Αύξηση φόρων φυσικών προσώπων κατά 29%

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ (20/11/2011)

του Λ. Βατικιώτης

Πολλές δεκαετίες πίσω γυρίζει ο κρατικός προϋπολογισμός του 2012 την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου. Ο προϋπολογισμός που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή δεν είναι ένας προϋπολογισμός κρίσης ή παρακμής. Είναι πρώτα και κύρια ένας προϋπολογισμός βαθιάς ταξικής αναδιανομής, που επιβαρύνει με ληστρικό τρόπο τους εργαζόμενους και την κοινωνία ελαφρύνοντας με σκανδαλώδη τρόπο το κεφάλαιο. Για να εξυπηρετηθεί αυτός ο στόχος αξιοποιείται η οικονομική κρίση, που βαθαίνει και δεν μετριάζεται λόγω αυτής της πολιτικής.

Η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων φαίνεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο στο σκέλος των φορολογικών εσόδων. Εδώ ξεχνάμε όσα λένε τα εγχειρίδια για τον εξισορροπητικό ρόλο του κράτους, που με την παρέμβασή του έρχεται να αμβλύνει τις ταξικές αντιθέσεις και άλλα τέτοια. Στην περίπτωσή μας, που είναι πλέον ο κανόνας και το μέλλον, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ τοποθετεί το κράτος στην πλευρά της εργοδοσίας και απέναντι από την κοινωνία. Μάρτυρας η προβλεπόμενη αύξηση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων για το 2012 κατά 29% σε σχέση με το 2011 (από 8,3 δισ. ευρώ σε 10,7 δισ.) την ίδια στιγμή που τα νομικά πρόσωπα, δηλαδή οι εταιρείες, μειώνουν την συμμετοχή τους στα δημόσια έσοδα κατά 22% (από 2,8 δισ. ευρώ σε 2,2 δισ.). Να σημειωθεί πως οι εταιρείες μείωσαν την συμμετοχή τους στα φορολογικά έσοδα και το 2011 σε σχέση με το 2010, κατά 13%.

Αυτή η τεράστια μετατόπιση φορολογικού φορτίου από την μεριά του κεφαλαίου προς την μεριά της κοινωνίας (που συντελείται μάλιστα σε ένα περιβάλλον συνεχών μειώσεων σε μισθούς, ημερομίσθια και συντάξεις) είναι αποτέλεσμα τεσσάρων βασικά παραγόντων: Πρώτο, των ληστρικών φορολογικών επιβαρύνσεων που επιβλήθηκαν στην κοινωνία την τελευταία διετία (μείωση αφορολόγητου από 12.000 ευρώ στα 5.000, κατάργηση φοροαπαλλαγών, αύξηση ΦΠΑ, χαράτσια, κ.α.), δεύτερο, της θεσμοθετημένης φορολογικής ελάφρυνσης των ανωνύμων εταιρειών μέσω για παράδειγμα του φορολογικού νόμου του 2010 που μείωσε τον συντελεστή φορολόγησης των ΑΕ από 24% στο 20% (αφού λεφτά υπήρχαν…) τρίτο, της εμπεδωμένης φοροδιαφυγής από τα ανώτερα εισοδηματικά και ταξικά στρώματα που συνεχίζεται υπό την ανοχή της κυβέρνησης και της Τρόικας πλέον (ανεξαρτήτως των σκηνοθετημένων και προς άγρα εντυπώσεων επιχειρήσεων σύλληψης μεγαλοφοροφυγάδων που λίγες ώρες μετά απελευθερώνονται) και τέταρτο, του κλεισίματος δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι τα μόνα κονδύλια που δεν συρρικνώνονται στον προϋπολογισμό του 2012 είναι αυτά που σχετίζονται με την καταστολή. Για παράδειγμα το 2012 οι δαπάνες για το ΝΑΤΟ αυξάνονται κατά 16,8% (100 εκ. ευρώ), για εξοπλιστικά προγράμματα κατά 67% (1 δισ.) και για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (λέμε τώρα…) κατά 4,4% (2,2 δισ. ευρώ).

Αποτέλεσμα όλων αυτών των ταξικών, φιλο-εργοδοτικών πολιτικών είναι το 2011 το δημοσιονομικό έλλειμμα να συνεχίζεται να κινείται στο 9% του ΑΕΠ. Μια απόκλιση που ερμηνεύεται «λόγω της υστέρησης εσόδων που οφείλεται στην μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη ύφεση, η οποία επηρεάζει τη συνολική ζήτηση, περιορίζει τη ρευστότητα και εμποδίζει την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων πολιτών και επιχειρήσεων», όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού. Ο λόγος δε για τον οποίο συνεχίζεται αυτή η πολιτική παρότι είναι ορατά τα επιζήμια αποτελέσματά της στα δημόσια έσοδα εντοπίζεται στην σημασία, την προτεραιότητα που έχει η προώθηση των ταξικών συμφερόντων του κεφαλαίου, ακόμη κι όταν θυσιάζεται η δημοσιονομική ισορροπία!

Συνεχίζεται ακόμη πιο εντατικά η αναδιανομή πλούτου στο έδαφος της βαθύτερης ύφεσης

Παρότι όμως τα δημόσια έσοδα όλο και περισσότερο προέρχονται από την μεριά των δυνάμεων της εργασίας, όλο και λιγότερο κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών. Προς επίρρωση, η μείωση κατά 672 εκ. ευρώ ή 3,3% των δαπανών για αποδοχές και συντάξεις (19,4 δισ. ευρώ από 20,1 δισ.) όταν μάλιστα και το 2011 είχε μειωθεί το αντίστοιχο κονδύλι σε σχέση με το 2010 κατά 1,1%. Η κάθετη μείωση των δαπανών για μισθούς οφείλεται στην απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων, την εφαρμογή του νέου μισθολογίου και την μαζική αξιοποίηση ευέλικτων μορφών εργασίας στο δημόσιο. Προς επίρρωση επίσης και η σημαντική μείωση των επιχορηγήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία που το 2012 θα φθάσουν τα 15,08 δισ. μειωμένες κατά 9% σε σχέση με φέτος, μειωμένες ακόμη και σε σχέση με το 2010. Η ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτής της βάρβαρης, αντιλαϊκής πολιτικής υπογραμμίζει ότι «κοινωνικό μέρισμα» από την προβλεπόμενη μείωση των χρημάτων που θα δοθούν για τόκους το 2012 στο πλαίσιο εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, εάν και εφ’ όσον φυσικά υλοποιηθούν οι αποφάσεις της 26^ης Οκτωβρίου, δεν υφίσταται ή, καλύτερα, είναι αρνητικό. Άλλοι θα ωφεληθούν από τα 5,15 δισ. ευρώ που θα εξοικονομηθούν αν προχωρήσει ομαλά το κούρεμα ομολόγων και όχι οι εργαζόμενοι που θα δουν τις μισθοδοσίες τους στον δημόσιο τομέα ή τις συντάξεις και τις κοινωνικές δαπάνες να μειώνονται. Ωστόσο, ακόμη κι αν υλοποιηθεί η ανταλλαγή των ομολόγων (εξέλιξη σε κάθε περίπτωση καταστρεπτική για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας) για την πληρωμή τόκων θα φύγουν από τον κρατικό προϋπολογισμό 12,7 δισ. ευρώ ή το 6% του ΑΕΠ. Και τότε δηλαδή θα συνεχίσουμε να είμαστε οι καλύτεροι πελάτες των χρηματοπιστωτικών αγορών. Γιατί να μην μας κάνουν και έναν διακανονισμό;

Παρότι τα παραπάνω μεγέθη και η εξέλιξή τους στον χρόνο είναι πέρα για πέρα αντιπροσωπευτικά της πορείας των πραγμάτων, η υλοποίηση του προϋπολογισμού είναι αδύνατη, λόγω της εκρηκτικής και ανεξέλεγκτης δυναμικής που έχει προσλάβει η οικονομική κρίση. Ακόμη όμως και να ανατραπεί ο προϋπολογισμός δεν πρόκειται να τεθεί υπό συζήτηση η χρόνια και κλιμακούμενη προσπάθεια της αστικής τάξης να αλλάξει την ταξική ισορροπία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από ένα μαχητικό εργατικό κίνημα το οποίο άμεσα πρέπει να βάλει στο στόχαστρό του το αίτημα να μην ψηφισθεί ο κρατικός προϋπολογισμός και να ανατραπεί εκ βάθρων η αντεργατική επίθεση.