Το Βερολίνο και η «Ε.Ε.-τιμωρός»

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ 

Με την ενοποίησή της, η Γερμανία έγινε από ημικυρίαρχη, ξανά κυρίαρχη.

Δείχνει να εγκαταλείπει ακόμα και την πολιτική συμβιβασμών με τη Γαλλία. Βαθμιαία εγκατέλειψε τα ομοσπονδιακά οράματα και τη διάθεση συμβολής στην πολιτική εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η συνεχής διεύρυνση έγινε, πλέον, και δικός της μονόδρομος. Αντικειμενικά βρέθηκε στον ίδιο δρόμο με τους Βρετανούς, που ουδέποτε επιθύμησαν την ουσιαστική ισχυροποίηση της Ε.Ε. Σήμερα πια, πάει και «πιο κάτω». Στο πλαίσιο της κρίσης τείνει όλο και περισσότερο στον οικονομικό εθνικισμό. Δείχνει να μετακινείται σε μια αυταρχική αντίληψη για την Ευρώπη. Μια Ε.Ε. με μαστίγιο, αλλά «χωρίς ζαχαρωτά».

Οπως γνωρίζουμε, πλέον, την άνοιξη του 2010 το Βερολίνο πρότεινε ένα πρόγραμμα συγκρότησης στην Ε.Ε. μηχανισμών τιμωρίας όσων αποκλίνουν από τα προβλεπόμενα στις συνθήκες ελλείμματα. Αρχικά, πρότεινε να τιμωρούνται οι αποκλίνοντες με χρηματικές ποινές (αυστηρότερες των ήδη υφιστάμενων προβλέψεων). Στη συνέχεια, πρότεινε να τους αφαιρείται η ψήφος στην ευρωζώνη. Κατόπιν διατύπωσε τη σκέψη ότι θα «ήταν ορθό» να αποβάλλονται από αυτήν, ακόμα και να τους αφαιρείται η ψήφος στην Ε.Ε. συνολικά. Τέλος πρότεινε, όπως ήδη έχει πείσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι όποιες τιμωρίες να εφαρμόζονται με αυτοματισμό. Να μην χρειάζεται, δηλαδή, απόφαση των οργάνων της Ενωσης για την επιβολή τους!

Με το ένα χέρι μάς δίνουν κονδύλια και με το άλλο μάς τα παίρνουν πίσω

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤης ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΔΔΑ

Η ΕΛΛΑΔΑ από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δισ. ευρώ ως επιδοτήσεις για να βαδίσει το δρόμο της σύγκλισης και να καλύψει την απώλεια εξαγωγών και παραγωγής που θα έφερνε η ενιαία αγορά.

Ωστόσο, από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις ευρώ επέστρεψαν στις εταιρείες της Δυτικής Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια την Ελλάδα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. Κάτι λιγότερο από τα μισά δηλαδή γύρισαν στις ισχυρές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Το ποσοστό αυτό είναι μακράν το υψηλότερο από τις υπόλοιπες χώρες του νότου.

Η συνολική «αφαίμαξη» είναι πολλαπλάσια αν συνυπολογισθεί η απώλεια παραγωγής, εισοδήματος των Ελλήνων επιχειρηματιών και εργαζομένων αλλά και η έκρηξη εισαγωγών από κράτη της ΕΕ καταναλωτικών και μη ειδών που τροφοδοτήθηκε από την υπέρμετρη αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών. Η Ελλάδα έφτασε να έχει την υψηλότερη αναλογία καταναλωτικών δανείων στην ευρωζώνη περίπου στο 12% του ΑΕΠ.

ΚΛ. ΚΑΤΣ: ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΕΣΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Τρίκκας Μιχάλης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/10/2010

Ο Κλαούντιο Κατς πολύ δύσκολα θα λάβει κάποτε το Νόμπελ Οικονομίας, καθώς οι απόψεις του και το αναλυτικό του μοντέλο δεν εκθειάζουν τον νεοφιλελευθερισμό, όπως τόσες άλλες οικονομικές θεωρίες που επιβραβεύονται στις μέρες μας. Ο αριστερός οικονομολόγος και ακτιβιστής από την Αργεντινή βρέθηκε στη χώρα μας για να συμμετάσχει στο διήμερο του Αριστερού Βήματος Διαλόγου. Η "Αυγή" της Κυριακής τον συνάντησε και συνομίλησε μαζί του για την οικονομική κρίση, το χρέος, αλλά και τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Κοινοβουλευτικός κρετινισμός

ΠΗΓΗ: ΠΟΝΤΙΚΙ

Του Δημήτρη Καζάκη

οικονομολόγου - αναλυτή

Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, η δημαγωγία, οι διαξιφισμοί δίχως περιεχόμενο και οι αντιπαραθέσεις μακριά από τα πραγματικά προβλήματα δίνουν και παίρνουν. Επίδικο ζήτημα, η ψήφος των «αναποφάσιστων». Η πολιτική επιβίωση των κομμάτων σε πρώτο πλάνο. Όχι μόνο για τα κόμματα της κυβερνητικής εναλλαγής, αλλά και για τα κόμματα της επίσημης Αριστεράς, που αποδείχτηκαν οργανικό μέρος του όλου προβλήματος.

Για όλους η ψήφος είναι χρήμα, η εγγύηση της αναπαραγωγής των μηχανισμών τους, η εξασφάλιση ότι θα συνεχίσουν να πολιτεύονται ερήμην της κοινωνίας και σε βάρος της. Γι’ αυτό οι εκλογές για όλες τις ηγεσίες των επίσημων κομμάτων της Δεξιάς και της Αριστεράς αποτελούν τον κυρίαρχο λόγο της ύπαρξής τους.

◆ Δεν έχει σημασία τι εκφράζουν οι εκλογές, αν αντιπροσωπεύουν μια, έστω τυπική, διαδικασία δημοκρατικής γνώμης.

◆ Δεν έχει σημασία σε ποιες συνθήκες γίνονται και υπό ποιο καθεστώς. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει σημασία γι’ αυτούς. Δώστους εκλογές και πάρτους την ψυχή.

◆ Δεν έχει σημασία αν οι εκλογές αυτές έρχονται να νομιμοποιήσουν την πιο αντιδραστική μεταβολή στη συγκρότηση του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του.

◆ Δεν έχει σημασία αν με τον «Καλλικράτη» επιβάλλεται επίσημα η διάσπαση του ενιαίου και αδιαίρετου της ελληνικής επικράτειας. Κάτι που ιστορικά έχει επιχειρηθεί μόνο από τις δυνάμεις κατοχής, όταν το 1941 χώρισαν την Ελλάδα σε τρεις ζώνες.

Η Δύση σε δύση;

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούμε το εξής: α) Σταδιακή σκλήρυνση της καταστολής των πολιτικών πράξεων και διεύρυνση του ελέγχου των φρονημάτων των πολιτών και β) συστηματική παρερμηνεία και διαστρέβλωση της νεότερης ιστορίας και συκοφάντηση των επαναστατικών κινημάτων και της σοσιαλιστικής θεωρίας και πρακτικής.

Το πρώτο, η «αποδημοκρατικοποίηση», γίνεται άμεσα από τα κράτη με την επίκληση των κινδύνων της τρομοκρατίας, αν και οι αποκαλούμενες «τρομοκρατικές ενέργειες» είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Εάν πραγματικά ανησυχούσαν οι άρχουσες τάξεις για τις ανθρώπινες ζωές και περιουσίες, θα έπρεπε να έχουν εξαπολύσει τεράστιο πόλεμο, νομοθετικό, δικαστικό και εκτελεστικό, για να αποτρέψουν την πρόκληση δεκάδων χιλιάδων θυμάτων ετησίως από τροχαία, ναρκωτικά, σωματεμπόριο, αλκοόλ και εργατικά ατυχήματα. Δεν το κάνουν. Ενώ, για το κάπνισμα που βλάπτει τα συμφέροντα ασφαλιστικών εταιριών και φαρμακοβιομηχανιών, τα μέτρα είναι άμεσα, εκτεταμένα και αυστηρά. Οι λόγοι προφανείς. Λίγο τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή και υπόσταση. Αντιθέτως, η ποινικοποίηση και ο περιορισμός των δικαιωμάτων έχουν απόλυτη προτεραιότητα, όχι γιατί η πολιτική δράση προκαλεί ανθρώπινα θύματα, αλλά γιατί βάζει σε αμφισβήτηση τα προνόμια της καθεστηκυίας τάξης.