Γιατί λέμε ΟΧΙ στο ξεπούλημα του Ταχ. Ταμιευτηρίου

Πηγή: Εργαζόμενοι στο Τ.Τ.

Τελευταία πολύς λόγος γίνεται για την ανάγκη άμεσης ιδιωτικοποίησης των κρατικών υγειών επιχειρήσεων. Μάλιστα, για τη περαιτέρω τεκμηρίωση αυτής της ..."αναγκαιότητας" έχει επιστρατευτεί και μια μερίδα γνωστών δημοσιογράφων οι οποίοι χρόνια τώρα, έχουν αυτοπροσδιοριστεί ως η επιτροπή των "σοφών", με εξειδικευμένη βεβαίως εμπειρία και γνώση  επί παντός επιστητού. Είτε αφορά θέματα αγροτικής πολιτικής, είτε το ασφαλιστικό, είτε τη δημόσια υγεία, είτε την ενέργεια, είτε την οικονομία είτε το τι φόρεσε ο Σάκης Ρουβάς, η επιτροπή των σοφών έχει πάντα μια συγκεκριμένη θέση που αντιπροσωπεύει κάθε φορά  μια συγκεκριμένη άποψη (για να μην πω, πολιτική). Οσο δε, για αυτές τις άμοιρες απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων και κοινωνικών ομάδων, ως δια μαγείας είναι πάντα κατακριτέες και απαράδεκτες καθώς ..."ταλαιπωρούν τον κόσμο". 

Αφού λοιπόν τελείωσαν οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για το εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και αφού δώθηκαν τα σχετικά συγχαρίκια από το νέο κατοχικό στρατό (οινομικό αυτό τη φορά) της Τρόικας και του ΔΝΤ, ας εξετάσουμε λίγο πιο προσεχτικά τα πράγματα. 

Το βασικό ερώτημα, στο οποίο κανείς δεν έχει απαντήσει μέχρι στιγμής είναι το εξής : 

Για ποιό λόγο πρέπει να ξεπουληθεί το ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ (και ΕΥΑΘ) και κάθε δημόσια κερδοφόρα κρατική επιχείρηση ? 

Η πρώτη λογικοφανής απάντηση είναι  : "Το κράτος χρειάζεται λεφτά". Άλλες πάλι, λίγο πιο "σοφιστικέ", διατυμπανίζουν ότι "θα τονωθεί ο ανταγωνισμός". Στη λίστα των απαντήσεων μπορεί να βρει κανείς ένα πλήθος από διανθισμένες ανοησίες,  όλες πάντως με στόχο να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Ας προσεγγίσουμε όμως το θέμα με σοβαρότητα. 

Καταρχήν ξεκινάμε από ένα βασικό αξίωμα στα οικονομικά που λέει με απλά λόγια πως αυτό που είναι υγειές και κερδοφόρο δεν το εγκαταλείπεις. Και πάμε λίγο πιο πέρα τη σκέψη μας για να δούμε μερικά νούμερα (αν και τα απεχθάνομαι).  Από τα επίσημα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού 2010 προκύπτει ότι κάθε χρόνο, μόνο για τους ΤΟΚΟΥΣ δανείων προς ξένους και διεθνείς τοκογλύφους, η χώρα υποχρεούται να  πληρώνει από 13 εως 15 δις ευρώ. Σε αυτό το ποσό δεν έχω συμπεριλάβει τα χρεολύσια. Αναφέρομαι ΜΟΝΟ στους τόκους. Έγκυροι οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν πως ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι πωλούνται ΟΛΕΣ οι υγιείς κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις, τα έσοδα από αυτή τη πώληση δεν θα ξεπεράσουν τα 8-10 δις ευρώ. Θέλετε να τα ανεβάσω 50% πάνω, έτσι χατηρικά ? Να πω 13-14 δις ? Ορίστε το είπα. 

Και αφού είδαμε τα νούμερα, ευλόγως διερωτάται κανείς : Μα, αξίζει να πουλήσουμε ? Αυτό που προκύπτει με απόλυτη βεβαιότητα από τα επίσημα στοιχεία είναι ότι τα έσοδα από το ξεπούλημα στρατηγικών και κερδοφόρων επιχειρήσεων που ελέγχει το δημόσιο θα εξανεμιστούν σε λιγότερο από 6 μήνες για να αποπληρωθεί μόνο ένα ποσό των ΤΟΚΩΝ προς ξένους δανειστές και αυτό για το 1ο χρόνο μόνο. Το δημόσιο χρέος δεν επηρεάζεται στο ελάχιστο και συνεχώς αυξάνεται.

Τότε "γιατί ?" είναι η επόμενη ερώτηση. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα,  κατά τη γνώμη μου,  έχει μάλλον ως εξής : Έλεχγος στρατηγικών τομέων της χώρας και διασφάλιση εγγυήσεων προς τους επενδυτές-δανειστές προκειμένου να χρεώσουν τη χώρα με νέα δάνεια.  Ενδεχομένως, αν το ξεπούλημα γίνει προς ξένους επενδυτές (κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα) μείωση της χασούρας τους (σε περίπτωση αναδιάρθρωσης) ή ως εγγύηση για την τόοοοσο πολύτιμη και πάντα καλοπροαίρετη  φιλευσπλαχνία τους.

Και καθώς είναι αβέβαιο το πια είναι η ακριβής απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, είναι, αντιθέτως,  απολύτως βέβαιον ότι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου ούτε τον ανταγωνισμό εξυπηρετεί (σε καμία περίπτωση) ούτε την Εθνική οικονομία, όπως δείχνουν τα στοιχεία. 

Επιπροσθέτως, ειδικά για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, πρέπει να αναφέρουμε τα εξής. 

1. Οι μισθοί των υπαλλήλων του ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς καταβάλλονται από το ίδιο το τραπεζικό ίδρυμα. 

2.  Το Τ.Τ. με ενεργητικό 16,5 δις καταθέσεις 12,1 δις δάνεια 8,2 δις και κεφάλαια 900 εκατ ευρώ έχει αποδειχθεί σημαντικός παράγοντας σταθεροποίησης στο σύστημα, πόσο μάλλον σε ένα ασταθές και απορυθμισμένο χρηματοπιστωτικό και χρηματηστηριακό περιβάλλον. 

3.  Το Τ.Τ. βγήκε με διαφορά πρώτο στην Ελλάδα στο test αντοχών (stress tests) ξεπερνώντας όλες τις ιδιωτικές τράπεζες με κεφαλαιακή επάρκει 10,1% .

4. Αποτελεί μια απο τις καλύτερες τράπεζες σε κεφαλαιακή επάρκεια στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

5. Επί 110 ολόκληρα χρόνια έχει στηρίξει τη λαϊκή αποταμίευση και την εθνική οικονομία στην ανάπτυξη της χώρας ενώ διατηρεί πάντα ένα κοινωνικό χαρακτήρα έχοντας βοηθήσει ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

6. Το Τ.Τ. αποτελεί την μόνη άμεση συμμετοχή του κράτους στο τραπεζικό σύστημα με το οποίο μπορεί να έχει λόγο και ρόλο (ρυθμιστικό) στα δρώμενα της αγοράς. 

7. Είναι η τράπεζα που μαζί με τα ΕΛΤΑ διαθέτει το μεγαλύτερο δίκτυο εξυπηρέτησης ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία της χώρας ενώ ταυτόχρονα έχει το μικρότερο σε αριθμό εργαζομένων (2.500) σε σχέση με άλλες τράπεζες. 

Το ξεπούλημα λοιπόν του Ταχ. Ταμιευτηρίου, όπως αναλύθηκε παραπάνω,  όχι μόνο δεν βοηθά την Εθνική Οικονομία αλλά την θέτει και σε κίνδυνο αφού το κράτος χάνει το μοναδικό πιστωτικό και υγειές ίδρυμα που μπορεί να έχει στη διάθεσή του προκειμένου να παρεμβαίνει στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η όποα τυχόν εκποίηση του Τ.Τ. θα αποφέρει στο κράτος ένα μικρό χρηματικό ποσό το οποίο θα εξανεμιστεί μέσα σε λίγους μήνες (ίσως και μέρες) στην αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Επί του θέματος, το γνωστό site bankingnews.gr (που σημειωτέον είναι υπερ των ιδιωτικοποιήσεων) αναφέρει χαρακτηριστικά (13/05/2011)  :"Η πώληση του ΤΤ θα προσφέρει όφελος στον αγοραστή, δεν θα βοηθήσει την ανάπτυξη, θα χάσει ένα πλεονέκτημα το κράτος και στην ουσία απλά ο μόνος κερδισμένος θα είναι η τράπεζα αγοραστής και όχι η οικονομία" 

Σε μια περίοδο λοιπόν όπου η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης με ένα δυσθεόρατο χρέος -το οποίο πιθανότατα δεν είναι και βιώσιμο- το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των  στρατηγικών επιχειρήσεων του κράτους  ισοδυναμεί σχεδόν με εθνική προδοσία καθώς η χώρα απεμπολεί κάθε ρυθμιστικό και κυριαρχικό της δικαίωμα.

Βεβαίως, το ΔΝΤ και οι παρέες που το περιστοιχίζουν, έχουν πολλές φορές λεηλατήσει τον δημόσιο πλούτο χωρών. Το κάνανε στην Αργεντινή, τη Βολιβία, τη Ρουμανία, τη Γουατεμάλα μέχρι την άπω ανατολή έφτασε η χάρη τους.  Παραθέτω απόσπασμα από ανάλυση σε site γνωστού και έγκριτου οικονομολόγου για την Ασιατική κρίση (τα της Αργεντινής τα ξέρετε φαντάζομαι) : "... η πρόσφατη ασιατική κρίση, όπου μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες έμειναν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι - από τη Νότια Κορέα μέχρι την Ινδονησία. Το ΔΝΤ, όταν ζητήθηκε η βοήθεια του για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση (η οποία διογκώθηκε μετά την γνωστή ανάμιξη των διεθνών κερδοσκόπων, όπως του G.Soros), επέβαλλε σε όλες τις χώρες αυστηρή δημοσιονομική/συναλλαγματική «πειθαρχία», δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και περιορισμό των επιχειρηματικών πιστώσεων...  ...Φυσικά ή ύφεση ήταν «εκρηκτική», η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, τα φάρμακα στα νοσοκομεία εξέλειψαν εντελώς, χιλιάδες άνθρωποι έμειναν στο δρόμο, ενώ η πείνα και ο υποσιτισμός κατέστρεψαν εντελώς μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας εισοδηματικής τάξης, η οποία είχε αναπτυχθεί κατά τη δεκαετία του 1980, σχεδόν εξαφανίσθηκε. Ως συνήθως, οι τάξεις που υπέφεραν περισσότερο ήταν οι χαμηλότερες εισοδηματικές, οι οποίες στην κυριολεξία έμειναν χωρίς καμία κρατική μέριμνα – πάντοτε με εντολές του ΔΝΤ."

Θα μπορούσε κανείς να μιλάει ώρες για το ρόλο του ΔΝΤ και τη "δημοσιονομική" κατοχή στην οποία βρισκόμαστε ως κράτος αλλά δεν είναι η στιγμή. Άλλωστε ,οι γνώστες της σύγχρονης ιστορίας γνωρίζουν τη δράση του και πόσο αγαπητό είναι στους λαούς, κυρίως της Λ. Αμερικής. Τούτη την ώρα εμείς, ως πολίτες πρωτίστως, έχουμε χρέος να προασπίσουμε τη εθνική ανεξαρτησία και το δημόσιο πλούτο από την λεηλασία που ετοιμάζεται.

Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί η μάχη για ένα Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με ανθρώπινο πρόσωπο, με δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα, ένα Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο που ενισχύει την εθνική οικονομία και συνάμα αποτελεί ρυθμιστικό και στρατηγικό εργαλείο του κράτους στο παιχνίδι των  χρηματοπιστωτικών αγορών. 

Υστερόγραφο για τους κακοπροαίρετους :  Ναι ! και λάθη έγιναν στο παρελθόν και "άστοχες" κινήσεις. Έτσι δεν συμβαίνει όμως παντού ? Σκοπός είναι να μαθαίνουμε και να προχωράμε μπροστά. Οι εργαζόμενοι στο Ταμιευτήριο εδώ και χρόνια το κρατούν ζωντανό και παλεύουν πραγματικά για να το στηρίξουν παρά τις όποιες αντιξοότητες.