Έξι τρόποι διατύπωσης του πραγματικού διλήμματος της ελληνικής κοινωνίας

Πηγή: ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Τα απανωτά μέτρα «κοινωνικής κατεδάφισης» και κατακρεούργησης μισθών-συντάξεων και λαϊκών εισοδημάτων από τις κυρίαρχες δυνάμεις του συστήματος συνοδεύονται πάντα από το ψευδεπίγραφο δίλημμα: «σκληρά μέτρα ή χρεωκοπία». Παρακάμπτοντας τις αιτίες και τους υπεύθυνους της υπερχρέωσης, επιχειρείται να διαστραφεί το πραγματικό δίλημμα στην ελληνική κοινωνία που είναι: «δραστική περικοπή μισθών-συντάξεων ή δραστική περικοπή τοκοχρεωλυσίων»! Η επιλογή είναι ταξική, όπως και τα αποτελέσματα της. Οι βασικές κατηγορίες κρατικών δαπανών, εκτός από τους μισθούς-συντάξεις, είναι δαπάνες κοινωνικές, αναπτυξιακές, στρατιωτικές και πάνω απ’ όλα για τοκοχρεωλύσια, δηλ. για εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Γιατί λοιπόν η φιλολογία των περικοπών ξεκινά από τις πρώτες και όχι τις τελευταίες; Πρόκειται καθαρά για αποπροσανατολιστικό τρικ. Αν γίνει αλλαγή ιεράρχησης, το κρατικό ταμείο μπορεί να πληρώσει μισθούς-συντάξεις, κοινωνικές, αναπτυξιακές, ακόμα και αμυντικές δαπάνες, εφόσον περικοπούν δραστικά οι αντίστοιχες για την εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτό βέβαια σημαίνει άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους -και δη του «απεχθούς"- που ξεπερνάει το 80%. Άρα το πραγματικό δίλημμα μπορεί να διατυπωθεί διαφορετικά: Χρεωκοπία του λαού ή χρεωκοπία των πιστωτών; Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει αναστολές να επιλέξει το δεύτερο!

Το έχουμε πει κατ’ επανάληψη και τελευταία επιβεβαιώνεται από εκπροσώπους του κατεστημένου που υπερασπίζονται «αγρίως» την Ευρωζώνη και τους πιστωτές: το ελληνικό χρέος δεν ξεχρεώνεται και χρειάζεται δραστικό «κούρεμα»! Πρόσφατο παράδειγμα, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και ο σύμβουλός του, Κλέμενς Φουστ (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, παρακαλώ...), που δήλωσαν ξεκάθαρα ότι το ελληνικό χρέος πρέπει να κουρευτεί τουλάχιστον 50%-60% «για να έχει η χώρα προοπτική» (ο υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου Άαρλαντ και στέλεχος των Φιλελευθέρων Δημοκρατών ανεβάζει το αναγκαίο «κούρεμα» σε 80%)!

Έτσι, μόνο εντύπωση προκαλεί -αν όχι πρόκληση- το ότι στελέχη της αριστεράς επιμένουν με κούφια «μετριοπάθεια» και «σοβαροφάνεια» να μιλούν για περικοπή «μεγάλου μέρους του χρέους» (προσοχή, όχι του «μεγαλύτερου», αλλά «μεγάλου μέρους»)! Δεν είναι θέμα φραστικής διατύπωσης, αλλά δυστυχώς… αντίληψης! Είναι τα ίδια στελέχη που δυσφορούν μπροστά στην «εθνικοποίηση» των τραπεζών και προτιμούν ασαφείς «κοινωνικούς ελέγχους», όταν ο λαός συνεχώς «αιμοδοτεί» τις τράπεζες (108 δισ. ευρώ έφθασαν μέχρι στιγμής τα πακέτα στήριξής τους και άλλα 30 δισ. βρίσκονται «προ των πυλών»). Είναι ευρύτερα οι φορείς των ίδιων αντιλήψεων, εντός και εκτός της αριστεράς, που στο δίλημμα «κυριαρχικά δικαιώματα του λαού ή πάση θυσία παραμονή στο ευρώ» επιλέγουν το δεύτερο. Αποθέωση αυτής της επιλογής, οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου, που αποκάλεσε «ευτυχές γεγονός» την κηδεμονία της «τρόικας» και τους γκαουλάιτερ της «Ομάδας Κρούσης» της Κομισιόν στα ελληνικά υπουργεία. Είναι οι απόψεις του κ. Κουβέλη και της ΔΗΜ.ΑΡ., που καλούν σε στήριξη για την εφαρμογή του «Μεσοπρόθεσμου». Είναι όλοι εκείνοι, ακόμα και στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, που «φαντασιώνονται» την προώθηση της «ενωμένης Ευρώπης» μέσα από το τερατούργημα της Ευρωζώνης και της ΟΝΕ και όχι με την ανατροπή της!

Ωστόσο το πραγματικό δίλημμα μπορεί να διατυπωθεί και διαφορετικά: «παθητική αποδοχή τετελεσμένων ή ανατροπή τους και ο λαός στην εξουσία»; Τα μέτρα κυβέρνησης - τρόικας και των κυρίαρχων ελίτ στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη είχαν αρχή... αλλά δεν έχουν τέλος. Όμως η υπομονή, η ανοχή και η αντοχή έχουν τέλος! Ήλθε η στιγμή τα μικρά ρυάκια της λαϊκής αγανάκτησης, από τις «πλατείες», τις γειτονιές, τους τόπους εργασίας και την ύπαιθρο, να γίνουν ένα μεγάλο ποτάμι, οργής, ανυπακοής και ανατροπής, με τον λαό στο προσκήνιο, που στο κρίσιμο δίλημμα:«κυβέρνηση δικομματισμού και προθύμων ή ριζοσπαστική-αριστερή κυβέρνηση»θα επιλέξει το δεύτερο. Αυτό αναπόφευκτα φέρνει στο προσκήνιο μια ακόμα διατύπωση του πραγματικού διλήμματος της ελληνικής κοινωνίας, που αυτή τη φορά έχει παραλήπτη όλες τις δυνάμεις της ελληνικής αριστεράς: «κοινή δράση της αριστεράς ή χρεωκοπία της αριστεράς»; Κάθε γνήσιος και καλοπροαίρετος αριστερός επιλέγει το πρώτο· οι ηγεσίες της ελληνικής αριστεράς, τι επιλέγουν;

* Ο Γ. Τόλιος είναι μέλος της Ε.Γ. του ΣΥΝ.