Λόγος υπέρ των δημοσίων αγαθών

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

Του Κώστα Μελά. 

Μια σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας του τρόπου λειτουργίας του καπιταλιστικού κράτους δείχνει με σαφήνεια το μοναδικό ίσως τρόπο να προσεγγιστεί το πώς ορίζονται οι δημόσιες ανάγκες και, συνεπώς, και τα δημόσια αγαθά.

Ας δούμε, όμως, συγκεκριμένα πώς τίθεται το ζήτημα. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, τα δημόσια αγαθά και οι δημόσιες υπηρεσίες προκύπτουν από τον τεχνικό χαρακτήρα της παραγωγής. Πρόκειται για αγαθά και υπηρεσίες που δεν είναι διαιρετές, σύμφωνα με τις ατομικές προτιμήσεις, ή για αγαθά και υπηρεσίες που εμφανίζονται εκεί όπου μεγάλες εξωτερικές λειτουργίες απαιτούν δημόσια δραστηριότητα. Τα γνήσια δημόσια αγαθά έχουν δύο βασικές ιδιότητες: Η πρώτη, ότι δεν είναι εφικτό να περιοριστεί η χρήση τους. Η δεύτερη, ότι δεν είναι επιθυμητό να περιοριστεί η χρήση τους. Έτσι υπάρχουν αγαθά που μπορεί να έχουν και τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά ή αγαθά που, ενώ είναι εφικτό να περιοριστεί η χρήση τους, δεν είναι επιθυμητό (μη γνήσια δημόσια αγαθά). Στη δεύτερη περίπτωση, το κριτήριο είναι οικονομικό και αναφέρεται στο ότι στις περιπτώσεις αυτές το οριακό κόστος υπερβαίνει το οριακό έσοδο. 

Μίζες σε πολιτικούς "δείχνει" το σχέδιο πορίσματος για τα δομημένα

Πηγή: Capital gr

Για διασπάθιση δημόσιου πλούτου και μη ορθολογικές κινήσεις κάνει λόγο το σχέδιο πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων, οι διατυπώσεις του οποίου βρίσκονται πολύ «κοντά» στο τελικό κείμενο που θα υποβάλει η εξεταστική ως επίσημο πόρισμα.

«Οι πωλήσεις δομημένων ομολόγων στα ασφαλιστικά Ταμεία, με τον τρόπο που έγιναν στην Ελλάδα, ήταν πράξεις διασπάθισης δημοσίου πλούτου, όχι ορθολογικές κινήσεις διαχείρισης αποθεματικών» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Σε άλλο σημείο του κειμένου αναφέρεται ότι «η διάθεση ομολόγων στα ασφαλιστικά Ταμεία με υπερτιμολογήσεις άφησε τεράστια κέρδη στους αναδόχους και στους ενδιάμεσους, που αναλάμβαναν να διαθέσουν τα προϊόντα στα ασφαλιστικά Ταμεία. Αυτά τα κέρδη αποκτήθηκαν αθέμιτα και, από την μέχρι σήμερα διερεύνηση του σκανδάλου, προκύπτουν σαφείς ενδείξεις για ορισμένες περιπτώσεις εμπλεκομένων χρηματιστηριακών εταιρειών, ότι εν μέρει κατευθύνθηκαν σε μίζες εμπλεκομένων και κατά μαρτυρίες ένα μέρος τους έφθασε σε πολιτικά πρόσωπα».

Επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα ή ως δράμα;

Πηγή: Αριστερά και πολιτική 

1/12/10

Το σενάριο του κοινοβουλευτικού δρόμου προς το φασισμό σε επανάληψη

Ακούγοντας την ομιλία του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου στο ΕΛΙΑΜΕΠ, στις 23/11/2010, στο ΕΛΙΑΜΕΠ, μπορεί να περιγραφεί από πολλούς σαν το πρελούδιο μιας νέας πορείας ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ενθουσιώδης υποδοχή που έτυχαν οι προτάσεις του από την αστική τάξη και κυρίως από τους κονδυλοφόρους της στα μέσα ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και μη. 

Για όποιον αφελή δεν ξέρει ιστορία, μπορεί οι προτάσεις αυτές να αποτελούν μια «ριζική λύση εξόδου από τη κρίση» με πλήρη διατήρηση των κεκτημένων εκτός «μερικών μικρών απωλειών» που θα πάθουν οι καταχραστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι συντεχνίες, οι λαϊκιστές, και τα άχρηστα σημερινά πολιτικά κόμματα! 

Γιατί δεν θα διασπαστεί το ευρώ

Πηγή: Sofokleous 10

«Σε αντίθεση με την πραγματική αγάπη, το ευρώ πραγματικά είναι παντοτινό». Το Reuters απορρίπτει τα σενάρια περί διάσπασης της Ευρωζώνης, έστω και εάν η Ιρλανδία γίνεται η δεύτερη χώρα μέλος που αναζητά τη διάσωση της ΕΕ και του ΔΝΤ.

«Το κόστος αποχώρησης από την Ευρωζώνη θα ήταν για οποιαδήποτε χώρα τόσο υψηλό και η ζημιά που θα προκαλούσε μια τέτοια έξοδος στο νόμισμα και στα υπόλοιπα μέλη τόσο σοβαρή, που καμιά κυβέρνηση δεν θα επέλεγε λογικά να αποχωρήσει ή να ωθήσει κάποια άλλη στην έξοδο», εξηγεί το δημοσίευμα. Σύμφωνα με την ανάλυση, η κρίση της Αργεντινής το 2001-2002 και η χρεοκοπία των 100 δισ. δολαρίων που καταδίκασε εκατ. ανθρώπους σε καθεστώς φτώχειας, θα ωχριούσε μπροστά στην αλυσίδα των γεγονότων που θα πυροδοτούνταν στην Ευρώπη.

Η ʽμπλόφαʼ της Τρόικας

Πηγή: Sofokleous 10

του Π. Παναγιώτου

Αν και η Ιρλανδία προσέφυγε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης πρόσφατα έχει λάβει δημοσιονομικά μέτρα υπό τις οδηγίες και την εποπτεία του ΔΝΤ από το 2008. Τότε, κυβέρνηση και ΔΝΤ είχαν ορίσει ως βασικό στόχο τη μείωση του ελλείμματος στο 3% μέχρι το 2014, κάτι που οι περισσότεροι καλοί αναλυτές θεώρησαν ανεδαφικό.

Δύο χρόνια αργότερα και αφού η Ιρλανδία πήρε τα εύσημα για τη δημοσιονομική της προσπάθεια όχι μόνο αναγκάστηκε να προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης αλλά ακόμη και μετά από αυτήν την εξέλιξη, που υποτίθεται ότι στηρίζει και προστατεύει τη χώρα από χρηματοπιστωτικές αναταράξεις, το ΔΝΤ προέβλεψε ότι η επίτευξη του στόχου για το έλλειμμα δεν πρόκειται να επιτευχθεί στο 2014 και ήδη η ημερομηνία μεταφέρθηκε στο 2015.

ΛΑΕ ΜΗ ΣΦΙΞΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ !

Πηγή: iskra 

Της ΦΛΩΡΑΣ ΠΑΠΑΔΕΔΕ, για την ΙΣΚΡΑ

Αγορές, διεθνείς τοκογλύφοι και κυβέρνηση ληστεύουν καθημερινά το λαό μας. Ετοιμάζονται να εκποιήσουν κάθε υποδομή που έχτισε με το υστέρημά του, να ξεπουλήσουν κάθε σπιθαμή αυτού του τόπου για να εισπράξουν διπλά και τρίδιπλα αυτά που οι ίδιοι έφαγαν.

Οι εργαζόμενοι με κομμένη την ανάσα ακούνε καθημερινά να ανακοινώνονται όλο και πιο σκληρά, αντικοινωνικά μέτρα πουισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και τουςσπρώχνουν με βίαιο τρόπο στη φτώχια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση. Ότι είχαν εχέγγυο για τη ζωή τους και το μέλλον των παιδιών τους σμπαραλιάζεται. Ότι τους έδινε στοιχειώδη αξιοπρέπεια καταδικάζεται ως έγκλημαενάντια στις «αγορές» και κηρύσσεται εκτός νόμου. Η σταθερή δουλειά, ο αξιοπρεπής μισθός, τα κοινωνικά δικαιώματα, τα δημόσια αγαθά και η δημόσια περιουσία βάλλονται καθημερινά με πυρ ομαδόναπό όλους όσοι είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας.

Κι όσο μεγαλώνει η απόγνωση των εργαζομένων, τόσο περισσεύει το θράσος των αρπακτικών.

 

Ο χάρτης της κρίσης Το τέλος της αυταπάτης

Πηγή: Αριστερό Βήμα Συλλογικό Έργο Σελ.: 288 Σχήμα: 15X23 ISBN: 978-960-6863-93-6 Τιμή: 16.00 € Τιμή online: 14,55 1η έκδοση: Νοέμβριος 2010 Πού είμαστε; Πού πάμε; Τι να κάνουμε; Η σαρωτική κρίση που ζούμε είναι ίδια με προηγούμενες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις και ταυτόχρονα πολύ διαφορετική. Εννέα σημαντικοί επιστήμονες χαρτογραφούν στον παρόντα τόμο τα όρια, το βάθος, την καταγωγή, τις αιτίες, τις συνέπειες της κρίσης: σε κοινωνικό/θεσμικό, σε οικονομικό, κοινωνικό, εργασιακό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Όλοι συμφωνούν σε ένα σημείο: το Μνημόνιο όχι μόνο δεν αποτελεί μονόδρομο, αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο. Στο πλαίσιο αυτό ιχνηλατούνται πιθανές εναλλακτικές επιλογές, αφού ο τρόπος εξόδου από την κρίση θα καθορίσει το μέλλον της χώρας. Με σημείο εκκίνησης θέσεις που καλύπτουν μεγάλο φάσμα της ελληνικής αριστεράς, οι μελέτες αυτές επιτρέπουν στον αναγνώστη να σχηματίσει τη δική του θέση για την υπέρβαση, τη δική του δυναμική στάση σ’ αυτόν τον ανεξέλεγκτο πόλεμο.