτυρα πρωθυπουργό μας που σώζει την πατρίς, για τον υπουργό οικονομικών που δεν θα πάρει νέα μέτρα απόψε; Έστω έναν Πάγκαλο να βρίζει τον Τσίπρα και τους Δημόσιους υπάλληλους ή έναν Πρετεντέρη να βρίζει απεργούς. Κάτι βρε αδερφέ γιατί είμαστε χαρμάνηδες. Μόνο το site του ΔΝΤ μας έχει απομείνει αλλά αυτοί τα λένε κυριλέ και είναι βαρετό σαν μεθαδόνη. Δεν γίνεται άλλο! Ή να επιστρατευτούν οι άπεργοί, ή να εξαιρεθούν από την απεργία όσοι πληρώνονται άνω των πολλών χιλιάδων ευρώ τον μήνα και συνεπώς αντιλαμβάνονται την ανάγκη να κάνουν θυσίες οι υπόλοιποι.

• 
  

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞ'ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ....

Πηγή: Vassiliskos

Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο για να περιγράψω τις σκέψεις μου πάνω στο ντοκιμαντέρ. Όμως έκανα το κακό και διάβασα διάφορες κριτικές πριν και όχι μόνο,  όταν το είδα και μίλησα με φίλους παραδοσιακούς αριστερούς και είπα πως μου άρεσε με κοίταξαν λες και ήμουν τσιράκι της Γκόλντμαν Σακς κι αυτό με βάζει σε άλλο δρόμο. Με τσιγκλάει να κάνω κάτι πιο κακό. Κριτική στις κριτικές.

Πολύ σύντομα λοιπόν θα πω πως το ντοκιμαντέρ μου άρεσε. Ήταν απλό κατανοητό για τον απλό κόσμο και για τους νέους. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που εστίαζε ακριβώς πάνω σε αυτό που ήθελε να οδηγήσει. Την έννοια του απεχθούς χρέους. Και η κατάληξη να προτείνει να γίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Κατά την άποψη των δημιουργών του υποθέτω πως αυτός ήταν ο στόχος. Ναι, η σύγκριση με τον Ισημερινό δεν μπορεί να γίνει. Ηταν όμως σύγκριση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων ή απλά οι δημιουργοί ήθελαν να δείξουν πως οι λαοί δεν χωρίζονται σε μικρούς και μεγάλους αλλά σε εκείνους που έχουν τα κότσια να παλέψουν και σε εκείνους που δεν τα έχουν?

Φόρους εσείς; Επιστροφή κεφαλαίου εμείς

ΠΗΓΗ: Capital

Εναλλακτικές οδούς για την παράκαμψη της αυξημένης φορολογίας μερισμάτων αναζητούν οι εισηγμένες, 

με την επιστροφή κεφαλαίου να είναι μια από αυτές.

Πως οι εισηγμένες ξεπερνούν τον σκόπελο της υπερφορολογήσεις

Με τον συνυπολογισμό των μερισμάτων στην κλίμακα και την εκτόξευση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή στο 45% (!), δεν είναι πλέον λίγες οι εισηγμένες εταιρείες που, ανακοινώνοντας την επίτευξη κερδοφορίας, δεν έχουν μόνο να αντιμετωπίσουν την έκτακτη εισφορά (που οδεύει προς... μονιμότητα), αλλά και την επιπλέον φορολόγηση μέσω της υψηλότερης κλίμακας του φορολογικού συντελεστή επί των μερισμάτων που διανέμουν.

Η υψηλή φορολόγηση των μερισμάτων το μόνο που επιτυγχάνει είναι να υποχρεώνει όχι μόνο τους επενδυτές, αλλά και, πολύ περισσότερο, τις επιχειρήσεις, στην αναζήτηση τρόπων αποφυγής της, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ίδια την οικονομία. Φυσιολογικό επακόλουθο (και αναμενόμενη, εν πολλοίς, από τους ουδέτερους παρατηρητές της αγοράς) η διαδικασία που ακολουθούν ολοένα και περισσότερες εταιρείες, επιλέγοντας την επιστροφή κεφαλαίου στους μετόχους τους, αντί για τη διανομή μερισμάτων, για καθαρά φορολογικούς λόγους.

Γ. Μηλιός: Στόχος τους η αναδιανομή του πλούτου

Πηγή: ΑΥΓΗ

του Γ. Μηλιού

Συνεντευξη στον Δ. Χρήστου

Η πολιτική της κυβέρνησης έχει νόημα λέει ο Γιάννης Μηλιός μιλώντας στην ΑΥΓΗ. Πρόκειται για μια στοχευμένη ταξική πολιτική η οποία έχει πλέον σαφή ευρωπαϊκή διάταση. Το «Σύμφωνο για το Ευρώ» δεν είναι παρά ένα ευρωπαϊκό Μνημόνιο χωρίς ημερομηνία λήξης, που σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. επιδιώκει να αποδομήσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων και τις αντίστοιχες δομές του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, όπως αυτό διαμορφώθηκε μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες δεκαετιών.

* Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που στο Καστελόριζο ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τον ελληνικό λαό την ανάγκη προσφυγής στον μηχανισμό δανεισμού της τρόικας για τη σωτηρία της χώρας. Σήμερα σχεδόν όλοι ομολογούν την αποτυχία. Και όμως η κυβέρνηση επιμένει σε αυτήν την καταστροφική πολιτική. Γιατί;

Η πολιτική του Μνημονίου μπορεί να αποτυγχάνει ως προς τους διακηρυγμένους στόχους της αναφορικά με τον ρυθμό μείωσης του δημόσιου ελλείμματος, το ύψος των εσόδων κ.ο.κ., πετυχαίνει όμως μέχρι σήμερα τον πραγματικό στόχο της, που είναι η αναδιανομή πλούτου και εξουσίας προς όφελος του κεφαλαίου, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και η οικονομική και κοινωνική αποδυνάμωση της εργασίας. Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ποτέ άλλοτε δεν επιχειρήθηκε ένα τέτοιο πρόγραμμα ανατροπής των κοινωνικών ισορροπιών και αναδιάρθρωσης των κοινωνικών δομών που να συρρικνώνει τον μισθό, τη σύνταξη, το λαϊκό εισόδημα, να εξαλείφει την κοινωνική προστασία, να ενισχύει το διευθυντικό δικαίωμα, να καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, να εξαγγέλλει την άμεση ιδιωτικοποίηση της όποιας δημόσιας περιουσίας κ.λ.π.

Σήμερα το κρίσιμο δημοψήφισμα στην Ισλανδία

ΠΗΓΗ: gortynios

Σήμερα διενεργείται στην Ισλανδία το κρίσιμο δημοψήφισμα για την περιβόητη υπόθεση Icesave, το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνει το μέλλον όχι μόνο της συμφωνίας της ισλανδικής κυβέρνησης με τη Μ. Βρετανία και την Ολλανδία αλλά πολύ πιθανά και την τύχη του κυβερνητικού συνασπισμού των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων. Ακολουθούν μερικά στοιχεία για την προϊστορία της υπόθεσης:

Όταν το τραπεζικό σύστημα της νησιωτικής χώρας του Βορρά μετά από μια περίοδο επιθετικής επέκτασης στην Ευρώπη κατέρρευσε με πάταγο το 2008, τα λεφτά τους έχασαν όχι μόνο οι Ισλανδοί αλλά και περίπου 400.000 Βρετανοί και Ολλανδοί, καταθέτες της τράπεζας Ιcesave, θυγατρικής της ισλανδικής Landsbanki .

ΤΟ ΔΝΤ, Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ "ΚΟΥΡΕΜΑ" ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Πηγή: euro2day

της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΑΠΑΜΙΛΤΙΑΔΟΥ

Πρέπει να διαβάσει κανείς πολύ προσεκτικά την ανακοίνωση που εξέδωσε το ΔΝΤ για το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού "Spiegel", σύμφωνα με το οποίο το ταμείο ζητά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εδώ και τώρα.

Θα διαπιστώσει ότι ουσιαστικά το μπαλάκι των αποφάσεων βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης, καθώς το ΔΝΤ "υποστηρίζει τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης όσον αφορά στη μη αναδιάρθρωση χρέους και την αποφασιστικότητά της να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της", αποφεύγοντας εντέχνως να πάρει θέση.

Από τον περασμένο Δεκέμβριο, όπως είχε γράψει το euro2day, το ΔΝΤ έχει κάνει ένα βήμα πίσω και παρακολουθεί ουσιαστικά τις εξελίξεις από το περιθώριο, αφήνοντας το ευρωπαϊκό σκέλος της τρόικας, την Κομισιόν και την ΕΚΤ, να διαπραγματευτεί την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

ΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΟΔΕΥΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ!

Πηγή: Iskra

800.000 ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΡΓΙΑ!

Στα πρόθυρα στάσης πληρωμών βρίσκεται το αμερικανικό δημόσιο, καθώς το πολύ υψηλό δημόσιο χρέος (για περισσότερα πατήστε εδώ), έχει σταθεί η αφορμή για το ξέσπασμα ενός απίστευτου σκυλοκαβγά μεταξύ τωνΔημοκρατών και των Ρεπουμπλικανών.

Οι Ρεπουμπλικανοί που κατέχουν την πλειοψηφία στηΒουλή των Αντιπροσώπων, εκβιάζουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη περικοπή δαπανών προκειμένου να συναινέσουν στη ψήφιση Προϋπολογισμού για το2011. Από τις αρχές του έτους, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση «κινείται» με προσωρινούς προϋπολογισμούς, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ανέβηκε κατά 30% επί του 

"Of the 1, by the 1, for the 1%."

Nobel Economist Joseph Stiglitz: Assault on Social Spending, Pro-Rich Tax Cuts Turning U.S. into Nation "Of the 1 Percent, by the 1 Percent, for the 1 Percent"

Δείτε το από το 13ο λεπτό και μετά

Joseph Stiglitz is a Nobel Prize-winning economist, professor at Columbia University, author of numerous books, most recently Freefall: America, Free Markets, and the Sinking of the World Economy.

Welcome to Democracy Now!

JOSEPH STIGLITZ: Nice to be here.

AMY GOODMAN: So, "Of the 1, by the 1, for the 1%." Explain.

JOSEPH STIGLITZ: The point is that there has been this growing inequality, not only in income, but actually the inequality of wealth is even much greater. There’s a shrinking of opportunity. It’s not just that the people at the top are getting richer. If they were getting richer because they were contributing more to our society and everybody else was doing well, that would be one thing. But actually, they’re gaining, and everybody else is decreasing. In fact, right now, it’s not just the bottom, but even the middle, the middle, the median income—half above, half below—are poorer today than they were more than a decade ago. So, all the growth that has occurred in our country over the last decade or more has gone to the upper one, two percent.