Δεν πληρώνουν από τα δάνεια τους μισθούς, από τους μισθούς πληρώνουν τα δάνεια!

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Ν. Μπογιόπουλος

«Αν δεν εφαρμόσουμε το μνημόνιο δεν θα μας δανείζουν και δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις».

Το ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός στη διακαναλική. Η ίδια φράση επαναλαμβάνεται αυτούσια διακόσιες φορές τη μέρα από τους «παπαγάλους» του.

Κι όμως, η αλήθεια είναι η ακριβώς αντίθετη. Δεν είναι τα δάνεια που πληρώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Είναι οι (κομμένοι) μισθοί και οι (κομμένες) συντάξεις που πληρώνουν για τα δάνεια!

Αντί άλλης απόδειξης, ας καταφύγουμε για μια ακόμα φορά στη γλώσσα των αριθμών. Των δικών τους αριθμών.

2010

Σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών στις 20/5/2010 διαβάζουμε:

«Για το εννεάμηνο Απριλίου - Δεκεμβρίου 2010 που διανύουμε, οι υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου για τοκοχρεολύσια εκτιμώνται σε 39,7 δισ. ευρώ».

Το Ελληνικό Δημόσιο, λοιπόν, πρέπει μέχρι το τέλος του χρόνου να καταβάλει στις καπιταλιστικές αγορές, στους κάθε λογής ομολογιούχους και στους «τοκογλύφους» περί τα 40 δισ. ευρώ.

*

Ας δούμε τώρα τις εισπράξεις από δάνεια που έχει «πετύχει» η κυβέρνηση με το μνημόνιο:

-- Δάνειο 20 δισ. ευρώ το Μάη.

-- Δάνειο 9 δισ. ευρώ μέσα στο Σεπτέμβρη.

-- Δάνειο 9 δισ. ευρώ που θα εισπραχθεί μέχρι το Δεκέμβρη, εφόσον η τρόικα εγκρίνει το αποτέλεσμα των εκλογών και θεωρήσει ότι το ...«πετσόκομμα» του ελληνικού λαού συνεχίζεται με «ικανοποιητικούς ρυθμούς».

Αθροισμα: 38 δισ. ευρώ.

*

Συμπέρασμα:

Από τα «σωτήρια» δάνεια, με τους νέους δυσβάσταχτους όρους για τον ελληνικό λαό,

ούτε πεντάρα τσακιστή δεν πάει για (τους περικομμένους) μισθούς και συντάξεις!

Ολα τα νέα δάνεια (38 δισ.) της φετινής χρονιάς

πάνε για να καλυφθούν τα χρέη από τα προηγούμενα δάνεια (40 δισ.), όλα τα δάνεια γυρίζουν πίσω στους δανειστές. Το μόνο που μένει στον ελληνικό λαό είναι οι νέοι κι ακόμα μεγαλύτεροι τόκοι!

2011

Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία (σ.σ.: μάρτυς μας, εκτός από το Θεό, και το «Βήμα» της 10/10/2010)

για το έτος 2011 η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει σε τόκους το ποσό των 12,5 δισ. ευρώ και για χρεολύσια το ποσό των 34,7 δισ. ευρώ.

Αθροισμα: 47,3 δισ. ευρώ!

Με άλλα λόγια: Από τα 40 δισ. ευρώ της «σωτηρίας» που βάσει του μνημονίου θα «εισρεύσουν» στην Ελλάδα το επόμενο έτος,

ούτε δεκάρα δε θα πάει για μισθούς και συντάξεις.

Ολα (μα όλα!) θα επιστρέψουν στους «καλούς» δανειστές μας, προς τους οποίους θα μείνουμε και με ένα επιπλέον χρέος ύψους 7,3 δισ. ευρώ!

2012

Οπως και πάλι τα κυβερνητικά στοιχεία ομολογούν, το έτος 2012, οπότε θα έχουμε την εκταμίευση των υπόλοιπων 40 δισ. ευρώ από το «μηχανισμό στήριξης», η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει στους δανειστές της τόκους ύψους 11,1 δισ. ευρώ και χρεολύσια ύψους 31,7 δισ. ευρώ.

Αθροισμα: 42,8 δισ. ευρώ!

Φράγκο, δηλαδή, για μισθούς και συντάξεις. Οπως θα «έρθει» η... «βοήθεια» έτσι θα γυρίσει στους δανειστές. Μάλιστα, γι' αυτό το «πήγαινε - έλα», θα μας έχουν φεσώσει και με 2,8 δισ. ευρώ - επιπλέον - τόκους...

***

Τι αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα;

Από τα περιβόητα δάνεια που κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ «εξασφάλισαν» για το λαό,

από τα δάνεια που αν στους «φίλους» μας δεν αρέσει (!) το αποτέλεσμα των εκλογών τότε δε θα τα εκταμιεύσουν, και τότε - σύμφωνα με τους «πατριώτες» - θα επέλθει χρεοκοπία και στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις,

ούτε ένα ευρώ (αριθμός: 1) δεν πάει σε μισθούς και συντάξεις!

*

Ολα τα δάνεια

- μα όλα! -

είτε ως τόκοι, είτε ως χρεολύσια, είτε ως επιδοτήσεις, είτε ως επιχορηγήσεις, είτε ως φορολογικές απαλλαγές, επιστρέφουν κατευθείαν (!) και με το αζημίωτο (!) στους εγχώριους και τους διεθνείς νταβατζήδες της χρηματιστικής ολιγαρχίας.

Στον ελληνικό λαό, το μόνο που απομένει είναι ο ασφαλιστικός Καιάδας, ο εργασιακός Μεσαίωνας, οι ακόμα μικρότεροι μισθοί και οι ακόμα μικρότερες συντάξεις, για να αποπληρώνει τους ακόμα μεγαλύτερους τόκους, τα ακόμα περισσότερα χρεολύσια!

*

Τελικά, δηλαδή, ένα μόνο απομένει στον ελληνικό λαό:

Να πάρει την απόφαση να τους ανατρέψει. Να τους στείλει από κει που ήρθανε. Για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που αυτός και μόνο αυτός παράγει.

Γράφει: 

ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ