via Greek Rider
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Οι Αϊνστάιν της Γερμανίας και τα νήπια της Ευρώπης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 01/03/2011
Αποκαλυπτική και κάπως ανατριχιαστική η «γραμμή» του Βερολίνου για την κρίση στην Ευρωζώνη, όπως την εξήγησαν συνεργάτες της Μέρκελ σε Ευρωπαίους δημοσιογράφους το Σαββατοκύριακο. Και απλούστατη, έτσι που ο καθένας, ακόμα κι αν είναι Βαλκάνιος, να μπορεί να την καταλάβει: Εμείς έχουμε τα λεφτά, εμείς αποφασίζουμε -έτσι τη συνόψισε σύμφωνα με την Ειρήνη Καρανασοπούλου και τα ΝΕΑ ένας εκ των συμβούλων της καγκελαρίας.
Κι αυτός ο γερμανικού τύπου πραγματισμός -ή κυνισμός- συμπληρώνεται με την άποψη ότι δεν έχει και µεγάλο νόηµα η συζήτηση µε πολιτικούς ή οικονοµολόγους από την Ελλάδα ή άλλες χώρες «που εµφανώς έχουν αποτύχει και έρχονται σε µας για χρήµατα», διότι «δεν είµαστε στο ίδιο επίπεδο… και είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν σε παιδιά που πηγαίνουν ακόµη στο νηπιαγωγείο»!
Και εν τέλει; Εν τέλει οι Γερμανοί επιμένουν ότι η κρίση στην Ευρώπη δεν είναι κρίση χρέους αλλά ανταγωνιστικότητας και άρα δίκαιο είναι να πληρώσουν τα σπασμένα τα… νήπια και όχι οι Αϊνστάιν. Και είναι προφανές ότι ο Παπανδρέου θα πιεστεί να αναζητήσει την ενηλικίωσή του -και τη δικιά μας- σε «πολλαπλασιασμό της ισχύος των προγραμμάτων λιτότητας», όπως κατέστησαν σαφές οι ψυχροί σύμβουλοι της ακόμα ψυχρότερης Μέρκελ.
Μπορεί κανείς φυσικά να σκεφτεί ότι η επίδειξη γερμανικής αδιαλλαξίας εντάσσεται στη γενική διαπραγμάτευση ενόψει της κρίσιμης ευρωπαϊκής συνόδου στις 24-25 Μάρτη. Ίσως, αλλά πάντως και το είδος της αδιαλλαξίας τους και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και κυρίως η λογική του επικυρίαρχου που αποπνέει η στάση τους δεν προμηνύει τίποτε καλό για κανέναν. Όταν μάλιστα είναι γνωστό πόσο ακριβά πλήρωσαν και η Ευρώπη και η Ελλάδα τη γερμανική έπαρση παλιότερα.
Από την άποψη αυτή οι Αϊνστάιν της Μέρκελ απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα πολύ περισσότερο από τα νήπια της Ελλάδας, ή της Ιρλανδίας. Γιατί η σοφία τους αρχίζει και τελειώνει στην υπεροψία της δύναμης (εμείς έχουμε τα λεφτά…) και το χονδροειδές όνειρο μια σιδηράς Ευρώπης της ανταγωνιστικότητας. Και αγνοεί, όπως κι άλλες φορές στο παρελθόν, ότι οι λαοί της Ευρώπης μπορεί και να μη θέλουν τον Γερμανό τους. Κι εκεί που οι Αϊνστάιν ονειρεύονται το ράιχ των αγορών να βρεθούν μπροστά στη Νυρεμβέργη των νηπιαγωγείων…
Κι αυτός ο γερμανικού τύπου πραγματισμός -ή κυνισμός- συμπληρώνεται με την άποψη ότι δεν έχει και µεγάλο νόηµα η συζήτηση µε πολιτικούς ή οικονοµολόγους από την Ελλάδα ή άλλες χώρες «που εµφανώς έχουν αποτύχει και έρχονται σε µας για χρήµατα», διότι «δεν είµαστε στο ίδιο επίπεδο… και είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν σε παιδιά που πηγαίνουν ακόµη στο νηπιαγωγείο»!
Και εν τέλει; Εν τέλει οι Γερμανοί επιμένουν ότι η κρίση στην Ευρώπη δεν είναι κρίση χρέους αλλά ανταγωνιστικότητας και άρα δίκαιο είναι να πληρώσουν τα σπασμένα τα… νήπια και όχι οι Αϊνστάιν. Και είναι προφανές ότι ο Παπανδρέου θα πιεστεί να αναζητήσει την ενηλικίωσή του -και τη δικιά μας- σε «πολλαπλασιασμό της ισχύος των προγραμμάτων λιτότητας», όπως κατέστησαν σαφές οι ψυχροί σύμβουλοι της ακόμα ψυχρότερης Μέρκελ.
Μπορεί κανείς φυσικά να σκεφτεί ότι η επίδειξη γερμανικής αδιαλλαξίας εντάσσεται στη γενική διαπραγμάτευση ενόψει της κρίσιμης ευρωπαϊκής συνόδου στις 24-25 Μάρτη. Ίσως, αλλά πάντως και το είδος της αδιαλλαξίας τους και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν και κυρίως η λογική του επικυρίαρχου που αποπνέει η στάση τους δεν προμηνύει τίποτε καλό για κανέναν. Όταν μάλιστα είναι γνωστό πόσο ακριβά πλήρωσαν και η Ευρώπη και η Ελλάδα τη γερμανική έπαρση παλιότερα.
Από την άποψη αυτή οι Αϊνστάιν της Μέρκελ απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα πολύ περισσότερο από τα νήπια της Ελλάδας, ή της Ιρλανδίας. Γιατί η σοφία τους αρχίζει και τελειώνει στην υπεροψία της δύναμης (εμείς έχουμε τα λεφτά…) και το χονδροειδές όνειρο μια σιδηράς Ευρώπης της ανταγωνιστικότητας. Και αγνοεί, όπως κι άλλες φορές στο παρελθόν, ότι οι λαοί της Ευρώπης μπορεί και να μη θέλουν τον Γερμανό τους. Κι εκεί που οι Αϊνστάιν ονειρεύονται το ράιχ των αγορών να βρεθούν μπροστά στη Νυρεμβέργη των νηπιαγωγείων…
108 δις Κόπροι
Πηγή: Techie Chan
Υπάρχει ένας τομέας όπου η κυβέρνηση ΓΑΠ τα πηγαίνει περίφημα και πρέπει να της δώσουμε συγχαρητήρια. Για την ακρίβεια, ο ρυθμός αύξησης του ρευστού και των εγγυήσεων προς τις τράπεζες ήταν πολύ ικανοποιητικός μέσα στο 2010. Να σημειώσουμε πως από τη βοήθεια των 11δις (σε σύνολο 28δις) που είχε δώσει η αναποτελεσματική κυβέρνηση της ΝΔ μέχρι τον Μάρτη του 2010, φτάσαμε στο 78δις στις 31/12/2010 (αναλυτικά οι υπολογισμοί στις πρώτες παραγράφους αυτούνου του πανωσέντονου). Πρόκειται για μια αύξηση άνω του 700% .
Προκειμένου να καταφέρει να συντηρήσει αυτές τις καλές επιδόσεις, η κυβέρνηση ξεκίνησε από νωρίς την παραγωγή εγγυήσεων και το 2011. Έτσι το νέο πακέτο εγγυήσεων ύψους 30δις αναμένεται να εγκριθεί μέσα στις επόμενες μέρες. Παρότι μέσα στο 2011 δεν μπορεί να επαναληφθεί ο θρίαμβος του 2010, είναι αναμενόμενο το ρευστό και οι εγγυήσεις να αυξηθούν με ένα υγιή ρυθμό. Τα 108 δις ευρώ να υπενθυμίσουμε αποτελούν ήδη το 45% του ΑΕΠ.
Και για να μην υπάρχει καμία σκιά για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, ας ρίξουμε μια ματιά στην Ιρλανδία. Σύντομα -είτε με συγχωνεύσεις, είτε χωρίς- το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα σκάσει. Οι ιδιοκτήτες τους, αφού τραβήξουν όσα κέρδη μπορούν με νόμιμους ή μη τρόπους (δεν είναι τυχαίο πως η Eurobank έβγαλε κέρδη το 2010), θα το παρατήσουν και το κράτος θα αναλάβει το καθάρισμα των κόπρων του Αυγεία. Που σημαίνει πως η ΕΚΤ θα ζητήσει πίσω τα (μέχρι στιγμής) 95δις που έχει προσφέρει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, όχι από τις επιχειρήσεις που τα πήραν, αλλά από το κορόιδο που τα εγγυήθηκε. Άρα ανεξάρτητα με τις μπούρδες που σας λένε οι τραπεζικοί (πως δήθεν φταίει το κράτος για την κατάντια τους και πως δήθεν οι εγγυήσεις δεν είναι τίποτα σπουδαίο), εσείς θα πρέπει να θυμάστε πως όλες αυτές οι εγγυήσεις θα γραφτούν ως χρέος του ελληνικού κράτους.
ΣΟΥΗΔΙΑ: Πολυεθνικες, εκμεταλλευση και ανεργια των νεων!
Πηγή: Εlva
Πολλοί από τους σημερινούς νέους σε χωρες της ΕΕ αισθάνονται εξαπατημενοι και ανασφαλεις οσον αφορα την αγορά εργασίας.
Αυτο που βλεπουν να ισχυει ολο και περισσοτερο ειναι η ...δωρεαν εργασια, η εργασιακή ανασφάλεια και οι κακές συνθήκες! Ομως παραλληλα με τις χαμηλα αμειβόμενες θέσεις εργασίας καλλιεργείται και ο μύθος των "τεμπεληδων νέων''!! Eιναι φυσικα μια βολικη δικαιολογια για το κεφαλαιο.
Η λογικη πολλων επιχειρησεων και στη Σουηδια, ειναι να εχουν οσο πιο λιγους υπαλληλους γινεται για να γλυτωνουν μισθους.
Τους εργαζομενους, ομως, που ηδη απασχολουν φροντιζουν να τους..."ξεπατωνουν" στη δουλεια, επειδη "πάντα υπάρχει κάποιος άλλος", μας λεει ο Svante Ahlman, βοηθός διευθυντή στο κατάστημα Lidl σε ενα προσφατο ντοκυμαντερ της SVT
.
. Επισης πρεπει να ειναι κανεις...διαθεσιμος οποτε τον καλεσουν για δουλειά, ή για...δουλεία, μονο ο τονος, πια, κανει τη διαφορά.....
Ποιες μπορεί να είναι οι διαφαινόμενες λύσεις στην ελληνική τραγωδία;
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ :
Αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενο την πλέον αποτελεσματική, αλλά και την πλέον ουτοπική για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Οι συζητήσεις που γίνονται στο πλαίσιο των ιθυνόντων καταλήγουν πάντα σε λύσεις βαθιά ταξικές. Η πρώτη λύση που συζητείται ευρέως είναι η χρονική επιμήκυνση του Μνημονίου (με νέους όρους και στόχους) και μετά το 2014. Είναι μια λύση που φαίνεται να προέρχεται κυρίως από το ΔΝΤ. Η πολιτική της Ε.Ε. στην παρούσα φάση συνίσταται στην αύξηση των πιέσεων για επίσπευση των μεταρρυθμίσεων ώστε μέχρι τα μέσα του 2011 να υπάρχουν σαφή δείγματα γραφής για τις διαρθρωτικές αλλαγές, γιατί αυτές θα πείσουν τις αγορές να ρίξουν τα spreads. Η Ε.Ε. υποστηρίζει παράλληλα πως με τον μηχανισμό των 750 δισ. ευρώ, η Ευρωζώνη κλείνει το θέμα χρηματοδότησης προβληματικών χωρών. Όμως όπως γίνεται κατανοητό η θέση αυτή της Ε.Ε. δεν απαντάει στο βασικό ερώτημα που τέθηκε μέσω της υπόθεσης εργασίας στο τι θα γίνει στην περίπτωση που οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν ανταποκριθούν στα αιτήματα αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους το 2012. Θα επιτρέψει σε χώρα μέλος της Ευρωζώνης να πτωχεύσει;(1)
Όταν η Naomi Klein συνάντησε τον Τόμσεν και την τρόικα: Α ΜΕΡΟΣ
Πηγή: Αυγή
του Σπύρου Τζόκα*
Πρόσφατα είχα την τύχη να διαβάσω το εξαίρετο βιβλίο της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein με τίτλο «Το δόγμα του Σοκ». Στο βιβλίο αυτό αναλύεται εκτενώς και περιγράφεται η εφαρμογή των θεωριών της Σχολής του Σικάγου, μιας νεοφιλελεύθερης σχολής με στοιχεία ολοκληρωτισμού, ιδρυτής της οποίας ήταν ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο αυτό, Milton Friedman. Οι θεωρίες της σχολής αυτής είχαν κυοφορήσει από τη ναζιστική Γερμανία, όπου μετά το σοκ ακολουθούσε το δέος.
Οι θεωρίες αυτές στοχεύουν στην επιβολή βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, στη βίαια αφαίρεση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην ανάκληση κεκτημένων δικαιωμάτων με αγώνες και θυσίες, στην κρατική απορρύθμιση, στις άκρατες ιδιωτικοποιήσεις, στην παραχώρηση δημόσιου χώρου, στην κατάργηση των συστημάτων πρόνοιας, στην περικοπή των κοινωνικών δαπανών και άλλα. Η καταστροφή κάθε κοινωνικής κατάκτησης και η συνακόλουθη πτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων έχουν απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας κινέζικου τύπου «ανάπτυξης» που θεμελιώνεται στην πάμφθηνη ελαστικοποιημένη εργασία, στην καταστροφή του περιβάλλοντος και σε ένα δημόσιο τομέα που θα παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες αμερικανικού τύπου.(1)
Εξελίξεις στην ευρωζώνη - τα παπαγαλάκια, εγχώρια και αλλοδαπά, πλέον ανησυχούν πολύ
ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
ciaoant1
Pink Floyd, The Dark Side Of The Moon
Σε σημερινό άρθρο του, που το μεταφράσαμε στα ελληνικά, ο Wolfgang Münchau, αρχι-φερέφωνο των Financial Times κάνει μια καλή ανάλυση των κινήσεων στην ευρωζώνη, σχετικά με το"σύμφωνο ανταγωνιστικότητας" που προωθεί η Γερμανία, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι υπόλοιποι απλά θα πρέπει να το απορρίψουν. Ο λόγος είναι βέβαια πως επιθυμεί μια πιο "ευρωπαική" ευρωζώνη, ενώ αυτό που βλέπει είναι μια γερμανοκρατούμενη ευρωζώνη. Έχει όμως αξία η ανάλυση του:
 | Είναι καιρός να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι είμαστε έτοιμοι να δούμε μια "φοβερή ευκαιρία" για για την ευρωζώνη το Μάρτιο. Την περασμένη εβδομάδα, οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία, μετατοπίστηκαν δραστικά προς τη λάθος κατεύθυνση. Η Bundesbank, το κοινοβούλιο, η κοινότητα των μικρών επιχειρήσεων και επιφανείς ακαδημαϊκοί βγαίνουν όλοι ανοιχτά κατά της επέκτασης των διαφόρων μηχανισμών στήριξης. Η γερμανική κοινωνία ως σύνολο, είναι σε ανοιχτή εξέγερση εναντίον της ευρωζώνης. |
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΒΑΡΕΛΙ ΔΙΧΩΣ ΠΑΤΟ!
ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ Ή Η ΤΥΠΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ!
Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ!
Πηγή: ISKRA
Είναι πλέον σαφές, στον οποιονδήποτε πολίτη που παρακολουθεί έστω και αποσπασματικά τις εξελίξεις, το γεγονός πως οι συνεχείς επικαιροποιήσεις του Μνημονίου, οδηγούν σε ολοένα και σκληρότερα μέτρα. Αδιαπραγμάτευτος στόχος της τρόικας και της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, είναι η τήρηση των δημοσιονομικών στόχων για το έλλειμμα και το χρέος στο ακέραιο.
Έτσι το Μνημόνιο 4 προβλέπει τη λήψη επιπλέον μέτρων, ύψους € 2,1 δις, για το 2011, προκειμένου να «πιαστεί» ο στόχος, για έλλειμμα ίσο με 7,4% του ΑΕΠ. Παράλληλα, το ύψος των μέτρων του μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου 2012 - 2014 του Μνημονίου – 3, ανέβηκε μέσα σε τρεις μόλις μήνες, από τα € 14 δις στα € 22 δις!
Επομένως, έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με ένα θανατηφόρο δημοσιονομικό σπιράλ, όπου oι περικοπές των δημοσίων δαπανών βαθαίνουν την ύφεση, η οποία με τη σειρά της μειώνει τα δημόσια έσοδα, οδηγώντας σε νέες περικοπές και ούτω καθεξής!