Ανυπακοή α λα ιρλανδικά

ΜΠΡΑΪΑΝ ΚΑΡΤΥ, ΙΡΛΑΝΔΟΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ (ΣΙΝ ΦΕΪΝ)

Πηγή: ΠΡΙΝ

 Ισχυροποίηση των δυνάμεων της αντίθεσης σε ΕΕ-ΔΝΤ

Στις 4 Φεβρουαρίου, στην εκδήλωση που πραγματοποίησε στις Βρυξέλλες η «Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Ελλάδα που αντιστέκεται», ακούσαμε πανομοιότυπο το σενάριο της εμπλοκής μας με το μηχανισμό της ΕΕ και του ΔΝΤ από έναν Ιρλανδό. Είχαμε την περιέργεια να τον ρωτήσουμε μερικά πράγματα επιπλέον.

  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΦΡΑΝΤΖΗ

– Τι μέτρα έχουν ληφθεί στην Ιρλανδία και ποια η ρητορική του κυβερνητικού σχήματος και των συμμάχων του, ώστε να πεισθεί ο λαός να τα αποδεχθεί;

– Το μνημόνιο που υπογράφτηκε με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και την ΕΚΤ είναι παρεμφερές με αυτό που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση. Τι μέτρα περιλαμβάνονται; Ακρωτηριασμός δημοσίων επενδύσεων και δαπανών, μειώσεις μισθών και απολύσεις στο δημόσιο τομέα, περικοπές επιδομάτων και συντάξεων, αυξήσεις στο ΦΠΑ και στη φορολογία των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, μείωση κατώτατου μισθού. Και, όπως και σε άλλες χώρες που δέχτηκαν την επίσκεψη του ΔΝΤ, το σχέδιο προβλέπει την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την ιδιωτικοποίησή της.

Όλα τα πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν στο κοινοβούλιο, με μόνη εξαίρεση το Σιν Φέιν, αποδέχτηκαν τη λογική ΕΕ-ΔΝΤ. Σταθερή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης ήταν να ενισχύσει με πακτωλό χρημάτων τους μετόχους των τραπεζών, όπως και τους μεγαλοϊδιοκτήτες κατόχους ακίνητης περιουσίας – προχωρώντας σε μια τεράστια αναδιανομή εισοδήματος εις βάρος των φτωχότερων.

Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν από την πλευρά της απερχόμενης κυβέρνησης είναι η δοκιμασμένη επιχειρηματολογία κυβερνήσεων σε επικοινωνιακές μάχες με σκοπό να δικαιολογήσουν τη λήψη δυσάρεστων μέτρων: προφανώς προσπαθώντας να πείσουν το λαό ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, και πως όποιες εναλλακτικές επιλογές προτείνονται θα οδηγούσαν τη χώρα στο χάος. Απαξιώνουν το Σιν Φέιν και μαζί και άλλους που προωθούν πραγματικές εναλλακτικές σαν να ήταν οι πιο άσχετοι στα οικονομικά, παραβλέποντας το γεγονός ότι την ανάλυση της κατάστασης από το Σιν Φέιν σχετικά με τις συνέπειες του δανείου από την ΕΕ και το ΔΝΤ συμμερίζονται ολοένα και περισσότεροι επιφανείς οικονομολόγοι (έστω κι αν μπορεί να μη συμφωνούν με ορισμένες πολιτικές μας προτάσεις).

– Πώς αντέδρασε η ιρλανδική κοινωνία; Ήταν το εργατικό κίνημα ή η νεολαία σε θέση να κλιμακώσουν την πάλη;

– Ο κόσμος σοκαρίστηκε με την άφιξη των κλιμακίων του ΔΝΤ και της ΕΕ και την εγκατάστασή τους στα κυβερνητικά κτίρια τη στιγμή που η κυβέρνηση μας διαβεβαίωνε πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Είναι θυμωμένοι οι Ιρλανδοί για τους χειρισμούς που έγιναν και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η κρίση, για το γεγονός ότι απλοί άνθρωποι αναγκάζονται να πληρώσουν τον τζόγο και τα χρέη των τραπεζών και των οικονομικών οργανισμών. Υπήρχαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε καθημερινή βάση έξω από κυβερνητικά κτίρια κατά τη διάρκεια της παραμονής σε αυτά του κλιμακίου του ΔΝΤ, και μια μεγάλη διαδήλωση που οργανώθηκε από τα εργατικά συνδικάτα το Νοέμβριο – κατεβάζοντας 100.000 ανθρώπους στους δρόμους. Αυτή τη στιγμή το ενδιαφέρον όλων εστιάζεται στις γενικές εκλογές της 25ης Φεβρουαρίου. Τα κόμματα που συμμετέχουν στην απερχόμενη κυβέρνηση θα τιμωρηθούν εκλογικά. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί όταν η νέα κυβέρνηση (πιθανότατα θα έχουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας σοσιαλδημοκρατών και χριστιανοδημοκρατών) θα συνεχίζει την ίδια πολιτική – που υπαγορεύεται από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Καθώς οι συνέπειες αυτής της πολιτικής θα αρχίσουν να γίνονται πιο οδυνηρές, η προοπτική μιας μεγαλύτερης κινητοποίησης θα ωριμάσει.

– Στην εκδήλωση της 4^ης Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες σας ακούσαμε να μιλάτε για την προπαγάνδα των μίντια, που θυμίζει τη δική μας εμπειρία στην Ελλάδα. Θέλετε να μας δώσετε μερικά παραδείγματα;

– Τα κυρίαρχα μέσα προβάλλουν με ενιαίο τρόπο τη γραμμή του πολιτικού κατεστημένου πως δεν υπάρχει εναλλακτική στη συμφωνία με ΕΕ-ΔΝΤ. Μερίδα των μίντια καταφεύγει σε μια επαίσχυντη προπαγάνδα μεταμφιεσμένη σε κριτική ανάλυση. Οποιοσδήποτε αμφισβητεί το κλίμα συναίνεσης περιθωριοποιείται και αποδοκιμάζεται. Εκπρόσωποι του Σιν Φέιν διακόπτονται συστηματικά και δέχονται δριμείες επιθέσεις σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις. Τα κυρίαρχα μίντια δυσανασχετούν με την ενδυνάμωση της πολιτικής επιρροής του Σιν Φέιν και κάνουν ό,τι μπορούν για να την περιορίσουν. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για το Σιν Φέιν. Υπάρχουν άλλοι τρόποι να διαδώσουμε τις απόψεις μας, μέσα απ’ την εφημερίδα μας, μέσα από τις δραστηριότητες της εκλογικής μας καμπάνιας, δουλεύοντας σε τοπικές κοινότητες και σε τοπικά μέσα που μας υποστηρίζουν, και βέβαια διαμέσου των social media. Ασφαλώς γνωρίζουμε την περιορισμένη ισχύ αυτών των μορφών επικοινωνίας, πάντως το μήνυμά μας φτάνει στους αποδέκτες του ολοένα και πιο καθαρά και σθεναρά. Και ο λαός συνειδητοποιεί την αποτυχία των καθεστωτικών πολιτικών κομμάτων και είναι όλο και πιο ανοιχτός στις ιδέες που προωθούμε, όλο και πιο πρόθυμος να δεχτεί ότι τα κυρίαρχα μέσα δεν του προσφέρουν αντικειμενική ενημέρωση.

– Ποιες οι δυνάμεις της από τα αριστερά αντιπολίτευσης και τι προσδοκούν ενόψει των εκλογών της 25^ης Φεβρουαρίου;

– Το Σιν Φέιν αποτελεί τη βασική αντιπολιτευτική δύναμη στη συμφωνία ΕΕ-ΔΝΤ και διαμορφώνει μια αριστερή πτέρυγα εναλλακτικής πολιτικής στην τακτική και τις μεθοδεύσεις του πολιτικού κατεστημένου. Προσδοκούμε να αυξήσουμε τον αριθμό των ψήφων και των εδρών που θα μας αναλογούν στο κοινοβούλιο, καθώς επίσης και να είμαστε σε ισχυρή θέση να αντιμετωπίσουμε τα μέτρα που απαιτούνται από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Έχουμε επίσης την εμφάνιση ενός νέου σχηματισμού, της «Συμμαχίας της Ενωμένης Αριστεράς» (United Left Alliance), με πρωτοβουλία ορισμένων τροτσκιστικών ομάδων και κομμάτων, καταφέρνοντας να συμπεριλάβει αρκετούς ανένταχτους αριστερούς – ορισμένοι εκ των οποίων είχαν διατελέσει στο παρελθόν μέλη του κοινοβουλίου. Είναι πιθανόν να εκλεγούν αρκετοί από αυτούς.

Τέλος, είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί ένας αριθμός ανεξαρτήτων βουλευτών, και ορισμένοι από αυτούς είναι μάλλον προοδευτικοί. Καταλυτικής σημασίας και πρόκληση των εκλογών είναι να ενισχυθούν εκείνες οι δυνάμεις που αντιτίθενται στη συμφωνία με ΕΕ και ΔΝΤ και να εξασφαλιστεί ότι θα εκδηλωθεί μια αυθεντική εναλλακτική πολιτική πρόταση.

  

ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Σχέση αγάπης και μίσους

Εύχονται οι ανυπάκουοι να εγκαταλείψουν τη χώρα

– Τι γνώμη έχει ο ιρλανδικός λαός για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Και ποια είναι η δική σας θέση απέναντι στην ΕΕ και το ρόλο της;

– Σε γενικές γραμμές στην Ιρλανδία επικρατεί μια θετική άποψη για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν το περιεχόμενο της Συνθήκης της Λισαβόνας που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα του 2008. Αλλά όταν στο δεύτερο δημοψήφισμα του 2009 τέθηκε από τις δυνάμεις του «Ναι» το ζήτημα της συμμετοχής στην ίδια την ΕΕ, πέρασε. Εκείνη τη στιγμή η γενική αίσθηση ήταν ότι η ΕΕ θα μπορούσε να συμβάλει θετικά για να αντιμετωπίσει η Ιρλανδία την οικονομική κρίση. Το Σιν Φέιν ακολουθεί μια πολιτική κριτικής αποδοχής απέναντι στην ΕΕ. Εάν υπάρχουν θετικές προτάσεις τις υποστηρίζουμε, αλλά κάνουμε σκληρή κριτική σε πολλές πτυχές της ΕΕ. Έχουμε αντιταχθεί σε κάθε Ευρωπαϊκή Συνθήκη θεωρώντας ότι επέρχεται περαιτέρω αποσάθρωση της εθνικής κυριαρχίας, υπονομεύεται η ιρλανδική πολιτική ουδετερότητα και προσβάλλονται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Τώρα, σε σχέση με την ανάμιξη της ΕΕ στην τρέχουσα κατάσταση οι διαθέσεις του κόσμου είναι πολύ πιο αρνητικές. Αναπτύσσεται η αίσθηση ότι η ΕΕ προστατεύει τους ευρωπαϊκούς οικονομικούς οργανισμούς επιβαρύνοντας το λαό της Ιρλανδίας.

– Πώς βλέπουν οι εργαζόμενοι το μέλλον; Λέγατε, πάλι στην εκδήλωση στις Βρυξέλλες, ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη φυγή ανθρώπινου δυναμικού… 

– Οι άνθρωποι είναι πολύ πιεσμένοι οικονομικά. Η ανεργία καλπάζει, οι μισθοί μειώνονται, τα επιδόματα ψαλιδίζονται και οι δημόσιες υπηρεσίες καρκινοβατούν. Αυτά έχουν ως ευρύτερη επίπτωση την κατάβαση στην κοινωνικο-οικονομική κλίμακα. Οι διαθέσεις ποικίλλουν, από την παραίτηση (και την ελπίδα ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν) μέχρι το θυμό για τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες και το σύστημα που μας οδήγησαν εδώ. Η πρόκληση είναι να διοχετευθεί ο θυμός σε συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές διεκδικήσεις και να πεισθεί ο λαός ότι μπορεί να αλλάξει την κοινωνία.

Ιστορικά η μαζική μετανάστευση έχει λειτουργήσει ανακουφιστικά για το ιρλανδικό πολιτικό κατεστημένο. Πολλοί από εκείνους που θα ξεσηκώνονταν και θα πρωτοστατούσαν στην οργάνωση του αγώνα για μια πολιτική ανατροπή αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Είναι οφθαλμοφανές ότι αυτό ελπίζουν τα καθεστωτικά κόμματα να επαναληφθεί.