ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ

Πηγή: "ΘΕΣΕΙΣ"

editorial

1. Η σωτηρία του έθνους

Βρισκόμαστε στο μέσο μιας πρωτοφανούς εκστρατείας μαζικής «διαφώτισης» (προπαγάνδα θα το ονομάσουν ορισμένοι) για την αναγκαιότητα να αποβάλουμε συλλήβδην όλα τα «κοινωνικά βάρη» που σέρνουμε τόσα χρόνια. Το ανελέητο σφυροκόπημα της κυβέρνησης επιμένει σε ένα βασικό μοτίβο: Όλες οι κοινωνικά επαχθείς ενέργειες που προωθούνται, όλοι οι κοινωνικοί ακρωτηριασμοί που υιοθετούνται γίνονται για έναν και μόνο λόγο: τη σωτηρία του έθνους. Διότι η «οικονομική δυσπραγία» που εκδηλώθηκε με τη «δυσπιστία» των αγορών μας ανάγκασε να δεχθούμε μια πολιτική προσωρινής «μειωμένης εθνικής κυριαρχίας» προκειμένου να οδηγηθούμε σε οριστική «ανάταξη» που θα μας επαναφέρει στον παράδεισο της «ισχυρής Ελλάδας». Κομβική αντίφαση: η «σωτηρία του έθνους» θα διασφαλιστεί με τη «βύθιση της κοινωνίας».

Τρόικα ή τρίλιζα;

Πηγή: "Ε"Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Τόσο σκληρά τιμωρούν τους κλέφτες

Τους ρίχνουν σ' ένα γραφείο να γεράσουν

Ν. Καράβελος, Και οι σαράντα κλέφτες

Εχουμε μπλέξει άσχημα. Σφηνωθήκαμε (ή καλύτερα: μας στρίμωξαν) ανάμεσα στο Ιερατείο του ΔΝΤ, το Κομμουνιστικό Αλάθητο και τη (μεταθανάτιο;) Σωτηρολογία του σοσιαλφιλελευθερισμού.

Η δοξολόγηση, η κρίση και το τέλος του Καπιταλισμού άλλοτε εμφανίζονται ως εσχατολογική θρησκεία κι άλλοτε ως (κεκαλυμμένη;) business. Απαντες (πλην των αφελών ιδεολόγων) «κερδοσκοπούν» με τον φόβο.

Η κυβέρνηση ενίοτε δείχνει επικοινωνιακά ισχυρή («η χώρα μας έχει ηγεσία»), ενίοτε αναλίσκεται σε δημόσιες σχέσεις (όσοι γυμνασμένοι αγγλομαθείς θέλετε, σας περιμένει το opengov.) κι ενίοτε συνειδητοποιεί ότι ασύδοτες δεν είναι μόνον οι τράπεζες (η σοσιαλιστικο-εκσυγχρονιστική διαφθορά δεν διαφέρει από τις άλλες).

ΤΟ δόγμα win-win (δηλαδή κινήσεις, όπου κερδίζουν και οι δύο παίκτες) δεν είναι λειτουργικό, όταν το ένα μέρος αισθάνεται ή βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Οταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αφήνει να εννοηθεί ότι δεν παίρνει ο ίδιος τις αποφάσεις αλλά αυτές «παίρνονται από μόνες τους».

Τα κάνει όλα λάθος η Ευρώπη;

Πηγή: Sofokleous 10

Οι χώρες της αποκαλούμενης περιφέρειας της Ευρωζώνης (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και ενδεχομένως ορισμένες ακόμη) θα πρέπει να φέρουν σε πέρας συμπληρωματικές οικονομικές προσαρμογές που, αν και συνήθως συζητιούνται ξεχωριστά,  πρέπει να προχωρήσουν παράλληλα. Για την αποκατάσταση των οικονομιών της περιφέρειας του ευρώ, απαιτούνται συγκεκριμένα τρεις διακριτοί τύποι προσαρμογών: η πρώτη προσαρμογή αφορά την ισορροπία μεταξύ της Ευρωζώνης και του υπόλοιπου κόσμου, η δεύτερη την ισορροπία μεταξύ της περιφέρειας και του πυρήνα της Ευρωζώνης και η τρίτη την ισορροπία μεταξύ του χρέους και των εσόδων των χωρών της περιφέρειας με υψηλό χρέος, πρωτίστως δε της Ελλάδας.

Aνάπτυξη μονο με διαλυση της ευρωζώνης

Πηγή: Αθήνα 9,84

Η διάσπαση της Ευρωζώνης θα καταστούσε δυνατή την επιστροφή της ανάπτυξης σε όλην την Ευρώπη, τόνισε ο Κρίστοφερ Σμόλγουντ, οικονομολόγο του γραφείου Cabinet Economics, που υποστηρίζει την επιστροφή στο σύστημα των εθνικών νομισμάτων ως μοχλού για την ανάκαμψη στη Γηραιά Ήπειρο.

«Για το συμφέρον της οικονομικής υγείας και της μελλοντικής επιτυχίας στην ΕΕ, η Ευρωζώνη θα πρέπει να διαλυθεί», υποστηρίζει το λονδρέζικο γραφείο.

«Υπό τις παρούσες συνθήκες, τα πλέον αδύναμα μέλη της Ευρωζώνης, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Ισπανία (στις οποίες αναφέρονται, λόγω των ακρώνυμών τους και ως PIIGS) κινδυνεύουν να έλθουν αντιμέτωπες για πολλά χρόνια, ακόμη και για δεκαετίες, με ύφεση και αποπληθωρισμό», εκτιμά ο Σμόλγουντ.

Παράλληλα, «η Γερμανία θα συνεχίσει να βασίζει την ανάπτυξή της στις εξαγωγές, καταποντίζοντας τις προοπτικές των εταίρων της για εξαγωγές», εξηγεί ο ίδιος.

Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 27 Ιουνίου 2010 

via Politiko kafeneio

Το μεγάλο δίλημμα των «27» απέναντι στις τράπεζες 

Του JAMES Κ. GALBRAITH* 

Η ετυμηγορία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είναι ομόφωνη: για να αναχαιτιστούν οι έφοδοι των χρηματαγορών, απαιτείται δημοσιονομική λιτότητα και μείωση των μισθών. Κατά τη γνώμη τους, αυτή είναι η ιδανική λύση για να μπει η οικονομία στον δρόμο του αποπληθωρισμού και για να επισπευσθεί το ξεπούλημα του κοινωνικού κράτους... 

Μπαρόζο, Μέρκελ, Σαρκοζί δείχνουν τον Ρομπάι, αλλά είναι απόφαση όλων μια άλλη πολιτική για την Ε.Ε.Στις αρχές Ιανουαρίου, η ελληνική κυβέρνηση συγκάλεσε επειγόντως μια επιτροπή ειδημόνων για οικονομικά ζητήματα. Σε αυτούς συγκαταλεγόταν ένας αξιωματούχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο οποίος εξήγησε με απότομο τρόπο στον έλληνα πρωθυπουργό ότι οφείλει να ξηλώσει το κοινωνικό κράτος. Ενας άλλος σύμβουλος που εργάζεται στον ΟΟΣΑ έριξε, με χαρούμενο ύφος, την εξής ατάκα: «Μια απόφαση που εξαγριώνει όλο τον κόσμο, ακόμα και τους οπαδούς σας, δεν μπορεί παρά να είναι η σωστή απόφαση».