Οταν συμβεί ... το γεγονός

Πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

από giorgis

Υπάρχουν και κάποιοι αστοί δημοσιογράφοι που είναι διορατικοί και δεν αρκούνται να παπαγαλίζουν την εικονική πραγματικότητα που τους σερβίρει το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης.

Αυτά που γράφουν φυσικά εκτός να περιγράφουν τις κυοφορούμενες εξελίξεις, στις οποίες μπορεί να οδηγηθεί το αστικό σύστημα, εκφράζουν και τον φόβο της αστικής τάξης για πού μπορεί να οδηγήσει η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης και έμμεσα υποδεικνύουν στον κυβερνητικό θίασο του ΓΑΠ να βάλει κάποιο φρένο στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, γιατί μπορεί να βρεθεί μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. 

Είναι χαρακτηριστικά αυτά που γράφει ο Α. Καρακούσης στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος»:«Το ποτήρι ξεχείλισε. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση της από την εποχή του μνημονίου, ο κόσμος έχει εξαγριωθεί και η πολιτική βράζει στο παρασκήνιο. Από εδώ και πέρα όλα μπορούν να συμβούν. Η ατμόσφαιρα είναι ιονισμένη και αρκεί ένα γεγονός να τινάξει τα πάντα στον αέρα».

Αυτό που τρέμει ο αστός δημοσιοκάφρος είναι το γεγονός που μπορεί «να τινάξει τα πάντα στον αέρα». 

Και τέτοια γεγονότα είναι εντελώς απρόβλεπτα. Όταν ο Τυνήσιος μπάτσος χαστούκιζε τον μικροπωλητή Μοχάμεντ Μπουαζίζι και αυτός σαλταρισμένος λούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε  μπροστά από το τοπικό κυβερνητικό κτήριο, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε η πράξη του. 

Ούτε το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι μπορούσε να διανοηθεί τι θα επακολουθούσε μετά την σύλληψη  του Φέτχι Ταρμπέλ, ενός ακτιβιστή δικηγόρου και επικριτή του καθεστώτος.

Η κλίκα του κατά τύποις πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου όσο ελέγχει την ξεπουλημένη συνδικαλιστική εργατοπατερία, και με δεδομένο ότι τα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα έχουν σαν ευαγγέλιο τους την αστική νομιμότητα, δείχνει να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Όμως κάποιοι αστοί δημοσιολόγοι, όπως ο Καρακούσης, που βλέπουν πέρα από την μύτη τους, γνωρίζουν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το γεγονός που θα προκαλέσει λαϊκή εξέγερση και δεν θα είναι απ’ αυτές «που δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι».