Ημερομηνία δημοσίευσης: 01/04/2011
Ακούμε συχνά τους κοινοβουλευτικούς ρήτορες να κάνουν χρήση, ή και κατάχρηση, του γνωστού αξιώματος: Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Παρακολουθώντας όμως όσα συμβαίνουν τόσο καιρό στην Κερατέα μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, που ίσως αποδειχτεί για όλους, και κυρίως για τους κυβερνώντες, πιο χρήσιμο από την επανάληψη μιας κοινοτοπίας: Στη δημοκρατία μπορεί να μην υπάρχουν αδιέξοδα, στην Κερατέα όμως υπάρχουν.
Στην πολύπαθη, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, αυτή περιοχή της Αττικής δοκιμάζεται όχι μόνο η υπομονή και η μαχητικότητα των κατοίκων, όχι μόνο η απίστευτα εμπαθής αδιαλλαξία της κυβέρνησης, όχι μόνο όλα τα πλέγματα συμφερόντων και όλες οι κακοδαιμονίες της συντεταγμένης και ασύντακτης πολιτείας μας, αλλά και κάτι πολύ περισσότερο. Η δυνατότητα της ελληνικής δημοκρατίας να δίνει δημοκρατικές λύσεις και να μην τρώει τα μούτρα της σε αδιέξοδα που η ίδια δημιουργεί και συντηρεί, με απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες για όλους.
Διότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα αν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για την εξεύρεση ή τη διάνοιξη διεξόδων κάνουν τη δουλειά τους. Αλλιώς καμιά δημοκρατία, όσο καλή και άγια κι αν είναι, δεν προσφέρει αυτοματισμούς κοινωνικής συναίνεσης και τυφλοσούρτες κοινωνικής πειθαρχίας. Αν μια μεγάλη περιοχή, ένας μεγάλος κλάδος, μια μεγάλη πλειοψηφία, λέει όχι σε μια κρατική απόφαση που την αφορά και μάλιστα με την απόλυτη και συμπαγή αποφασιστικότητα της Κερατέας, τότε ας το πάρουν απόφαση ότι η απόφαση δεν περνάει. Κι αυτό είναι απολύτως δημοκρατικό.
Δουλειά τους συνεπώς είναι να βρουν διέξοδο, πρωτίστως για να μην εξελιχθεί το αδιέξοδο σε τραγωδία. Και η δημοκρατία προσφέρει όλα τα εργαλεία για τον σκοπό αυτό. Τον διάλογο, το συμβιβασμό, την ψύχραιμη επανεξέταση από μηδενική βάση αν χρειαστεί, ακόμα και την υποχώρηση αν αυτό κριθεί αναγκαίο. Μόνο οι χούντες φοβούνται να υποχωρήσουν και καταφεύγουν παντού και πάντα στη βία εν ονόματι του νόμου και της τάξης. Η δημοκρατία ξέρει πάντα και αναγνωρίζει ότι κανένας νόμος και καμιά απόφαση δεν μπορεί να ισχύσει κόντρα στην κοινωνική ομάδα που αφορά. Τελεία και παύλα.
Αρκούν λοιπόν οι κυβερνητικοί τσαμπουκάδες και οι αστυνομικές επελάσεις. Δεν τους περνάει παντού, ας το πάρουν λοιπόν το μάθημα της Κερατέας κι ας αναζητήσουν δημοκρατική διέξοδο πριν να είναι πολύ αργά.
Στην πολύπαθη, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, αυτή περιοχή της Αττικής δοκιμάζεται όχι μόνο η υπομονή και η μαχητικότητα των κατοίκων, όχι μόνο η απίστευτα εμπαθής αδιαλλαξία της κυβέρνησης, όχι μόνο όλα τα πλέγματα συμφερόντων και όλες οι κακοδαιμονίες της συντεταγμένης και ασύντακτης πολιτείας μας, αλλά και κάτι πολύ περισσότερο. Η δυνατότητα της ελληνικής δημοκρατίας να δίνει δημοκρατικές λύσεις και να μην τρώει τα μούτρα της σε αδιέξοδα που η ίδια δημιουργεί και συντηρεί, με απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες για όλους.
Διότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα αν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για την εξεύρεση ή τη διάνοιξη διεξόδων κάνουν τη δουλειά τους. Αλλιώς καμιά δημοκρατία, όσο καλή και άγια κι αν είναι, δεν προσφέρει αυτοματισμούς κοινωνικής συναίνεσης και τυφλοσούρτες κοινωνικής πειθαρχίας. Αν μια μεγάλη περιοχή, ένας μεγάλος κλάδος, μια μεγάλη πλειοψηφία, λέει όχι σε μια κρατική απόφαση που την αφορά και μάλιστα με την απόλυτη και συμπαγή αποφασιστικότητα της Κερατέας, τότε ας το πάρουν απόφαση ότι η απόφαση δεν περνάει. Κι αυτό είναι απολύτως δημοκρατικό.
Δουλειά τους συνεπώς είναι να βρουν διέξοδο, πρωτίστως για να μην εξελιχθεί το αδιέξοδο σε τραγωδία. Και η δημοκρατία προσφέρει όλα τα εργαλεία για τον σκοπό αυτό. Τον διάλογο, το συμβιβασμό, την ψύχραιμη επανεξέταση από μηδενική βάση αν χρειαστεί, ακόμα και την υποχώρηση αν αυτό κριθεί αναγκαίο. Μόνο οι χούντες φοβούνται να υποχωρήσουν και καταφεύγουν παντού και πάντα στη βία εν ονόματι του νόμου και της τάξης. Η δημοκρατία ξέρει πάντα και αναγνωρίζει ότι κανένας νόμος και καμιά απόφαση δεν μπορεί να ισχύσει κόντρα στην κοινωνική ομάδα που αφορά. Τελεία και παύλα.
Αρκούν λοιπόν οι κυβερνητικοί τσαμπουκάδες και οι αστυνομικές επελάσεις. Δεν τους περνάει παντού, ας το πάρουν λοιπόν το μάθημα της Κερατέας κι ας αναζητήσουν δημοκρατική διέξοδο πριν να είναι πολύ αργά.
Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί στα αυτιά μου αυτά ακούγονται ΜΕΓΑΛΑ λόγια;;
Γιατί οι διάφοροι ‘δημοκράτες’ δε βγαίνουν να φωνάξουν για την υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών λόγω της κατάληψης αυτών από χιλιάδες μετανάστες;;
Κούφια λόγια κατά πως μας βολεύει; Μήπως;;
Που είναι η 'δημοκράτες' σας να φωνάξουν;;
Έτσι!! Όπως χάσανε την αξίας τους τα ακίνητα των περιοχών οι οποίες γέμισαν με μετανάστες έτσι θα χάσουν την αξία τους κι αυτά στην Κερατέα.
Όπως 'χάθηκε' κι η ζωή των ντόπιων στον Άγιο Παντελεήμονα (όσοι έμειναν και δε πήγαν σε άλλες περιοχές) έτσι θα γίνει και με την κερατέα! Ποια η διαφορά τους από τους κατοίκους στον Άγιο Παντελεήμονα;;
Αν βγουν οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα ή της Ομόνοιας όπως βγήκανε οι της Κερατέας, με μολότοφ, φωτοβολίδες, ξύλα κι αρχίσουν να τα καίνε όλα τι θα κάνουν οι ‘δημοκράτες’ σας;;;;; Μόνο κάποιος που μένει στη Ουγκάντα δε το γνωρίζει!
Δυο μέτρα δυο σταθμά! Μεγάλα κούφια λόγια;;
Κων/νος Σπαθάκης