Πόθεν η απεχθής βία;

Πηγή: Ελευθεροτυπία
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Οταν οι βουλευτές νομιμοποιούν τη βίαιη υπαγωγή της κοινωνίας σε καθεστώς φτώχειας, ασκούν πολιτική. Οταν όμως ο κόσμος αντιδρά -με ύβρεις, μούντζες, αποδοκιμασίες και προπηλακισμούς- εγκαλείται για αντιπολιτική συμπεριφορά...

Οταν τα κόμματα εξουσίας νομοθετούν με γνώμονα το συμφέρον του ισχυρότερου· όταν υπονομεύουν το εργασιακό καθεστώς εις βάρος των εργαζομένων· όταν ψεύδονται κατά σύστημα εξαπατώντας τους ψηφοφόρους, τους οποίους διατηρούν ποικιλοτρόπως πιασμένους στο δόκανο της εξάρτησης· όταν εκμαυλίζουν συνειδήσεις για να συντηρούν πελατειακούς στρατούς, ποντάροντας σε υπαρκτές ανάγκες των εξαρτημένων, αλλά και σε χαλασμένες πυξίδες ηθικής· όταν πρωτοστατούν στο όργιο της διαφθοράς και της μίζας, σε ανοιχτή συνεργασία με τη διαπλοκή και με χρυσοφόρες εταιρείες, οι οποίες τα χρηματοδοτούν· όταν εγκαλούν τους εργαζόμενους για... ισοϋψή συμμετοχή στην προκλητική ευωχία δεκαετιών· όταν οδηγούν την πατρίδα στον εξανδραποδισμό, την ταπείνωση, την κατάθλιψη και την αφαίρεση της εθνικής κυριαρχίας, τα κόμματα εξουσίας... ασκούν πολιτική πασχίζοντας για το καλό της πατρίδος! 



Οταν όμως ο κόσμος αγανακτεί και βγαίνει στον δρόμο με το μυαλό του λαμπαδιασμένο από την αγανάκτηση, και παίρνει ο διάολος όποιον βρει μπροστά του -ναι, με παρεκβάσεις και προπηλακισμούς, με απεχθή λιντσαρίσματα και αβαθή συνθήματα, με εξατομικευμένες καταγγελίες και εύφλεκτο πρωτογονισμό- τότε η κοινωνία... παρεκτρέπεται. Τότε, αποθεώνει τη βία. Τότε, η συμπεριφορά της εγκυμονεί κινδύνους για τη Δημοκρατία. Τότε... Ενώ θα έπρεπε σαν πασχαλιάτικο σφαχτάρι να διαμαρτύρεται κοσμίως με βελάσματα μπροστά στο μαχαίρι του θύτη. Α! Και να εκφράζεται δημοκρατικά με την ψήφο της στις εκλογές. Τώρα, το πώς διαμορφώνονται οι συνθήκες από την παντοδύναμη προπαγάνδα, πώς εκμεταλλεύεται η κεντρική εξουσία την ούτως ή άλλως ανισότιμη σχέση της με τη «μάζα» και με ποια τεχνάσματα υποκλέπτεται τελικώς η συγκατάθεση της κοινωνίας, είναι μια λεπτομέρεια ανάξια συζητήσεως. Εξάλλου, υπάρχει πάντοτε η δυνατότης του διαλόγου. Ουδέποτε αρνήθηκε η πολιτική και μηντιακή εξουσία τον διάλογο. Ιδία όταν πρόκειται να συζητηθούν τετελεσμένα οι καλύτερες συνθήκες σφαγής *** Αλλά εκείνος ο μεγαλειώδης Ιούλιος του 2004, με το Euro στο πέτο, δεν θα ξεχαστεί...

Αφελής απορία...

Στη Λιβύη ο κόσμος ξεσηκώθηκε ειρηνικά κατά του Καντάφι, αλλά σύντομα η εναντίωση απέκτησε χαρακτήρα εμφύλιας σύρραξης. Οι αντάρτες, με βαρύ οπλισμό, κατέλαβαν τη Βεγγάζη και απειλούσαν την Τρίπολη. Ο Καντάφι αντέδρασε και οι αντάρτες αναχαιτίστηκαν, ώσπου παρενέβη η «διεθνής κοινότης» και το ΝΑΤΟ με πρόσχημα την προστασία των αμάχων. Εκτοτε η Τρίπολη βομβαρδίζεται ανηλεώς...

Στη Συρία οι πολυάνθρωπες ειρηνικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται επίσης με ωμή βία -και τανκς- από το καθεστώς Ασαντ. Οι νεκροί -από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα- έχουν ξεπεράσει τους 1.400, αλλά η «διεθνής κοινότης» αρκείται σε αυστηρές συστάσεις και νουθεσίες... Προφανώς, η προστασία των αμάχων και των διαδηλωτών παρέλκει στην περίπτωση αυτή...