Ο πάτος

Πηγή: Καθρέφτη, καθρεφτάκι

• Καμιά ‘Ευρώπη’ δεν ενδιαφέρεται για κανέναν ‘Ελληνικό λαό’. Κανένας Σαρκοζί, καμιά Μέρκελ, δεν ενδιαφέρονται να διασώσουν κανέναν ‘Παπανδρέου’. Με τις Γαλλικές τράπεζες ήδη υποτιμημένες και την Ιταλία ένα βήμα προ του ‘μηχανισμού στήριξης’, η πλάστιγγα των πιθανοτήτων γέρνει στα σοβαρά προς την διάλυση της Ευρωζώνης και την επιστροφή πολλών κρατών-μελών (αν όχι όλων) στα εθνικά τους νομίσματα.

• Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Θα κάνει οτιδήποτε για να επιζήσει, φορτώνοντας το κόστος στις πλάτες των εργαζόμενων. Οι ντόπιοι πολιτικοί του ‘εκπρόσωποι’ (που ακόμη εκφράζουν την μεγάλη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, αλλά και στις δημοσκοπήσεις) δεν θα διστάσουν σε καμία περίπτωση να δρομολογήσουν εκείνες τις πολιτικές διαδικασίες που θα του εξασφαλίσουν αυτή την ανίερη επιβίωση. 
   
   

• Την δεδομένη αυτή στιγμή φαίνεται πως προκρίνουν μια λύση συγκυβέρνησης, εθνικής ‘ομοψυχίας’, ‘συναίνεσης’, κλπ, (με ποιόν τρόπο δεν έχει σημασία), ώστε να αποπροσανατολίσουν και να ξεγελάσουν άλλη μια φορά τους εργαζόμενους. Εδώ και πολύ καιρό τα γνωστά ‘συγκροτήματα’, αλλά και άλλοι ‘κοινωνικοί φορείς’ (πχ ΙΟΒΕ, ΣΕΒ, κλπ) έχουν προλειάνει το έδαφος, προς την κατεύθυνση αυτή. Ήδη πολλοί συμπατριώτες μας, πιστεύουν πως αυτό ‘μπορεί να ήταν και μια λύση’. Οι διάφορες παρλαπίπες περί αυξημένου αριθμού βουλευτών κλπ, δείχνουν πως ο Παπανδρέου ανοίγει ήδη πόρτες προς μια ‘ηρωική’ έξοδο, γνωρίζοντας βέβαια πως από πίσω (είτε για τον ίδιο, είτε για τον αντικαταστάτη του στο ΠΑΣΟΚ) έρχεται η ‘εθνική’ συγκυβέρνηση.

• Όταν η επιστροφή στην δραχμή θα είναι αναπόδραστη, τα κόμματα του κεφαλαίου,  δεν θα διστάσουν να την παρουσιάσουν και αυτή, σαν ΔΙΚΟ τους ‘πατριωτισμό’, σαν ‘υπερήφανη στάση’, κλπ, ώστε να συσπειρώσουν τους έλληνες. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή, εάν η οικονομική κατάρρευση δεν συνοδευτεί από ταυτόχρονη κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και εκπαραθύρωση των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

• Εάν ο λαός δεν πάρει στα χέρια του την εξουσία και τα μέσα παραγωγής, εκείνο που τον περιμένει είναι η απόλυτη φτωχοποίηση, το τραπεζικό πλιάτσικο στα όποια περιουσιακά στοιχεία είχε καταφέρει με την εργασία του να κεφαλαιοποιήσει (ακίνητη περιουσία, καταθέσεις, αυτοκίνητα, κλπ), η σταδιακή εξαφάνιση κάθε ‘δημόσιου’ αγαθού με παράδοσή του στα νύχια των ιδιωτών, το ξεπούλημα και η για πάντα απώλεια των πλουτοπαραγωγικών δομών και πηγών της χώρας. Όλα αυτά (που από τώρα δρομολογούνται υπό την σημαία της σωτηρίας) η αστική τάξη  θα τα παρουσιάσει –τότε- σαν μοιραία αποτελέσματα της ‘εθνικοφροσύνης της’, σαν αναγκαία στάδια για να ‘βαδίσει ξανά η Ελλάς προς τη δόξα’.

• Τα παιδιά μας θα αποτελέσουν είτε τα νέα ‘εμβάσματα απ’ το εξωτερικό’, είτε την ιθαγενή στρατιά ανέργων, που θα χρησιμοποιήσει το κεφάλαιο για να ξανα-καλπάσει. Οι ίδιοι είτε θα μετατραπούμε σε ‘συνταξιούχους’ των 300-400 ευρώ, είτε σε νέο-σκλάβους των τουριστών που θα απολαμβάνουν τη φτηνή, ηλιόλουστη αποικία τους. Αυτός θα είναι ο ..πάτος !

• Αργά ή γρήγορα, βέβαια, θα ξυπνήσουμε. Και τότε, όλα τα πιο πάνω, ανατρέπονται.