Oι ξεκάθαρα ταξικές επιλογές,οι κοινωνίες και ο μύθος του ευρωπαισμού

Πηγή:  ''ΔΡΟΜΟΣ'' (27/6/2010)

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Το 75% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι η φτώχεια έχει παρουσιάσει αισθητή αύξηση στις χώρες της Ε.Ε. και το 60% εκτιμά ότι θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Ένας στους έξι δηλώνει πως δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς του, το 30% αναφέρει δυσκολίες ν’ αντεπεξέλθει στις δαπάνες για την υγεία ή τη φροντίδα των παιδιών και το 49% εκτιμά ότι είναι μάλλον απίθανο να βρει δουλειά σε περίπτωση που απολυθεί.

Σ’ αυτά και άλλα εξίσου ζοφερά στοιχεία του τελευταίου Ευρωβαρόμετρου αποτυπώνεται η κατάσταση απόγνωσης στην οποία έχει περιέλθει η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Φτώχεια, αποδόμηση κοινωνικού κράτους και απορρύθμιση της αγοράς εργασίας είναι οι πηγές της αγωνίας.

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αντιλαμβάνονται, έστω και διαισθητικά, ποιο είναι το μακροπρόθεσμο και πιθανότατα μόνιμο αποτέλεσμα των προγραμμάτων σκληρής λιτότητας που εφαρμόζονται με μέτρα καρμπόν σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Στο κατώφλι μιας σκοτεινής εποχής

απο την ΕΠΟΧΗ 27/6/2010
Του Δήμου Τσακνιά

Eχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο χαρακτήρα της παρούσης κρίσης. Ανεξάρτητα απ΄ τις εκδηλώσεις της, ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή δημοσιονομική κρίση ή κρίση χρέους κ.ο.κ., στην αριστερά συμφωνούμε γενικά ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη κυκλική κρίση, αλλά βρισκόμαστε στη δίνη μιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Το χαρακτηριστικό των δομικών κρίσεων είναι ότι οι αντιθέσεις που σωρεύτηκαν είναι τέτοιες που δεν μπορούν να ξεπεραστούν στη διάρκεια ενός κύκλου. Γι΄ αυτό και διαρκούν περισσότερο, είναι πιο μακρόχρονες. Κυρίως όμως δεν μπορούν να ξεπεραστούν στο πλαίσιο και στη βάση της υπάρχουσας διάρθρωσης.

Όταν το 2008 ξέσπασε η κρίση, αρκετοί στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ την εξέλαβαν ως προαναγγελία γρήγορου θανάτου του καπιταλισμού και ζητούσαν όχι μόνο το κεφάλι του επί πίνακι αλλά και τα κεφάλια όσων ήταν πιο συγκρατημένοι σε τέτοιες εκτιμήσεις (μεταξύ των οποίων και το δικό μου -ως υπεύθυνου της επιτροπής προγράμματος).

Απεργοσπαστικά τεθωρακισμένα

Πηγή: ΠΡΙΝ (27/6/2010)

του Θανάση Σκαμνάκη

Ήθελα από καιρό να γράψω για τον «δαίμονα της πορνείας» στην ελληνική ζωή, την δημόσια εννοείται και ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική. Αλλά πριν προλάβω να συντάξω τις σκέψεις μου έρχεται ο ορυμαγδός των γεγονότων. Καθώς ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που συντονίζεται από την κυβέρνηση και δρα στα μέσα ενημέρωσης είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει προλάβει να κηρυχθεί μια απεργία κι έχουν βγει στο προσκήνιο, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και έντυπο, οι επί του παντός του επιστητού ομιλούντες και γνωρίζοντες, να κατακεραυνώσουν τους απεργούς. 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 ΑΘΗΝΑ  28/06/2010

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μιας μεγάλης έκτασης κρίση. Αν σήμερα προβληματίζει ιδιαίτερα και ανησυχεί είναι γιατί η έκταση, το βάθος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά παραπέμπουν σε ιστορικά προηγούμενα που σφραγίστηκαν από ταπεινωτικές ήττες και εθνικές συμφορές.

Δυστυχώς η εθελουσία , θα μπορούσαμε να πούμε και πρόθυμη, εκχώρηση  τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας με την υπογραφή του επαίσχυντου μνημονίου, αυτού του ιδεολογικού τερατουργήματος που προσβάλλει τη χώρα μας και ταπεινώνει το λαό μας προκαλεί συνειρμούς που οδηγούν αναπόφευκτα σε ανησυχητικές σκέψεις για το μέλλον και της χώρας και του λαού μας.

Η ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Πηγή: sofokleous10

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 26. Ιουνίου 2010

Οι σκιώδεις κυβερνήσεις, οι ιδιωτικές λέσχες τύπου Bilderberg, η απώλεια της πρωτοκαθεδρίας της Πολιτικής, οι ιδιαιτερότητες της δύναμης και οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των κρατών  Όπως φαίνεται, πλησιάζουμε γρήγορα στα τελευταία στάδια των «φιλελεύθερων ιδιωτικοποιήσεων», οι οποίες «διευρύνθηκαν» στις αρχές της δεκαετίας του 1980, με «ηγέτη» τις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία. Αφού προηγήθηκαν οι μεγάλες κρατικές εταιρείες, μεταξύ των οποίων βέβαια οι κοινωφελείς, οι οποίες εξαγοράσθηκαν από τις υπερμεγέθεις πολυεθνικές (μόνο αυτές διαθέτουν προφανώς τα απαιτούμενα κεφάλαια), η διαδικασία «τείνει» στο τέλος της - με τις ενέργειες της ολοκληρωτικής «κατάληψης» της Πολιτείας. 

Η προσπάθεια «εγκατάστασης» τώρα τυπικών κυβερνήσεων στη ζώνη του Ευρώ, με τις «σκιώδεις» στο «παραπέτασμα», φαίνεται να έχει ξεκινήσει από την Ελλάδα - η οποία πλέον διοικείται, προφανώς μη δημοκρατικά, από μία «υπόγεια» εξουσία στο παρασκήνιο (άρθρο μας:ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ: Η Ελλάδα στο επίκεντρο της αμερικανό-ευρωπαϊκής διαμάχης, τα σφάλματα μας, οι «αλλότριες» ευθύνες και ο υπερπληθωρισμός ομολόγων, ο οποίος φαίνεται να εξελίσσεται σε μία καταστροφική πανδημία  23/1/2010). Ταυτόχρονα, γίνεται πια μεθοδική προσπάθεια «αποκλεισμού» της Γερμανίας, η οποία αποτελεί το πλέον ισχυρό «αμυντικό οχυρό» της Ευρώπης.    

Ολες οι θυσίες μας στις τσέπες των δανειστών

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ

Σε θυσίες για τους δανειστές μας φαίνεται ότι υποβάλλονται μισθωτοί και συνταξιούχοι, των οποίων το εισόδημα έχει πληγεί αγρίως από τα μέτρα της κυβέρνησης. Το όποιο «όφελος» προκύπτει για τον κρατικό προϋπολογισμό από τις περικοπές μισθών, συντάξεων αλλά και η εξοικονόμηση πόρων από την εφαρμογή του νέου Ασφαλιστικού θα εξανεμιστεί την προσεχή τριετία.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δημόσιες δαπάνες που έχουν μπει «στην πρέσα», το κονδύλι των τόκων διογκώνεται απορροφώντας έτσι ολοένα και περισσότερους φόρους από αυτούς που θα φέρει στα κρατικά ταμεία η φορολογική επιδρομή.

25 δισ. σε 3 έτη

Υπολογίζεται ότι το 2013 η δαπάνη των τόκων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους θα διπλασιαστεί προσεγγίζοντας το 10% του ΑΕΠ, από 5% που ήταν πέρυσι. Τούτο σημαίνει ότι με τα σημερινά δεδομένα το Δημόσιο από 12,9 δισ. ευρώ που κατέβαλε για τόκους θα αναγκαστεί να πληρώνει μέσα σε μία τριετία περισσότερα από 25 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της HSBC, η Ελλάδα την προσεχή τριετία θα κατέχει τα σκήπτρα δαπανώντας περίπου το 9% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος για τόκους, ενώ η Ιταλία θα ξοδεύει περίπου το 5,8%, η Πορτογαλία το 4,9% και η Ισπανία μόνο το 3,3%.

Διαγραφή από τον Παπανδρέου ή από το λαό;

ΠΗΓΗ: "ΔΡΟΜΟΣ" (27-6-2010)

Σε λίγες μέρες ψηφίζεται το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, στο οποίο –μετά την κατακραυγή για τη μεθόδευση με τα προεδρικά διατάγματα- προστέθηκαν και οι διατάξεις για το εργασιακό νομοσχέδιο.
Σε λίγες μέρες η Βουλή θα ψηφίσει, μετά την κύρωση του Μνημονίου στις 6/5/2010, ένα ακόμα έκτρωμα, που θα βυθίσει τον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας σε μια άβυσσο εκμετάλλευσης και αβεβαιότητας, αφού θα γυρίσει την ιστορία πάνω από 60-70 χρόνια πίσω όσον αφορά μισθούς, δικαιώματα, ασφάλιση κ.λπ.

Ο λαός είναι αγανακτισμένος και η αποδοκιμασία της κυβέρνησης και ολόκληρου του πολιτικού κόσμου συνεχής, διαρκής και διογκούμενη. Αντανάκλαση αυτής της κατάστασης είναι να συσσωρεύονται πιέσεις και διεργασίες στον κομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, στους βουλευτές του, ακόμα και σε υπουργούς που βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Αυτό φάνηκε με την άρνηση 3 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν το Μνημόνιο (και διαγράφτηκαν την ίδια στιγμή με συνοπτικές διαδικασίες του προέδρου), με τον αναβρασμό που επικρατεί στην ΠΑΣΚΕ, το γιουχάισμα του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Σ. Ξυνίδη, μέσα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από συνδικαλιστές, το φόβο μήπως δεν συσπειρωθεί ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα και υπάρξουν κι άλλες διαρροές. 

ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Πηγή: "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" (23-6-2010)

ΤΗΣ ΝΟΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου έχει σημάνει συναγερμός από ευρήματα ποιοτικών δημοσκοπήσεων που διενεργούνται και φέρουν την πρωθυπουργική εικόνα του κ. Παπανδρέου να παρουσιάζει δείγματα φθοράς σε χαρακτηριστικά, όπως η συνέπεια, η αποτελεσματικότητα, αλλά και η ικανότητα διακυβέρνησης. Η επικοινωνιακή ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου, συνεπικουρούμενη από ειδικούς στην επικοινωνία, φέρεται να προτείνει στον πρωθυπουργό «προσωπική φυγή» από το δυσοίωνο οικονομικό περιβάλλον και αποφυγή σχετικών δημόσιων παρεμβάσεων από τον κ. Παπανδρέου. Η συγκεκριμένη, πάντως, «συνταγή» φαίνεται να παραβλέπει το ενδεχόμενο να υποχρεωθεί η κυβέρνηση και μέσα στο αμέσως προσεχές διάστημα να προχωρήσει στη λήψη νέου πακέτου μέτρων, όπως αναμένεται να ζητήσει κι έπειτα από τον επανέλεγχο των οικονομικών δεικτών, στις 15 Ιουνίου, η τρόικα. Με δεδομένη όμως την παραδοχή ότι αυτή η κυβέρνηση «δεν μπορεί να πάρει άλλα μέτρα», που διατυπώνεται ανοιχτά και από κυβερνητικά στελέχη, φαίνεται να κερδίζει έδαφος η ιδέα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες το Νοέμβριο ταυτόχρονα με τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πληροφορίες αναφέρουν, μάλιστα, ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχει κατατεθεί και σχετική εισήγηση για ανανέωση της εμπιστοσύνης από το εκλογικό σώμα.Συνθήκες πρωτοφανούς ρευστότητας διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό, με ορατό ακόμα και το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, οχτώ μόνο μήνες από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση. 

Υπό δικαστική απαγόρευση το δικαίωμα της απεργίας

Πηγή: http://laoutaris.wordpress.com/2010/04/15/daveronas/

Με την προχειρότητα που εκδίδονται οι δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες χαρακτηρίζονται παράνομες και καταχρηστικές οι απεργίες, συχνά αυθημερόν, πλήττεται ο νομικός πολιτισμός της χώρας υποστηρίζει ο εργατολόγος Παντελής Δαβερώνας, συγγραφέας του βιβλίου Το Δικαίωμα της απεργίας σε κρίσιμη καμπή (εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα, 2009).

Τα δικαστήρια κάνουν δεκτές τις αγωγές της εργοδοσίας κατά 95%!

Δημοσιογραφική κοινοτοπία έχει καταντήσει η φράση «παράνομη και καταχρηστική η απεργία». Ακόμα και ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Δ. Λινός, είχε κάνει λόγο για το «πιο κακοποιημένο συνταγματικό δικαίωμα». Τελικά, υπάρχουν νόμιμες απεργίες; Τι λέει η εργατική νομοθεσία; Και το κυριότερο, τι συμβαίνει στα ελληνικά δικαστήρια; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δίνει στο βιβλίο του Το δικαίωμα της απεργίας σε κρίσιμη καμπή (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2009), ο εργατολόγος Παντελής Δαβερώνας.

Πρόκειται για την πρώτη μονογραφία για το ζήτημα της απεργίας η οποία μάλιστα υιοθετεί μια φιλεργατική στάση αρχής. Και παρόλο που αρχικά το κείμενο είχε το ρόλο της μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας, με τον πληροφοριακό πλούτο του και τη θεματική διάρθρωσή του απευθύνεται και στο μη-νομικό ενδιαφερόμενο κοινό, δηλαδή σε κάθε εργαζόμενο ή συνδικαλιστή.

Γιουχάισμα παντού: Πλήρης απαξίωση της κυβέρνησης

ΠΗΓΗ: "ΔΡΟΜΟΣ"

via Ακτιβιστής

Πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και εξαφανίστηκε από την τηλεόραση. Κι όμως ήταν ένα ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό γεγονός, το διπλό γιουχάισμα που εισέπραξε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου (προσοχή) από το κοινό του Ηρώδειου στη συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη. Ακολούθησε λίγες μέρες μετά νέο γιουχάισμα του πρωθυπουργού στο ταξίδι του στην Αρκαδία, από εργαζόμενους αυτή τη φορά. Ήταν τέτοια η οργή, που η αστυνομία προέβη σε τρεις συλλήψεις.

Μόνιμος στόχος των εκπαιδευτικών έχει γίνει η Άννα Διαμαντοπούλου. Όπου πάει, βρίσκει μπροστά της .... ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, φοιτητές, δασκάλους και καθηγητές. Πριν λίγες μέρες αναγκάστηκε να ακυρώσει τη συμμετοχή της σε εκδήλωση στην Πάτρα, καθώς είχαν κινητοποιηθεί μια σειρά από συλλόγους εκπαιδευτικών της περιοχής και συγκεντρώθηκαν περίπου 400 άτομα έξω από το χώρο της εκδήλωσης. Ανάλογη υποδοχή της επιφυλάχτηκε και το Σάββατο (12/6) στα Χανιά, όπου βρέθηκε για τα εγκαίνια του Ινστιτούτου Περιφερειακού Τύπου.