Επάγγελμα ερμητικά κλειστό

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Φούσκωσε το κύμα οργής των πολιτών στο Διαδίκτυο για το «κουκούλωμα» των μεγάλων σκανδάλων, πύργωσε κι έσκασε με ορμή. Πρώτα «βράχηκαν» οι βουλευτές, μετά «μούσκεψαν» οι κυβερνήσεις, έπειτα περιλούστηκε όλος ο πολιτικός κόσμος και το ρωμαίικο συλλήβδην. Παραγραφή πολιτικών ευθυνών για το Βατοπέδι, προφανές αδιέξοδο στην υπόθεση Siemens και οι πολίτες, απαυδισμένοι από την υποκρισία, ζητούν τα αυτονόητα. Απτά αποτελέσματα. Βαρέθηκαν να βλέπουν βουλευτές να κρίνουν πρώην και νυν κυβερνητικά στελέχη, αλλαγές επί αλλαγών στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και οι ευθύνες διαρκώς να παραγράφονται· μπούχτισαν να ακούν συζητήσεις για ενδεχόμενη αλλαγή του άρθρου 86, που διασφαλίζει την ποινική ασυλία των υπουργών έναντι της Δικαιοσύνης («η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης»). Γνωρίζουν ότι δεν θα καταργηθεί ποτέ το ακαταδίωκτο των πολιτικών, ο νόμος της σιωπής τηρείται –ανεξαρτήτως ευθυνών– από όλο το πολιτικό φάσμα... Ορισμένοι πολίτες ζητούν να γίνει τώρα προσφυγή στο Ευρωδικαστήριο, άλλοι να ανοίξει διάπλατα το «κλειστό επάγγελμα των πολιτικών».

Μειώσεις μισθών ως 25%

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

του Κ. Παπάδη

Πάνω από 1.000 επιχειρήσεις έχουν δρομολογήσει τη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας

Κατατέθηκαν 600 αιτήσεις δημιουργίας εργοστασιακών σωματείων στο Πρωτοδικείο

«Τσουνάμι» ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας με μειώσεις αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα αναμένεται τους επόμενους μήνες. Εκατοντάδες κυρίως μικρομεσαίες επιχειρήσεις «ετοιμάζονται» να θέσουν σε εφαρμογή το νέο νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης που δίνει τη δυνατότητα συνομολόγησης με το προσωπικό τους ενός «κουρέματος των μισθών» δίδοντας ως «αντάλλαγμα» τη διατήρηση των υφισταμένων θέσεων εργασίας. Η εξέλιξη αυτή αναμένεται να ανατρέψει πλήρως το καθεστώς των αμοιβών του ιδιωτικού τομέα συμπαρασύροντας ομοειδείς επιχειρήσεις σε ανάλογες πρακτικές και επιφέροντας μειώσεις μισθών που ξεκινούν από 10% και φθάνουν ως και το 25%. 

Την εικόνα αυτή καταγράφουν όλα τα στοιχεία που προέρχονται από το υπουργείο Εργασίας, τα Εργατικά Κέντρα της χώρας αλλά και από τις δικαστικές αρχές. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι το επόμενο διάστημα αναμένεται «έκρηξη των επιχειρησιακών συμβάσεων», γεγονός που θα προκαλέσει στις υπόλοιπες επιχειρήσεις- όπου δεν θα υπάρξουν ανάλογες συμβάσεις- ένταση των πιέσεων προς το προσωπικό για την ανατροπή των ατομικών συμβάσεων με τη «σύμφωνη γνώμη» του κάθε εργαζομένου. Ενδεικτικά των όσων πρόκειται να επικρατήσουν το επόμενο διάστημα στην αγορά εργασίας είναι τα εξής στοιχεία: 

Το Πανεπιστήμιο της νέας εποχής στην Ελλάδα και τον κόσμο

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Συζητούν η Ελένη Καλαφάτη, η Ιφιγένεια Καμτσίδου, ο Νίκος Κοταρίδης και ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος

Τα δυο μοντέλα Πανεπιστημίου: το φιλελεύθερο και το λειτουργικό

Ιφιγένεια Καμτσίδου: Στην πολιτειολογική συζήτηση, δύο είναι τα βασικά μοντέλα που περιγράφουν το πανεπιστήμιο και τη λειτουργία του: το φιλελεύθερο και το λειτουργικό.

Το φιλελεύθερο μοντέλο αντιστοιχεί στο πανεπιστήμιο όπως αυτό διαμορφώνεται κατά τον Διαφωτισμό, και έχει μάλλον αριστοκρατικά χαρακτηριστικά. To πανεπιστήμιο αυτό στηρίζεται οργανωτικά στην κυρίαρχη θέση του καθηγητή και στην αυταξία της γνώσης που παράγει. Είναι ένα πανεπιστήμιο αποκομμένο σχετικά από την κοινωνία, καθώς ως πεδίο παραγωγής γνώσης και δομή όπου αναπτύσσεται η έρευνα οργανώνει τη δραστηριότητά του όχι με βάση τις κοινωνικές απαιτήσεις, αλλά την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας. Για τον λόγο αυτό, στελεχώνεται από λίγους και απευθύνεται σε λίγους. Το μοντέλο εμφανίζεται και λειτουργεί στην πρώτη περίοδο θέσμισης των νεωτερικών πολιτευμάτων, όπου στο πολιτικό επίπεδο η κυριαρχία ανήκει στο έθνος. Η εκλογή των αντιπροσώπων γινόταν με τιμαριωτική ψήφο, δηλαδή στο εκλογικό σώμα συμμετείχαν οι οικονομικά εύρωστοι, οι οποίοι λόγω του οικονομικού τους status διέθεταν τον χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά, ενώ τα μέλη των αντιπροσωπευτικών οργάνων επιλέγονταν από το ίδιο περιορισμένο εκλογικό σώμα με κριτήριο την ικανότητά τους να διαβουλεύονται, να προσεγγίζουν τον Ορθό Λόγο, ώστε να βρίσκουν λύσεις ευεργετικές για τα κοινωνικά προβλήματα.

Έχουμε πόλεμο. Όλοι το ξέρουν. Εμείς;

ΠΗΓΗ: Αυγή

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΜΑΤΑΚΗ*

Η επίθεση των κυρίαρχων τάξεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Οι τρεις βασικοί τους στόχοι βρίσκονται ήδη στα πρώτα στάδια υλοποίησης: Πλήρης ιδιωτικοποίηση όλου του δημόσιου χώρου (πλην κατασταλτικών και εισπρακτικών μηχανισμών), χτύπημα κάθε κατάκτησης και δικαιώματος του κόσμου της εργασίας (συντριβή πραγματικού μισθού και κατάργηση "κοινωνικού" μισθού -υγεία, παιδεία, σύνταξη, πολιτισμικά δικαιώματα), συρρίκνωση στα όρια της εξαφάνισης των μικρομεσαίων στρωμάτων πόλης και υπαίθρου.

Το πράγμα έχει αγριέψει. Στα δελτία των 8 (και όχι μόνο) «τρέχει αίμα». Κάθε ανακοίνωση «ρύθμισης» ή «αναδιάρθρωσης» μεταφράζεται (σε βάθος χρόνου) σε υποβάθμιση της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, σε εκατοντάδες απολύσεις και κλεισίματα μικρών επιχειρήσεων, σε κατασχέσεις, σε καταθλίψεις, σε απόπειρες αυτοκτονίας.

Φως στο τούνελ

του ΚΙΜΠΙ

Επιτέλους, βλέπουμε φως στο τούνελ. Αυτό δεν θέλαμε όλοι; Φως στην άκρη του τούνελ. Όχι το φως που ισχυρίζονται ότι έχουν δει όσοι έχουν ζήσει επιθανάτια εμπειρία (όπως μας θυμίζει με τον τρόπο του ο Κλιντ Ίστγουντ στην τελευταία «θανατερή» ταινία του «Η ζωή μετά»). Αλλά φως κανονικό, υλικό, από φωτόνια, από μια φλεγόμενη πηγή, ένα παρανάλωμα πυρός, μια φλεγόμενη βάτο. Έστω και αμίλητη. Ή έναν αυτοπυρπολούμενο άνθρωπο.

Οι δυνάμεις του σκότους θα πουν: Μπα! Ήταν αυτανάφλεξη. Μπαρμπαριά και Τούνεζι, απαντάει η Τυνησία. Μια, δυο, τρεις, δέκα, είκοσι δημόσιες αυτοπυρπολήσεις, δεν μπορεί, κάτι παραπάνω από αυτανάφλεξη θα είναι. «Αυτανάφλεξη!» ψέλλισε κι η Moody’s και -μη χάσει την ευκαιρία- έριξε μια υποβάθμιση στην πυρπολούμενη χώρα. Οι δυνάμεις του σκότους τρέμουν κι αυτό το αδύναμο φως που εκπέμπει ένας απελπισμένος αυτόχειρας που περιλούζεται με πετρέλαιο ή βενζίνη κι ανάβει το σπίρτο… Γιατί άραγε; «Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ/ Αν δεν καώ εγώ/ αν δεν καείς εσύ/ πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη», έγραφε ο Ναζίμ Χικμέτ, μετέφραζε ο Γιάννης Ρίτσος και τραγουδούσε ο Μάνος Λοΐζος. Λέτε να ’ναι αυτό; Ο Κερέμ κάηκε από έρωτα (όχι ο Κερέμ που γνωρίζετε από την τουρκική σαπουνόπερα), Foco d’ amor, φλόγα της αγάπης. Ποιος έρωτας πυρπολεί τις ψυχές και τα σώματα των κολασμένων της Γης; Είναι έρωτας για τη ζωή ή έρωτας για τον θάνατο; Μη βιαστείτε ν’ απαντήσετε το δεύτερο. 

Απεβίωσαν 500 δικαιούχοι περιμένοντας την καταβολή του ΕΦΑΠΑΞ

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Δραματική η κατάσταση του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων. Μετά το 2013 το ΕΦΑΠΑΞ

Σε οικονομικό αδιέξοδο έχει περιέλθει το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, όπου αυτήν τη στιγμή είναι σε εκκρεμότητα 37.000 αιτήσεις για εφάπαξ. Το Ταμείο έχει κυριολεκτικά ξεμείνει από ρευστό και... αναζητά 1,62 δισεκατομμύρια ευρώ για να ξεμπλοκάρει η καταβολή του βοηθήματος.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί να αναφερθεί πως αυτήν τη στιγμή καταβάλλεται το εφάπαξ σε όσους έκαναν αίτηση πριν από δύο χρόνια. Μάλιστα, τουλάχιστον 500 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν πεθάνει πριν προλάβουν να πάρουν το βοήθημα.

τρωκτικά παπαγαλάκια

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Στάθη

Αρίστευσε ο κ. Κώστας Τζαβάρας, βουλευτής της Ν.Δ. Μπινελίκωσε πατόκορφα και με ευπρέπεια δύο απ' τους εκπροσώπους της τηλεοπτικής τυραννίδας. Στον «αέρα» και προς απόλαυσιν του πανελληνίου (ως εκ των υστέρων φαίνεται) ο κ. Τζαβάρας, με τα βοτσαλάκια του Δημοσθένη στο στόμα, πετροβόλησε την οίηση του κ. Πρετεντέρη και τη μετριότητα της κυρίας Τρέμη, όντως τους «πήρε με τις πέτρες» (όπως όμως υπάρχει το ενδεχόμενο να πάρουν επίσης με τις πέτρες τον ίδιο, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ οι πολίτες για αυτά που υποφέρουν)...

Οπως και να 'χει ήταν μια καλή στιγμή και, προσωπικώς, πολύ θα ήθελα στη θέση του κ. Τζαβάρα, το ευγενικό αυτό μπινελίκι να το είχε ρίξει κάποιος αριστερός, εδώ και πολύν καιρό...

Η Αννούλα γκαλοπίζεται

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Απαντώντας στον Π. Λαφαζάνη του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγόρησε στη Βουλή την κυβέρνηση ότι αυξάνει την τιμή του εισιτηρίου στις συγκοινωνίες, ο Σ. Βούγιας έκανε την εξής εκπληκτική παρατήρηση, κουνώντας μάλιστα με περίσσια δύναμη πειθούς τον δείκτη του χεριού του: Το ξέρετε ότι έχουμε το χαμηλότερο εισιτήριο στην Ευρώπη;

Αυτό όντως αποτελεί μέγιστο σοσιαλιστικό επίτευγμα. Επίτευγμα μάλιστα τις διαστάσεις του οποίου η κυβέρνηση, από υπερβολική αίσθηση μετριοφροσύνης, σπεύδει να περιορίσει με ανατιμήσεις, μην τυχόν κατηγορηθεί για υπέρμετρη κομπορρημοσύνη.

Ενα άλλο κορυφαίο σοσιαλιστικό επίτευγμα της κυβέρνησης είναι ότι διαθέτουμε και τους χαμηλότερους μισθούς στην ευρωζώνη (και όχι μόνο). Εκεί όμως καμία αίσθηση μετριοπάθειας δεν λέει να την οδηγήσει σε αυξήσεις, λες και σε αυτό το θέμα βάλθηκε να επιδείξει όλη την υπερφίαλη σοσιαλιστική της ιδιότητα.

Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, παρόμοια ήταν και η αντίδραση του βουλευτή της ΔΗ.ΑΡ., Θ. Λεβέντη, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς σε καιρούς οικονομικής κρίσης. «Πληρωνόμαστε λιγότερο από ό,τι οι συνάδελφοί μας στην Ευρώπη», ήταν η αποστομωτική απάντηση του αριστερού πολιτικού.