Οι ναρκισσισμοί των μικρών διαφορών αδρανοποιούν την ελληνική αριστερά

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΜΑΖΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ

Tου
Κώστα Δουζίνα

Πριν έναν περίπου χρόνο, τον Φεβρουάριο του 2010, όταν οι ευρωπαϊκές και ντόπιες ελίτ επέβαλλαν στην Ελλάδα τα πρώτα μέτρα λιτότητας, το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ήταν ότι χωρίς αυτά η κρίση θα εξαπλωνόταν στην Ευρώπη, απειλώντας το ευρώ. Σε ένα άρθρο μου στην εφημερίδα Guardian υποστήριζα τότε ότι ο κύριος κίνδυνος εξάπλωσης και «μόλυνσης» προερχόταν από την αναμενόμενη αντίσταση του ελληνικού λαού· μια μικρή γνώση της ελληνικής ιστορίας μας προετοίμαζε για το τι μπορούσε να ακολουθήσει.
Η αντίσταση σαρώνει σήμερα όλη την Ευρώπη: η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ισπανία αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυρίας των τελευταίων τριάντα χρόνων. Οι ελληνικές κινητοποιήσεις ενθάρρυναν τους λαούς, οδηγώντας στην πρώτη πανευρωπαϊκή καμπάνια για τα κοινωνικά θέματα. Άκουσα το σύνθημα «Θα τα κάνουμε Αθήνα» στην Μπογκοτά της Κολομβίας και στο Λονδίνο. Οι άγγλοι φοιτητές που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του Πανεπιστημίου, ακολούθησαν τις ελληνικές πρακτικές -αν και απέτυχαν να κάψουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Τραφάλγκαρ Σκουέρ. Η εξέγερση στην Αίγυπτο και το κίνημα των μεταναστών εδώ είναι κι αυτές έμμεση απάντηση στην παγκόσμια κρίση. Μπήκαμε πια στο τέλος της «νέας παγκόσμιας τάξης» που κηρύχθηκε το 1989.
 

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

Της
Μαρίας Καραμεσίνη*

Σύμφωνα με τις μεθοδεύσεις του γαλλο-γερμανικού άξονα και των συνοδοιπόρων του, με στόχο τη θωράκιση της ΟΝΕ και του ευρώ απέναντι στις σημερινές και μελλοντικές κρίσεις χρέους και τις εξωτερικές ανισορροπίες εντός της ευρωζώνης, το κυοφορούμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, μαζί με το ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας, θα αποτελέσουν από τον Μάρτιο το δίδυμο θεσμικό οπλοστάσιο εκπόρθησης όσων εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων, στα κράτη μέλη της ευρωζώνης, αντιστρατεύονται την ανάκτηση από τις ηγεμονικές μερίδες του κεφαλαίου των προ της κρίσης ευνοϊκών συνθηκών κερδοφορίας.

Εσωτερική υποτίμηση
και πολιτικές ύφεσης

Το γνωστό από το ελληνικό Μνημόνιο δόγμα της «εσωτερικής υποτίμησης» αποτελεί το θεωρητικό υπόβαθρο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, γεγονός που καθιστά τη χώρα μας πειραματόζωο για την επιτυχία της μείωσης όχι μόνο του δημοσιονομικού αλλά και του εξωτερικού ελλείμματος, που θεωρούνται στην περίπτωσή μας αλληλένδετα (δίδυμα).

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Πηγή: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Η προσπάθεια «εγκατάστασης» τυπικών κυβερνήσεων στη ζώνη του Ευρώ, με τις «σκιώδεις» στο «παραπέτασμα», φαίνεται να έχει ξεκινήσει από την Ελλάδα - η οποία πλέον διοικείται μη δημοκρατικά, από μία υπόγεια εξουσία στο παρασκήνιο

“Πρακτικά, μεταξύ του κόσμου της Πολιτικής και του κόσμου της Οικονομίας σήμερα, δεν μεσολαβεί ούτε καν ένα λεπτό φύλο χαρτιού. Οι σύγχρονες τάσεις, με πρωτοβουλία των μονοπωλιακών υπερεπιχειρήσεων (Καρτέλ), ειδικά αυτών του χρηματοπιστωτικού κλάδου, φαίνεται να μας οδηγούν στην επαναφορά της φεουδαρχίας. Αυτό σημαίνει ότι, δίπλα από τις τυπικές δομές, δίπλα δηλαδή από τα δημοκρατικά εκλεγμένα κοινοβούλια, η «άτυπη», η σκιώδης καλύτερα εξουσία, κερδίζει ξανά ειδικό βάρος - με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς. Οι εκλεκτοί της «άτυπης εξουσίας» τώρα, οι αυτοαποκαλούμενοι βέβαια εκλεκτοί, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο εκ των άνω, κρύβονται όλο και περισσότερο από τους υπόλοιπους» – σε λέσχες με κρυφά, αυστηρώς εμπιστευτικά θέματα συζητήσεων, καθώς επίσης πίσω από τις «εκλεγμένες» κυβερνήσεις”.

 H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Οι Γερμανοί θέλουν ελληνικά νησιά τώρα!

 

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του Μ. ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ gel@enet.gr

ΔΙΑΚΑΗΣ πόθος έχει γίνει για τους Γερμανούς η πώληση ελληνικών νησιών.

Τη στιγμή που το ΙΣΤΑΜΕ, επίσημο think tank του ΠΑΣΟΚ, διαψεύδει ότι μελέτη του κλείνει το μάτι για πώληση νησιών, οι Γερμανοί... ξανάρχονται. Οι τελευταίες αναφορές στον βερολινέζικο τύπο έρχονται να καταδείξουν πως ούτε οι τελευταίες νουθεσίες του IWH (Ινστιτούτο για την Οικονομία και την Ανάπτυξη) ήταν τυχαίες ούτε οι προ ενός έτους προτροπές γερμανικών ΜΜΕ εκτός γραμμής. Αντιθέτως, οι Γερμανοί φαίνεται πως το έχουν απωθημένο να εξασφαλίσουν ηλιόλουστους παραθεριστικούς προορισμούς, καθώς το 1993 είχε προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο με τη Μαδρίτη, όταν γερμανοί βουλευτές είχαν ζητήσει τη μακροχρόνια μίσθωση εκτάσεων της Μαγιόρκας.

Το IWH δεν είναι ένα τυχαίο ινστιτούτο, καθώς αποτελεί τα τελευταία χρόνια έναν από τους έξι συμβούλους της γερμανικής καγκελαρίας. Γεγονός, που απέδωσε βαρύτητα στην πρόσφατη προτροπή του Ulrich Blum πως η Ελλάδα πρέπει να ασφαλίσει το χρέος της με τα αγαθά που διαθέτει, όπως τα νησιά, προκειμένου να πείσει τις αγορές ότι τα κεφάλαια που δανείζεται δεν θα χαθούν. Μάλιστα ο επικεφαλής του IWH, για να πείσει ότι πρόκειται για δοκιμασμένη μέθοδο, σημειώνει πως κάτι ανάλογο είχε κάνει και η Γερμανία το 1923. Σύμφωνα με τον Ulrich Blum για να μειωθούν τα επιτόκια, τα ελληνικά δάνεια πρέπει να ασφαλιστούν με πειστικό τρόπο. Κάτι ανάλογο υποστηρίζει και η παραδοσιακή εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της, τα ελληνικά δάνεια θα γίνουν μέσω της πώλησης γης φθηνότερα, καθώς δεν θα βασίζονται στην εικασία πως τα χρήματα που θα δοθούν θα συγκεντρωθούν από φόρους, αλλά θα είναι ήδη υποθηκευμένα. 

Σάββας Ρομπόλης: Το Μνημόνιο ρίχνει στα βράχια την ελληνική οικονομία.

ΠΗΓΗ: Αυγή

Του Ανδρέα Πετρόπουλου

Η οικονομική πολιτική που υλοποιείται στο πλαίσιο του Μνημονίου οδηγεί την ελληνική οικονομία, μέσω της ύφεσης και του στασιμοπληθωρισμού, με μαθηματική ακρίβεια "στα βράχια", υποστηρίζει μιλώντας στην "Αυγή" της Κυριακής ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και καθηγητής του Παντείου Σάββας Ρομπόλης.

Επισημαίνει ότι η ακολουθούμενη πολιτική, παρά τις δραματικές θυσίες των εργαζομένων, θα οδηγήσει σε μια νέα κρίση χρέους το 2014. "Πρόκεται για έναν φαύλο κύκλο", προσθέτει,  που ανατρέπεται μόνο μέσω μιας νέας παραγωγικής πολιτικής που θα έχει στοιχεία ριζοσπαστικής αναδιανομής του εισοδήματος και πραγματικής πάταξης φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.

Αναλυτικά, όπως σημειώνει, "η μείωση του ΑΕΠ που έκλεισε στο -4,5% το 2010 θα συνεχιστεί και το 2011, πρόβλεψη που πολυ φοβάμαι ότι θα επαληθευτεί και σημαίνει ότι η οικονομία θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην ύφεση με αποτέλεσμα να κλείσουν ακόμα περισσότερες επιχειρήσεις και να εκτοξευτεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα η ανεργία. Παρά τις επίσημες εκτιμήσεις για 14% η πραγματική ανεργία κινήθηκε κοντά στα επίπεδα του 20% στο τέλος του 2010 και θα φθάσει το 22% στο τέλος του 2011, καταμετρώντας περίπου 1.200.000 ανέργους".

ΠΡΟΣ ΜΙΑ «ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ» ΕΕ

                       

πηγή: ΔΡΟΜΟΣ 19/2/2011      
της Νάντιας Βαλαβάνη

                 

          «Δε θέλουμε μια Γερμανική Ευρώπη, θέλουμε μια Ευρωπαϊκή Γερμανία», είχε πει ο Τόμας Μαν επιχειρώντας να φρενάρει την πορεία γερμανοποίησης της Γηραιάς Ηπείρου κατά το Μεσοπόλεμο. Από το 1945, αυτά τα λόγια έγιναν σημαία της γερμανικής ελίτ. Και ήταν μια   έντονα εξευρωπαϊσμένη Γερμανία που επέβαλλε το 1992 το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Το «Μάαστριχτ» «φυλάκισε» μέσα σε εντελώς αυθαίρετα, από την άποψη των πραγματικών αναγκών και δυνατοτήτων κάθε κράτους-μέλους,  ποσοστά το έλλειμμα, το χρέος κ.α. βασικούς οικονομικούς δείκτες, σηματοδοτώντας την επίσημα νεοφιλελεύθερη πορεία της ΕΕ και τη νομισματική πολιτική που γέννησε το ευρώ.

Τράπεζες: το διαχρονικό σκάνδαλο

πηγή: ΔΡΟΜΟΣ 12/2/2011

Έρευνα – επιμέλεια: Χρίστος Καραμάνος

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τα λεφτά για την εθνικοποίηση των τραπεζών έχουν ήδη πληρωθεί!

Παρουσιάζουμε εδώ ένα μεγάλο σκάνδαλο που βρίσκεται σε εξέλιξη και για το οποίο έχει επιβληθεί πέπλο σιωπής: την προικοδότηση των τραπεζών με τεράστια, μυθώδη κεφάλαια από το κράτος. Προικοδότηση η οποία, σε τελική ανάλυση, βαρύνει όχι τους μεγαλομετόχους των τραπεζών, αλλά κυριολεκτικά πνίγει, χρεοκοπεί, τον ίδιο το λαό και το δημόσιο. Αναφερόμαστε στην κορύφωση του σκανδάλου, γιατί η αιμοδότηση των τραπεζών με κρατικά κεφάλαια, δημόσιο πλούτο και χαριστικές ρυθμίσεις αποτελεί μια διαχρονική ιστορία.

Όμως, τα τελευταία δύο χρόνια, με διαδοχικές αποφάσεις των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και κάτω από την απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας, οι ελληνικές τράπεζες αποκτούν το δικαίωμα να βάλουν χέρι σε 78 δισ. ευρώ –έχουν δε ήδη καταβροχθίσει τα 38 δισ.

Την ίδια στιγμή, εξελίσσεται εξίσου προκλητικά η τεράστια τραπεζική κερδοφορία (40 δισ. ευρώ κέρδη την τελευταία δεκαετία), η οποία επιπρόσθετα συνοδεύεται από προκλητική φορολογική ασυλία (μόλις στο 17% είναι ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής).

Απέναντι σε αυτήν τη συμπαιγνία κράτους και μεγάλου κεφαλαίου, το να πάνε τα πράγματα σε εντελώς διαφορετική και ανταγωνιστική κατεύθυνση, σε μια φιλολαϊκή κατεύθυνση, αποδεικνύεται ότι δεν είναι μόνο αναγκαίο αλλά και αντικειμενικά απολύτως εφικτό!