Γερμανία-Ρωσία-Συμμαχία; [part2]

Πηγή: Βαθύ Κόκκινο

του ciaoant1

Σε συνέχεια των άρθρων μας "Γερμανία-Ρωσία-Συμμαχία;" και επίσης Τι γίνεται με τη Γαλλία και την Κίνα; Γιατί η Κίνα «στηρίζει το ευρώ»; και Τι γίνεται με τη Γερμανία και τη Ρωσσία;

Όπως λέμε εδώ και καιρό, η Γερμανία έχει στρέψει το βλέμμα της προς Ρωσία-Κίνα. Εκεί είναι η κύρια πηγή ενέργειας της, και εκεί είναι μεγάλο μέρος των "καταναλωτών του μέλλοντος" για τις εξαγωγές της (οι "Ευρωπαίοι-Αμερικάνοι καταναλωτές" σβήνουν). Και με την Αμερική, το δολάριο, κτλ να πέφτουν, μια νέα συμμαχία Κίνας-Ρωσίας-Γερμανίας, αν και προφανώς δεν είναι κάτι το "απλό", θα μπορούσε να κυριαρχήσει επί του ΝΑΤΟ. Ας δούμε ένα απόσπασμα από άρθρο του [αστικού] euro2day επί του θέματος:

Τα γεωπολιτικά παιχνίδια της Α. Μέρκελ

...τις τελευταίες εβδομάδες όλο και πληθαίνουν δημοσιεύματα που αναφέρονται στη διαφαινόμενη μετατόπιση του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της Γερμανίας, το οποίο θεωρείται από Γερμανούς αρθρογράφους, απόρροια των εξελίξεων και της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας. Ξένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι σχετίζεται με την ανάδειξη πόλων ισχύος όπως η Ρωσία, η Κίνα αλλά και υπολογίσιμων περιφερειακών παικτών, σε σημείο ώστε ορισμένοι να αναφέρονται σε... ξεπερασμένη Ε.Ε. και ΕΚΤ. Αποτελεί κοινή εκτίμηση πως οι γερμανικές εξαγωγές ενισχύθηκαν την τελευταία εξαετία - επταετία κερδίζοντας μερίδια μέσα στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Όπως επίσης το γεγονός ότι η γερμανική οικονομία μεγεθύνθηκε από τον περιορισμό της ιταλικής ή της ισπανικής, δηλαδή των προβληματικών πλέον χωρών-μελών του «Νότου». Οι εξαγωγές αυτοκινήτων της Γερμανίας ενισχύθηκαν έως και 35% την τριετία 2002 - 2004 και 25% τη διετία 2005 - 2006, καθώς η ένταξη της λιρέτας στο ευρώ επιβάρυνε δραματικά το κόστος παραγωγής - αγοράς της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Κάτι ανάλογο συνέβη με την ένταξη της ισπανικής πεσέτας στο κοινό νόμισμα, που κατέστησε λιγότερο ανταγωνιστικά τα προϊόντα της Ιβηρικής στην εσωτερική αγορά της ευρωζώνης. Ακόμη και σήμερα, Γερμανοί αρθρογράφοι παραδέχονται πως η πρωτοκαθεδρία της γερμανικής βιομηχανίας επιτεύχθηκε σε βάρος κυρίως των κρατών της «περιφέρειας», τα οποία λόγω ασθενέστερου νομίσματος εντάσσονταν με συγκριτικό μειονέκτημα έναντι του γερμανικού μάρκου. Γι’ αυτό ευθύνεται, σύμφωνα πάντα με την εκτίμηση ξένων αναλυτών, η μη πρόβλεψη από τον Ζακ Ντελόρ (και την τότε ηγετική ομάδα της Ε.Ε.) εναλλακτικής διεξόδου σε περίπτωση όπου επιβαρυνόταν δραματικά η οικονομική κατάσταση διεθνώς. Θυμίζουν δε χαρακτηριστικά πως όταν τέθηκε στον κ. Ντελόρ το θέμα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος ο επίτροπος είχε απαντήσει: «...Αυτό είναι το πλαίσιο, δεν υπάρχει άλλο. Δεν υπάρχει Plan B». Η κρίση φανερώνει -από τις αρχές του 2008- τις εγγενείς αδυναμίες της ευρωζώνης, τη... διαλυτική δράση του ευρώ (που υποτίθεται πως θα ένωνε τις οικονομίες), το πρόβλημα του χρέους που «ερημώνει» για τις επόμενες δεκαετίες την ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Τι λένε τα γερμανικά ΜΜΕ... Έγκυρα μέσα («Frankfurter Allgemeine», «Der Spiegel» κ.ά.) αφιερώνουν πλέον πολύ χώρο για την προβολή θεμάτων σχετικά με τα στρατηγικά συμφέροντα του Βερολίνου, που αποκλίνουν σταθερά από αυτά της «ευρωπαϊκής περιφέρειας», της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη μορφή την οποία έχει σήμερα. Και συγκλίνουν περισσότερο στα συμφέροντα της «Ανατολής», ζωτικός χώρος όπου ως αγορές και ως γεωστρατηγικοί παίκτες έχουν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στο γερμανικό κεφάλαιο και στη διπλωματία. Οικονομικά, ενεργειακά, πολιτικά και διπλωματικά συμφέροντα της Γερμανίας φέρνουν όλο και κοντύτερα, όλο και ανατολικότερα, την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης. Βέβαια, το... φλερτ των Γερμανών προς ανατολάς δεν είναι καινούργιο. Αντιθέτως, έχει τις ρίζες του στην εποχή του Βίσμαρκ και στον σχεδιασμό της γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871. Φαίνεται όμως πως αναβιώνει εσχάτως με αίτιο την ιστορική φιλοδοξία της Γερμανίας και αφορμή την οικονομική κρίση. Η διαπίστωση πως τα γερμανικά συμφέροντα δεν έχουν πλέον να κερδίσουν και πολλά από μία παραπαίουσα Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Αυτό εξηγεί τις... φωνές και τις προτάσεις που διατυπώνονται για ευρώ λίγων ισχυρών οικονομιών (αλλά με τη γερμανική να έχει τον κυρίαρχο ρόλο), για γερμανοευρώ (μία ζώνη χωρών όπως Γερμανία - Benelux - Αυστρία και πιθανόν κάποιων σκανδιναβικών). Όμως και σε αυτά τα σενάρια - σχέδια η άμεση στόχευση του Βερολίνου τείνει προς τη Μόσχα και εσχάτως προς το Πεκίνο. Ίσως και να μην είναι τυχαίο πως η Γερμανία και η Ρωσία είναι οι μόνες χώρες της ηπείρου που θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτοδύναμα ως ισχυρές οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις τα επόμενα χρόνια. Οπότε και θα γίνεται όλο και εμφανέστερη η μετατόπιση των γεωπολιτικών συμφερόντων προς την «καρδιά της Ευρασίας», εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο του ενεργειακού ενδιαφέροντος (ευρύτερη περιοχή της Κασπίας). Πρόκειται για την περίφημη ζώνη που ο Nikolas Spykam είχε ονομάσει RimLand και η οποία, κατά την εκτίμηση ιστορικών μελετητών (ενδεικτική η περίπτωση του Halford MacKinder), είναι «η περιοχή-κλειδί για την παγκόσμια ισορροπία και κρίσιμη για τη διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων». Όσο περνά ο καιρός και βαθαίνει η κρίση στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια», ενισχύεται η πεποίθηση Γερμανών μελετητών πως η Ε.Ε. με την τωρινή μορφή έχει κάνει τον κύκλο της και οι νέες αγορές που θα μπορούσαν να στηρίξουν τις γερμανικές εξαγωγές είναι η ρωσική, η κινεζική, οι αναδυόμενες ισχυρών περιφερειακών παικτών. Και τα νέα γερμανικά συμφέροντα δεν φαίνεται να συμβαδίζουν με ένα όλο και πιο αδύναμο, μη ελκυστικό και προβληματικό ευρώ.

Επίσης, πριν 2-3 μέρες ο Immanuel Wallerstein, γνωστός αριστερόστροφος καθηγητής πανεπιστημίου, που εδώ και χρόνια σε άρθρα και βιβλία του έχει μιλήσει για την πτώση των ΗΠΑ, αλλά και την πιθανότητα συμμαχίας ανάμεσα σε Ρωσία-ΕΕ (κάτι που όσο οι ΗΠΑ ήταν ισχυρές δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί), σχολίασε το πρόσφατο ταξίδι του Πούτιν στη Γερμανία, και τα όσα είπε και τα είδαμε και εμείς στο προηγούμενο ποστ μας. Ιδού μερικά σημεία από το άρθρο του Wallerstein:

Prime Minister Vladimir Putin of Russia visited Germany in the end of November. Before arriving there, he published an op-ed in the German newspaper, Süddeutsche Zeitung, which commented on this interview under the headline, “Putin hugs Europe.” The contents of the op-ed were quite remarkable. Putin said that the lesson to be drawn from the severest economic crisis of the world economy in eight decades was the need for Russia to work more closely with the European Union. “We propose the creation of a harmonious economic community stretching from Lisbon to Vladivostok.” He said that “in the future, we could even consider a free trade zone or even more advanced forms of integration.” He suggested that such a continental market would be worth trillions of Euros. Putin suggested that the EU and Russia needed to work closer together in the fields of industry and energy. He said that they should consider “what we can do to enable a new wave of industrialization on the European continent.” He mentioned such fields as shipbuilding, the airplane and automobile industries, environmental technologies, pharmaceuticals, nuclear energy, and logistics. He called for common undertakings by European and Russian entrepreneurs. (σ.σ. η Ρωσία χρειάζεται την τεχνολογία της Γερμανίας, όπως βέβαια και η Γερμανία χρειάζεται το πετρέλαιο-φυσικό αέριο της Ρωσίας) When Putin arrived in Germany he got a warm reception from some leading German bankers and industrialists. He spoke to them as his “friends,” and in return the CEO of Siemens said, “We are at home in Russia.” He said that “Russia was a clear example of how the emerging nations are giving an impulse to growth in the world economy.” Putin continued his “charm offensive” with the German economic elite. He suggested theystood together on currency questions. “We need a new multipolarity in the currency system. We must break the excessive dollar monopoly.” He spoke of the example of the Roman Empire, whose policies led to a 500-year-long economic stagnation. He then gave astrong endorsement to the euro, which he called an important balance to the dollar in the world economy. He suggested the possibility of trade being denominated in rubles and Euros, and not in dollars. ... This open diplomacy by Putin should probably worry U.S. leaders more than the modest revelations of Wikileaks.