Η Ελληνική elite κλείστηκε στην Βαστίλη

ΠΗΓΗ: Γιάννης Παπαιωάννου

Βαλλόμενη από παντού και στα πρόθυρα διάλυσης η ελληνική elite μάζεψε τα καλύτερα παιδιά της και κλείστηκε στην Βαστίλη, από όπου διεκήρυξε ότι  θα δώσει την τελευταία μάχη της για να εφαρμόσει την «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας».

Μια ματιά στο παρελθόν θα δείξει εύκολα ότι αυτή η «ευρωπαϊκή προοπτική» και η εγχώρια διαπλοκή των elite, έφερε 20 χρόνια λιτότητας και άφησε τους έλληνες να είναι οι πιο κακοπληρωμένοι, οι πιο συκοφαντημένοι, οι πιο φτωχοί ευρωπαίοι πολίτες και χωρίς ορίζοντα. Η ευρωπαϊκή πολιτική άφησε την χώρα χωρίς εθνική αφήγηση και εξ αυτού ανήμπορη να σωθεί και να παραμείνει στο ευρώ με τις δικές της δυνάμεις. Το ευρώ κάποια στιγμή έγινε αυτοσκοπός o μόνος σκοπός- χείμαιρα και λειτουργεί πλέον ανοιχτά σε βάρος της χώρας.

Ως απόδειξη για αυτό αρκεί μια ματιά στο πολύ πρόσφατο παρελθόν όπου βλέπουμε ότι και ενώ είμαστε στο μνημόνιο και το τηρούμε πιστά με μέτρα πάνω στα μέτρα, απομακρυνόμαστε καθημερινά από το ευρώ και καταστρέφουμε τα πάντα γύρω μας.

Τώρα όμως όλοι τους είναι κλεισμένοι στο Κάστρο και έχουν μαζί τους δεκαετίες παθογένειας και κακοδαιμονίας, σκάνδαλα και ατιμωρησία, διαπλοκή και παρακμή. Τους λείπει το όραμα και  το σχέδιο και κουβαλούν μαζί την  οργή,  την ήττα και  την ταπείνωση του ελληνισμού. Η κατάσταση τους πολιτικά είναι οικτρή. Επιπλέον η συμμετοχή της ΝΔ  στην κυβέρνηση Παπαδήμου ακύρωσε και τις τελευταίες αυταπάτες που κάποιοι ήθελαν  -καλοκάγαθα ίσως-  να τρέφουν και να ελπίζουν αληθινές.

Μπορεί σήμερα ο λαός να μην καταλαβαίνει από PSI, καταλαβαίνει όμως πολύ καλά τα μέτρα, την καταστροφή και τον Ανθελληνισμό.  Η μάχη της Βαστίλης θα κριθεί σε αυτά. Ο Λουκάς Παπαδήμος υποχρεούται να “δείξει φως” και να ρίξει χρήμα στην αγορά πριν από οτιδήποτε άλλο. Η Ευρώπη υποχρεούται να  αφήσει τον ανθελληνισμό της και να καταστρώσει σχέδιο σωτηρίας της αλλά και σχέδιο υπέρ  του νότου και των Ελλήνων.

 Εσωτερικά η καθολική και ολομέτωπη σύγκρουση και η πτώση της Βαστίλης γίνεται το μέσο ανάδειξης νέων δυνάμεων στην εξουσία. Μοιάζει η καθολική εξέγερση είναι το μόνο εφικτό για να αποτελματωθεί και να ξαναρχίσει η ιστορία. Μοιάζει και ότι μια σαρωτική αλλαγή είναι ante portas. Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει πλέον, ούτε καν η ψευτοδιέξοδος  της εναλλαγής των κομμάτων εξουσίας.

Η αστική τάξη είναι βαθιά διαιρεμένη με το 35% να κοιτά εκτός ευρώ και με τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα στο 40-45% και σε πτώση. Το ποσοστό κατά του ευρώ κινείται ραγδαία ανοδικά  δεδομένου ότι  πριν δύο χρόνια ήταν στο επίπεδο του ΚΚΕ δηλαδή στο 6%.  Σήμερα  η ταύτιση του ευρώ με το παλιό πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ, την ακροδεξιά,  τον ανθελληνισμό βοηθά πάρα πολύ. Η απουσία ευρωσκεπτικιστικού φορέα  οδηγεί μεν σε πολυδιάσπαση αλλά αυτό δεν αλλάζει την τάση και επιπλέον, διαλύει τα υπάρχοντα κόμματα.

 Δεν  πρέπει όμως να παραλείψουμε να δούμε την πιθανότητα εσωτερικής υπονόμευσης, διάλυσης και κατάρρευσης του μετώπου των elites της Ελλάδος. Αυτό ενώ θα μας οδηγούσε αυτόματα εκτός ευρώ, θα έκανε  όμως ελεγχόμενες τις συνέπειες για μερικούς εκ των elite, και ίσως ελεγχόμενη συνολικά την κατάσταση.

Σταδιακά  και καθημερινά γίνεται κοινός τόπος ότι ο μόνος δρόμος που μένει είναι αυτός που οδηγεί εκτός ευρώ. Η ευρωζώνη το κάνει όλο αυτό όλο και πιο σαφές. Ο δρόμος αυτός είναι μοιραίος και χτίστηκε την επομένη μέρα του μνημονίου. Το ότι οι πολιτικοί δεν τον είδαν (ως συνήθως) αλλά και το ότι δεν θέλουν ακόμη να τον δουν δεν αλλάζει κάτι.

Πολιτικά για την ώρα ο εγκλεισμός στην Βαστίλη μεταφέρει την ευθύνη της  καθοδήγησης της ιστορίας -με τις ανάλογες  συνέπειες- στους πολιορκητές.  Το γεγονός ότι όλες οι elite ασπάστηκαν την εντολή της Γερμανίας και ακύρωσαν το Δημοψήφισμα, αφήνει στο πεδίο των ιδεών στην Ελλάδα μόνο έναν αντίπαλο. Έναν αντίπαλό που μπορεί να μιλά ελεύθερα πλέον για όλες τις ιδέες, από την Δημοκρατία, την δικαιοσύνη, την κοινωνία, την ισότητα, την δημιουργία,  την λαϊκή κυριαρχία, την εθνική υπερηφάνεια, ακόμη και την αγορά ή την επιχειρηματικότητα,  την ώρα που οι  οχυρωμένοι στην Βαστίλη θα μιλούν για την σωτηρία μια κάποιας φανταστικής τελικά χώρας. θα υπόσχονται εσωτερική υποτίμηση, θα επιβάλουν αυτοκαταστροφικά για την Ελλάδα μέτρα και θα καταπίνουν τις προσβολές του Όλι Ρεν και της διεθνούς κοινότητας. Διότι η απομόνωση των Ελληνικών elite παγκοσμίως είναι σχεδόν πλήρης και μόνο ο “θείος Σαμ” ως τώρα κάπως τους βοηθούσε.

Πλησιάζουμε όμως στην κορύφωση μιας αλλαγή που ξεκίνησε πριν χρόνια και θα ονομαστεί Ελληνική άνοιξη.  Μια άνοιξη που ίσως να λάβει και ευρύτερα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.  Με αυτό το χαρακτηρισμό νομίζω ότι δίνω και τον χαρακτήρα της, ενώ την ιστορία  της θα την γράψουν όπως πάντα οι νικητές.

Τα ζητούμενα της σύγκρουσης και της αλλαγής θα αφορούν την κατάληψη της εξουσίας από δυνάμεις με αστικό προσανατολισμό για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου με αυτοπροσδριοριστικά ή και αυτονομιστικά κριτήρια.  Σχεδόν αμέσως θα τεθεί το θέμα της παραμονής στο ευρώ και θα λυθεί μόνο αν συμφέρει τους έλληνες με απτές χειροπιαστές αποδείξεις. Σε αυτό το σημείο θα κατατεθεί σχέδιο και θα ακολουθήσει δημοψήφισμα  και συντακτική εθνοσυνέλευση. Το ευρώ θα γίνει με μιας ένα από τα πολλά μέσα-ενδεχόμενα ή μια ακόμη πιθανότητα. Θα πάψει όμως να είναι αυτοσκοπός ταυτισμένος με την ύπαρξη της χώρας. Όλα τα παραπάνω φαντάζουν σχεδόν μοιραία.

Και αν επιχειρηθεί αποφυγή ή καθυστέρηση του μοιραίου, τότε ίσως θα απειληθεί και αυτός ακόμη ο αστικός χαρακτήρας της χώρας.

Η νέα αφήγηση για την Ελλάδα αρχίζει και θα είναι μεταξύ των 178 περίπου χωρών που ταξιδεύουν ελεύθερες αυτόνομες και κυρίαρχες  εκτός ευρώ.