Πακτωλός επιχορηγήσεων στους ιδιώτες του ΟΑΣΘ

ΠΗΓΗ: Κοντρα

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του υπουργού Μεταφορών Δ. Ρέππα, έδωσε στη δημοσιότητα νομοσχέδιο για την εκ βάθρων αλλαγή του καθεστώτος που διέπει τις κρατικές εταιρίες αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας. Πριν ακόμα αυτό το νομοσχέδιο γίνει νόμος του κράτους, η κυβέρνηση φρόντισε να μας δώσει μια μικρή πρόγευση, ανακοινώνοντας αυξήσεις 40% στα εισιτήρια.

Το νομοσχέδιο αυτό δημιουργεί καθεστώς έκτακτης ανάγκης σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των εργαζόμενων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Είναι ένα νομοσχέδιο χουντικού τύπου, αφού όχι μόνο ακυρώνει ισχύοντες Κανονισμούς και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας,  εφαρμόζει υποχρεωτικές μετατάξεις, καταργεί ειδικότητες και αποθεώνει το διευθυντικό δικαίωμα των διοικήσεων, αλλά καταργεί για τους συγκεκριμένους εργαζόμενους κάθε ενδεχόμενη προστασία από το Εργατικό Δίκαιο.

Γιατί όλ’ αυτά; Για να πετύχει –όπως αναφέρεται στην εισηγητική του έκθεση– την «εξυγίανση, αναδιάρθρωση και ανάπτυξη των αστικών συγκοινωνιών», την «εκλογίκευση του κόστους λειτουργίας, την ενίσχυση των εσόδων και τη διασφάλισης της βιωσιμότητας των εν λόγω φορέων», αλλά και την «ενίσχυση των Δημόσιων Συγκοινωνιών στην Αττική», τη «βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών» και τον «εξορθολογισμό του ύψους της κρατικής επιδότησης με γνώμονα το μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Ολα για το καλό μας τα κάνουν. Για όλα φταίνε οι «καλοπερασάκηδες» εργαζόμενοι, που έχουν αράξει πάνω στα «προνόμιά» τους και «αρμέγουν» τον κρατικό προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ελλείμματα και παράλληλα να μη περισσεύ-ουν λεφτά για να βελτιωθεί το σύστημα.

Ολ’ αυτά δεν είναι καινούργια. Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία τα έχουμε ακούσει από τον Μητσοτάκη το 1992. Τότε που παρέδωσε τις αστικές συγκοινωνίες στους ιδιώτες, εξαπολύοντας τα ΜΑΤ, τα δικαστήρια και τις φυλακές ενάντια στους απεργούς εργαζόμενους της ΕΑΣ (μπλε λεωφορεία) και σε όσους τους συμπαραστέκονταν στον αγώνα τους. Εκείνος ο αγώνας, που κράτησε για πάνω από ένα χρόνο, επανέφερε τελικά τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας υπό κρατικό έλεγχο. Για ν’ αντιμετωπίζουμε σήμερα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Μια σφοδρή επίθεση στους εργαζόμενους, όπως ακριβώς είχε ξεκινήσει και ο Μητσοτάκης, πριν παραδώσει τα μπλε λεωφορεία στους «νοικυραίους».

Οι εργαζόμενοι συκοφαντούνται και πάλι ως τεμπέληδες, υπεράριθμοι και υψηλόμισθοι, που αδειάζουν τα κρατικά ταμεία. Σε ό,τι αφορά το «υπεράριθμο», μια ματιά στον σχετικό πίνακα αρκεί για να πείσει τον καθένα. Μόνο οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ μειώθηκαν κατά 2.232 άτομα από το 1990 μέχρι σήμερα. Συνολικά οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ μειώθηκαν κατά περίπου χίλια άτομα, ενώ έχουν προστεθεί στο μεταξύ νέα συγκοινωνιακά μέσα, όπως το μετρό και το τραμ. Ο Ρέππας, όμως, θέλει να τους μειώσει κατά 1.500 άτομα ακόμα, για να μπαχαλέψει εντελώς τις συγκοινωνίες και ν’ ανοίξει το δρόμο στους ιδιώτες, με τους οποίους –όπως προβλέπει το νομοσχέδιό του– θα κλείνει συμφωνίες ο ΟΑΣΑ.

Το πιο σημαντικό, όμως, που δείχνει το απύθμενο θράσος αυτής της κυβέρνησης, είναι που κατηγορεί τους εργαζόμενους για παρασιτισμό. Οτι είναι αυτοί που ρίχνουν έξω τις επιχειρήσεις και αναγκάζουν το κράτος να τις επιχορηγεί γενναία. «Ξεχνώντας» ότι πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν αστικές συγκοινωνίες που δεν επιδοτούνται και κυρίως «ξεχνώντας» ότι το ελληνικό κράτος επιδοτεί τον ιδιωτικό Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) σε ποσοστό πενταπλάσιο απ’ αυτό που επιδοτεί τους συγκοινωνιακούς φορείς της Αθήνας!

Ο ΟΑΣΘ είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που ιδρύθηκε το 1957. Είναι κάτι σαν ΚΤΕΛ.  Οι μέτοχοι του ΟΑΣΘ όχι μόνο επιδοτούνται από το κράτος, αλλά έχουν και τα κέρδη τους εξασφαλισμένα από το κράτος! Πράγματι, σύμφωνα με τη σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και του ΟΑΣΘ, στις συμβατικές δαπάνες χρήσης, βάσει των οποίων υπολογίζεται η ετήσια κρατική επιδότηση (αντισταθμιστική καταβολή τη λένε), περιλαμβάνεται και το επιχειρηματικό κέρδος. Δηλαδή, βρέξει-χιονίσει, αυτοί έχουν ένα εγγυημένο από το κράτος κέρδος! Ωραία ιδιωτική πρωτοβουλία, δε νομίζετε; Φυσικά, το πραγματικό κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο, όπως μπορείτε να καταλάβετε. Οποιος διαχειρίζεται μια επιχείρηση με τεράστιες δαπάνες σε σταθερό κεφάλαιο (οχήματα, καύσιμα, λάστιχα, λιπαντικά, εργαλεία κ.λπ.) μπορεί και μόνο με τις υπερτιμολογήσεις να κάνει τεράστια μπάζα.

Ρίξτε μια ματιά στον πρώτο πίνακα και θα… κουφαθείτε. Τα στοιχεία αφορούν το 2009 και είναι επίσημα. Ολοι οι συγκοινωνιακοί φορείς της Αθήνας διακίνησαν 851 εκατομμύρια επιβάτες, είχαν έσοδα περίπου 315 εκατ. ευρώ και πήραν κρατικές επιδοτήσεις ύψους 140 εκατ. ευρώ. Ο ΟΑΣΘ διακίνησε 180 εκατομμύρια επιβάτες (δηλαδή μόλις το 21% των επιβατών που διακίνησαν τα ΜΜΜ της Αθήνας), είχε έσοδα περίπου 52 εκατ. ευρώ (δηλαδή μόλις το 16% των εσόδων που είχαν οι συγκοινωνιακοί φορείς της Αθήνας) και εισέπραξε κρατική επιδότηση 125 εκατ. ευρώ (δηλαδή όση περίπου εισέπραξαν όλοι οι συγκοινωνιακοί φορείς της Αθήνας ή, για να ακριβολογούμε, το 89% του συνόλου της επιδότησης που πήραν όλοι οι φορείς ΜΜΜ της Αθήνας)! Η σύγκριση ακόμα και με την κατασυκοφαντημένη ΕΘΕΛ είναι καταλυτική. 82 εκατ. ευρώ η επιδότηση της ΕΘΕΛ, 125 εκατ. η επιδότηση του ΟΑΣΘ. Κι ας διακινεί η ΕΘΕΛ μόνη της το υπερδιπλάσιο των επιβατών που διακινεί ο ΟΑΣΘ. Κι ας εισπράττει η ΕΘΕΛ μόνη της υπερδιπλάσια έσοδα από τον ΟΑΣΘ.

Τρελαίνεσαι πραγματικά όταν διαβάζεις τα νούμερα. Σκορπάνε αφειδώς επιδοτήσεις σ’ έναν ιδιωτικό συγκοινωνιακό φορέα και την ίδια στιγμή στραγγαλίζουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων σε κρατικούς φορείς που επιδοτούνται μόλις με το ένα πέμπτο αυτών που επιδοτούνται οι ιδιώτες. Υποστηρίζουν ότι οι εργαζόμενοι στους κρατικούς φορείς ζουν σε βάρος της κοινωνίας και την ίδια στιγμή δε λένε τίποτα για μείωση της κρατικής επιδότησης στον ιδιωτικό φορέα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με σύμβαση έχουν εξασφαλίσει  στον ΟΑΣΘ πρόσθετη κρατική επιδότηση για κάθε επέκταση των γραμμών του, ακόμα κι όταν αυτές τις γραμμές τις δίνει για εκτέλεση στο ΚΤΕΛ.

Να γιατί πρέπει να ξεσηκωθούμε!