Φρανσίς Βυρτζ: Η Ε.Ε. είναι σήμερα ο "Μεγάλος Ασθενής" του πλανήτη!

Πηγή: Αυγή

Φρανσίς Βυρτζ

Επίτιμος πρόεδρος της ευρωομάδας της Ενωτικής Αριστεράς, ο Γάλλος Φρανσίς Βυρτζ εξηγεί στην "Αυγή" της Κυριακής το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας του Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης, που προωθεί το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς εδώ και λίγο καιρό και τονίζει ότι αυτή η πρόταση είναι απολύτως ρεαλιστικότερη από τη στάση εκείνη που κρατά σήμερα η Ε.Ε. με το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που προωθούν οι Μέρκελ και Σαρκοζί. "Το απρόβλεπτο δεν μπορεί να έλθει μόνο από την Τυνησία, όπου πολλά προβλήματα καταπνίγηκαν για πολλά χρόνια. Αυτό ισχύει για την άλλη πλευρά της Μεσογείου".

* Κεντρικό θέμα του διεθνούς συνεδρίου είναι το δημόσιο χρέος: πρόκειται όμως πράγματι για πρόβλημα τόσο μεγάλο όσο μας το παρουσιάζουν οι κυβερνήσεις και καλούν σε θυσίες τους λαούς;

Όλα έχουν να κάνουν με πολιτικές προτεραιότητες και είναι φανερό ότι η πολιτική προτεραιότητα της Ε.Ε. δεν είναι η ανάπτυξη, η απασχόληση στις χώρες. Η Ε.Ε. είναι σήμερα ο "Μεγάλος Ασθενής" του πλανήτη! Ακόμη και οι ΗΠΑ, που βρίσκονται σε πολύ σοβαρότερη από την Ευρώπη κατάσταση, εφαρμόζουν πολιτική ανάκαμψης της οικονομικής δραστηριότητας αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την Ε.Ε., που η λογική της στηρίζεται στην παραχώρηση της εξουσίας στις χρηματοπιστωτικές αγορές και ο δικός της πολιτικός ρόλος περιορίζεται στο να βρει τα μέσα να καθησυχάσει τις αγορές και μάλιστα σε βάρος των λαών και του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Στις ευρωπαϊκές συνθήκες, τα κράτη πρέπει να δανείζονται τα χρήματα που χρειάζονται από τα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα, τα οποία δανείζονται φθηνά χρήματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα! Δηλαδή δίνεται στις αγορές η απόλυτη εξουσία, ενώ θα περίμενε κανείς το ακριβώς αντίθετο από μια Ευρωπαϊκή Ένωση! Δεν δίνεται καμία προτεραιότητα στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Και η περίπτωση της Ελλάδας αποτυπώνει ανάγλυφα την κατάσταση αυτή. Πρέπει οι Ευρωπαίοι να καταλάβουν ότι δεν πρόκειται για πρόβλημα αποκλειστικά ελληνικό, πίσω από την Ελλάδα υπήρχε η Ιρλανδία, που κάποιοι θεωρούσαν μοντέλο! Και έπεται η Πορτογαλία και ακολουθεί η Ισπανία και λένε ότι αν πέσει αυτή η χώρα θα καταρρεύσουν όλες. Αυτή η κατάσταση είναι λοιπόν απαράδεκτη σε κοινωνικό επίπεδο, αλλά είναι και αντιπαραγωγική στο οικονομικό επίπεδο και πλήρως καταστροφική στο πολιτικό επίπεδο, σε ό,τι δηλαδή αφορά στην ίδια την ευρωπαϊκή ιδέα!

* Πρέπει δηλαδή να αλλάξει η κεντρική αντίληψη...

Ναι. Όσο η Ευρώπη δεν αμφισβητεί τον βασικό κανόνα, ότι δηλαδή η ΕΚΤ έχει αποστολή να κάνει την ευρωζώνη όσο το δυνατόν πιο ελκυστική για τους "επενδυτές", αν δεν καταφέρει να λειτουργήσει η ΕΚΤ με αλληλεγγύη, ενισχύοντας τα κράτη προκειμένου αυτά να προστατεύσουν και να αναπτύξουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, τόσο θα τρέχει πίσω από τις αγορές, δίνοντάς τους διαρκώς εγγυήσεις μέχρι την επιβολή αβάστακτων θυσιών στους λαούς. Αυτό το περίφημο Ευρωπαϊκό Ταμείο που ονομάζεται Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που συνιστά πραγματικά τιμωρία των λαών, δεν προσφέρει απολύτως κανένα στοιχείο λύσης και το βλέπετε με σαφήνεια στην Ελλάδα, καθώς όχι μόνο έχει οδηγήσει στην επιβολή πρωτόγνωρης κοινωνικής οπισθοδρόμησης, αλλά δεν έχει φέρει τίποτε χειροπιαστό για την επίλυση της κρίσης.

* Το κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς ανέλαβε πρόσφατα πρωτοβουλία για τη δημιουργία αυτού του Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης. Πού βρίσκεται η πρωτοβουλία σήμερα;

Ακριβώς μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρέθηκα στην Πορτογαλία την περασμένη εβδομάδα, γιατί έχει αναληφθεί εκεί μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία των πολιτών. Τούτη την εβδομάδα έχουμε τη διεθνή συνάντηση στην Αθήνα και προβλέπονται κι άλλες, παρεμφερείς στο Μιλάνο, στο Παρίσι, στην Πράγα, στη Βουδαπέστη, κ.ά. Η κινητοποίηση λοιπόν έχει ξεκινήσει. Περί τίνος λοιπόν πρόκειται; Οι ευρωηγέτες έδειξαν την προτίμησή τους για ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας κι εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι πρέπει να έλθουμε σε ρήξη με αυτή τη λογική, προωθώντας αντιθέτως ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης. Συμπληρώσαμε τη λέξη αυτή, την "αλληλεγγύη", για να πάει κόντρα στη σημερινή λογική της τιμωρίας, που είναι κατά της αλληλεγγύης, της συνεργασίας. Η βασική μας ιδέα είναι ότι οι δημόσιες επενδύσεις που παράγουν απασχόληση, που ευνοούν την έρευνα, τις δημόσιες υπηρεσίες, τις υποδομές που σέβονται το περιβάλλον, κοκ, δηλαδή οτιδήποτε κάνει την κοινωνία να προοδεύσει και που συνιστά έτσι κοινωνικά αποτελεσματική επένδυση για το μέλλον, όλες λοιπόν αυτές οι επενδύσεις να χρηματοδοτούνται χωρίς να εξαρτώναι από τις αγορές. Δηλαδή να χρηματοδοτούνται εν μέρει από τη φορολόγηση των κινήσεων των κεφαλαίων, εν μέρει από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, αλλά κυρίως να υπάρχει η δυνατότητα η ΕΚΤ να χρησιμοποιεί την τεράστια εξουσία που διαθέτει για τη δημιουργία νομίσματος, θέτοντας την εξουσία της αυτή στην υπηρεσία των δημόσιων επενδύσεων που δημιουργούν απασχόληση και ανάπτυξη, όπως άλλωστε κάνει καθημερινά με τις ιδιωτικές τράπεζες. Ούτως ώστε οι χώρες που αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες να ωφελούνται περισσότερο κι όχι το αντίστροφο. Αυτή είναι λοιπόν η διάσταση της "αλληλεγγύης".

* Κατά πόσο ρεαλιστική είναι η προσέγγιση αυτή; Με την έννοια ότι μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να λαμβάνει διόλου υπόψη τις αγορές;

Δεν προτείνω να μην λαμβάνονται υπόψη οι αγορές. Λέω ότι δεν πρέπει να τους δίνονται όλες οι εξουσίες. Και αυτό ακριβώς κάνει σήμερα η Ε.Ε.: τους δίνει όλες τις εξουσίες καθώς αναγκάζει, ακόμη και κράτη που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, να περάσουν από αυτές, ενώ θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν άμεσα, με πολύ χαμηλά ή μηδενικά επιτόκια. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή, υπέρ του κεφαλαίου. Όμως η συγκεκριμένη επιλογή απαγορεύει κάθε μορφή κοινωνικής ανάπτυξης. Και ακριβώς αυτή είναι η μη ρεαλιστική λύση: γιατί θα οδηγήσει σε εμβάθυνση της κρίσης, σε κοινωνικές εκρήξεις, σε απόρριψη της ευρωπαϊκής ιδέας. Ο πραγματικός λοιπόν ρεαλισμός είναι να ξεκινήσουμε μια σοβαρή συζήτηση σχετικά με τις απαραίτητες ρήξεις για να βγούμε από το αδιέξοδο. Δεν λέω ότι κάτι τέτοιο θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά πρέπει κάποιος να δείξει τον εναλλακτικό δρόμο που θα επιτρέψει να βγούμε από το αδιέξοδο. Θέλουμε να ανοίξουμε μια προοπτική και μόλις υπάρξουν οι υλικές προϋποθέσεις, μόλις νομικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί το καταστήσουν δυνατόν, θα χρησιμοποιήσουμε το νέο μέσο που ονομάζεται "πρωτοβουλία των πολιτών" υπέρ αυτής μας της πρότασης. Αν δηλαδή συγκεντρώσουμε ένα εκατομμύριο υπογραφές, οι ευρωθεσμοί είναι υποχρεωμένοι να συζητήσουν την πρόταση - δεν πρόκειται για την υλοποίησή σας, αλλά θα υπάρξει η ανάμειξη σε όλες τις χώρες των κοινωνικών παραγόντων, προκειμένου να γείρει η πλάστιγγα. Αυτό το κίνημα θα λάβει χώρα σε συνδυασμό με τους κοινωνικούς αγώνες, την ίδια την επικαιρότητα. Σήμερα η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγηθεί σε έκρηξη. Το απρόβλεπτο δεν μπορεί να έλθει μόνο από την Τυνησία, όπου πολλά προβλήματα καταπνίγηκαν για πολλά χρόνια. Αυτό ισχύει για την άλλη πλευρά της Μεσογείου. Στην κατεύθυνση αυτή λοιπόν εργαζόμαστε.

* Πράγματι το ίδιο το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας σας αυτής συνεπάγεται την επιστροφή στο προσκήνιο της πολιτικής και του κοινωνικού στοιχείου...

Ακριβώς. Το καλύτερο ή το χειρότερο παράδειγμα είναι το τελευταίο εύρημα των Μέρκελ και Σαρκοζί, το περίφημο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που συνιστά πραγματική πολεμική μηχανή όχι μόνο κατά των πιο υπερχρεωμένων χωρών αλλά ενάντια σε όλες τις χώρες μέλη. Στοχεύει όχι μόνο στη συμπίεση των κοινωνικών δαπανών, τη μείωση των μισθών, την παράταση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά επίσης στρέφεται και κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της λαϊκής κυριαρχίας, με την κηδεμονία των κρατών - μελών, προκειμένου να μειωθεί το πεδίο της δημοκρατίας. Οι χώρες πρέπει να δεχθούν να υποβάλλουν στις Βρυξέλλες τους προϋπολογισμούς τους πριν τους παρουσιάσουν στα κοινοβούλιά τους ή πρέπει να εγγράψουν στα συντάγματά τους την ανάγκη μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων!