Οι ληστές

ΠΗΓΗ: "Ε"

Η ελληνική οικονομία διαφέρει των άλλων ευρωπαϊκών κατά τούτο: οι βιομηχανίες της δεν έχουν βιομήχανους.

Ο πρόεδρος του συνδέσμου ελληνικών βιομηχανιών κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, για να αντιπροσωπεύει επαρκώς την παραγωγική του τάξη, πούλησε τα εργοστάσιά του. Το υπουργείο Οικονομικών, εξάλλου, αδυνατεί να βρει βιομήχανο για να τον φορολογήσει. Εντούτοις κάποιοι προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση.

Πληροφορηθήκαμε ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και ο όμιλος που τον περιβάλλει, για να θωρακίσουν την οικονομία της χώρας πρόκειται να ιδρύσουν μια βιομηχανία υπογραφών. Η καινοτόμος επιχείρηση, αφού εδραιωθεί στο εσωτερικό δημιουργώντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας, θα επεκταθεί και στην Ευρώπη, για να συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο υπογραφές υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου. Η ρηξικέλευθη προσπάθεια θα αξιοποιήσει τη γυμνασιακή πείρα που αποκτήθηκε κατά τη συγκέντρωση χιλιάδων αυτογράφων στα νεανικά λευκώματα της αθωότητας και των μεγάλων προσδοκιών. Αλλά τα άλμπουμ εκείνα, εικονογραφημένα με την αφέλεια της ηλικίας, συγκέντρωναν ψευδώνυμα όπως «νυχτολούλουδο», «μαύρος κύκνος», «προδομένη αγκαλιά», «Δόκτωρ Ντεθ», «Υβόνη». Και επειδή νομίζουμε ότι δεν είναι αυτό που θα ενισχύσει την έκδοση ευρωομολόγων, φοβούμεθα ότι ο όμιλος Παπανδρέου θα επιστρέψει στο μόνο που γνωρίζει να κάνει: στη ληστεία.

Πράγματι, διαβάζοντας τον Ερικ Χομπσμπάουμ, τον μέγιστο ζώντα ιστορικό, αν θέλαμε να αποδώσουμε έναν οικονομικό χαρακτηρισμό στον κ. Γιώργο Παπανδρέου και στην περί αυτόν ομάδα προσώπων, μόνο ληστές θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε.

Βεβαίως τα εν λόγω άτομα ορκίστηκαν κυβέρνηση κατόπιν εκλογών, αλλά την ιδιότητα αυτή έσπευσαν οι ίδιοι να την παραχωρήσουν σε ποικιλώνυμους τρίτους, υπογράφοντας το μνημόνιο, το γνωστό παρασύνταγμα που καθορίζει την οικονομία της χώρας και όσα σχεδόν εξαρτώνται απ' αυτήν, όπως είναι τα εισιτήρια της διαδρομής Κυψέλη-Παγκράτι και την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος. Και γράψαμε «σχεδόν» επειδή εκτός από τη σύγχρονη αγία γραφή -το μνημόνιο δηλαδή- ισχύει και η ιερά παράδοση: οι επιθυμίες των εργολάβων, οι ορισμοί των προμηθευτών και τα διατάγματα των τραπεζιτών. (Μέχρι σήμερα μόνον στους ιερούς ναούς προσκυνούσαν ασκεπείς οι πιστοί, αλλά τώρα όσοι τολμούν να εισέλθουν σε τραπεζικό κατάστημα με σκούφο ή άλλο τι στο κεφάλι, παραμένουν εσαεί αποσυνάγωγοι, έγκλειστοι στον πρόναο του μισού τετραγωνικού).

Αγαπητοί αναγνώστες, όπως γράφει ο Ερικ Χομπσμπάουμ, οι ληστές αμφισβητούν σε επίπεδο αρχής την καθιερωμένη τάξη πραγμάτων της κοινωνίας και την πολιτική της λειτουργία, και διερωτώμαι τι άλλο κάνουν οι περί τον κ. Παπανδρέου σοσιαλιστές, αντιεξουσιαστές, προστάτες του πολίτη, της διά βίου μάθησης, των καινοτομιών και της πράσινης ανάπτυξης.

Ο ίδιος συγγραφέας εξάλλου επισημαίνει «κάποιες ιδιαίτερα αποκαλυψιακές στιγμές οπότε ακόμα και οι αντικοινωνικοί κακοποιοί παρουσιάζουν παροξυσμό πατριωτισμού ή επαναστατική έξαψη», ακριβώς όπως ο όμιλος Παπανδρέου, δηλαδή με τα πιστόλια στο τραπέζι, τους «Τιτανικούς», τις συνεχείς επικλήσεις στα πατριωτικά μας αισθήματα για την σωτηρία του Ελληνισμού αυτές τις ιστορικές στιγμές -έχουμε πόλεμο- του παροξυσμού και της αποκάλυψης.

Στον ίδιο τόμο (εκδόσεις Θεμέλιο, μτφ. Ν. Κούρκουλος) παρακολουθούμε αρχηγούς ληστρικών συμμοριών να τραβούν κοντά τους απόστρατους, λιποτάκτες, δραπέτες φυλακών, φυγόδικους, χωρικούς και ορεσίβιους που αναζητούν ελευθερία, εκδίκηση και λάφυρα, καθώς γύρω από τον κ. Παπανδρέου συναθροίζονται διαπρεπείς καθηγητές οικονομικών, ανώτατοι τραπεζικοί, διεθνείς οικονομολόγοι, διακεκριμένα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι κ.κ. Μ. Ανδρουλάκης, Μ. Καψής και ο Γ. Πρετεντέρης, ως αθώοι χωρικοί και αγνοί ορεσίβιοι.

«Οι μονάδες αυτές», γράφει στους «Ληστές» ο Χομπσμπάουμ, «προσπάθησαν αρχικά να συγκροτηθούν στα περίχωρα των οικισμών (Καστρί, Χαριλάου Τρικούπη, Μαξίμου, λέμε εμείς) και ξεκίνησαν τη δράση τους με ενέργειες που δύσκολα ξεχωρίζουν από τις πράξεις των κοινών ληστών».

Θα κλείσουμε παραθέτοντας μία φράση από τους «Ληστές» του μεγάλου ιστορικού: «Η ληστρική συμμορία συσχετίζεται με άλλες ομάδες (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, οίκοι αξιολόγησης, σύμβουλοι επιχειρήσεων, χαλιφάτα και εμιράτα), ενώ ομάδες που ξεκίνησαν με πιο έντιμα ιδανικά παίρνουν ληστρικό χαρακτήρα (Ευρωπαϊκή Ενωση, Σοσιαλιστική Διεθνής, Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα)».

Ακόμα κάτι για να δικαιολογήσουμε την αδικαιολόγητη παραμονή του κ. Γ. Παπανδρέου στην εξουσία: «Εάν ένας τυπικός ληστής θέλει να έχει μακρόχρονη σταδιοδρομία, πρέπει να είναι, ή να δείχνει ότι είναι, φιλάνθρωπος, κι ας σκοτώνει κι ας ληστεύει όσο τραβάει η ψυχή του. Διαφορετικά κινδυνεύει να χάσει τη λαϊκή συμπάθεια και να θεωρηθεί κοινός φονιάς ή κοινός ληστής». Καλά Χριστούγεννα.