Ίδρυμα εξωτερικής πολιτικής ή φάμπρικα ομάδας συμφερόντων;

του Ιουλιανού

Ο Λουκάς Τσουκαλης Καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης και πρόεδρος του ιδρύματος μας ενημερώνει πως σκοπός του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι «Παρέχει στους διαμορφωτές πολιτικής(!), τόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και αλλού, έγκυρη και ανεξάρτητη πληροφόρηση, αναλύσεις και προτάσεις πολιτικής». Να «εκπαιδεύει επαγγελματίες (μεταξύ άλλων, δημόσιους λειτουργούς, δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς) σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η πρόληψη, διαχείριση και επίλυση συγκρούσεων, η παρακολούθηση των δημοκρατικών εκλογών, η συμβολή σε μια ενισχυμένη κοινωνία πολιτών και ο ρόλος των μέσων μαζικής επικοινωνίας σε κοινωνίες πολιτών». Να «ενημερώνει ξένους δημοσιογράφους, διπλωμάτες, ειδικούς αναλυτές και αντιπροσωπείες στρατιωτικών σχολών που επισκέπτονται την Ελλάδα.»

Τον ρόλο της μεταλαμπάδευσης και προώθησης  των παραπάνω γνώσεων έχουν αναλάβει, ανάμεσα σε άλλους, πρώην στρατηγούς και πρώην διπλωμάτες, με προσήλωση οι: Θάνος Βερέμης , αντιπρόεδρος, Αλέξης Παπαχελάς γραμματέας, Παναγής Βουρλούμης ταμιας,πρώην Πρόεδρος του ΔΣ και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ. Γιώργος Δαυίδ μέλος,  Πρόεδρος, Δ.Σ., Coca Cola! Και που ο γιος του Χάρις ήταν ως πριν δυο χρόνια διορισμένος στο ΔΣ της ΔΕΗ.Μίνως Ζομπανάκης μέλος, Πρόεδρος, GISE A.G.!

Επίσης στο ίδρυμα τιμητικά (;) μετέχουν οι Νίκη Γουλανδρή, Στάθης Ευσταθιάδης (ΒΗΜΑ), Κώστας Ιορδανίδης (Καθημερινή) Ιωάννης Καρτάλης (Διευθυντής Σύνταξης στο ΒΗΜΑ),Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος της ΤΙΤΑΝ Α.Ε.

Δεν αμφισβητώ πως η ιδεολογία είναι προϊόν της κοινωνικής πραγματικότητας και εξαρτιέται από αυτήν.

Έτσι στην σημερινή κοινωνία της εταιριοκρατίας για να παραμείνει ο καπιταλισμός εξουσία είναι υποχρεωμένος να δημιουργεί και να έχει ιδεολογία. Η Ιδιωτικοποίηση του Κράτους, η κοινωνία των ιδιοκτήτων (αυτοί το ονομάζουν κοινωνία των πολιτών) για να εδραιωθεί στις συνειδήσεις και για να αποκτήσουν οι απόψεις των υπερεθνικών εταιριών τους αίγλη καταφεύγουν στην διασπορά των επιθυμιών τους μέσω προθύμων καθηγητών ακαδημαϊκών θεσμών, «δημοσιογράφων», διανοουμένων, μεγαλοεπιχειρηματιών και λογής λογής υπαλλήλων, που (θεωρητικά ) διασφαλίζουν την απρόκοπη συνέχιση και διαιωνίζουν την κυριαρχία του καπιταλισμού.

Έτσι όλοι οι παραπάνω με μέσο το ίδρυμα που εκτός του ότι «Εκπαιδεύει επαγγελματίες» «Παρέχει στους διαμορφωτές πολιτικής(!), έγκυρη και ανεξάρτητη (από τα συμφέροντα Δαυίδ να υποθέσω)  πληροφόρηση και προτάσεις πολιτικής.»

Μια ισχυρή, αλληλοεξαρτώμενη σχέση μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών μερικών πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων που έχουν τα μέσα και την ικανότητα να διαμορφώσουν το θεμιτό για αυτούς στο ευρύ φάσμα συμφερόντων τους, οδηγώντας ταυτόχρονα μέσω της χειραγώγησης την προσοχή της αποκαλούμενης «κοινής γνώμης» σε θέματα ανόητα ή όπου θεωρούν ότι είναι πρόσφορο για αυτούς, αντί σε θέματα που έχουν πραγματική σημασία.

Για να πραγματοποιηθούν όμως όλα τα παραπάνω χρειάζονται χρήματα.

Και όλοι οι παραπάνω που παριστάνουν τους αντικρατιστές , τους οπαδούς της «ελεύθερης οικονομίας  των  ανοικτών αγορών» και που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να κατακεραυνώσουν την όποια δημόσια χρηματοδότηση  απομένει  σε κοινωφελείς οργανισμούς.Όταν πρόκειται όμως για την δικια τους χρηματοδότηση ελαφραίνουν  την συνείδηση τους.

Διότι για να πραγματοποιηθούν οι σκοποί του ιδρύματος τους χρειάζονται χρήματα.

Χρήματα που αφειδώς δίνονται από το Δημόσιο σε αυτούς την ίδια ώρα που το Κράτος εκποιεί καίριους δημόσιους οργανισμούς, καταργώντας όλα τα χρηματοδοτούμενα κοινωνικά προγράμματα προκειμένου να εισέρθει σε αυτά η ελεύθερη αγορά και απεμπολή την αρμοδιότητα του ως προς την προστασία του λαού μέσω τον κοινωνικών παροχών και των ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ του (λαού) ως προς την παροχή πρόνοιας, περίθαλψης, δημόσιας υγείας, κοινωνικής ασφάλισης, σύνταξης, ενέργεια, νερό κτλ. Και προπαντός όλες τις βαθμίδες της δωρεάν παιδείας.

Διαβάζουμε λοιπόν στην ιστοσελίδα τους πως «Το έργο του Ιδρύματος υποστηρίχθηκε σε σταθερή βάση μέχρι σήμερα από το Υπουργείο των Εξωτερικών, καθώς και από τοΥπουργείο Εθνικής Άμυνας.»  και πως «προγράμματα ή δράσεις του ΕΛΙΑΜΕΠ έχουν κατά το παρελθόν υποστηριχθεί από κρατικούς ή ιδιωτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως π.χ. τα Υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Πολιτισμού, η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, ο ΟΠΑΠ Α.Ε. το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από -κρατηθείτε- την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΝΑΤΟ!

Τα παραπάνω καταπληκτικά δεν έδωσαν ποτέ τίτλους σε εφημερίδες ή θέμα σε ειδησεογραφικά δελτία. Γιατί;

Η απάντηση σίγουρα είναι προφανής. Και αν η προφανής απάντηση δεν συζητιέται ποτέ καλά θα κάνουμε να αναρωτηθούμε αν το παραπάνω ίδρυμα αποτελεί ένα ισχυρό κέντρο εξουσίας προφυλαγμένο από την έρευνα και την κριτική.  

Άλλωστε η δημοκρατικοφάνεια στο πεδίο των πολιτικών και οικονομικών  σχέσεων κρύβει την ιδεολογική βία και τους σκοπούς τους.

Σκοπούς που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα των ιδιωτών «χορηγών» του ΕΛΙΑΜΕΠ όπως η INTRACOM Α.Ε, της Σαουδαραβικής εταιρείας Consolidated Contractors Company (CCC).  της Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ του ΟΤΕ του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης  του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη ης S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. του Ομίλου Ευθυμιάδη ακομα και της Ford Foundation. http://www.eliamep.gr/about-us/funding/

Η αλληλοεξαρτώμενη σχέση μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών μερικών πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων συμβάλλει και στο  αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών μιας κυβέρνησης.

Ακόμα από αυτές τις αλληλοεξαρτώμενες σχέσεις δημιουργείται και το τι είναι «νόμιμο» και τι μη. Όλα είναι θέμα πρώτα πολιτικής από την ανάγκη διατήρησης της κανονικής λειτουργίας και αναπαραγωγής του μονοπωλιακού καπιταλισμού που εξυπηρετεί  τον Δαβιδ της κόκα κόλα μα και τον κολαούζο Παπαχελα.

Και από την ιδεολογία που απορρέει από αυτήν την πολιτική δημιουργείται το επικρατές δίκαιο που με την σειρά του χρησιμοποιείται από τους θεσμούς της εξουσίας ως άσκηση του δικαίου.

Το δίκαιο που στηρίζεται στην εφαρμοζόμενη πολιτική και στην οικονομική βάση των «επενδύσεων» των υπερεθνικών εταιριών, σχηματίζοντας έτσι την οικονομική βάση της χώρας επηρεάζοντας ταυτόχρονα την πολιτική βάση μα και την πολιτική εφαρμογή(μαζί με την κατασταλτική) των νόμων που επιθυμούν.

Και από εντελώς προκαθορισμένη πλευρά  υποδεικνύουν τα όρια της «συναίνεσης» μα και την πατριωτική «ευθύνη» που ισα και όμοια έχουμε όλοι, και απαιτούν θυσίες για να σωθεί η πατρίδα. Ή μήπως τα κεφάλαια τους;

___________________________________________________________

Ο Γαλαξιάρχης ανεβάζει το κείμενο του Ιουλιανού και τον καλωσορίζει στουςΠαραλληλογράφους με την ελπίδα να στείλει κι άλλα κείμενα σύντομα.