Οι γυναίκες της Ευρώπης δεν χρωστάνε. Τους χρωστάνε!

Ας κινητοποιηθούμε ενάντια στο χρέος

και στην κοινωνική οπισθοδρόμηση του.

 Πηγή: Γυναίκες Ενάντια στο Χρέος

     Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις και εναλλακτικές προτάσεις που αφορούν το ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος και τις άμεσες επιπτώσεις του σε εμάς τις γυναίκες.

     Από πού προέρχεται  αυτό το δημόσιο χρέος;

Πρόκειται κυρίως για το αποτέλεσμα φορολογικών πολιτικών που  ευνοούν τους πιο πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η μείωση των εσόδων που προκαλούν αυτά δώρα στους πλούσιους, αναγκάζουν τις κυβερνήσεις να προσφεύγουν στο δανεισμό για να χρηματοδοτήσουν ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού. Πιο πρόσφατα, η πτώση της οικονομικής δραστηριότητας προκάλεσε τη μείωση των φορολογικών εσόδων. Τέλος, η εφαρμογή των σχεδίων διάσωσης των τραπεζών επιδείνωσε ακόμα περισσότερο τα δημοσιονομικά ελλείμματα χωρίς να επωφεληθεί το δημόσιο για να πάρει τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα προκειμένου να αλλάξει τις πρακτικές του.

Τι χρηματοδότησε;

Το δημόσιο χρέος των Κρατών δεν χρησίμεψε για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, να βελτιωθούν οι δημόσιες υπηρεσίες και οι υποδομές. Αντίθετα, χρησίμεψε μόνο για να διασωθούν οι επενδύσεις των ενόχων και για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα που αυτοί προκάλεσαν.

Ποιος κερδίζει από το δημόσιο χρέος;

Κερδίζουν ακριβώς εκείνοι που έχουν ήδη τύχει φορολογικών ελαφρύνσεων (τα πιο πλούσια νοικοκυριά), οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις που, την ίδια ώρα, κερδοσκοπούν πάνω στους τίτλους του δημόσιου χρέους και τσεπώνουν τους τόκους των κρατικών ομολόγων. Πρόκειται δηλαδή για μια διπλή ανταμοιβή των ενόχων.

Ποιος θα την πληρώσει;

Έχουμε λοιπόν μια διπλή τιμωρία των θυμάτων! Προκειμένου να βοηθήσουν εκείνους που ωφελούνται από το χρέος, θέλουν σήμερα να ξεζουμίσουν τους φτωχούς πληθυσμούς, εκείνες και εκείνους που ζουν από την εργασία τους:

Επιπτώσεις των κύριων μέτρων λιτότητας στο όνομα του δημόσιου χρέους πάνω στις τις γυναίκες

     Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, μαριονέτες στα χέρια των οικονομικών κέντρων εξουσίας, κάτω από την επιρροή του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών, προχωρούν σε μια σειρά μέτρων για να προωθούν δήθεν μια πολύ υποθετική ανάπτυξη. Θα σταθούμε πρωτίστως σε 4 οπισθοδρομικά μέτρα που αφορούν τις γυναίκες.

1. Μια γενικευμένη μείωση μισθών και συντάξεων

     Οι γυναίκες συχνά δουλεύουν στις πιο κακοπληρωμένες εργασίες, τις πλέον πρόσκαιρες και επισφαλείς, τις πλέον ανασφάλιστες, συχνά ημιαπασχολούνται και βλέπουν καθημερινά την ήδη χαμηλή αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται περισσότερο. Παράλληλα, γνωρίζουμε πολύ καλά, οτι είναι οι γυναίκες  που σηκώνουν το βάρος των περισσότερων  εξόδων για το φαγητό, την υγεία και την εκπαίδευση της οικογένειας, υπολογίζουμε καλά πως αυτή η μείωση της αγοραστικής δύναμης των γυναικών θα επηρεάζει άμεσα τα παιδιά, όπως τις γυναίκες τις πιο φτωχές. Είναι επίσης σημαντικό να σκεφτούμε την τάση των γυναικών να δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες των άλλων μελών της οικογένειας, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις δικές τους ανάγκες. Η μείωση της αγοραστικής τους δύναμης έχει άμεση επίπτωση στη ψυχική και σωματική τους υγεία. Έτσι, θα τραφούν λιγότερο ή λιγότερο καλά, θα απέχουν από ανακουφιστική και προληπτική φροντίδα, χωρίς να μιλήσουμε για τη στέρηση από πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα. Το αποτέλεσμα είναι να στραφούν σε 2^η ή 3^η δουλειά.

     Η καθημερινή αβεβαιότητα των συνταξιούχων γυναικών είναι ακόμη πιο έντονη. Όλο και περισσότερο οι γυναίκες ζουν την κόλαση των απογυμνωμένων από κάθε αξιοπρέπεια γερατειών, ενώ έχουν περάσει μια ολόκληρη ζωή δουλεύοντας.

     Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη Γαλλία, με τη γενίκευση της ημιαπασχόλησης, που σημαίνει μισή σύνταξη, οι γυναικείες συντάξεις φτάνουν το πολύ το 40% των ανδρικών.

     Στην Πολωνία οι γυναίκες παίρνουν μια σύνταξη μικρότερη της βασικής συλλογικής σύμβασης, που είναι ήδη πολύ χαμηλή.

     Με τις μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις αυξάνουν τη διαφορά στους μισθούς ανάμεσα στα 2 φύλα. Σήμερα, μπροστά σε ίσες  υποχρεώσεις στην εργασία οι γυναίκες στην Ευρώπη  κερδίζουν 15% με 25% λιγότερο από τον άνδρα.

     Τέλος, οι μετανάστριες εργαζόμενες που απασχολούνται στις δουλειές του σπιτιού, τη φύλαξη των παιδιών, την φροντίδα των άρρωστων και μεγάλων ανθρώπων κτλ. δέχονται άμεσα κι αυτές τις επιπτώσεις από την επιδείνωση της αγοραστικής δύναμης και των οικονομικών των εργοδοτριών τους. Το αποτέλεσμα θα είναι να χάσουν την εργασία τους.. Aν και η εργασία της φροντίδας δεν παρέχεται και πολλή αξιοπρέπεια στις μετανάστριες και εντείνει τις διαφορές μεταξύ γυναικών,  η δουλειά αυτή της φροντίδας και η οικονομική μετανάστευση αυτών των γυναικών αποτελούνε μια εναλλακτική λύση στην φτώχεια της χώρας καταγωγής.

2. Η διάλυση του  κοινωνικού κράτους

     Οι γυναίκες δέχονται πρώτες τις επιπτώσεις της διάλυσης του  κοινωνικού κράτους και της συρρίκνωσης στη χρηματοδότηση της  κοινωνικής προστασίας για 3 κυρίως λόγους:

  1. Κατ’ αρχήν, λόγω των στερεότυπων του κοινωνικού φύλου, οι δημοσιονομικές περικοπές και η μείωση της χρηματοδότησης στον προϋπολογισμό θα επιβαρύνουν πρωτίστως τα προγράμματα που αφορούν τις γυναίκες. Παιδικοί σταθμοί, επιδόματα που βοηθούν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής της γυναίκας, υποδομές για οικογενειακό προγραμματισμό, χώροι υποστήριξης και υποδοχής κακοποιημένων γυναικών. Η άδεια μητρότητας μειώνεται, οι ενώσεις γυναικών δε χρηματοδοτούνται πια, οι αποδοχές και τα επιδόματα μητρότητας μειώνονται κλπ. Ήδη στην Ισπανία σταμάτησαν το επίδομα γέννας και στη Δανία μείωσαν τα οικογενειακά επιδόματα.

  2. Οι μισθολογικές μειώσεις έχουν άμεσες επιπτώσεις στην υγεία. Η αύξηση του κόστους των υπηρεσιών υγείας και λόγω των ιδιωτικοποιήσεων  τις καθιστούν μη προσβάσιμες για τα φτωχότερα οικονομικά στρώματα, άρα για τις γυναίκες. Θα έχουν δυσκολίες στην πρόσβαση των προγεννητικών ελέγχων και της μητρότητας.  Συχνά η οικογένεια πρέπει να επιλέξει το ποιος έχει προτεραιότητα στην περίθαλψη. Συνήθως οι γυναίκες μένουν τελευταίες.

Η φροντίδα των αρρώστων, των ενηλίκων όπως και των παιδιών θα γίνει πάλι  ατομικά και θα αυξηθεί η μη-πληρωμένη και αφανής δουλειά από τις γυναίκες.

  3.  Το υψηλό κόστος της παιδείας για τα παιδιά είναι επίσης μία παράμετρος που επιβαρύνει ιδιαίτερα το νοικοκυριό και τους γονείς και  μειώνει την πρόσβαση των γυναικών στην εκπαίδευση. Σήμερα ακόμη και στην περίπτωση που το παιδί πηγαίνει στο δημόσιο σχολείο, το σύστημα που αντιμετωπίζει με τα ιδιωτικά φροντιστήρια είναι τέτοιο, που ήδη καθιστά την τριτοβάθμια εκπαίδευση μη προσβάσιμη για τα φτωχότερα στρώματα. Σημείωση για την Ελλαδα

     Οι περικοπές της χρηματοδότησης, όχι μόνο μειώνουν την πρόσβαση των γυναικών και των παιδιών στις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης, αλλά είναι και συνώνυμα απώλειας θέσεων εργασίας για πάρα πολλές γυναίκες. Πολλές γυναίκες που εργάζονται στην εκπαίδευση, στην υγεία, στις δημοσιές υπηρεσίες, δηλαδή σε τομείς που παραμένουν στην Ευρώπη  βασικά στην αρμοδιότητα του Κράτους,  θα γνωρίσουν σημαντικές καμπάνιες  για μαζικές απολύσεις.

 3. Καταστροφή των δημοσίων υπηρεσιών

    Η καταστροφή των δημοσίων υπηρεσιών θα θίξει πρωτίστως και τριπλά τις γυναίκες:  η πλειοψηφία είναι εργαζόμενες αλλά ταυτόχρονα είναι και χρήστριες των δημοσίων υπηρεσιών.

Οι γυναίκες θα πρέπει να εξασφαλίσουν την φροντίδα των ανθρώπων που παράτησε το δημόσιο κράτος και αυτό συνεπάγεται μια αύξηση της απλήρωτης δουλειάς. Παρατηρούμε μια πραγματική υποκατάσταση των ρόλων και των καθηκόντων του κράτους από τον ιδιωτικό τομέα, άρα από τις γυναίκες. Στο όνομα του δημόσιου χρέους και των σχεδίων  λιτότητας έχουμε το πέρασμα από την έννοια του ‘Κοινωνικού Κράτους’ σε  εκείνη της ‘Κοινωνικής Μητέρας’. Αυτό  μεταφράζεται στη πράξη σε μια κρίση υπέρμετρης  μη-αμειβόμενη εργασίας  των γυναικών, ενώ όντας πλειοψηφία μεταξύ των εργαζομένων στο δημόσιο,  θα είναι τα πρώτα θύματα των πολιτικών μείωσης προσωπικού ή ακόμα και των μαζικών απολύσεων  που επιβάλουν τα Σχέδια Λιτότητας.

 4. Τίθεται υπό αμφισβήτηση το εργασιακό δίκαιο

Οι πολιτικές λιτότητας που θέλουν να επιβάλουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με τη στήριξη του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών θεσμών, στοχεύουν στην  έντονη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, την απώλεια των εργασιακών κεκτημένων δικαιωμάτων, καθώς και την διάβρωση του συνδικαλιστικού δικαιώματος. Δημιουργεί μαζική  εργασιακή επισφάλεια οπού οι γυναίκες έχουν ρεκόρ, ένα ανθρώπινο δυναμικό παθητικό, που αποδέχεται την ημιαπασχόληση, τη μη αμειβόμενη υπερωρία, το ελαστικό ωράριο, τους πολύ χαμηλούς μισθούς που δεν εξασφαλίζουν την επιβίωση, το καθημερινό σκλαβοπάζαρο. Με το επιχείρημα πως το   δημόσιο χρέος πρέπει να πληρωθεί, οι γυναίκες θα δουλεύουν περισσότερο και θα αμείβονται λιγότερο.

     Τα σχέδια λιτότητας, όχι μόνο δε δίνουν λύση στα πραγματικά αίτια της κρίσης, αλλά θα βουλιάξουν εκατομμύρια άνθρωποι στη μιζέρια και την επισφάλεια. Τα αποτελέσματα της φτώχειας, του στρες και της φθοράς στις γυναίκες, που πρέπει να ανταπεξέλθουν στους διάφορους ρόλους τους, θα είναι ακόμη χειρότερα, θλιβερότερα και απογοητευτικότερα.

     Όπως το είδαμε, το δημόσιο χρέος και τα σχέδια λιτότητας δεν είναι καθόλου ουδέτερα απέναντι στο κοινωνικό φύλο των γυναικών. Το αντίθετο, στοχεύουν στην γενικευμένη εξαθλίωση τους και στην εντατικοποίηση της ανισότητας μεταξύ των δυο φύλων. Προωθούν την αύξηση της φτώχειας και της αρρώστιας μεταξύ των γυναικών, την  μεγαλύτερη επισφάλεια της εργασίας των γυναικών, την σημαντική αύξηση του όγκου της απλήρωτης εργασίας των γυναικών για να αμβλύνουν  τις καταστροφικές συνέπειες των νεοφιλελευθέρων πολιτικών τους.

Την ιδία λοιπόν στιγμή που οι γυναίκες υφίστανται τις χειρότερες συνέπειες,  δεν έχουν να πληρώσουν κανένα χρέος, όποιο και να είναι! Είναι αυτές οι πραγματικές πιστώτριες  σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Είναι αυτές  στις οπ[οίες οφείλεται ένα τεράστιο κοινωνικό χρέος. Χωρίς την δικιά τους δωρεάν παραγωγική και αναπαραγωγική εργασία, χωρίς τις δικές τους φροντίδες σε ανθρώπους,  απλούστατα οι  κοινωνίες  μας θα κατέρρεαν!

    Το δίκτυο CADTM – Europe ( contra-xreos.gr) για την Ελλάδα, προτείνει τη δημιουργία ενός πλατιού κινήματος ενάντια στο χρέος και στα σχέδια λιτότητας.

  Ας επιτεθούμε λοιπόν στη ρίζα του προβλήματος.

Αντί για αυτά τα σχέδια λιτότητας, πρέπει να χτυπήσουμε τη ρίζα του προβλήματος:

Ø      Απαλλοτριώνοντας τις τράπεζες για να τις μεταφέρουμε στο δημόσιο τομέα υπό τον έλεγχο των πολιτών

Ø      Επιβάλλοντας μονομερή αναστολή (χωρίς συσσώρευση τόκων υπερημερίας) της αποπληρωμής του χρέους για το χρόνο που απαιτείται για να γίνει ο έλεγχος (με τη συμμετοχή των πολιτών)  των δημόσιων δανείων. Στη βάση των αποτελεσμάτων αυτού του ελέγχου, θα πρέπει να γίνει η ακύρωση του άνομου χρέους.

Ø      Εγκαθιδρύοντας μια αληθινή φορολογική δικαιοσύνη  και μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου

Ø      Παλεύοντας ενάντια στη μαζική φοροδιαφυγή  των μεγάλων επιχειρήσεων και των πλουσίων

Ø      Χαλιναγωγώντας τις χρηματαγορές, μέσω της δημιουργίας ενός μητρώου ιδιοκτητών τίτλων, και της απαγόρευσης των ακάλυπτων ανοιχτών πωλήσεων

Ø      Μειώνοντας ριζικά το χρόνο εργασίας για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης  χωρίς τη μείωση μισθών και συντάξεων

Ø      Κοινωνικοποιώντας τις πολυάριθμες επιχειρήσεις και υπηρεσίες που ιδιωτικοποιήθηκαν στα τελευταία 30 χρόνια