Τι θα πιστεύατε για τα στατιστικά μιας χώρας, έαν σας έλεγαν πως ο σημερινός πληθωρισμός είναι 3% , αλλά εάν χρησιμοποιούσαμε τον τρόπο που τον μετρούσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 90 θα ήταν 6%, κι αν χρησιμοποιούσαμε τη μέθοδο της δεκαετίας του 80 θα ήταν κοντά στο 10%? Πώς θα νιώθατε εάν μαθαίνατε πως η επίσημη ανεργία είναι 10%, αλλά εάν ψάχνατε βαθιά μέσα στα κιτάπια τους θα βλέπατε πως είναι 17,5%? Ή πως εάν μετράγατε την ανεργία με τον τρόπο που το έκαναν μέχρι το 1994 το ποσοστό θα έφτανε 22%?
Η χώρα αυτή δεν είναι η Ελλάδα αλλά οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν μια μακριά παράδοση στο μαγείρεμα των βιβλίων. Και στόχος των μαγειρεμένων αριθμών δεν είναι μόνο να κοροίδεψουν τους πολίτες τους για το πόσο πραγματικά ευημερούν. Ο πληθωρισμός είναι πολύ σημαντικός γιατί επηρεάζει το ΑΕΠ μιας χώρας. Όσο πληθωρισμό καταφέρνουμε και κρύβουμε, τον μεταφράζουμε μαγικά σε ανάπτυξη, διότι η άνοδος των τιμών εκλαμβάνεται ως μεγέθυνση της οικονομίας. Έτσι οι ΗΠΑ από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν στην ουσία επιδοθεί σένα επιτόπιο τροχαδάκι μηδενικής ανάπτυξης, και από το 2004 έχουν πρακτικά αρνητική ανάπτυξη.
Όλα αυτά πρέπει να τα έχουμε πρόχειρα κάθε φορά που κάποιο τσουτσέκι εγχώριο ή της κομισιόν μας προτείνει να ακολουθήσουμε τις λαμπρές πολιτικές πέραν του Ατλαντικού
