Έπρεπε να αξιοποιήσουμε το μεγάλο μας χρέος!...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ «ΕΠΟΧΗ» ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ*

09.05.10

Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός *Τι συνιστούν για την ελληνική κοινωνία και οικονομία τα μέτρα; -Θα μπούμε σε μια αντιαναπτυξιακή, υφεσιακή πορεία κατά την οποία το Ακαθάρι στο Εγχώριο Προϊόν (Α ΕΠ) θα συρρι­κνωθεί με ρυθμούς που δεν έχει ξαναδεί η ελληνι κή κοινωνία. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, όπως πάντα, η συρρί­κνωση δεν είναι ισοδύναμα κατανεμημένη στα κοινωνικά στρώματα. Μιλάμε για μεγάλη πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων. Επίσης θα έχουμε και ένα είδος «απεργίας» ε πενδύσεων εκ μέ ρους των επι ειρήσεων. Αλλά, βέβαια, αυτός είναι και ο σκοπός τους. Όχι, όμως, μόνο του ΔΝΤ, που δεν παίζει και τον πρώτο ρόλο, αλλά βα­σικά της Γερμανίας η οποία βλέπει ως μονόδρομο την υποτίμηση των ελληνικών εισοδημά των (μιας και δεν μπορεί να υποτιμηθεί πλέον το ελληνι κό νόμισμα). Σε σχέση με την ευρωζώνη το ΔΝΤ εί ναι μετριοπαθές!

Συνέντευξη με τον Ντέιβιντ Χάρβεϊ

ΠΩΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ Σ’ ΑΥΤΗΝ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Πηγή: ΕΠΟΧΗ  9-5-2010

Ζήτημα ταξικού συσχετισμού η έκβαση της οικονομικής κρίσης

Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, πανεπιστημιακός και συγγραφέας έρχεται στην Αθήνα μετά την έκδοση του νέου του βιβλίου «The enigma of Capital» καλεσμένος να μιλήσει στο τετραήμερο «Μαρξισμός 2010». H συνέντευξή του δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Social Review.

*Μερικοί σχολιαστές βλέπουν την τωρινή κρίση σαν να προέκυψε από προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα οποία επενέργησαν στην ευρύτερη οικονομία. Άλλοι την βλέπουν σαν αποτέλεσμα από ζητήματα που προέκυψαν στην παραγωγή και μετά οδήγησαν σε οικονομικά προβλήματα. Ποια είναι η δική σου γνώμη;

Είναι λάθος διχοτόμηση αυτή. Υπάρχει μια πιο διαλεκτική σχέση μεταξύ στο τι θα λέγαμε «πραγματικές» και τι «χρηματοοικονομικές» πλευρές της οικονομίας. Δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση ότι έχουμε ένα υποκρυπτόμενο πρόβλημα που προκύπτει από αυτό που θα έλεγα υπερσυσσώρευση για σημαντικό διάστημα μέχρι τώρα. Και ειδικά η κίνηση να γίνονται επενδύσεις σε χρηματιστηριακά προϊόντα και όχι στην παραγωγή, είναι μια επίπτωση που οφείλεται σ’ αυτό ακριβώς. Αλλά όσο αναπτύσσεται η αναζήτηση για νέες μορφές χρηματιστηριακών προϊόντων, βλέπουμε οικονομικές καινοτομίες που δημιουργούν έδαφος για επικίνδυνες επενδύσεις. 

Υπήρξε μια μακροπρόθεσμη διαδικασία, στην οποία οι πλούσιοι έψαχναν για υψηλές αποδόσεις και άρχισαν να επενδύουν ακόμα και σε «πυραμίδες» σαν αυτή του Μπέρναρντ Μέιντοφ.

Τι γίνεται με τη Γερμανία και την ευρωζώνη?

Πηγή: ciaoant1


Σε μια σειρά από αναρτήσεις έχουμε δει ότι η Γερμανία θα σκεφτεί πολύ σοβαρά στο -σχετικά άμεσο- μέλλον το αν θα μείνει ή θα φύγει από την ευρωζώνη.

Για παράδειγμα, σε ανάρτηση με τίτλο "Η Ελλάδα δεν είναι πλέον παρά ένα προτεκτοράτο" πριν από μερικούς μήνες, αναφέραμε μεταξύ άλλων τα εξής:

Αυτό δηλαδή που παρατηρούμε είναι πως επειδή η κυριαρχία της Γερμανίαςέχει γονατίσει τους υπόλοιπους, όπως το άρθρο του spiegel παραδέχεται, το "επόμενο λογικό βήμα" για τη Γερμανία είναι να τους θέσει υπό τον έλεγχο της, να τους μετατρέψει σε προτεκτοράτα.

Τρεις είναι οι δυνάμεις που θα έχουν κάποια αντίρρηση σε αυτά τα σχέδια:

Α) Οι λαοί των χωρών που θα γίνουν προτεκτοράτα. Τις αποικίες τις θέλουν οι αποικιστές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, όχι οι λαοί. Ειδικά ο λαός της Ελλάδας έχει αποδείξει ιστορικά ότι πολεμά εναντίον της προτεκτορατοποίησης του, ενώ και σήμερα με την έκρηξη του Δεκέμβρη, δείχνει ότι [ειδικά η νέα γενιά] "ψάχνεται" για μια διαφορετικά πολιτική-κοινωνική πρόταση, και ασφυκτιά στο σημερινό περιβάλλον, το οποίο μάλιστα θέλουν να χειροτερεύσουν - και μάλιστα κατά πολύ. Δεν είναι τυχαίο που ο ιστορικός του Χάρβαρντ Ναιαλ Φέργκιουσον, αλλά και πολλοί άλλοι κάνουν λόγο για κοινωνικές εκρήξεις στην Ελλάδα, ειδικά αν δεν υπάρξει κάποιας μορφής "πακέτο σωτηρίας" από τη Γερμανία.

ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Πηγή: sofokleous10

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 09. Μαΐου 2010

viliardos@kbanalysis.com 

Η «καταδίκη» της χώρας μας σε μία ειδική μορφή του φαινομένου, σύμφωνα με το οποίο η ανεργία αυξάνεται, ταυτόχρονα με την άνοδο των τιμών αγοράς για τους καταναλωτές και τη μείωση των τιμών πώλησης για τη βιομηχανία

Είναι γνωστό ότι ο καπιταλισμός, τον οποίο εμείς τουλάχιστον δεν «ταυτίζουμε» με το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας, παρομοιάζεται με ένα αεροπλάνο, το οποίο μπορεί να σταθεί στον αέρα, μόνο εάν κερδίζει συνεχώς ύψος. Εάν δηλαδή «θελήσει» να διατηρήσει μία σταθερή πορεία, έχοντας «προσεγγίσει» τα όρια της γήινης ατμόσφαιρας, κινδυνεύει να συντριβεί, αφού δεν έχει «εφευρεθεί» ο τρόπος, με τον οποίο είναι εφικτή η οριζόντια «πτήση» του – πόσο μάλλον η ασφαλής «κάθοδος» του, σε χαμηλότερα επίπεδα.

Φυσικά, όπως συνήθως συμβαίνει, υπάρχουν κάποιες αιτίες, οι οποίες εμποδίζουν τη σταθεροποίηση του. Κατά την άποψη μας, η σημαντικότερη όλων είναι ο «εγγενής καταναγκασμός» που τον διακρίνει, ο οποίος επικεντρώνεται στη μεγιστοποίηση των «στόχων» του – είτε αυτά είναι τα κέρδη, είτε το μέγεθος των επιχειρήσεων που «κατασκευάζει» (άρθρο μας: Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ: Οι ανεξέλεγκτες χρηματαγορές και οι «πολυηπειρωτικές» πλέον υπερεπιχειρήσεις, είναι οι δύο συνισταμένες μίας «ύπουλης» ασθένειας η οποία, με τη βοήθεια των δημοσιονομικών κρίσεων, τείνει να εξελιχθεί σε μία παγκόσμια, θανατηφόρο επιδημία  13/1/2010). Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία όλο και μεγαλύτερων επιχειρήσεων, μέσω της απορρόφησης της μίας από την άλλη, καθώς επίσης τη μεγιστοποίηση των εσόδων, με τη βοήθεια της  κερδοσκοπίας.

Το πολιτικό σύστημα καταρρέει και προσβλέπει στην δόλια βοήθεια της 5ης φάλαγγας των δημοσκόπων

Πηγή: Aktivistis

Το ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα πνέει τα λοίσθια, τουλάχιστον όπως αυτό εκφράζεται σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητο. Και παρόλο που αυτή η πεποίθηση εκφράζεται σε όλους τους χώρους και από όλους τους χώρους, υπάρχουν και οι εκφραστές του πολιτικού συστήματος (κόμματα) που θα επιχειρήσουν να προχωρήσουν σε οποιεσδήποτε μεθοδεύσεις, ώστε  να καταφέρουν να μεταστρέψουν την εδραιωμένη άποψη της πλειοψηφίας της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι δε δεδομένο ότι σ' αυτήν τους την προσπάθεια είχαν έχουν και θα έχουν (για όσο καιρό ακόμη επιβιώνουν) τους (όχι άδολους) συμμάχους τους. Τους καναλάρχες, τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα, τους αργυρώνητους δημοσιογράφους αλλά και τα κομματικά παπαγαλάκια ( τα στελέχη μιας κομματικής νομενκλατούρας αλλά δυστυχώς και αφελείς αλλά φανατικούς οπαδούς). Τελευταίοι αλλά όχι έσχατοι σύμμαχοι της κομματικής αποσύνθεσης ....

ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΉ, 09 ΜΑΪ́ΟΥ 20

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

“Yποδούλωση ή καταστροφή”. Αυτό είναι συνήθως το δίλημμα με το οποίο εκβιάζονται στην ιστορία άνθρωποι, λαοί, χώρες. Στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει δίλημμα: “Και υποδούλωση και καταστροφή”.

Προς το παρόν βέβαια, ο μέσος ‘Eλληνας, συγχισμένος από μια καλά σχεδιασμένη επικοινωνιακή καμπάνια, που χρησιμοποιεί τον φόβο για να οδηγήσει το ζώο στον δήμιό του, δεν έχει προλάβει να συνειδητοποιήσει τι θα συμβεί με το μέσα μυαλό.

Τυχαίνει να έχω ζήσει σε χώρα που εφαρμόσθηκε η συνταγή του ΔΝΤ. ‘Ημουν ανταποκριτής στη Μόσχα στα χρόνια του Γέλτσιν. Θυμάμαι πολύ καλά τη γριούλα που με κυνηγούσε από πίσω να μου φιλήσει τα χέρια, επειδή της αγόρασα ένα ψαράκι που δεν την έφταναν τα λεφτά της να το αγοράσει. Θυμάμαι πολύ καλά τον φίλο μου, παγκοσμίως γνωστό ωκεανογράφο, που μάζευε σκουπίδια των νοσοκομείων τις νύχτες για να τα φέρει βόλτα. Τις καθαρίστριες που, μην έχοντας άλλη λύση, έκλεβαν τις λάμπες από τις επιχειρήσεις που δούλευαν. Τους φίλους πούβαζαν τους συγγενείς τους στο νοσοκομείο όχι γιατί ήταν άρρωστοι, αλλά για να φάνε. Για κάθε χρόνο οικονομικών μεταρρυθμίσεων υπό την αιγίδα του ΔΝΤ στη Ρωσία, έπεσε ένα χρόνο αντιστοίχως το προσδόκιμο ζωής του άρρενα πληθυσμού. Γι¨ αυτό και μου φαίνεται μια ακόμα βλακεία των κ. κ. Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου η πρόβλεψη για σύνδεση των ορίων σύνταξης με το προσδώκιμο ζωής.