Νέο Σύμφωνο Σταθερότητας: Καραμπινάτες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις

ΠΗΓΗ: Αυγή

του Γ. Δαράτου

Επειδή οι εύκαμπτες μορφές εργασίας δεν θα αποδίδουν όσους φόρους θα απέδιδε η πλήρης απασχόληση, το τμήμα εκείνο των φόρων από την εργασία που αναγκαστικά θα λείπει θα μεταφερθεί επιβαρύνοντας τους φόρους κατανάλωσης (ΦΠΑ), με αποτέλεσμα, λέμε εμείς, ότι θα πρέπει να αναμένεται νέα φορολογική επιβάρυνση των κατώτερων εισοδημάτων

Απόψεις για επιμήκυνση του ελληνικού χρέους για 30 χρόνια!

Μια κλίκα ηγετών κοινοτικών χωρών, τηρώντας όλα τα προσχήματα και τις διαδικασίες, χρησιμοποιεί την Ένωση για να συγκαλέσει στις 24 και 25 Μαρτίου στις Βρυξέλλες, με την υστερόβουλη πρωτοβουλία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (κορυφής) Χέρμαν Βαν Ρομπόι και του προέδρου της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο, που δρουν και οι δυο τους προς ίδιον πολιτικό όφελος, ένα Συμβούλιο Κορυφής για την υιοθέτηση του περίφημου «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» που θέλει να επιβάλει η Γερμανία, για τους δικούς της εσωτερικούς πολιτικούς λόγους.

Στην πραγματικότητα το Σύμφωνο αυτό, σχέδιο του οποίου έχει ήδη επεξεργασθεί και συνεχίζει να επεξεργάζεται ο κ. Βαν Ρομπόι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σειρά καραμπινάτων νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων σε τομείς συχνά εκτός του πλαισίου της Συνθήκης της Λισσαβώνας, που οι χώρες - μέλη θ' αναλάβουν την υποχρέωση να τηρούν. Και αν δεν τις τηρούν, τότε, σαν να πρόκειται για παιδιά του Δημοτικού θα πέφτουν πάνω τους, δηλαδή επάνω στους λαούς που εκπροσωπούν, αλύπητες πολιτικές, οικονομικές και άλλες «τιμωρίες». Με άλλα λόγια για το εσωτερικό καλό της Γερμανίας των Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελεύθερων και για να διατηρήσει η Μέρκελ την κυβερνητική εξουσία της.

Τι λένε οι προτάσεις Βαν Ρομπόι, που το Βερολίνο τις έκρινε κατ' αρχάς θετικές!

Με πολύ λίγα λόγια, ο υπάλληλος της Μέρκελ μιλάει για την ανάγκη «βελτίωσης» των συστημάτων (αυτόματης) αναπροσαρμογής των μισθών με βάση, μέχρι σήμερα, τον πληθωρισμό και προτείνει τη «...βελτίωσή τους...», δηλαδή την αλλαγή των μηχανισμών υπολογισμού της μισθολογικής αύξησης. Επιπλέον, πάντα με γλυκό και ήπιο τρόπο, γίνεται αναφορά στην ανάγκη μείωσης των μισθών στον δημόσιο τομέα, καθώς και στην ανάγκη «αποκέντρωσης» των διαπραγματεύσεων για την αύξηση των μισθών, δηλαδή την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, τις οποίες τα συνδικάτα της διαπραγματεύονται κεντρικά και ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους και όχι ανά τομέα παραγωγής ή ανά επιχείρηση, όπως θέλουν οι Γερμανοί. Έξω, λοιπόν, τα συνδικάτα με πιο ήπιο τρόπο από αυτόν που είχε χρησιμοποιήσει παλαιότερα η Μάργκαρετ Θάτσερ.

Για τις συντάξεις δεν προτείνεται η έξοδος στο 67ο έτος της ηλικίας του εργαζόμενου αλλά κάτι πιο ήπιο αλλά εξίσου δηλητηριώδες. "Κατάργηση των πρόωρων συντάξεων και σύνδεση της ηλικίας εξόδου στη σύνταξη με το... προσδόκιμο ζωής σε κάθε χώρα μέλος". Άρα, όχι Γιάννης αλλά Γιαννάκης. Στο εμπόριο ελαστικοποίηση των ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων και επιχειρήσεων γενικότερα, καθώς και κατάργηση κάθε προστατευόμενου - κλειστού επαγγέλματος.

Μορφές εργασίας

Όσο για τις μορφές εργασίας η προτίμηση του Βελγοφλαμανδού φωστήρα, με την προτροπή της Μέρκελ, πάει προς εκείνες που χαρακτηρίζονται ως πλέον εύκαμπτες και ευλύγιστες. Που σημαίνει ότι με κόλπο μειώνεται το ποσοστό των ανέργων αλλά και των επιδομάτων ανεργίας, αφού με 3-4 ώρες εργασίας την ημέρα είσαι εντάξει και εργάζεσαι και επίδομα ανεργίας δεν παίρνεις και όλα είναι τέλεια για τους εργοδότες σου.

Όλα τα παραπάνω, λίγο - πολύ, η κυβέρνηση Παπανδρέου με τον νεοφιλελεύθερο υπουργό για την Οικονομία Γ. Παπακωνσταντίνου τα έχει πετύχει. Αυτό όμως που μένει ανοικτό και θα υιοθετηθεί, μην αμφιβάλλετε, συνιστά για τους Έλληνες το άκρον άωτον της κοροϊδίας.

Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολάκερη

Λέει, λοιπόν, ο κ. Βαν Ρομπόι ότι, επειδή ακριβώς οι εύκαμπτες μορφές εργασίας δεν θα αποδίδουν όσους φόρους θα απέδιδε η πλήρης απασχόληση, το τμήμα εκείνο των φόρων από την εργασία που αναγκαστικά θα λείπει θα μεταφερθεί επιβαρύνοντας τους φόρους κατανάλωσης (ΦΠΑ), με αποτέλεσμα, λέμε εμείς, ότι θα πρέπει να αναμένεται νέα φορολογική επιβάρυνση των κατώτερων εισοδηματικών τάξεων, αφού αυτές θα πληρώνουν μεγαλύτερο του σημερινού ΦΠΑ. Το επισημαίνω διότι ο κ. Παπακωνσταντίνου μάς έχει διαβεβαιώσει -και μαζί μ' αυτόν όλα τα δημοσιογραφικά φερέφωνα της χώρας, που δεν διαβάζουν αλλά ακούνε τις σοφίες του ΥΠΟΙΚ- ότι δεν τίθεται θέμα νέας αύξησης των φόρων. Να λοιπόν, που τίθεται θέμα νέας άγριας αύξησης των φόρων. Θυμίζω ότι σ' αυτό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής αναμένεται να υιοθετηθεί και η σύσταση του προσωρινού ταμείου χρηματοπιστωτικής στήριξης εν όψει της μετατροπής του, στα μέσα του 2013, σε ένα Μόνιμο Ταμείο Στήριξης των χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα.

Υπάρχουν κότσια;

Τι θα κάνει για την Ελλάδα αυτό το ταμείο; Θα της δώσει τους αναγκαίους πόρους για να αγοράσει αυτή τα κρατικά ομόλογά της από τις αγορές σε συμφέρουσα τιμή; Θα τα αγοράσει το ίδιο για λογαριασμό της, όπως κάνει σήμερα η ΕΚΤ; Άγνωστο. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι στο Συμβούλιο Κορυφής ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να πει ότι η Ελλάδα δεν συμφωνεί (σ.σ.: χρειάζεται ομοφωνία) να τροποποιηθεί το άρθρο 136 της Συνθήκης για τη σύσταση αυτού του νέου μηχανισμού, αν δεν λάβει και η ίδια κάποια ουσιαστική στήριξη από τους εταίρους της. Ποια θα ήταν η ουσιαστική στήριξη; Ε, αυτό ας το βρουν οι μεγαλοφυΐες που τον συμβουλεύουν. Με άλλα λόγια να είχε το θάρρος, για να μην πω τίποτε πιο χοντρό, να μπλοκάρει πραγματικά όλη τη διαπραγμάτευση. Έχει τα κότσια;

Η επιμήκυνση

Ο κ. Παπακωνσταντίνου θεωρεί υπερ-βέβαιο ότι θα πάρουμε την επιμήκυνση του χρόνου της εξόφλησης του χρέους μας. Ποιου χρέους μας; Των 110 δισ. ευρώ της Ένωσης και του ΔΝΤ ή ολόκληρου; Άγνωστο. Και πόσα χρόνια θα είναι αυτή η επιμήκυνση; Πολλοί μιλάνε για μέχρι το 2021-23, όπως για την Ιρλανδία. Υπάρχει όμως και μια δεξαμενή σκέψης (Think Tank), η Bruegel, που θεωρεί ότι, για να ωφεληθεί η Ελλάδα από μια τέτοια επιμήκυνση, αυτή θα πρέπει να είναι της τάξης των 30 ετών.

Η Γερμανία μελετάει αυτό το νούμερο προκειμένου να απαλλαγεί από τον βραχνά του ελληνικού χρέους και δεν πρέπει να αποκλείεται ότι θα προτείνει και αυτή τα 30 χρόνια. Δεν θα είναι θρίαμβος για την Ελλάδα, αλλά απλώς το Βερολίνο θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα δικά του συμφέροντα. Δεδομένη λοιπόν η επιμήκυνση ενώ ο κ. Παπακωνσταντίνου θεωρεί ως λίαν πιθανή και τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας. Αλλά, για να έχει σημασία μια τέτοια μείωση, αυτή πρέπει να κυμαίνεται γύρω στο 3,5% ετησίως και όχι υψηλότερα, λένε οι ειδικοί στις Βρυξέλλες και για να υπάρξει εξόφληση του χρέους, εκτός των επιτοκίων, χρειάζεται και ρυθμός ανάπτυξης μεγαλύτερος του 2% και μάλλον πιο κοντά στο 4% τον χρόνο. Πρόκειται για κανονική κοροϊδία του ελληνικού λαού και ενσυνείδητη άρνηση πραγματικής ενημέρωσής του.

Επίσης ο ίδιος προαναγγέλλει ότι θα θέσουμε στο Συμβούλιο Κορυφής και το θέμα της επαναγοράς των κρατικών ομολόγων μας, κάτι που πρέπει να συνδεθεί με τον τρόπο που θα λειτουργήσουν τελικά τα δύο ταμεία - Μηχανισμοί Στήριξης, το προσωρινό και το μόνιμο.

Το αγκάθι

Όλα αυτά, θα πείτε, είναι ωραία λόγια, διότι κανείς δεν πρόκειται να ακουμπήσει πραγματικά το μεγάλο αγκάθι, που είναι η αναπτυξιακή πολιτική της Ένωσης. Οι νεοφιλελεύθεροι θέλουν μόνο λιτότητα και οικονομίες σε διαρκή βάση, θέλουν δηλαδή αλλαγή του οικονομικού - παραγωγικού μοντέλου της χώρας αρχικά και στη συνέχεια ολόκληρης της Ευρωζώνης. Είναι χαρακτηριστική η ευθυγράμμισή τους με το ΔΝΤ, το οποίο παραδοσιακά (βρείτε μου μια εξαίρεση) πετσοκόβει αδιάκριτα δαπάνες, μισθούς, κοινωνικό κράτος κ.λπ., αλλά ποτέ δεν προτείνει την αύξηση της φορολογίας εισοδήματος στις πλουσιότερες τάξεις, δεν επιβάλλει ουσιαστικότερους φόρους κληρονομιάς, δεν φορολογεί τα κέρδη από το χρηματιστήριο ούτε τα έσοδα που μπορεί να αποφέρει το επενδεδυμένο σε διάφορες δουλειές κεφάλαιο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο εκπρόσωπος αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, ο ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός του Σκάι, προβάλει συστηματικά και κατά κόρον (42% και πλέον σε σύγκριση προς τους ηγέτες των άλλων πολιτικών κομμάτων) τον δήθεν ιδεολογικό - πολιτικό αντίπαλο, τον... σοσιαλιστή Γ. Παπανδρέου. Πώς είναι δυνατόν τώρα να μιλάμε για ανάπτυξη (σ.σ.: η ανάπτυξη δεν είναι δική μου δουλειά, λέει ο κ. Παπακωσταντίνου καρφώνοντας έτσι τον κ. Χρυσοχοΐδη).

Ο... σοφός Στουρνάρας

Θέλω να τελειώσω με τις δηλώσεις του υπεραγαθού διευθυντή του ΙΟΒΕ Γ. Στουρνάρα στις ειδήσεις της ΝΕΤ την περασμένη Πέμπτη. Είπε λοιπόν αυτός ο ειδικός, ότι δεν είναι τίποτε το σοβαρό να μειώσουμε με γοργούς ρυθμούς τα ελλείμματά μας μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια. Κι επικαλέσθηκε ο ίδιος τα υψηλά ελλείμματα της χώρας -γύρω στο 14% του ΑΕΠ της- στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα οποία απορροφήθηκαν πολύ εύκολα και με μικρό κόπο από τις τότε κυβερνήσεις, εξήγησε ο ίδιος. Και δεν αναλογίσθηκε ούτε στιγμή ο κ. Στουρνάρας ότι μέσα σε δύο δεκαετίες η Ελλάδα εμφάνισε δυο φορές καραμπινάτα ελλείμματα, που σβήστηκαν χάρη στην άγρια λιτότητα που επιβάλλεται κάθε φορά στον λαό, πως είναι πολύ πιθανόν, θα έλεγα σίγουρο, ότι τα ελλείμματα αυτά δεν τα παράγουν οι σπάταλοι Έλληνες, αλλά η οικονομία τη χώρας. Δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό αυτού του ανθρώπου ότι το ελληνικό πρόβλημα των ελλειμμάτων θα μπορούσε να συνιστά ένα δομικό, διαρθρωτικό στοιχείο της ελληνικής οικονομίας και ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι να γονατίσουν ξανά όλοι οι Έλληνες αδειάζοντας τις τσέπες τους, αλλά ο σχεδιασμός μιας άλλης μορφής ανάπτυξης που δεν θα τη δούμε ποτέ με αυτούς που μας κυβερνάνε ή με αυτούς που θέλουν να μας κυβερνήσουν;