Απεργοσπαστικά τεθωρακισμένα

Πηγή: ΠΡΙΝ (27/6/2010)

του Θανάση Σκαμνάκη

Ήθελα από καιρό να γράψω για τον «δαίμονα της πορνείας» στην ελληνική ζωή, την δημόσια εννοείται και ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική. Αλλά πριν προλάβω να συντάξω τις σκέψεις μου έρχεται ο ορυμαγδός των γεγονότων. Καθώς ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που συντονίζεται από την κυβέρνηση και δρα στα μέσα ενημέρωσης είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει προλάβει να κηρυχθεί μια απεργία κι έχουν βγει στο προσκήνιο, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και έντυπο, οι επί του παντός του επιστητού ομιλούντες και γνωρίζοντες, να κατακεραυνώσουν τους απεργούς. 

Το πρόβλημα δεν είναι απλό. Ούτε είναι οι ναυτεργάτες, οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης ή ο όποιος άλλος κλάδος τολμά να κινείται και να διεκδικεί. Το βασικό επιχείρημα των «ειδημόνων», καταλυτικό για όλη τη δημόσια ζωή, είναι πως η απεργία, η κάθε απεργία, υπονομεύει την προσπάθεια της οικονομίας να ανακάμψει. Ακόμα και κάποιοι που δηλώνουν ανεκτικοί  ή ακόμα και υποστηρικτές των γενικών απεργιών και κινητοποιήσεων, ξιφουλκούν λαύροι εναντίον της κάθε απεργίας, με πρώτη απ’ όλες των ναυτεργατών, και του δικαιώματος των λοιπών εργαζομένων, που δεν είναι σε απεργιακή κινητοποίηση, να απολαμβάνουν τα αγαθά που τους στερούν εκβιαστές απεργοί. Συνεπώς κανείς δεν μπορεί πλέον να απεργεί. Ακόμα κι όταν η κυβέρνηση παραβιάζει Σύνταγμα, νόμους, δικαιώματα. Την ίδια τη ζωή μας.

Φυσικό είναι. Τόσα χρόνια τώρα η πρώτη διαπλοκή που αναπτύχθηκε σε μεγάλο βάθος και έκταση είναι εκείνη των εκάστοτε κυβερνήσεων με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους μεγαλοδημοσιογράφους. Οι ίδιοι εκείνοι που είναι βυθισμένοι ως τα μπούνια στη διαπλοκή, που υποστήριξαν όλες τις κυβερνητικές κατά καιρούς αποφάσεις, και τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις λαμογιές και τις αναθέσεις και τα χαριστικά δάνεια... Μήπως πρέπει να θυμηθούμε εν τέλει ποιοι χάριζαν κάθε φορά στους τηλεοπτικούς σταθμούς τα ουκ ολίγα χρέη τους προς τον ΟΤΕ; 

Τι έγινε με εκείνο τα τεράστιο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, όπου συντελέστηκε η πιο μεγάλη μεταφορά πλούτου, από τους φτωχούς αποταμιευτές στους μεγαλοεπιχειρηματίες, μεταξύ αυτών και τους εκδότες; Ποιοι εμπλέκονται στο λαθρεμπόριο του πετρελαίου; Ποιοι κάλυπταν τις σκανδαλώδεις παραβιάσεις κάθε νομιμότητας από μεγαλοεπιχειρηματίες; Πως γίνονταν οι αναθέσεις των μεγάλων δημόσιων έργων; Πως γίνεται να υπάρχει δικαστική απόφαση που έχει τελεσιδικήσει  στον Άρειο Πάγο, σε βάρος μεγαλοκαναλάρχη και να μην εκτελείται; Γίνεται, γίνεται. Γιατί ο νόμος είναι το δίκιο του τραπεζίτη, του εφοπλιστή, του καναλάρχη. Και σε αυτόν τον νόμο υπακούει και η πολιτεία με τα όργανά της, και η κυβέρνηση, και οι εν λόγω δημοσιογράφοι. Και γιατί υπάρχουν οι κατά Καραμανλή «νταβαντζήδες», υπάρχουν όμως και οι πόρνοι και οι πόρνες.