Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Εξι στους δέκα μισθωτούς δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές ανάγκες


Κ. Τρακόσας
18/8/2010
ΠΛΑΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΧΤΥ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Ο βασικός μισθός των 589,55 ευρώ δεν επαρκεί ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες, την ώρα που Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Ενέργεια, Τηλεπικοινωνίες παραδίδονται στον απόλυτο έλεγχο των μονοπωλίων και η ακρίβεια καλπάζει

Πολύ κάτω απ' τα επίσημα όρια της φτώχειας ζει το 58% των μισθωτών της χώρας μας.

Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία του Πορίσματος για το έτος 2009 που έδωσε στη δημοσιότητα τοΠαρατηρητήριο Φτώχειας, Εισοδημάτων, Ανισοτήτων και Κοινωνικού Αποκλεισμού (ΠΑΦ - ΕΑΚ), συνδυαζόμενα με τα στοιχεία του ΙΚΑ για την απασχόληση και τις αποδοχές (τα πιο πρόσφατα αφορούν στο 2007, δηλαδή πριν κάνει την εμφάνισή της η καπιταλιστική κρίση) και αφορούν τους μισθωτούς ασφαλισμένους που απασχολούνται στις κοινές επιχειρήσεις (εξαιρουμένων των κατασκευών, όπως ορίζει η ΕΣΥΕ).
Από την επεξεργασία των στοιχείων προκύπτει ότι το όριο φτώχειας, που έχει θέσει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ), κινείται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από το όριο κάλυψης ακόμα και στοιχειωδών αναγκών. Ετσι, τα 2 εκατομμύρια φτωχοί που καταγράφει η Υπηρεσία είναι στοιχείο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού οργανώνουν «αγώνες» προσαρμοσμένους στο «εφικτό» και «ρεαλιστικό» της «ανταγωνιστικότητας», χωρίς να οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων για την αξιοποίηση του παραγόμενου πλούτου προς όφελος όσων τον παράγουν, με αποτέλεσμα να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις για εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες προδιαγράφεται σκληρή η επιδείνωση των συνθηκών ζωής για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, με δεδομένα τα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα αλλά και σχέδια κυβέρνησης, ΔΝΤ και των συμμάχων τους (ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.). Στα άμεσα σχέδια της κυβέρνησης είναι το πλήρες ξεπούλημα των ΔΕΚΟ και η παράδοση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας στα μονοπώλια, η «εξυγίανση» των δημόσιων οργανισμών, όπως τα νοσοκομεία, και η γοργή εφαρμογή του «Καλλικράτη». Η λαϊκή οικογένεια καλείται να πληρώσει αδρά για το ρεύμα, το τηλέφωνο, το φάρμακο και τη μόρφωση του παιδιού της. Τέτοιες περιπτώσεις καταγράφουν το τελευταίο διάστημα και τα ταξικά συνδικάτα, αναπτύσσοντας πολύμορφη δράση για τη στήριξη των εργατικών οικογενειών και αναδεικνύοντας τη δύναμη και κυρίως τη δυναμική που μόνο η αγωνιστική συσπείρωση και οργάνωση μπορεί να απελευθερώσει, ώστε να μην πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα την κρίση.

Η συμβολή του ΔΝΤ στην προστασία των πιο ευάλωτων στην παγκόσμια κρίση


Πηγή: IMF

23 Απρ, 2010

Τί δείχνουν οι αριθμοί για την πραγματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας



Πηγή: Sofokleous 10
Πάνος Παναγιώτου



Μετά τα εύσημα από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ για την υλοποίηση των όρων του πακέτου στήριξης, έχουν αρχίσει να γίνονται στην Ελλάδα οι πρώτες αισιόδοξες δηλώσεις και προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας από τράπεζες, οικονομολόγους και κυρίως πολιτικούς, οι οποίες, μεταξύ άλλων, βλέπουν ‘το τέλος της κρίσης στο β’ εξάμηνο του 2011’ και την ‘επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές κεφαλαίων μέσα στο 2011’.

Παρακολουθώντας κανείς τη νέα αυτή τάση, δε μπορεί να θυμηθεί παλαιότερες εκτιμήσεις για ότι η Ελλάδα δε θα επηρεάζονταν ιδιαίτερα από τη διεθνή κρίση, για το ότι η οικονομία της ήταν ισχυρή και θα έμενε, σχεδόν, στο απυρόβλητο, πως δεν είχε πρόβλημα ρευστότητας αλλά αντίθετα πρόβλημα σωστής διαχείρισης των χρημάτων που είχε σε περίσσεια, πως δεν επρόκειτο να στραφεί στο ΔΝΤ, πως δε θα είχε πρόβλημα να δανειστεί από τις αγορές κεφαλαίων, πως δε χρειαζόταν βοήθεια από κανέναν κλπ.

ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ...





money-bag




ΠΗΓΗ: Sofokleous 10
του Β. Βιλιάρδου

Η αληθινή εξουσία, η τέταρτη εντολή, οι ιδιαιτερότητες της απελευθέρωσης των αγορών, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι τιμές καταναλωτή, τα μεγέθη της ΔΕΗ και οι υποψήφιοι αγοραστές της

«Νομίζετε ότι ο πρωθυπουργός έχει την παραμικρή εξουσία; Ξυπνήστε, η αληθινή εξουσία είναι το Καρτέλ! Είναι ηMicrosoft, η Google, η Nestle, ηCoca Cola, η Wal-Mart, η Monsanto, η Toyota, η Siemens, η ΑΒΒ, ηExxon, η Shukori, η  Morgan Stanley, η Deutsche Bank, η Royal DutchShell, η Astra Zeneca, η Sanofi-Aventis και όλες οι άλλες πολυεθνικές. Ορίστε, αυτή είναι η αληθινή κυβέρνηση του πλανήτη. Όταν συγκεντρώνονται κάθε τρείς μήνες στο Μπίσκο Κέι, οι “προτάσεις συντονισμού”, στις οποίες συμφωνούν, είναι πολύ πιο σημαντικές από όλα τα κυβερνητικά διατάγματα. Προτάσεις…..Είναι για γέλια.
Πρόκειται για εκτελεστικές αποφάσεις, μπροστά στις οποίες όλοι υποκλίνονται – ακόμη και η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα (ΔΝΤ), η ΕΕ, η Ιαπωνία και οι Η.Π.Α. Και εσύ το ξέρεις και εγώ το γνωρίζω…….είναι κοινό «μυστικό». Η Πολιτική; Ας γελάσω. Ξέρετε τι μου θυμίζουν όλοι αυτοί, όταν βγαίνουν από τα υπουργικά συμβούλια;Πιγκουίνους που χειροκροτούν άλλους πιγκουίνους, επάνω σε πάγο που λιώνει. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί να θέλει κανείς να συμμετάσχει σε αυτήν την απίστευτη παρωδία, επιλέγοντας την Πολιτική για να κάνει την καριέρα του».


Για την «ποπ Αριστερά»



Πηγή: Ελευθεροτυπία
Του Δ. Τάννη

«Για καμιά άλλη λέξη η πολιτική έννοια δεν παράγεται, στον δυτικό δημόσιο λόγο, τόση ποσότητα ασυνάρτητης και ανούσιας φλυαρίας, όσο για τη δημοκρατία...».
Ερικ Χομπσμπάουμ
Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οι αντικαπιταλιστικές τάσεις, αποκομμένες από τα κοινωνικά τους ερείσματα, λόγω της υπεραφθονίας, σταδιακά εκφυλίστηκαν και περιορίστηκαν -ώς έναν μεγάλο βαθμό- σε έωλες ηθικές αναφορές ή αναλώθηκαν στη μικροκοινωνικοποίηση. Η αποστασιοποιημένη και σχεδόν στωική ματιά στα κοινωνικά δρώμενα είναι ένα φυσιολογικό σύμπτωμα των παραπάνω. Η λέξη «Αριστερά», προερχόμενη από τις θέσεις των Ιακωβίνων στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, και μέχρι προ μερικών δεκαετιών συνώνυμη του πολιτικού ριζοσπαστισμού, κατάντησε ένα απλό λογοτεχνικό στολίδι, στεφανωμένο με τις δάφνες της πραότητας, της θυματοποίησης, της ηθικολογίας και, ενίοτε, του μεγαλοαστικού μποεμισμού που εξανίσταται μπροστά στον... «εργατισμό», τον «αναρχοφασισμό» και τον «αριστερισμό».
Ενα επιτυχημένο και ισχυρό άλλοθι του συστήματος... μέχρι τούδε. Η εποχή της ανέμελης αβαντγκάρντ αερολογίας, όμως, φτάνει στο τέλος της... Η «ποπ Αριστερά» αποτελεί προϊόν κινηματικής αναδίπλωσης που προέκυψε από την κοινωνική συναίνεση, το δημιούργησε η υπεραφθονία και θα εξαφανιστεί μαζί της το ίδιο εύκολα. Είναι η Αριστερά που βρίσκεται πολύ δεξιότερα της σοσιαλδημοκρατίας τού '80 στα οικονομικά, ενώ θυμίζει λέσχη φιλάνθρωπων κυριών «εκτός τριβής», στον λόγο της περί τα κοινωνικά.

Ποιο χρέος πρέπει να αναγνωρίσουμε και ποιο να αρνηθούμε



Του Ν.Α. Σούμπλη,

Αριστερού ριζοσπάστη
Το τελευταίο διάστημα έγινε κοινός τόπος για πολλούς ξένους και ντόπιους έγκυρους οικονομικούς αναλυτές, μεταξύ των οποίων και το ΔΝΤ, ότι η Ελλάδαδεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της, καθόσον αυτό είναιαυτοτροφοδοτούμενο και εξαρτάται κύρια από το ύψος δανεισμού και δευτερευόντως από τα επιτόκια δανεισμού. Ακόμη και με 1% επιτόκιο δανεισμού, πάλι δεν μπορούμε να το εξυπηρετήσουμε. Προτάθηκε μάλιστα και διαγραφή του χρέους κατά 70%.
Βέβαια η κυβέρνηση και η Ε.Ε. επιμένουν να ομιλούν για συνεχή εξυπηρέτηση όλου του χρέους, το οποίο οι ίδιοι ομολογούν ότι θα φθάσει περί το 2013 στο149% του ΑΕΠ. Σπεύδουν δε στη συνέχεια να πουν ότι μετά θα αρχίσει να μειώνεται με την πολιτική της άγριας λιτότητας και των περικοπών των εισοδημάτων των εργαζομένων, δηλαδή με εισπρακτικά μέτρα.
Στην ουσία όμως όλοι γνωρίζουν – και γι’ αυτό άρχισαν να το συζητούν – ότι χωρίς ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, υπό τη μορφή καταρχάς των εκχωρήσεων εκμεταλλεύσεων διαφόρων οικονομικών αντικειμένων, το χρέος δεν πρόκειται να μειωθεί. Αυτό εξάλλου ζήτησε και η Ά. Μέρκελ όταν ζητούσε μετοχές δημοσίων επιχειρήσεων (βλ. ΔΕΗ) ως εγγυήσεις για την είσπραξη των χρημάτων που θα μας δάνειζε.