Η καρικατούρα της πολιτιστικής επανάστασης

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ Συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς nkotzias@otenet.gr

Η κυβέρνηση μαζί με τα «πιστόλια» της διαπλοκής κάνει άλλη μία φορά ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τα εισοδήματα των εργαζομένων.

Με τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της εξασφάλισε τη βίαιη ανακατανομή πλούτου και εισοδήματος εις βάρος των εργαζομένων και πριν από όλα των μισθωτών. Η ανακατανομή αυτή διεκπεραιώθηκε κάτω από το μανδύα του κινδύνου χρεοκοπίας της χώρας. Σήμερα ετοιμάζεται για μια δεύτερη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των μισθωτών, ιδιαίτερα εκείνων του Δημοσίου, με στόχο να μεταφέρει την κοινωνική αντιπαράθεση εντός των μισθωτών. Από εκείνο, δηλαδή, της αντιπαράθεσης πλούσιων και φτωχών, κατεχόντων και μη, κεφαλαίου και εργασίας, στην «κοινωνική πάλη» στο εσωτερικό της μισθωτής εργασίας.

Η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της ανακάλυψαν το «αυθεντικό» τάχα πεδίο στο οποίο υπάρχουν οι μεγάλες ανισότητες: τον χώρο του Δημοσίου αφού, όπως υποστηρίζει, υπάρχουν υπάλληλοι με διαφορετικούς μισθούς και επιδόματα. Η «σοσιαλιστική ψυχή» των νεοφιλελεύθερων της κυβέρνησης παριστάνει ως να μην αντέχει τέτοιες αδικίες... Την ώρα που η κυβέρνηση χαρίζει διά της περαίωσης εκατομμύρια ευρώ στους φοροφυγάδες και φοροκλέπτες, τη στιγμή που επιδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια τους τραπεζίτες, την ίδια στιγμή παριστάνει ότι ανακάλυψε το νέο ελληνικό δράμα: υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που λαμβάνουν κάτι τι παραπάνω από άλλους συναδέλφους τους. Με δήθεν κατάπληξη παρουσιάζουν τα «πιστόλιά» της στην τηλεόραση σειρά από πίνακες, προϊόντα χυδαίας κυβερνητικής προπαγάνδας, σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που λαμβάνουν ακόμα και χίλια ευρώ παραπάνω από άλλους. Και όλα αυτά χωρίς να ειπωθεί κουβέντα για τα πραγματικά προσόντα, αλλά και τις απαιτήσεις της κάθε θέσης εργασίας.

Παρουσιάστηκαν δε πίνακες, σύμφωνα με τους οποίους οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα έχουν υψηλότερους μισθούς εκείνων του ιδιωτικού. Μόνο που ξέχασαν να σημειώσουν ότι στο Δημόσιο οι εργαζόμενοι διαθέτουν αυξημένα προσόντα εκπαίδευσης ως προς εκείνους του ιδιωτικού τομέα.

Προκειμένου να δικαιολογήσει η κυβέρνηση το νέο γιουρούσι που ετοιμάζει ενάντια στη μισθωτή εργασία, ενώ δεν έχει λάβει ούτε ένα πρακτικό μέτρο ενάντια στα καρτέλ και τα μονοπώλια της αγοράς, ανακάλυψε την «ανάγκη» της προς τα κάτω ισότητας. Η «ανάγκη» αυτή δεν ισχύει βέβαια για την ομαδική φωτογραφία των «600» του κυρίου Παπακωνσταντίνου, τους κλεπτοκράτες, τους αεριτζήδες, τα λαμόγια. Οχι, η κυβέρνηση θέλει «τον σοσιαλισμό» να εφαρμόζεται εντός των μισθωτών ως εγγύηση ότι δεν θα εφαρμοστεί οποιαδήποτε δίκαιη πολιτική στην κοινωνία συνολικά.

Τα μέτρα που προωθούνται εις βάρος των μισθωτών, συναποτελούν μια ειδικού τύπου νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια νεοφιλελεύθερη ισοπεδωτική «πολιτιστική επανάσταση». Κατά αναλογία (αλλά σε διαφορετικά ιστορικά πλαίσια) με εκείνη που εφαρμόστηκε το 1968 από τον Μάο. Στο όνομά της, έχασαν τη δουλειά τους όσοι λάμβαναν μισθό μεγαλύτερο από τον κατώτερο, ιδιαίτερα όσοι είχαν πτυχία και ειδίκευση. Αυτή η «καμπάνια» έληξε ως τραγωδία με δεκάδες εκατομμύρια θύματα. Η σημερινή κυβέρνηση που θέλει να ισοπεδώσει τους μισθούς προς τα κάτω στα πλαίσια του ελληνικού καπιταλισμού θα οδηγήσει και αυτή, την χώρα σε καταστροφή. Μόνο που η μονόπλευρη προπαγάνδα της ενάντια στη μισθωτή εργασία αποτελεί μια καρικατούρα κοινωνικής πολιτικής και αλά Μάο «πολιτιστικής επανάστασης» χωρίς καν την προοπτική των «4 εκσυγχρονισμών» που ακολούθησαν της τραγωδίας και άλλαξαν το πρόσωπο της Κίνας.