Η συσπείρωση της Αριστεράς, όρος για μια αριστερή ριζοσπαστική πολιτική

Οι προσκλήσεις του Αλέξη, οι απαντήσεις της Αλέκας και το επίδικο της περιόδου. 

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Του Γιάννη Θεωνά

Για άλλη μια φορά, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, από το βήμα της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματός του, εκφράζοντας την ομόφωνη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, κάλεσε όλες τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας και τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται οριστικά από το ΠΑΣΟΚ σε κοινή δράση και πολιτική συνεργασία, για την ανατροπή της κατάστασης που βιώνει ο τόπος και οι εργαζόμενοι.
Για ακόμη μια φορά, απαντώντας στην πρόσκληση αυτή η σ. Αλέκα Παπαρήγα, απέρριψε το άνοιγμα του σ. Αλέξη και την έκκληση του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ δεν συζητάει για συνεργασίες.
«Ο χώρος αυτός», είπε αναφερόμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, «αντί να βοηθάει στη λαϊκή οργάνωση και αφύπνιση, στη συνειδητοποίηση του λαού, ότι πρέπει να ακολουθήσει πολιτική ρήξης, διαδίδει το ψέμα-ναρκωτικό ότι μέσα από μια κάλπη μπορεί να βγει μια αριστερή κυβέρνηση. Ενδεχομένως, μπορεί να βγει η αριστερή κυβέρνηση, αλλά αυτή η αριστερή κυβέρνηση συνυπάρχοντας και αφήνοντας στη θέση τους τα μονοπώλια, δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων».
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο λαός μας λέει συνήθως «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει μέρα-νύχτα κοσκινίζει». Γι’ αυτό, ίσως, την επόμενη μέρα, σε συνέντευξη Τύπου, η σ. Αλέκα προσπάθησε να ενισχύσει τα «επιχειρήματά» της, που φαίνεται δεν διακρίνονται για την πειστικότητά τους. «Δεν μας έχουν πει», υποστήριξε, «τι θα κάνει αυτή η αριστερή κυβέρνηση. Εμείς ξέρουμε τι εννοούν, αλλά πρέπει να το πουν στο λαό. Π.χ. λένε ότι εγγυώνται τους μισθούς και τις συντάξεις. Ποιους μισθούς, των 400 και 500 ευρώ; Και τις συντάξεις που μειώνονται με τα χαράτσια κ.λπ.; Με την ανεργία τι θα κάνουν;».
Καταλήγοντας, πάντως, διαπίστωσε ότι «είναι φανερό ότι έχει διευρυνθεί το ριζοσπαστικό τμήμα του λαού που είχε ψηφίσει τα άλλα κόμματα και που είναι κοντά στις θέσεις (σ.σ. του ΚΚΕ, λέει η ίδια) για την κοινωνικοποίηση, την αποδέσμευση, τη διαγραφή του χρέους».
Δεν εξυπηρετεί τίποτα μια αντιπαράθεση στα παραπάνω ή παρόμοια επιχειρήματα.
Μερικές απλές αναφορές ενός αναγκαίου προγράμματος δράσης μιας αριστερής προοδευτικής κυβέρνησης, με πυρήνα τη Ριζοσπαστική Αριστερά, είναι σε θέση να πείσουν κάθε καλόπιστο αριστερό και προοδευτικό άνθρωπο, όπως:
1. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μια Ριζοσπαστική Αριστερά συσπειρωμένη σε πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, μπορεί να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό και να αναδειχτεί σε κυβερνητική εξουσία. Ο λαός με κάθε τρόπο (οργή, αγανάκτηση, καταδίκη) εκφράζει την ετοιμότητά του να ανατρέψει τις, υποταγμένες στους τροϊκανούς, κυβερνήσεις και πολιτικές. Θα υποστηρίξουμε αυτή την προσπάθεια;
2. Μια αριστερή ριζοσπαστική κυβέρνηση στηριγμένη σ’ ένα ενωτικό, αγωνιστικό και μαχητικό μαζικό κίνημα, έχει υποχρέωση με το πρόγραμμά της να προχωρήσει άμεσα στην εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση όλων των τραπεζών. Πάμε μαζί να το υλοποιήσουμε;
3. Όλες οι ιδιωτικοποιημένες μερικά ή ολικά δημόσιες επιχειρήσεις και Οργανισμοί (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κ.λπ.) επιστρέφουν άμεσα στο Δημόσιο και λειτουργούν με δημόσιο, εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Προχωράμε μαζί;
4. Βασικές παραγωγικές μονάδες, που συνδέονται με τεχνολογία, υποδομές, ορυκτό πλούτο, όπως Ναυπηγεία, Πληροφορική, Αεροδρόμια, Λιμάνια, Τουριστικές Εγκαταστάσεις, Αξιοποίηση κάθε μορφής ορυκτού πλούτου κ.λπ. περνάει στον έλεγχο και την ευθύνη του Δημοσίου.
5. Άμεσο καθήκον του κυβερνητικού προγράμματος η διαχείριση του δημόσιου χρέους. Παύση πληρωμών στους διεθνείς τοκογλύφους και διαγραφή του χρέους μονομερώς. Να το επιχειρήσουμε χωρίς να μας νοιάζει αν βγαίνουμε ή δεν βγαίνουμε από το ευρώ, την Ευρωζώνη ή την ενιαία εσωτερική αγορά;
6. Παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας (βασική παράμετρος αντιμετώπισης της ανεργίας), τομέων και κλάδων της δευτερογενούς και τριτογενούς παραγωγής, αλλά και ιδιαίτερο βάρος στην ανασυγκρότηση του γεωργικού και κτηνοτροφικού τομέα, με έμφαση στην παραγωγή μέσων διατροφής.
7. Κατάργηση όλων των μέτρων που επέβαλαν τα μνημόνια και οι υποταγμένες σ’ αυτά κυβερνήσεις, στους μισθούς, τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, τις εργασιακές σχέσεις και σε όποια άλλα οικονομικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.
8. Μόνιμος στόχος ενός αριστερού ριζοσπαστικού προγράμματος είναι η καταπολέμηση της φτώχειας. Πάμε;
9. Μόνιμη φροντίδα η ανασυγκρότηση και η ενωμένη και αποφασιστική δράση του συνδικαλιστικού κινήματος.
10. Δραστήρια και αποφασιστική αντιμετώπιση των όποιων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή μας, στη βάση της υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ανεξαρτησίας της χώρας.
Αυτά και άλλα μέτωπα μπορεί να ανοίξει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα μιας αριστερής ριζοσπαστικής κυβέρνησης, η οποία όλα δείχνουν ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα με μια συσπειρωμένη Αριστερά στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν.
Ασφαλώς δεν θα οδηγήσουν άμεσα στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Ποιος μπορεί, όμως, να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι δεν αξίζει τον κόπο;