του Κώστα Καλλωνιάτη
Σε σχόλιο άρθρου μου (βλ «Ούτε ίχνος αλήθειας ;») τέθηκε το ζήτημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και τι ακριβώς προτείνω. Παραθέτω το σκεπτικό της ερώτησης και την απάντηση ως ξεχωριστό κείμενο γιατί νομίζω αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και διαλόγου.
Ερώτηση Αιρετικού: «Λέτε ότι "σκεφτόμαστε μέσα από το κουτί" όσοι ζητούμε αύξηση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της ελληνικής βιομηχανίας. Τι αντιπροτείνετε; Μέχρι τώρα εφαρμόσαμε πολιτική που δεν έδινε βάρος στις εξαγωγές προϊόντων, που απαξίωσε και περιφρόνησε πλήρως την έρευνα και την εξέλιξη νέων τεχνολογιών και προϊόντων και η οποία έδωσε σημασία μόνον σε (α) τουρισμό (κάκιστης ποιότητας με παράλογα υψηλές τιμές και απίστευτη αισχροκέρδεια), (β) ναυτιλία (με μονόπατα σαπιοκάραβα για φορτηγά και με "Δημητρούλες"-σκυλοπνίχτες για ποστάλια), (γ) χρηματοοικονομικές υπηρεσίες (ακολουθώντας τους φετφάδες της ΕΕΔΕ). Και το αποτέλεσμα το είδαμε...
Ξεκινώντας από τη συνταγή που ΔΕΝ δούλεψε και από τη δική σας άποψη ότι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών είναι "thinking inside the box", μπορείτε να προτείνετε εσείς μια πολιτική που να μπορεί να προσφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα;
Υ.Γ. Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, για ένα σοβαρό επιχειρηματία, δεν σημαίνει καθόλου "μείωση μισθών", αλλά αύξηση της ικανοποίησης που αντλεί ο πελάτης από το προϊόν (άρα βελτίωση ποιότητας, εξυπηρέτησης και, φυσικά, βελτίωση παραγωγικών μέσων και μεθόδων).»
Απάντηση ΚΚ : Επειδή επιμένετε στο θέμα της ανταγωνιστικότητας θα σας απαντήσω και «μέσα και έξω από το κουτί».
Σαν οικονομολόγος λοιπόν θα σας έλεγα πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κοιτάξει η «χώρα» είναι – πέρα από το χρέος - το ζήτημα της ενεργειακής της εξάρτησης. Με 80% εξάρτηση από εισαγωγές ενέργειας και δη υδρογονανθράκων οι οποίοι παγκοσμίως έχουν φθάσει στο peak τους (εξ ου και το ακατέβατο των διεθνών τιμών) η όποια νέα παραγωγική βάση δεν θα έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και είναι αστείο να μιλάμε για «εθνική ανεξαρτησία» με οικονομικούς τουλάχιστον όρους. Αντίθετα, ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας σε ήλιο, άνεμους, βιομάζα και γεωθερμία επιτρέπει αυτό που ο ΓΑΠ μαζί με πολλούς άλλους αποκαλούν πράσινη ανάπτυξη. Δηλαδή την ανάπτυξη της νέας ανταγωνιστικής οικονομίας γύρω από τον άξονα των ΑΠΕ, της εξοικονόμησης ενέργειας (βλ επενδύσεις σε μονώσεις κτιρίων, δημόσια μεταφορικά μέσα κλπ), της ανάπτυξης νέου ηλεκτρικού δικτύου διανομής που να μπορεί να συνδέει την παραγωγή ΑΠΕ με την παραδοσιακή ηλεκτροδότηση της οικονομίας (ώστε να υπάρχει συνέχεια) και των περίφημων αγωγών φυσικού αερίου για τη σύνδεση Ευρώπης-Ανατολής που θα έβαζαν την Ελλάδα σαν διαμετακομιστικό κέντρο στον νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Η ανάπτυξη του αγροτικού πλούτου της χώρας επίσης πρέπει να είναι σημαντικός πυλώνας ανταγωνιστικής ανάπτυξης δεδομένης της επερχόμενης δημογραφικής, κλιματικής και διατροφικής κρίσης διεθνώς. Η επιλεκτική ανάπτυξη ποιοτικών αγροτικών προϊόντων με βιοκαλλιέργειες και προσαρμογές στα νέα κλιματικά δεδομένα (πχ περιορισμένες ανάγκες άρδευσης) δεν αρκούν για μία ανταγωνιστική εξαγωγική ανάπτυξη. Χρειάζεται η υποστήριξη συνοδευτικών υπηρεσιών (έρευνες παραγωγής και αγοράς, logistics, μάνατζμεντ, μάρκετινγκ κλπ) προκειμένου τα προϊόντα να αποκτήσουν πρόσβαση στις αγορές, επωνυμία και ανταγωνιστικό κόστος διεθνώς. Μία καλά σχεδιασμένη αγροτική ανάπτυξη δεν θα ωφελήσει μόνον την ντόπια βιομηχανία (βασικός κλάδος της οποίας είναι τα τρόφιμα-ποτά) αλλά και τον τομέα των υπηρεσιών όπως πχ του τουρισμού που μπορεί να αξιοποιήσει τις ευεργετικές για την υγεία επιδράσεις της μεσογειακής διατροφής.
Ο τουρισμός επίσης θα αναπτυχθεί καλύτερα με την ενεργειακή αυτοδυναμία του νησιωτικού μας συμπλέγματος χάρις στις ΑΠΕ οι οποίες επιπλέον μπορούν να του διασφαλίσουν και μόνιμη υδροδότηση (βλ σχετικά πιλοτικά προγράμματα). Όσον αφορά τις άλλες υπηρεσίες, πολύ σωστά θέσατε το ζήτημα της παραμέλησης της έρευνας-τεχνολογίας που είναι συνδεδεμένη με τα πανεπιστήμια και τις επιχειρήσεις και η οποία θα πρέπει να προσανατολιστεί ακριβώς στους τομείς εκείνους που η Ελλάδα έχει ή μπορεί να αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα. Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει το πολυάριθμο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό που διαθέτει εντός και εκτός των συνόρων ώστε να αναπτύξει σε περιφερειακή βάση (ΝΑ Ευρώπη – Βαλκάνια) τους τομείς των υπηρεσιών παιδείας και υγείας που δυστυχώς παραπαίουν βυθισμένοι σε χρόνια προβλήματα με κορυφαίο την έλλειψη σχεδιασμού και διοίκησης.
Ενδεικτικά, λοιπόν, και χωρίς να εξαντλώ ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως αυτό του νέου παραγωγικού μοντέλου που αναζητείτε (δεν καταπιάστηκα με τον τομέα του εμπορίου, των μεταφορών και των ελεύθερων επαγγελμάτων όπου είναι τεράστιες οι απαιτούμενες αλλαγές) αντιλαμβάνεστε πως ένας οικονομολόγος σκέφτεται με βάση τον υπάρχοντα καταμερισμό εργασίας τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει για να αναπτυχθεί η «χώρα» την επόμενη δεκαετία.
Βεβαίως για να γίνουν όλα αυτά και να αναπτυχθεί η Ελλάδα σε καπιταλιστική βάση χρειάζονται επενδύσεις. Και ο μεν ΓΑΠ ξεπουλά δημόσιες επιχειρήσεις και ακίνητα και ρίχνει το κόστος της εργατικής δύναμης για να προσελκύσει κεφάλαια, ο δε ΔΚ μας προτείνει διαγραφή χρέους-έξοδο από ΕΕ-υποτίμηση δραχμής και κρατικοποιήσεις για τη νέα εξαγωγικά ανταγωνιστική οικονομία. Μόνο που δεν μας λέει που θα βρούμε τα χρήματα για τις νέες επενδύσεις ώστε να γίνει η οικονομία ανταγωνιστική. Γιατί με μεγάλο μέρος της οικονομίας κρατικοποιημένο, τον πληθωρισμό να καλπάζει, τις κινήσεις κεφαλαίων δεσμευμένες και τη χώρα να έχει αρνηθεί τα χρέη της βγαίνοντας από την ΕΕ και προκαλώντας ένα είδος εθνικής απομόνωσης, δεν νομίζω να υπάρχει κανείς λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος που να περιμένει βοήθεια από το ξένο κεφάλαιο και τεχνολογία.
Αντίστοιχα, όταν υποτιμάς δραστικά το νόμισμα δίνεις τεχνητή ώθηση στην ήδη υπάρχουσα εξαγωγική δομή μεταφέροντας πόρους από τον μη διεθνώς εμπορεύσιμο στον διεθνώς εμπορεύσιμο τομέα. Δεν αναπτύσσεις νέα παραγωγική και εξαγωγική δομή. Αν πούλαγες πχ ρούχα στις ξένες αγορές ή κάποιο άλλο προϊόν χαμηλής προστιθέμενης αξίας που μακροχρονίως δεν είναι βιώσιμο, το μόνο που καταφέρνεις με την υποτίμηση είναι να παρατείνεις τη διάρκεια ζωής μιας κατά τα άλλα καταδικασμένης παραγωγικής δραστηριότητας.
Σε μεγάλο, δε, βαθμό αυτοακυρώνεις την προσπάθεια για αύξηση των εξαγωγών σου εάν έχεις 80% εξάρτηση από εισαγωγές ενέργειας, 90% εξάρτηση από εισαγωγές μηχανημάτων και εισάγεις μεγάλο μέρος των πρώτων υλών σου. Από την άλλη βεβαίως, μπορεί να πετύχεις να γίνεις τουριστικά το Μαρόκο της ΝΑ Μεσογείου..
Πάμε τώρα στην «απ’ έξω από το κουτί» θεώρηση των πραγμάτων. Και πες ότι τα έκανες όλα αυτά. Τι κέρδισε ο έλληνας εργαζόμενος από τον παραγωγικό μετασχηματισμό ; Τίποτα παραπάνω από το να μπορεί να απασχολείται με ένα χαμηλό μισθό μέχρι την επόμενη διεθνή καπιταλιστική κρίση. Για να το καταλάβουμε καλύτερα δεν έχουμε παρά να σκεφθούμε την αναπτυξιακή ευφορία της Δύσης των τελευταίων 30 ετών. Ο Ρίτσαρντ Γούλφ απέδειξε στον μαυροπίνακα πως αν και το ΑΕΠ και η παραγωγικότητα αυξανόταν καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι μισθοί ωστόσο έμεναν στάσιμοι. Δέστε τη Γερμανία 20 χρόνια μετά την ενοποίηση των δύο μερών της. Η οικονομία είναι πρώτη ή δεύτερη στον κόσμο, όμως οι μισθοί αυξάνονται με βήματα χελώνας όταν δεν μένουν στάσιμοι, σε σημείο που να παραπονούνται οι υπόλοιποι ευρωπαίοι ότι για τα δεινά τους φταίει η Γερμανία. Και όλος ο πλανήτης κολυμπάει μέσα στα χρέη, την βιομηχανική μόλυνση και την κατάθλιψη του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνον ότι ο καπιταλισμός παγκοσμίως περνά μία δομική κρίση συσσώρευσης και δυσαναλογιών (υπερπαραγωγή/υποκατανάλωση), αλλά ότι με την παγκοσμιοποίηση της άναρχης ανάπτυξής του αδυνατεί πλέον να διαχειριστεί τις κρίσιμες ανισορροπίες που προκαλεί σε πλανητικό επίπεδο. Σε σημείο που να απειλείται η ίδια η ανθρώπινη επιβίωση στη διάρκεια αυτού του αιώνα.
Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να βρούμε ένα άλλο ανταγωνιστικό εθνικό μοντέλο παραγωγής σε έναν μη βιώσιμο από τον άνθρωπο κόσμο. Δεν είναι να δώσουμε δύο καμτσικιές στο άλογο-μισθωτός να τρέξει ταχύτερα στο ιπποδρόμιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Το ζήτημα είναι να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις ώστε να μπορούμε όλοι, ευρωπαίοι, ασιάτες, αμερικανοί και αφρικανοί να ζήσουμε ειρηνικά και ισορροπημένα.
Σήμερα που το πράγμα έχει αρχίσει να ξεφεύγει εντελώς με τις ανταγωνιστικές νομισματικές υποτιμήσεις και το επερχόμενο κύμα προστατευτισμού και, αλίμονο, πολέμων, είναι τραγικό να σκεφτόμαστε στην αριστερά εθνικούς καπιταλιστικούς δρόμους ανάπτυξης με υποτιμήσεις. Να θέλουμε, δηλαδή, να ανταγωνιστούμε πιο αποτελεσματικά τους εργαζόμενους της Ισπανίας, της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας που παραμένοντας στο ευρώ δεν θα έχουν την πρόσκαιρη ώθηση μιας νομισματικής υποτίμησης.
Σε όλους τους ευρωπαίους (και όχι μόνον) εργαζόμενους αυτό που πρέπει να προτείνουμε είναι κοινό μέτωπο διεκδικήσεων για τις διαγραφές των συσσωρευμένων χρεών και 30-35 ώρες εργασίας για την απορρόφηση της ανεργίας. Αυτή νομίζω είναι μία μεταβατική πρόταση με πανεργατική απήχηση και σοσιαλιστική προοπτική, όχι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Σε ό,τι αφορά την "πράσινη" ανάπτυξη, θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια συγκριτικά στοιχεία σχετικά με τις τιμές πώλησης των συστημάτων παραγωγής ενέργειας (κυρίως ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά) πριν και μετά τη θέσπιση επιδοτήσεων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαρτάται με τι οπτική γωνία βλέπει κανείς το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οπτική γωνία του μικροαστού που
αγωνιά για την επιχείρησή του,τον απασχολεί εντονα το θέμα της παραγωγικότητας καθώς τα μεγάλα καρτελ τον οδηγούν εκτός αγοράς.
Απελπισμένος θέλει να γυρίσουμε πίσω στην εθνική αυτάρκεια ,στο εθνικό νόμισμα κλπ πράγμα αδύνατον σε μια παγκοποιημένη αγορά.
Ο μισθωτός πλήτεται και αυτός από την κρίση αλλά η προτεραιότητές του είναι άλλες.
Τον απασχολεί η ανεργία,το επίδομα ανεργίας,ο μισθός, φοβάται την επιστροφή στην δραχμή,και το χρέος δεν τον απασχολεί διότι δεν είναι κάτι που τον αφορά άμεσα.
Η λογική του Καζάκη,που μόλις τώρα τον άκουσα στην ομιλία του, είναι η λογική του μικροαστού,ακόμη και το ακροατήριο του τέτοιο ήταν.
Η λογική του Καλλιωνάτη είναι η σκέψη του μισθωτού εργαζόμενου.
Σαν Μαρξιστής τάχθηκα από την πρώτη στιγμή με υον Καλλιωνάτη διότι γνωρίζω ότι η πραγματικά επαναστατική τάξη είναι μόνον η εργατική και οι μικρομεσαίοι πρέπει να συνταχθούν μαζί μας.
Μόνοι τους δεν έχουν μέλλον.
Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να βρούμε ένα άλλο ανταγωνιστικό εθνικό μοντέλο παραγωγής σε έναν μη βιώσιμο από τον άνθρωπο κόσμο. Δεν είναι να δώσουμε δύο καμτσικιές στο άλογο-μισθωτός να τρέξει ταχύτερα στο ιπποδρόμιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Το ζήτημα είναι να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις ώστε να μπορούμε όλοι, ευρωπαίοι, ασιάτες, αμερικανοί και αφρικανοί να ζήσουμε ειρηνικά και ισορροπημένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικό οπως και ολο το κειμενο ..που μαλιστα εγινε σε ελαχιστο χρόνο..
εξαιρετικό.
καλα.μεχρι ομως να φτιαχτει αυτοσ ο ιδανικοσ κοσμοσ εκει ψηλα στα συννεφα οπου ολοι,ευρωπαιοι,ασιατεσ,αμερικανοι,αφρικανοι κλπ θα ζουν αδερφωμενοι,μηπως ειναι καλυτερα να δουμε με ποιο ακριβωσ τροπο θα επιβιωσουμε;γιατι με ονειρα θερινησ νυκτος δεν πληρωνονται ουτε οι λογαριασμοι ουτε τα νοικια ουτε γεμιζει η κοιλια κανενοσ μας.κ για να ζησεισ χρειαζεσαι χρημα κ για να αποκτησεις χρημα πρεπει να προσφερεις κατι που ο αλλοσ να θελει να παρει κ να το προτιμησει απο το αντιστοιχο κατι που θα του δινει καποιος αλλοσ.αυτα ειναι πραγματα που τα ξερει καθε ανθρωποσ που εχει δουλεψει εστω κ μια μερα στη ζωη του,η τουλαχιστον ετσι νομιζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή, ο κύριος Καλωνιάτης μας ξαναπαρουσίασε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΓΑΠ (μεσογειακή δίαιτα, πράσινη ανάπτυξη, πράσινα άλογα) ως πρόγραμμα ριζοσπαστικής διεξόδου από την κρίση. Υποθέτω ότι και το μοναδικό παράπονο που θα έχει από τον Παπανδρέου είναι ότι δεν είναι αρκετά ο εαυτός του.
ΑπάντησηΔιαγραφή--Κύριε Στέλιο, ελάτε τώρα, σοβαρευτείτε λιγάκι, το προεκλογικό πρόγραμμα του ΓΑΠ δεν είναι ακριβώς η λογική του μιθωτού εργαζόμενου ως επαναστατικής τάξης!
Κ.Π.
Πρέπει κανείς να έχει παρωπίδες για να μην καταλαβαίνει αυτό που θέλω να πω με τα ενδεικτικά στοιχεία προγράμματος βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας που ανέφερα. Ότι δηλαδή, η λογική της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας είναι στη βάση του προγράμματος του ΓΑΠ. Και ότι οι όποιες παραλλαγές της είναι πρώτα ξαδέλφια του. Ελπίζω τώρα να έγινα κατανοητός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί μπερδευόσαστε?Τα πράγματα είναι απλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σήμερα, δυναμώνουμε από Αριστερά της Αντιμνημονιακές Δυνάμεις στο πολιτικό επίπεδο και χτίζουμε γερά συνδικάτα για να προασπίσουμε την καθημερινή ζωή μας.Κατανοητό?
Ταυτόχρονα έχουμε στο μυαλό μας ότι μέσα στον Καπιταλισμό η Γενική Πορεία είναι προς την εξαθλίωση και μόνο με την ανατροπή του θα αλλάξει η ζωή μας. Τί να γίνει .Η Ιστορία έχει τους ρυθμούς της.
Αν αυτά δεν είναι αοδεχτά βρείτε άλλη λύση καλύτερη,
Εμεί αυτόν το δρόμο τραβάμε.
Προς Ανώνυμο,
ΑπάντησηΔιαγραφήεάν το πρόβλημα της άμεσης επιβίωσης είναι αυτό που μόνον σας απασχολεί και αδιαφορείτε για το μέλλον, τότε υποθέτω πως
(α)δεν ασπάζεστε το πρόγραμμα Καζάκη για υπερδεκαετή λιτότητα με θυσίες και
(β)θα σας συνιστούσα να επισκεφθείτε το blog του "Of two minds" που έχει γράψει μία πολύ ενδιαφέρουσα σειρά άρθρων με τίτλο Survival.
Μόνο κάντε μου σας παρακαλώ τη χάρη και πέστε τα ίδια που μόλις είπατε σε μένα για όνειρα θερινής νυκτός και στην Πρωτοβουλία ή σε όποιον άλλον μιλά για σοσιαλισμό. Έτσι για να είμαστε ειλικρινείς απέναντι σε όλο τον κόσμο..
Θεωρώ οτι η ουσια της προτασης Κ .Κ ειναι το :
ΑπάντησηΔιαγραφή''Σε όλους τους ευρωπαίους (και όχι μόνον) εργαζόμενους αυτό που πρέπει να προτείνουμε είναι κοινό μέτωπο διεκδικήσεων για τις διαγραφές των συσσωρευμένων χρεών και 30-35 ώρες εργασίας για την απορρόφηση της ανεργίας. Αυτή νομίζω είναι μία μεταβατική πρόταση με πανεργατική απήχηση και σοσιαλιστική προοπτική, όχι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας.''
και με το οποιο συμφωνώ
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ
Για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας υπάρχουν πολλές προτάσεις πέραν ή επιπροσθέτως του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι αξίζει να μελετήσουν. Τελευταίο παράδειγμα :
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://greekeconomistsforreform.com/wp-content/uploads/AI_DEVELOPMENTw.abs-GR-10-06-10.pdf
....Για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας υπάρχουν πολλές προτάσεις πέραν ή επιπροσθέτως του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής....
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως...οι δικές σας όμως προτάσεις κινούνται στενά-πολύ στενά εντός των ορίων της πρότασης Γ.Α.Π. αφήστε που όλοι μας έχουμε αντιληφτεί ότι ουσιαστικά δεν βλέπετε άλλη λύση πλην Μνημονίου.
Κύριε Καλωνιάτη, εκτός από "εθνική" σκοπιά, σας ασκείται και κριτική και από διεθνιστική σκοπιά. Θα ήθελα την άποψή σας επι αυτού. Αναφέρω μερικά αποσπάσματα που τα βρήκα εδώ http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/10/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Κ.Καλλωνιάτης, κάνοντας κριτική στους “αντιευρωπαϊστές” προβάλει την ένσταση ότι “είναι μέγα σφάλμα να θεωρούνται αντικαπιταλιστικά μέτρα οι κρατικοποιήσεις” και ότι είναι “αριστερός κεϊνσιανισμός”. (4) ... Ο Τρότσκι έγραφε στο Μεταβατικό πρόγραμμα: “σε απάντηση στην παθιασμένη θρηνολογία των κυρίων δημοκρατών για τη δικτατορία των “60 οικογενειών” στις ΗΠΑ ή των “200 οικογενειών” στη Γαλλία, αντιτάσσουμε τη διεκδίκηση της απαλλοτρίωσης αυτών των 60 ή 200 φεουδαρχών καπιταλιστών υπερλόρδων”. (5) Μάλλον και ο Κ.Καλλωνιάτης θα συμφωνούσε ότι ο Τρότσκι δεν ήταν “αριστερός κεϊνσιανός”.
Επιπλέον, καλή η κριτική στον “αριστερό κεϊνσιανισμό”, αλλά από που κι ως αποτελεί αντικαπιταλιστική και ταξική απάντηση ο ...δεξιός ή ο πιο μετριοπαθής κεϊνσιανισμός; ...Τώρα ο Κ.Καλλωνιάτης υποστηρίζει την αναδιαπραγμάτευση εντός του ευρώ ώστε να υπάρχει αναδιάρθρωση και μείωση του χρέους στο μισό. Στην ουσία αυτό σημαίνει επιδίωξη συμφωνίας με τους δανειστές και την Ε.Ε. σε ένα πιο “φιλολαϊκό” μνημόνιο....
....
Χωρίς σύγκρουση με την “φιλοευρωπαϊκή” πολιτική, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ταξική, ούτε αντικαπιταλιστική, ούτε διεθνιστική πολιτική. Τέτοια επιχειρήματα το μόνο που καταφέρνουν είναι να δίνουν αριστερό άλλοθι και να καταλήγουν σε υπεράσπιση της κεϊνσιανής, διαχειριστικής, φιλοευρωπαϊκής και μετριοπαθούς πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΝ."
αγαπητε ανωνυμε τι εννοεις με το
ΑπάντησηΔιαγραφή''Χωρίς σύγκρουση με την “φιλοευρωπαϊκή” πολιτική, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ταξική, ούτε αντικαπιταλιστική, ούτε διεθνιστική πολιτική.''
- υπαρχει μια Φιλοευρωπαική νεοφιλελευθεση πολιτική υπερ του μεγάλου κεφαλαιου , των τραπεζων κλπ
- Υπαρχει ομως και μια παραδοση Φιλοευρωπαικής αριστερης πολιτικής
απο τον καιρο του Μαρξ -τουλαχιστον - (και φυσικά απο τον καιρό του Τροτσκυ και αλλων ) που μιλά για τις ενωμενες σοσιαλιστικες δημοκρατιες της ευρωπης ..
Ασφαλώς η αριστερή παραδοση και το Εργατικό κινημα συγκρουοτν ανέκαθεν με το πρωτο ειδος Φιλοευρωπαική νεοφιλελευθεση πολιτική
- Συκρουταν ομως επιης και με λογης λογής εθνικισμους .. και ητα και εινα παντα υπερ της αλληλεγγυης με τους Ευρωπαιους εργαζομενους .. και υπερ μιας Ευρωπης των εργαζομένων ...(μισθωτων)
εγώ δεν εννοώ τίποτα, εγώ παρέθεσα μερικά αυθαίρετα αποσπάσματα από ένα άρθρο που κάνει κριτική στις απόψεις του κ.Καλλωνιάτη από τη σκοπιά του διεθνισμού και ζήτησα τη γνώμη του. Τώρα αν με ρωτάς τι εννοεί το άρθρο, από όσο κατάλαβα όταν λεει "φιλοευρωπαική" εννοεί φιλοΕΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήη Ε.Ε ειναι μια καπιταλιστικου και μαλιστα Υπερ Νεοφιλελευθερου τυπου Ευρωπαική ενωση ..
ΑπάντησηΔιαγραφή- μεσα στη οπια ομως υπαρχουν τα εκατομμυρια των ευρωπαιων εργαζομένων Οπως η Γερμανια του Μπισμαρκ ηταν μια ακρως Μιλταριστική εναωση των τοτε Γερμανικών κρατιδιων \ Ομως κανεις - απο τους μαρξιστές της Μαρξιστκής Γερμανικής αριστεράς τοτε δεν διννοουταν καν να προτεινει την Εξοδο απο την Γερμακή ενωση και την ..επιστροφή στα Μικρα Γερμανικά φεουδαρχικά κρατιδια ή τοπικά νομισματα ..
Ζητουσαν και αγωνζονταν (και καλά εκαναν)για τη Μετατροπή της Γερμανικής Μιλιταριστικο -καπιτααλσιστικής ενωσης ΤΟΥ μΠΣΜΑΡΓΚ σε Σοσιαλισμό ..στα πλαισια πάντα της ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρωπης κ.ο.κ
(μεχρι το 1914 -15 οπυ ακριβώς το ζητημα του Εθνικσμου και του πολέμου εφερε την διασπαση στο τοτε εργατικο κινημα ..)
εγω απαντουσα σ αυτο:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να βρούμε ένα άλλο ανταγωνιστικό εθνικό μοντέλο παραγωγής σε έναν μη βιώσιμο από τον άνθρωπο κόσμο. Δεν είναι να δώσουμε δύο καμτσικιές στο άλογο-μισθωτός να τρέξει ταχύτερα στο ιπποδρόμιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Το ζήτημα είναι να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις ώστε να μπορούμε όλοι, ευρωπαίοι, ασιάτες, αμερικανοί και αφρικανοί να ζήσουμε ειρηνικά και ισορροπημένα."
μαστορα νοσφερατε πως τελοσπαντων σε λενε, μου θυμιζεισ μ αυτο μια μπουρδα που τραγουδουσε ο πασχαλης οταν ημουν φοιτητησ κ ελεγε "καποτε θαρθει μια ομορφη μερα αδερφια ολοι μαζι αφρικανοι ευρωπαιοι ασιατεσ κ αμερικανοι". καλα θα ηταν να ζουσαμε σ ενα τετοιο κοσμο με τουσ λαους αδερφωμενουσ αλλα μηπως να θυμισω με τι μισοσ επεσε ο γερμανικοσ λαοσ να μασ φαει οταν τσιμπησε κ μαλιστα πολυ προθυμα την προπαγανδα των γερμανικων μμε οτι ολοι οι ελληνεσ ειναι απατεωνεσ κ τουσ αξιζει περιπου ενα νεο αουσβιτς;κ να σκεφτεισ οτι δεν ειναι κ ρατσιστεσ,γιατι-λεμε τωρα-τουσ μαθαν στο σχολειο ποσο κακο πραμα ειναι ο ρατσισμοσ κ ο ναζισμος.....πραγματικα οταν ακουω για συναδελφωση λαων κ μαλιστα λαων που τουσ εχουν μαθει με δεκαετιεσ κατηχησης κ προπαγανδασ να μισουν αλλουσ λαουσ η ν ακουν σοσιαλισμο κ να νομιζουν οτι τουσ λεσ για σατανισμο,οπως γινεται με τουσ αμερικανουσ,αναρωτιεμαι αν αυτοσ που μιλαει ξερει σε τι κοσμο ζουμε.ποτε δε θα συναδελφωθουν οι λαοι κ ποτε η διεθνησ εργατικη ταξη δε θα συνασπιστει εναντια στο μεγαλο κεφαλαιο.κ αυτο που με ανησυχει ακομα περισσοτερο ειναι που δε βλεπω κατι ουσιαστικο σαν προταση,μονο το....καλεσμα προσ τους εργατεσ κλπ των αλλων χωρων.λοιπον,τους ειδαμε κ τουσ εργατεσ κ τους μικροαστουσ τησ γερμανιας στην πραξη.....κ επειδη εχω ζησει εκει,σασ ενημερωνω οτι ολοι τους διαβαζουν stern κ focus κ τα θεωρουν κ πολυ αξιοπιστα....το stern κ το focus που μασ βριζαν κ μασ βριζουν οπωσ στην περιοδο του ναζισμου τα κρατικα μμε βριζαν τουσ εβραιους.....ευχαριστω λοιπον,εγω δε θα παρω,γιατι τον γνωρισα τον κοσμο κ τον ειδα κ κανενας ευρωπαιος τησ κοινωνικησ κ οικονομικησ μου ταξησ δεν ηρθε ποτε κ δε θα ρθει ουτε να με ρωτησει αν εχω να φαω ουτε να με ρωτησει αν το παιδι μου ειναι αρρωστο κ δε βρισκω νοσοκομειο να το κανω καλα,προβλημα που ηδη αντιμετωπιζουν στη λετονια κ στη ρουμανια με αντιστοιχο μνημονιο μ αυτο που μας φορτωσανε.....για δειτε λιγο τι γινεται εξω κ πως ειναι ο πραγματικοσ κοσμος κ μετα αναπτυξτε θεωριεσ για ιδανικουσ κοσμουσ που δε θα υπαρξουν ποτε παρα μονο στα βιβλια.....
Οσον αφορά το Μνημόνιο και το... σοσιαλισμό, θυμήθηκα ένα ανέκδοτο, ίσως γόνιμο για προβληματισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφή(αρχικό ανέκδοτο)
Πάει ο Καραγκιόζης σε ρεστωράν και ρωτάει "πόσο έχει μια μακαρονάδα με σάλτσα?"
-3 δρχ. (του απαντάει ο εστιάτωρ)
ρωτάει τότε ο Καραγκιόζης...
"πόσο εχει μια μακαρονάδα ΧΩΡΙΣ σαλτσα?"
-3 δρχ. (του απαντάει ο εστιάτωρ)
Κι ο Καραγκιόζης καταλήγει τότε:
"Ωραία, φέρτε μου τότε μια μερίδα... σάλτσα" !!!!χαχαχα
ΤΙ σχέση έχει μ' εμάς το ανέκδοτο?
Μα... (elementary my dear Watson)... όπου λέει "μακαρονάδα" κάντε search-and-replace και βάλτε "μνημόνιο". Κι όπου λέει "σάλτσα", βάλτε "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ".
Είπε λοιπόν κι ο κ. Καλλωνιάτης σε κάποιον ανώνυμο (καμμία σχέση οι δυό τους με Καραγκιόζη, αλλά... σε σχέση με το σοσιαλισμό)...
(10 Οκτωβρίου 2010 9:22 π.μ.)
"....Μόνο κάντε μου σας παρακαλώ τη χάρη και πέστε τα ίδια που μόλις είπατε σε μένα για όνειρα θερινής νυκτός και στην Πρωτοβουλία ή σε όποιον άλλον μιλά για σοσιαλισμό. Έτσι για να είμαστε ειλικρινείς απέναντι σε όλο τον κόσμο...
Να υποθέσω λοιπόν ότι ΟΥΔΕΙΣ θεωρεί το σοσιαλισμό εφικτό, διότι το... ρεστωράν (του ΓΑΠ/ΔΝ) ΔΕΝ σερβίρει σκέτη σάλτσα? χεχε
η πορεία προς τον αστείο εθνικό ανταγωνισμό (με επιχειρήματα ενθεν και ενθεν) είναι πολύ εύκολη και γρήγορη είτε μιλάμε για γερμανούς, είτε για ελληνες είτε για ιταλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήπάμε παρακάτω.
Το άρθρο του κ.Καλλωνιάτη είναι πολύ χρήσιμο γιατί μας βάζει σε εκείνες τις "μικρές" λεπτομέρειες του τι σημαίνει ανταγωνιστικότητα. Το να αποκτήσεις για παράδειγμα ενεργειακή αυτάρκεια, είναι κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις είτε εντός, είτε εκτός του ευρώ. Και μάλιστα στη δεύτερη περίπτωση είναι ακόμα πιο σημαντικό γιατί δεν θα θέλεις να εξαρτάσαι από τους πιθανότατα ανταγωνιστικούς με εσένα πετρελαιοπαραγωγούς.
επίσης θέτει τα όρια του εργαλείου που ονομάζεται υποτίμηση. Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε πως α) δεν είναι πάνακεια, β) δεν είναι σοσιαλισμός από μόνο του. Είναι απλά ένα εργαλείο.
όπως επίσης είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεις μια βιώσιμη και ευχάριστη εναλλακτική πρόταση στους πολίτες, προκειμένου να συνεισφέρουν στην προσπάθειά σου και να μην αρχίσουν να σε σαμποτάρουν ή να εγκαταλείπουν τη χώρα. Κι αυτό είναι εξίσου κάτι που ισχύει είτε εντός είτε εκτός του ευρώ.
Με λίγα λόγια θα πρέπει να προσφέρεις μια νομιμοποίηση στο σύστημα, νομιμοποίηση που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Ακόμα και ο λαπαβίτσας σήμερα στα ενθέματα τονίζει πως ειναι σημαντικό να μην επαναλάβουμε τα λάθη του υπαρκτού.
άρα ας σταματήσουμε την πολεμική χωρίς ουσία, κι ας δούμε στην ουσία τι σημαίνει το ένα και το άλλο.
Χρόνια τώρα γνωρίσαμε την πολιτική με συνθήματα. Θα ήταν πραγματικά επαναστατικό να γνωρίσουμε και την πολιτική με ουσία
αιρετικέ, δεν είναι της παρούσης, αλλά η ενεργειακή ανεξαρτησία είναι μια στρατηγική επιλογή σχετικά ανεξάρτητη από το άμεσο οικονομικό κόστος υλοποιήσης. Διότι το άμεσο οικονομικό κόστος είναι κάτι στατικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠχ εάν μειωθεί σημαντικά η ροή πετρελαίου και φυσ.αερίου προς τη χώρα , το οικονομικό κόστος τείνει προς το άπειρο (γιατί απλά δεν θα έχεις ενέργεια).
ή εάν πχ φύγεις από το ευρώ και υποτιμήσεις το νόμισμα, το κόστος της εισαγωγής των υδρογονανθράκων θα εκτοξευθεί στα ουράνια. Το να έχεις ενεργειακή αυτάρκεια λοιπόν είναι στρατηγική που σε μονώνει από διάφορες "κακοτοπίες"
Θα συμφωνήσω με τον waste, σε ΟΛΑ όσα είπε, πολύ περισσότερο από όσο με... τον φίλο Αιρετικό! χεχε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιπτόντως θεωρώ τον waste ιστολόγο - ΚΛΕΙΔΙ για την κατανόηση οικονομικής γνώσης (που εκλαϊκεύει επιτυχώς) αλλά ΚΑΙ για την επίλυση αχρείαστων συγκρούσεων / παρεξηγήσεων. Διότι -στην τελική- ΔΕΝ ενδιαφέρει τόσο πολύ, το ΠΟΙΟΥΣ συμπαθεί ή αντιπαθεί ή ΠΟΥ πρόσκειται ο καθένας, αλλά οι απόψεις του και η ανάλυσή τους.
Παρολ' αυτά δεν έμεινα 100% ικανοποιημένος από τον κ. Καλλωνιάτη και υπάρχουν θέματα που δεν αναφέρθηκαν καν στη συζήτηση. Π.χ. (σταχυολογώ) η τεράστια διαφορά ανάμεσα σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, το γεγονός ότι η ελληνική παραγωγικότητα ΑΝΕΒΗΚΕ ενώ έπεσε η ανταγωνιστικότητά της (ΚΥΡΙΩΣ λόγω του ευρώ, όπως λέει -νομίζω- ο Λαπατσιώρας, αν και δεν θυμάμαι αν το είπε ΚΑΙ ο Μηλιός) κλπ. κλπ.
και -τέλος- το κατά πόσον η θέσπιση άλλων μοντέλων παραγωγής, κυρίως ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΤΙΚΩΝ, μπορεί να λύσει προβλήματα ΚΑΙ ανεργίας ΚΑΙ ανταγωνιστικότητας (όπως εξηγεί κι ο Ρίτσαρντ Γουλφ). Αυτά δεν αναφέρθηκαν, ενώ οι προτεινόμενες "λύσεις" δεν φαίνονται πολύ σαφείς (σε μένα τουλάχιστον).
@waste: Εμένα άλλο είναι που με ενδιαφέρει. Συγκεκριμένα, θέλω να δω αν και κατά πόσον η θέσπιση των επιδοτήσεων έδωσε τη δυνατότητα (γιατί έχω δει κατά καιρούς άρθρα που το αναφέρουν) στις εταιρείες που κατασκευάζουν φωτοβολταϊκά συστήματα και ανεμογεννήτριες να ανεβάσουν δραστικά τις τιμές των μονάδων, εκμεταλλευόμενες το ότι το κόστος πλέον μετακυλίεται από τον επενδυτή (δηλαδή αυτόν που στήνει τη μονάδα παραγωγής ενέργειας και, προφανώς, όταν είναι αυτός που πληρώνει, κοιτάζει αρκετά και τον παράγοντα "κόστος") στους φορολογουμένους. Γιατί καλές οι ΑΠΕ, απαραίτητες (προσωπικά θα προτιμούσα να ήταν εφικτό το 60%-70% της ενέργειας μιας χώρας να παράγεται από ΑΠΕ εγκατεστημένες στο έδαφός της), αλλά δε μου αρέσει η βάναυση κερδοσκοπία, όπως δε μου αρέσει και το να κοστίζει ο κούκος αηδόνι στον φορολογούμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Waste
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσφαλώς θα ξέρεις καλά την πρόσφατη εκτίμηση κάποιων ειδικών ότι το πετρέλαιο που υπάρχει στα ελληνικά κοιτάσματα θα έφτανε για ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ της χώρας ως προς τα καύσιμα για πολλές δεκαετίες...
Ασφαλώς θα ξέρεις καλά και το επικείμενο παγκοσμίως "Peak Oil"
http://delicious.com/omadeon/peakoil...
Οπότε ΙΣΩΣ συμφωνήσεις ότι η Πράσινη Πολιτική είναι ΜΑΛΛΟΝ δευτερεύον θέμα και ΟΥΤΕ προλαβαίνει να λύσει το πρόβλημα ΕΓΚΑΙΡΩΣ (όπως άλλωστε και η αύξηση παραγωγικότητας, που απαιτεί _χρόνο_). Τι λες?
Y.Γ. Σημειώσεις (προς Waste κυρίως)
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Φυσικά το πρώτο πράμα που έκανε ο ξεφτιλισμένος ΓΑΠ είναι να δώσει ακόμη περισσότερο έλεγχο και κυριότητα του ελληνικού πετρελαίου σε ξένους, ενώ το πρώτο πράμα που θάπρεπε να κάνει μια πραγματικά τίμια και ανεξάρτητη κυβέρνηση είναι η ΑΜΕΣΗ εθνικοποίηση του πετρελαίου της χώρας, ώστε να αντέξουμε το Peak Oil
2) Οσον αφορά τις θέσεις Καζάκη, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν λέει να φτύσουμε τα ευρωπαϊκά εργατικά κινήματα. Ισα-ίσα λέει ότι μέσω της αντίστασης στο ΔΝΤ και στο Μνημόνιο, κλπ. αυτή η αντίσταση θα μας φέρει ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ στους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ αριστερούς άλλων χωρών της Ε.Ε. (θέλετε εδάφιο? αν το θέλετε να το φέρω...)
Omadeon, θα συμπληρώσω εδώ ότι σε παλαιότερο τεύχος του περιοδικού "R&D Team" (το καλύτερο περιοδικό τεχνικών θεμάτων που έχει σχέση με την αυτοκίνηση) ή στη στήλη "X-treme Tales" του περιοδικού "Drive" (δε θυμάμαι τώρα πια), ο Διονύσης Χοϊδάς είχε γράψει ότι η δασική βιομάζα (πευκοβελόνες κλπ) των δασών που κάηκαν το 2007 εν ονόματι της "ανάπτυξης" στην Πελοπόννησο αρκούσε για την παραγωγή βιοαιθανόλης (κυτταρινικής προέλευσης) Ε85 (δηλαδή 85% βιοαιθανόλη-15% βενζίνη) σε τέτοιες ποσότητες που να μπορεί να τροφοδοτήσει με καύσιμα όλα ανεξαιρέτως τα βενζινοκίνητα οχήματα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα (υπό τον όρο βεβαίως ότι θα είχαν υποστεί τις απαραίτητες μετατροπές στην τροφοδοσία καυσίμου και στον προγραμματισμό του κινητήρα για να μπορούν να αναγνωρίσουν και να κάψουν αυτό το καύσιμο, το οποίο αντιστοιχεί σε βενζίνη 104 οκτανίων).
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλε και τις καλαμιές που καίγονται κάθε χρόνο και πάνε αναξιοποίητες...
Αλλά εμείς τα δάση δεν τα έχουμε για διαχείριση, τα έχουμε για κάψιμο και οικοπεδοποίηση.
Προς πάντες
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σύντομα το Καπιταλισμός ή Σοσιαλισμός θα είναι μπροστά μας ολοζώντανο.
Θa δούμε τι θα κάνει η καλαμιά στον κάμπο μόνη της-Ελλάδα-
Εχω την εντυπωση οτι η συζητηση εχει ξεφυγει απο την ουσια που ειναι η απαντηση του κ. Κανωλιατη στο ερωτημα του Αιρετικου για την αναταγωνιστικοτητα
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμιζω οτι η απαντηση Κανωλιατη κινειται σε δυο πειπεδα
το 1. αφορά συνολικά το προβλημα της Χωρας
αλλά το 2ο(στο οποιο ο κ Κανωλλιατης διει ιδιατερη εμφαση ως την κυρια απαντηση του) αφορά ειδικά την Οπτική της αριστεράς , του εργατικου κινηματος δηλαδή εκινου που μας ενδιαφερει εδω: Το ζητημα της Μισθωτής εργασιας και οχι το τι συμφερει τους επιχειρηματιες , τηνν ' οποια τελοσς πάντων.... ''εθνικη'' αστική ταξη κλπ
Σου ξεφεύγουν δυο λεπτομέρειες:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Αν η επιχείρηση δεν παει καλά, είναι αμφίβολο αν ο εργάτης θα συνεχίσει να έχει δουλειά.
2. Πάρα πολύς κόσμος στην Ελλάδα είναι αυτοαπασχολούμενος, κυρίως στον εμπορικό τομέα, ενώ υπάρχουν και πάρα πολλές μικρές βιοτεχνίες που για διάφορους λόγους έχουν περάσει όλη τους την ύπαρξη στο βάλτο της εσωστρέφειας, με μοναδική τους πελατεία τους κατοίκους της πόλης όπου έχουν την έδρα τους.
Μην τσουβαλιάζεις όλους τους επιχειρηματίες, γιατί με τη λογική σου επιχειρηματίας είναι και ο μαγαζάτορας, επιχειρηματίας είναι κι ο Μπόμπολας, κατά το "o αστυφύλαξ είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυφύλαξ είναι μπουζούκι".
ανωνυμε του τελευταιου σχολιου.. Φυσικά και διαχωριζω πλήρως
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο που συνηθως λεγεται '' εθνική αστική ταξη''
(εφοπλιστές , Βιομηχανοι , μεγαλοεργολάβοι, ιδιοκτητες ΜΜΕ κλπ)
απο τους μικροδιοκτητες
αυτο ειναι αυτονοητο
αλλο οι Μεγαλοαστοι
αλλο οι Μικρο αστοι -(μικροιδιοκτητες - αυτοαπασχολουμενοι
(και αλλο φυσικά οι Μισθωτοι)
Είχα ακούσει στο ραδιόφωνο εκπροσώπους του εμπορικού κόσμου να λένε ότι η μείωση μισθών που προβλέπει το Μνημόνιο δεν τους συμφέρει. Αν υιοθετήσουμε την απλοϊκή λογική που λέει πως αυτό που δε συμφέρει τον επιχειρηματία συμφέρει τον εργάτη, ποιον από τους δυο τελικά συμφέρει η μείωση μισθών που προβλέπει το Μνημόνιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί βλέπω ότι και ο κ. Καλλωνιάτης και ο κ. Νοσφεράτος θεωρούν ότι το Μνημόνιο αποτελεί μια καλή βάση για να προχωρήσουμε και μου φαίνεται, εκτός αν κάνω λάθος, ότι δημιουργούν ένα μανιχαϊστικό δίπολο "εργάτες-επιχειρηματίες" αντίστοιχο με τα Ορκ και τη συμμαχία ανθρώπων και Ξωτικών στα έργα του Τόλκιν, μια κατάσταση όπου υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο.
Καθόλου δεν ξέφυγε η συζήτηση. Ισα-ίσα, νομίζω ότι είναι εποικοδομητική, χωρίς συγκρούσεις (άντε κάνα αστεϊσμό ή θεμιτή κριτική) και ότι έφερε στο φως άλλες πτυχές του θέματος (της ανταγωνιστικότητας ή της "σοσιαλιστικής χειραφέτησης") που ενδιαφέρουν όλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, ΤΙ ακριβώς είναι αυτή η "σοσιαλιστική χειραφέτηση" (εδώ) ΔΕΝ το κατάλαβα... αλλά ΔΕΝ ΜΠΥΡάζει, υγεία νάχουμε (και να μην παραγγέλνουμε σάλτσα χωρίς μακαρόνια)! :)
Αυτή τη στιγμή το Μνημόνιο ΣΚΟΤΩΝΕΙ και υγιείς μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις, με 2 τρόπους:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) με την ύφεση, που περισσσότερο αφορά έλλειψη ζήτησης και γενική πτώση εργασιών ή τζίρου, κλπ.
2) με τη... δυσκοιλιότητα των τραπεζών, που επινοούν ένα σωρό τεχνάσματα για να ΜΗ δώσουν χρήματα, ακόμη και όσα έδιναν προηγουμένως σε υγιείς πελάτες (με συμφωνίες επισφάλειας, κλπ).
Οι μισθοί είναι το τελευταίο που παίζει ρόλο σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση. Μια επιχείρηση που ξέρω καλά (ενός φίλου, και μάλιστα αριστερού) αναγκάζεται να κάνει απολύσεις, διότι έπεσε στο μισό η δραστηριότητα και ο τζίρος της, οπότε το μισό του προσωπικού περιττεύει. Μείωση μισθών ΟΥΤΕ ΚΑΝ συζητιέται, ενώ αν γινόταν θα έφερνε ΑΧΡΗΣΤΗ εξαθλίωση. Προτιμούν να απολύουν κάθε μήνα το "νόμιμο αριθμό" εργαζόμενων (με μεγάλη τους λύπη κιόλας) "μπαίνοντας μέσα" και βάζοντας χρήματα εκεί που κανονικά θα τους τα έδιναν οι τράπεζες με βάση προηγούμενες συμφωνίες προσωρινής κάλυψης ρευστότητας (που ΔΕΝ τηρούνται).
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι προτάσεις Καζάκη θα τους ωφελούσαν, διότι [1] οι τράπεζες θα είχαν εθνικοποιηθεί και εξαναγκαστεί να ΔΩΣΟΥΝ ρευστό (παρά την υποτίμηση) και [2] θα σταματούσε η γενική ύφεση. Οι προτάσεις Καλλωνιάτη δεν βλέπω ΠΩΣ θα ωφελούσαν, μέσα στην Ευρωζώνη (και την κυριαρχία των τραπεζών) ΑΝ υποθέσουμε ότι χαριζόταν μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους (και ΤΙ έγινε με αυτό? τίποτε δραστικό, απλώς μια ανάσα του κράτους για να συνεχίσει το... βιολί - βιολάκι του).
Ούτε καν φορολογικές ελαφρύνσεις δεν φτάνουν, διότι η πτώση του τζίρου και το τραπεζικό πρόβλημα ρευστότητας είναι παλλλαπλασίου μεγέθους από ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ εξοικονόμηση χρημάτων είτε σε μισθούς είτε σε φόρους!
Με άλλα λόγια, η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ανταγωνιστικότητα πάσχει, χωρίς καμμία ελπίδα γιατριάς, όσο μένουμε στην ευρωζώνη. ΠΟΙΑ "σοσιαλιστική χειραφέτηση" και ΠΩΣ? Αυτή η επιχείρηση (που ανάφερα) θα μπορούσε να μεταλλαχτεί σε συναιτεριστική και να σωθεί, αλλά κωλύεται να το κάνει... (ενώ ο ιδιοκτήτης ΘΕΛΕΙ, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ΔΕΝ θέλουν)
ανωνυμε που λές
ΑπάντησηΔιαγραφή''Γιατί βλέπω ότι και ο κ. Καλλωνιάτης και ο κ. Νοσφεράτος θεωρούν ότι το Μνημόνιο αποτελεί μια καλή βάση για να προχωρήσουμε και μου φαίνεται, εκτός αν κάνω λάθος, ότι δημιουργούν ένα μανιχαϊστικό δίπολο "εργάτες-επιχειρηματίες''
1) ουτε εγώ δεν εΙπα πουθενά οτι''το Μνημόνιο αποτελεί μια καλή βάση για να προχωρήσουμε''
αλλά ουτε κα ο κ Καλλωνιατης σε οσα κειμενα του εχω δει - και σε αυτο το blog τα εχω δει ολα..ειπε ποτε κατι τετοιο.. Απο που το συμπεραινεις οτι επώθηκε;
2) Ισως θα εχεις ακουσει οτι βασικό - κεντρικό στοιχειο - της μαρξικής οικονομικής θεωριας ειναι η εννοια της Υπεραξιας .
(που σε τελευταια αναλυση θεωρει οτι η οποια καπιταλιστική αναπτυξη προκευπτει απο την συνολική εκμεταλευση της Υπεραξιας δηλαδή απληρωτων ωρών εργασιας
- επιπλεον θαθελα να μας πεις την δική σου θεση γα την σχεση Εργοδοτων επιχειρηματων - εργαζομένων .. Δεν ειναι κατα την αποψη σου αντιθετική; εινα σχεση συνεργατική; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ;
''Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι προτάσεις Καζάκη θα τους ωφελούσαν, διότι [1] οι τράπεζες θα είχαν εθνικοποιηθεί και εξαναγκαστεί να ΔΩΣΟΥΝ ρευστό (παρά την υποτίμηση) και [2] θα σταματούσε η γενική ύφεση.''
ΑπάντησηΔιαγραφήαν προηγηθει η ακολουθησει μια τεραστια φυγή κεφαλαιων (οχι σαν κι αυτή που ειχμε δει μεχτρι τωρα αλλά πολλαπλασια - στον βαθμό που παραμένουμε στην Ε. Ε (αρ υπάρχει ελευθερη διακινηση κεφαλαιων ) και φευγαμε απο το ευρώ ..οπως προτεινει ο Καζακης με παραλληλη σταση πληρωμών ..
Τοτε
που θα βρισκανε οι Τραπεζες το ρευστο για να ΔΩΣΟΥΝ στις επιχειρησεις ..
και 2)
Δηλαδή ολη αυτή την περιπετεια ( Σταση πληρημών / εξοδο απο το ευρώ / επιστροφή σε υποτιμημένη δραχμή
θα γινει για να εξαναγακστουν οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ να δωσουν ρευστό σε επιχειρησεις;
ΚΑ γα ποιο λόγο θα περπει να ενδιαφερει αμεσα τους μιθωτους αυτό ωστε α αποδεχτουν την οποια μεισωση των εισοδηματων τους μεσω της ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ για να δωθει ρευστο σε επιχειρησεις ..
Νοσφεράτε, γράφεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή"1) ουτε εγώ δεν εΙπα πουθενά οτι''το Μνημόνιο αποτελεί μια καλή βάση για να προχωρήσουμε''
αλλά ουτε κα ο κ Καλλωνιατης σε οσα κειμενα του εχω δει - και σε αυτο το blog τα εχω δει ολα..ειπε ποτε κατι τετοιο.. Απο που το συμπεραινεις οτι επώθηκε;"
Σε παραπέμπω σε σχόλιο του κ. Καλλωνιάτη ακριβώς σε αυτήν εδώ τη συζήτηση. Βρίσκεται εδώ:
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/10/blog-post_1604.html?showComment=1286696074669#c3505277884396020554
Και γράφει ο κ. Καλλωνιάτης:
"Για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας υπάρχουν πολλές προτάσεις πέραν ή επιπροσθέτως του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι αξίζει να μελετήσουν. Τελευταίο παράδειγμα :
http://greekeconomistsforreform.com/wp-content/uploads/AI_DEVELOPMENTw.abs-GR-10-06-10.pdf"
Πηγαίνοντας στο λινκ που μας δίνει ο κ. Καλλωνιάτης, διαβάζουμε την εισαγωγή του άρθρου των Αζαριάδη και Ιωαννίδη που μας προτείνει (προφανώς γιατί θεωρεί το συγκεκριμένο άρθρο αξιόλογο και γιατί συμφωνεί με αυτό στο σύνολό του ή σε αρκετά μεγάλο μέρος του ώστε να μας το προτείνει) ο κ. Καλλωνιάτης τα παρακάτω:
"Οι υπογράφοντες αυτό το άρθρο αυτό πιστεύουν ότι τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας
και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μνημονίου είναι απαραίτητα σαν πρώτο βήμα.
Αλλά πρέπει να συνοδευθούν από ισχυρότατο πρόγραμμα αναπτυξιακής πολιτικής ώστε
να απομακρύνουν την χώρα απο φαύλο κύκλο μειούμενης παραγωγής, αυξανόμενης
ανεργίας και εξαπλούμενων χρεωκοπειών."
Παρακάμπτω την ορθογραφία τους, καθώς δεν επιθυμώ να γίνω ιδιαίτερα κακός, αλλά οι μελετητές που μας προτείνει ο κ. Καλλωνιάτης θεωρούν ότι το Μνημόνιο είναι απαραίτητο και ότι αποτελεί μια καλή βάση.
Διορθώστε με εάν απατώμαι, αλλά κανείς δεν προτείνει σε κανέναν ένα άρθρο ή μια μελέτη εάν δεν τη θεωρεί αξιόλογη και σύμφωνη σε μεγάλο βαθμό με τις δικές του απόψεις και τοποθετήσεις.
Αγαπητε ανωνυμε λές :
ΑπάντησηΔιαγραφή''αλλά κανείς δεν προτείνει σε κανέναν ένα άρθρο ή μια μελέτη εάν δεν τη θεωρεί αξιόλογη και σύμφωνη σε μεγάλο βαθμό με τις δικές του απόψεις και τοποθετήσεις.''
Λυπαμαι που εχω διαφορετική αποψη κα ελπίζω να μου το πειτρεψεις .. ΣτΟ μπλογκ μου προτεινω μερικές χιλιαδες λινκ απο αρθρα και κειμενα που βρισκονται σε ιστοσελιδες με τις οποιες δεν συμφωνώ καθολου ..η με τα αρθρα αυτά .. αλλά παρολα αυτά τα προτεινω .. Η αντιληψη που εχω για τον διαλογο δεν ειναι να προτεινω οτι συμφωνει μαζί μου αλλά οτι θερωώ γονιμο για ..διαλογο ελπίζω να γινομαι αντιληπτος ...
Με αλλα λόγια για να το πώ απλά .. Δεν γινεται διαλογος με οσους συμφωνουν μαζί μας .. Αυτο λεγεται ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ και οχι Διαλογος ... εξ ορισμου ο διαλογος προυποθετει δυο :
α) Δαφωνια β) κανονες συζητησης και
β) καλή πίστη και προθεση διαλογου και οχι χτυπηματα κατω απο τη ζωνη
Θέλω κι εγώ να πω κατι εδώ, μια και διαβάζω το άρθρο που συνέστησε ο κ. Καλλωνιάτης. Οι κ.κ. Αζαριάδης και Ιωαννίδης γράφουν: "Τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι οικονομικής μεταρρύθμισης του Μνημονίου είναι απαραίτητα σαν πρώτο βήμα". Δηλαδή θεωρούν απαραίτητη έστω και σαν πρώτο βήμα μια δανειακή σύμβαση που προβλέπει στέρηση του δικαιώματος της χώρας μας σε κάθε ασυλία που προκύπτει από την εθνική της κυριαρχία, δηλαδή δίνει στον κάθε δανειστή το δικαίωμα να κατασχέσει περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, από οργανισμούς, εταιρίες και εδάφη μέχρι πλουτοπαραγωγικούς πόρους στο υπέδαφος κλπ, με προσφυγή στα αγγλικά δικαστήρια.
Η πρόταση για σοσιαλιστική χειραφέτηση τι περιλαμβάνει; Για να μιλάμε συγκεκριμένα και επί του πρακτέου.
ανωνυμε που λές :
ΑπάντησηΔιαγραφή''Η πρόταση για σοσιαλιστική χειραφέτηση τι περιλαμβάνει; Για να μιλάμε συγκεκριμένα και επί του πρακτέου.''
θα ελεγα βρισκεται στο δευτερο μερος της αναρτησης του κ Καλωνιατη ..
Το πρωτο μερος αφορουσε την απαντηση του Κ Καλωνιατη στο ερωτημα του Αιρετικου περι ανταγωνιστικοτητας κλπ που φυσικά δεν εχει καμμια σχεση με ... σοσιαλιστική χειραφέτηση''
αλλά με την ανατγωνιστικοτητα (επιχειρησεις κλπ κλπ)
- Το δευτερο μέρος μως .. που ειναι η ουσια της απαντησης Καλωνιατη μας θυμιζε κατι που μας ενδιαφερει εδώ και ως αριστερά εργαζομενους , Μιθωτους : Τα περι αναταγνωνιστικότητας , δηλα κερους των επιχειρησεων κλπ δεν αφορουν στους Μιθωστους Τον κοσμο της εργσιας τον εδιαφερει πρωτιστως , ο Μισθος , οι ωρες εργασιας , η ποιοτητα εργασιακώ συνθηκών , ..
Και οι εργαζομενοι Γνωριζουν πολύ καλά οτι μονη ελπιδα πραγματικής συμπαραστασης θα βρουν στους αλλους εργαζομενους της Ελλδας και της Ευρωπης \και δεν θα βρουν απο τους Επιχειρηματιες - εφοπλιστές Βιομηχανους, μεγαλεργολαβους κλπ δηλαδή οσος κοπτονται περ ..ανταγωνιστικοτητας .
Προς Ανώνυμο που μου θύμισε τη διεθνιστική κριτική που μου γίνεται από διεθνιστική σκοπιά για να καταλήξει στον δεξιό κεϋνσιανισμό μου : αγαπητέ κύριε έχω μία ερώτηση για σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσείς για να κρίνετε έναν συγγραφέα ανατρέχετε απευθείας στους επικριτές του, ή προσπαθείτε να σχηματίσετε ιδία γνώμη διαβάζοντας άμεσα τα κείμενά του ; Γιατί όταν φυσικά επαναλαμβάνετε τα παρακάτω…
"Ο Κ.Καλλωνιάτης, κάνοντας κριτική στους “αντιευρωπαϊστές” προβάλει την ένσταση ότι “είναι μέγα σφάλμα να θεωρούνται αντικαπιταλιστικά μέτρα οι κρατικοποιήσεις” και ότι είναι “αριστερός κεϊνσιανισμός”. (4) ... Ο Τρότσκι έγραφε στο Μεταβατικό πρόγραμμα: “σε απάντηση στην παθιασμένη θρηνολογία των κυρίων δημοκρατών για τη δικτατορία των “60 οικογενειών” στις ΗΠΑ ή των “200 οικογενειών” στη Γαλλία, αντιτάσσουμε τη διεκδίκηση της απαλλοτρίωσης αυτών των 60 ή 200 φεουδαρχών καπιταλιστών υπερλόρδων”. (5) Μάλλον και ο Κ.Καλλωνιάτης θα συμφωνούσε ότι ο Τρότσκι δεν ήταν “αριστερός κεϊνσιανός”.
Επιπλέον, καλή η κριτική στον “αριστερό κεϊνσιανισμό”, αλλά από που κι ως αποτελεί αντικαπιταλιστική και ταξική απάντηση ο ...δεξιός ή ο πιο μετριοπαθής κεϊνσιανισμός; ...Τώρα ο Κ.Καλλωνιάτης υποστηρίζει την αναδιαπραγμάτευση εντός του ευρώ ώστε να υπάρχει αναδιάρθρωση και μείωση του χρέους στο μισό. Στην ουσία αυτό σημαίνει επιδίωξη συμφωνίας με τους δανειστές και την Ε.Ε. σε ένα πιο “φιλολαϊκό” μνημόνιο....”
….το μόνο που δείχνετε, είναι την πλήρη περιφρόνησή σας προς όσα έγραψα και προς εμένα τον ίδιο, αφού με τον τρόπο αυτό με διαστρέφετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως ; Μα με τις υψηλές ικανότητες ‘κοπτοραπτικής’ που φαίνεται να διαθέτετε όταν με εμφανίζετε να απορρίπτω τις κρατικοποιήσεις συλλήβδην ως μη αντικαπιταλιστικό μέτρο φέρνοντάς με σε αντιπαράθεση με τον Τρότσκι. Γιατί αν μπαίνατε στον κόπο να ανατρέξετε και να παρουσιάσετε την πλήρη παράγραφό του κειμένου μου ως έχει :
«Μιλάει (η Πρωτοβουλία) για αστικοδημοκρατικά και μεταβατικά μέτρα (παύση πληρωμών και έξοδος από ευρώ) τα οποία θα πρέπει να συμπληρωθούν μετά με αντικαπιταλιστικά μέτρα (έλεγχος κεφαλαίων, δημόσιος έλεγχος κεντρικών τομέων της οικονομίας, βιομηχανική πολιτική, αναδιανομή πλούτου και εισοδημάτων) προϋπόθεση των οποίων είναι η δομική αλλαγή του κράτους. Συγγνώμη, αλλά πουθενά δεν εξηγείται τι εννοεί σαν ‘δομική αλλαγή του κράτους’, ενώ είναι μέγα σφάλμα να θεωρούνται αντικαπιταλιστικά μέτρα οι κρατικοποιήσεις και ο κυβερνητικός παρεμβατισμός στην οικονομία. Από πού και ως που η άσκηση βιομηχανικής πολιτικής, ο έλεγχος κεφαλαίων και η νομισματική υποτίμηση προβάλλονται σαν αντικαπιταλιστικά μέτρα ; Γνωρίζουν οι συγγραφείς της πρότασης πόσο συχνά έχουν εφαρμοστεί παρόμοια μέτρα στα πλαίσια προγραμμάτων αναδιάρθρωσης χρέους εγκεκριμένων μάλιστα από το ΔΝΤ ; Ξέρουν ότι ο οικονομικός λαϊκισμός στη Λ. Αμερική κι αλλού εφάρμοσε κατά συρροή ανάλογες πολιτικές χωρίς να αλλοιώσει στο ελάχιστο τον καπιταλιστικό χαρακτήρα των καθεστώτων που τον επικαλέστηκαν ; Γνωρίζουν ότι σύγχρονοι επιφανείς μαρξιστές όπως ο Ρίτσαρντ Γουλφ που προσφάτως παρέδωσε σεμινάρια στην Ελλάδα, χαρακτηρίζουν σαφώς και όχι τυχαία τις πολιτικές αυτές σαν ‘αριστερό κεϋνσιανισμό’ ; Ξεχάσανε, άραγε, την καραμανλική ‘σοσιαλμανία’ της δεκαετίας του ’70 ; Τα μέτρα του προγράμματος που προτείνεται είναι όλα αστικοδημοκρατικά, όχι αντικαπιταλιστικά αφού δεν μεταβάλλουν τις καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, παραγωγής και διανομής. Μπορούν, βεβαίως, να αποκτήσουν αντικαπιταλιστική προοπτική στον βαθμό που (α) διαμορφώνουν άλλες ταξικές δομές εξουσίας και (β) προσφέρουν μία διεθνιστική προοπτική στο εργατικό κίνημα και τον σοσιαλιστικό σχεδιασμό της οικονομίας. Κανένα, δυστυχώς, από τα δύο αυτά στοιχεία-προϋποθέσεις δεν διακρίνω στο εν λόγω πρόγραμμα.»
(βλ http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/07/blog-post_8588.html)
…θα διαπιστώνατε μαζί με όλους τους αναγνώστες που πέφτουν θύματα της παραπληροφόρησής σας πως το ζήτημα των κρατικοποιήσεων και του πόσο βλάπτουν ή ωφελούν τον καπιταλισμό εξαρτάται από το ποιος τις κάνει και γιατί : ένα ήδη υπάρχον αστικό κράτος που αφήνει απείραχτες τις σχέσεις ιδιοκτησίας στη παραγωγή, ή ένα καθεστώς εργατικής δημοκρατίας που βάζει χέρι στο μεδούλι του συστήματος ανατρέποντας τις αστικές σχέσεις παραγωγής (ελπίζω να κατάλαβε τώρα ο σε μόνιμη απορία κ. Ομαντεόν τι σημαίνει ο όρος σοσιαλιστική χειραφέτηση) ;
Κατόπιν αυτού διαφωνία με τον Τρότσκι δεν νοείται, εκτός και εάν πιστεύει κανείς ότι ο Τρότσκι ζητούσε τις κρατικοποιήσεις να τις κάνουν οι μενσεβίκοι και οι σοσιαλεπαναστάτες.
omadeon, δεν μπορείς να περιμένεις από κάποιον μια ολιστική λύση, διότι ούτε ο καλλωνιάτης, ούτε ο λαπαβίτσας, ούτε ο καζάκης, ούτε ο μάρξ ο ίδιος δεν είχε μια συνολική απάντηση για το πως θα οργανωθεί η κοινωνία. Ολοι (πλην του μαρξ που είχε περισσότερες σελίδες να αναπτυχθεί), θίγουν διαφορα ζητήματα και διάφορες πλευρές προτάσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι προσωπικά θα κοίταγα πολύ καχύποπτα όποιον ισχυριζόταν πως διαθέτει μια απάντηση.
εχεις δικιο πως το ευρώ έκανε κακό στην ανταγωνιστικότητα της χώρας, δεν νομίζω πως το αμφισβητούν πολλοί αυτό. και φυσικά η αφήγηση καλλωνιάτη έχει κενά, όπως και αυτή του καζάκη και αυτή του λαπαβίτσα και όλων.
Νομίζω γιαυτό είναι σημαντικό όταν κάποιος θίγει αυτά τα κενά, να υπάρχει ειλικρινής προσπάθεια κάλυψής τους, κι όχι ένας πόλεμος από διάφορα ΕΓΩ που συγκρούονται.
τώρα την ιστορία με τα πετρέλαια του αιγαίου την ακουω 30 χρόνια τώρα. Μέχρι να την δω τη θεωρώ ως μη γενόμενο. Βλέποντας επιπλέον τι συμβαίνει στη βραζιλία με τα πραγματικά και αποδεδειγμένα πετρέλαια του ατλαντικού, δεν ειμαι σίγουρος πως θα πόνταρα σε αυτό αυτή τη στιγμή. Ειδικά τη στιγμή που έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια μεγαλύτερη αυτάρκεια με αποδεδειγμένους τρόπους (αιολική και ηλιακή ενέργεια).
(και πίστεψέ με δεν έχει να κάνει με το διοξίδιο του άνθρακα η σκέψη μου λολ)
ΥΓ το ζήτημα της οικονομίας δεν είναι η ελλιπής ρευστότητα προς τις επιχειρήσεις από τις τράπεζες. Αυτή είναι η λανθασμένη αφήγηση του αλογοσκουφη (το 2008) και του μίχαλου. Εάν το πρόβλημα ήταν πιστώσεις σε μια κατά τάλλα λειτουργική οικονομία, πίστεψε με θα το είχαν κάνει ήδη.
εγω θεωρώ οτι ο κ Καλλωνιατης περαν τον εξαιρετικά εμεπεριστατωμένων κειμένων και σχόλιων που μας προσφερει , μας δινει επεισης και ενα Μαθημα , ευπρεπειας ,υπομονής και κυριως ηθους- μη παρασυρμένος απο τις λογής λογής προκλησεις για να απαντησει αναλογα .. Νομιζω οτι αυτο θα εκτιμηθει εκτιμηθει απο τους αναγνωστες αυτης της αναρτησης και των σχολίων ..
ΑπάντησηΔιαγραφή@waste θενκς για τη χρήσιμη απάντηση (και γόνιμη κριτική).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιπτόντως, ας ησυχάσει ο κ. Καλλωνιάτης από τις ενδεχόμενες παρερμηνείες των σχολίων του γιατί κι εγώ αναρρωτήθηκα προς στιγμήν ΤΙ εννοούσε με την παραπομπή του σε εκείνο το pdf (που κατέβασα), αλλά ΔΕΝ ενέδωσα στον πειρασμό να δώσω την "πονηρή ερμηνεία" που έδωσαν άλλοι. Ισα-ίσα περίμενα πρώτα ΤΙ θα πει ο ιδιος και ΜΕΤΑ να κρίνω. Πάντως... ας μην αποδιδoυμε ΤΟΣΟ εύκολα κίνητρα διαστρέβλωσης όπως ο κ. Καλλωνιάτης γιατί εγώ... δεινοπάθησα με αυτοσαρκαστικό (κυρίως) αστείο μου προ ημερών, παρερμηνευθείς από εσάς τον ίδιο.
ΔΕΝ έπεται ότι επειδή συμπαθώ πιο πολύ τις απόψεις του Καζάκη ότι θεωρώ... βρυκόλακα τον κ. Kαλλωνιάτη -χαχαχα)!
Λοιπόν, waste
Ασφαλώς όσα λες ισχύουν, ΔΕΝ υπάρχει ΟΛΙΚΗ (ή ολιστική) αντιμετώπιση, ΔΕΝ μπορούμε να περιμένουμε τα ΠΑΝΤΑ από έναν μόνο διανοητή ή οικονομολόγο.
Για το πετρέλαιο σου ανάφερα ΤΙ διάβασα, το ΜΟΝΟ σίγουρο για μένα είναι ότι σύντομα θα αρχίσει να λείπει. Και για τη ρευστότητα τραπεζών σου την ανάφερα σαν 1 από 2 σημαντικότερα προβλήματα όπως τα ακούω από μια επιχείρηση που ξέρω.
Εκείνο που περιμένω όμως... να ακούσω με αγωνία και λαχτάρα (αγκαλιά με μια... κόκκινη αγγινάρα -χαχα) είναι ΤΙ στο καλό εννοεί ο κ. Καλλωνιάτης με "σοσιαλιστική χειραφέτηση". Το ΜΟΝΟ σίγουρο είναι ότι... ΔΕΝ θα σταλώ ο ΙΔΙΟΣ πακέτο στη... Σιβηρία μετά από αυτή! :)
ΕΜΜΟΕΙ ΑΥΤΟ ΟΥ ΕΓΡΑΨΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε άλλα λόγια, δεν είναι μόνον ότι ο καπιταλισμός παγκοσμίως περνά μία δομική κρίση συσσώρευσης και δυσαναλογιών (υπερπαραγωγή/υποκατανάλωση), αλλά ότι με την παγκοσμιοποίηση της άναρχης ανάπτυξής του αδυνατεί πλέον να διαχειριστεί τις κρίσιμες ανισορροπίες που προκαλεί σε πλανητικό επίπεδο. Σε σημείο που να απειλείται η ίδια η ανθρώπινη επιβίωση στη διάρκεια αυτού του αιώνα.
Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να βρούμε ένα άλλο ανταγωνιστικό εθνικό μοντέλο παραγωγής σε έναν μη βιώσιμο από τον άνθρωπο κόσμο. Δεν είναι να δώσουμε δύο καμτσικιές στο άλογο-μισθωτός να τρέξει ταχύτερα στο ιπποδρόμιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Το ζήτημα είναι να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις ώστε να μπορούμε όλοι, ευρωπαίοι, ασιάτες, αμερικανοί και αφρικανοί να ζήσουμε ειρηνικά και ισορροπημένα.
@waste:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρώ ότι τοποθετείς - και όχι άδικα - στο κέντρο οποιασδήποτε κίνησης εντός ή εκτός ευρωζώνης την ενεργειακή αυτονόμηση της χώρας. Χαίρομαι που δεν είμαι μόνος στη δυσπιστία μου απέναντι στην εκμεταλλευσιμότητα των όποιων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο: η πρόσφατη εμπειρία με τις ανευθυνότητες της BP στον Κόλπο του Μεξικού δείχνει ότι δεν είναι καθόλου ασφαλές ένα τέτοιο εγχείρημα: μια τέτοια καταστροφή στην κλειστή από παντού Μεσόγειο θα μπορούσε να εξοντώσει οριστικά τα αλιεύματα, άρα να οδηγήσει στην καταστροφή τους ψαράδες όλων των χωρών που βρέχονται από αυτήν. Και δεν αναφέρομαι καν στη ζημιά που θα μπορούσε να υποστεί ο τουρισμός σε Ελλάδα και Τουρκία.
Νομίζω ότι έχουμε λοιπόν πετύχει ένα consensus ως προς την αναγκαιότητα επίτευξης όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αυτονομίας σε παραγωγή ενέργειας με χρήση των ΑΠΕ (αιολική, φωτοβολταϊκά, γεωθερμία, ακόμη και χρήση του κυματισμού της θάλασσας και των θαλασσίων ρευμάτων), με δεδομένο ότι πλέον το peak oil είναι μια σκληρή πραγματικότητα και προβλέπονται ραγδαίες αυξήσεις στις τιμές των υδρογονανθράκων.
Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ ακόμη και εθνικιστής, θα σκεφτώ πρώτα το συμφέρον της δικής μου χώρας και μετά το συμφέρον της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε, δεν έχω κανένα λόγο να νιώθω αλληλέγγυος προς αυτό το γραφειοκρατικό έκτρωμα που, κατά δήλωση του Ζαν Κλωντ "ήξερα, αλλά δε μπορούσα να μιλήσω" Γιούνκερ έκανε τα στραβά μάτια και μας "βοήθησε" να βαρέσουμε κανόνι για να συνεχίσουμε ν'αγοράζουμε γαλλικά και γερμανικά προϊόντα, αυτό το συνονθύλευμα καρεκλοκενταύρων που, εν ονόματι των συμφερόντων των MAN, Ferrostaal, EADS, Dassault, Eurocopter, Krauss-Maffei και το κακό συναπάντημα, αρνιόταν (και αρνείται) πεισματικά να υιοθετήσει κοινή εξωτερική πολιτική και να καταστήσει τα σύνορά μας σύνορα της Ευρώπης, έναν εσμό κρυπτορατσιστών που, για να μη "μολυνθούν" από επιπλέον μετανάστες (τους οποίους οι δικές τους "πολιτισμένες" στρατιωτικοπολιτικές αλχημείες κατέστησαν πρόσφυγες) οι "πολιτισμένες" χώρες τους και ξαναβγουν φιδάκια από το αυγό που χρόνια τώρα επωάζεται χωρίς να το παραδέχονται, μας κατέστησαν στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών με την κατάπτυστη Συνθήκη του Δουβλίνου.
Κατ'εμέ, είναι φρόνιμο κάθε άνθρωπος που εκπονεί σχέδια πολιτικής δράσης να έχει πάντα εναλλακτικές για όσο γίνεται περισσότερα σενάρια. Είναι απαραίτητο να υπάρχει αυτό που λέμε "Plan B" και, είτε μας αρέσει είτε όχι, η αποχώρηση από το ευρώ αποτελεί, αν μη τι άλλο, "Plan B", καθώς εκτιμώ ότι το ευρώ ως νόμισμα προβάλλει μεγάλα εμπόδια στο να καταφέρουμε μέσω υποτίμησης να μειώσουμε τεχνητά την τιμή πώλησης των όποιων προϊόντων μας.
Σε λίγο θα τοποθετηθώ κάπως εκτενέστερα επί των προτάσεων του κ. Καλλωνιάτη.
ΕΜΜΟΕΙ ΑΥΤΟ ΟΥ ΕΓΡΑΨΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφήSorry, τα μπλα-μπλα που ακολουθούν... ΔΕΝ συνιστούν "σοσιαλιστική χειραφέτηση" σε ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Εκτός αν... αφορούν (σαν είδος ξενέρωτης Σοσιαλδημοκρατίας) μια απλή βελτίωση όρων, μία αποφυγή της ΠΟΛΥ σκληρής λιτότητας του Μνημονίου. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σοσιαλιστική χειραφέτηση, σε ΚΑΜΜΙΑ περίπτωση.
Σοσιαλιστική χειραφέτηση ΔΕΝ υφίσταται, όσο οι εργαζόμενοι δεν έχουν πάρει στα χέρια τους τη διαχείριση ΚΑΙ την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Και με αυτό ΔΕΝ εννοώ Σταλινικό κρατισμό, αλλά άλλα είδη χειραφέτησης. Π.χ. ακόμη και το Συνεταιριστικό σοσιαλισμό της Mondragon.
Υπάρχει επίσης και το φαινόμενο Semler. Κάνοντας την επιχείρισή του κατά το 40% συνεταιρική και δίνοντας ΟΛΗ τη διαχείριση στους εργαζόμενος, ο Ricardo Semler γλύτωσε τη χρεωκοπία και γιγάντωσε η εταιρεία του (κάτι ανάλογο με τη Mondragon αλλά... λιγότερο egalitarian). Σχετικό video εδώ.
οταν ο κ Κανωλιατης γραφει
ΑπάντησηΔιαγραφή''Το ζήτημα είναι να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις ώστε να μπορούμε όλοι, ευρωπαίοι, ασιάτες, αμερικανοί και αφρικανοί να ζήσουμε ειρηνικά και ισορροπημένα. ''
ειναι φανερό πως γραφει -για οσους σκεφτονται απροκαταλυπτα- για την σοσιαλιστιή χειραφετηση
Τωρα Γιατι δεν ξαναγραψε το Κομμουνιστικο μανιφεστο; ε ισως ηθελε να αποφυγει τα πολλά μπλα μπλα που λεει και οκ Ομαντεον . Ισως θεωρησε οτι οι σχολιαστες θα το ειχαν διαβασει ..Ισως να θεωρησε -οπως ειναι πολύ λόγικό να θεωρει καθε καλοπροαιρετος - οτι επιτελους θα συναντουσε στοιχειωδώς καλοπιστους συνομιλητές που να μην περιμενουν απο αυτον τα πάντα .
Αντί να διαγκωνιζόμεθα,λες και μπορούμε από την γωνία που μας έχουν στριμώξει να επηρεάσουμε οτιδήποτε, για το εαν θα σωθούμε εντός η εκτός ευρώ, δεν ασχολούμεθα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι λίγο με τα βασικά που θάπρεπε να μας απασχολούν σήμερα;'Ότι δηλαδή το καθεστώς της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, των καναλαρχών, των τραπεζιτών,των προμηθευτών,των μιζαδόρων,της εκκλησίας, των νταβαντζήδων εν γένει οδηγεί με πλήρη αδιαφάνεια ,(βλέπε εξουσιοδοτήσεις από βουλή στον ΥΠΟΙΚ και μνημόνιο)έξω ακόμη και από τα όρια και αυτής της αστικής δημοκρατίας και του συντάγματος της(μας),
τους εργαζόμενους αλλά και την χώρα σε μια τερατώδη υποβάθμιση αν όχι στην καταστροφή!
Απέναντι σε αυτή την λαίλαπα μια και μοναδική είναι η υποχρέωση μας!
Να παραβλέψουμε τις διαφορές μας και να ενωθούμε σε ένα κοινό αγώνα έξω από τις λογικές υπεράσπισης των αποτυχημένων μικρομάγαζων της αριστεράς και των διαχωρισμών του παρελθόντος για να απαλλαγούμε από τους δυνάστες μας!Όσο δεν βλέπουμε την ανάγκη να στήσουμε μια πλατιά ,έστω και χαλαρή ,πολιτική συμμαχία που θα καλύψει ρωμαλέα και οργανώσει σε πρώτη φάση, ένα σοβαρό κοινωνικό μέτωπο αντίστασης ενάντια στους εξολοθρευτές μας για να διεκδικήσει αργότερα την πολιτική εξουσία και να δρομολογήσει τις λύσεις στα προβλήματα των εργαζομένων και της χώρας,λύσεις που θα προέλθουν και συγκεκριμενοποιηθούν και εξειδικευθούν από τις προτεραιότητες και τις συνθήκες που θα διαμορφώνει η εσωτερική και διεθνής συγκυρία και η υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού,τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας όπως την προδιαγράφουν από σήμερα οι εκμεταλευτές μας η είμαστε βολεμένοι στο σύστημα αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουμε τις οριακές συνθήκες που το έχουν οδηγήσει η απληστία για χρήμα και εξουσία των μεγάλων ιδιοκτητών της γης και των ντόπιων συνεργατών τους!
Από τα 100 πράγματα που έχει ο καθένας σαν στόχο να γίνουν,είτε ατομικά είτε σαν όποια συλλογική οντότητα ας περιορισθούμε στα 20 η 30 που μπορούν να γίνουν και στα οποία συμφωνούμε οι περισσότεροι και ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας με ένα μοναδικό καταρχήν στόχο .Την απαλλαγή από τους νταβάδες και το να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Άλλωστε έτσι δεν κάνουμε καθημερινά με συμβιβασμούς ,υπομονή και αναμονή στη ζωή μας;
Συνεχίζεται...
''αν μη τι άλλο, "Plan B", καθώς εκτιμώ ότι το ευρώ ως νόμισμα προβάλλει μεγάλα εμπόδια στο να καταφέρουμε μέσω υποτίμησης να μειώσουμε τεχνητά την τιμή πώλησης των όποιων προϊόντων μας.''
ΑπάντησηΔιαγραφή---------------------------------
θεωρώ οτι η δραστική Υποτιμηση που προβαλουν οσοι θεωρουν οτι με την Υποτιμημένη δραχμή και την εξοδο απο το ευρώ θα αυξηθει η ανταγωνιστικοτητα μας και τα κερδη καππιων επιχειρηματιων
Βλαπτει σοβοροτατα το εισοδημα των εργαζομένων ..
οπως καθε Υποτιμηση βεβαια
\
(και μιας εγινε λόγος περι Μνημονιου και αυτό που γινεται τωρα μέσω Μνημονιου ειναι μια Υποτιμηση - καθώς σχεδόν αποκλειστικά στρεφεται κατα των Μισθωτών και αφηνει ανεγγιχτους τους επιχειρηματιες,εφοπλιστες, κλπ και αλλους(π.χ Εκκλησια ( φορ. συντελεστης επιχειρησεων , εντατικοτερη φορολογηση εκκλησιας κλπ, κρατικοποιηση τουλαχιστον του τεραστιου αριθμου μετοχών που η εκκλησια κατεχει στην Εθνική ΤΡΑΠΕΖΑ κλπ)
Φυσικά θεωρω οτι οσοι λένε για επιστροφή της δραχμής και ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ (προφανώς για να αυξηθει η ανταγωνιστικοτητα )
εννοουν περαιτερω μειωση της αγοραστικής δυναμης των εργαζομένων απο αυτήν
που υπεστηαν οι εργαζομενοι μεσω του Μνημονιου ..
(δηλαδή αν μεσω του Μνημονιου οι εργαζομενοι-μισθωτοι χανουν το 25-30 % της αγοραστικής του δυναμης και παραπανω
με μια υποτιμηση (40 - 50% γα να ναια δραστική ) ισως αυξηθει η ανταγωνιστικοτητα καποιων
επιχειρησεων..
αλλά θα μειωθει επιπλεον αυτο το ποστοστο -επιπλεον της μειωσης μεσω του Μνημονιου- απο την αγοραστική δυναμη των εργαζομένων δηλαδή τον Μισθό.
-Ετσι νομιζω τουλαχιστον ..Ας μου πει καποιος αν κανω λάθος στους συλλογισμους μου ..Κατα προτιμηση δικήμου ο κ Καλωνιατης που τον θεωρώ και ειδικό και ευπρεπέστατο και με ορθολογική κριση .
"το να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις..." ειναι πάρα πάρα πολύ γενικό, σόρυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοια μας λέει κι ο ΓΑΠ,
all the fucking time.
Δεν χρειάζονται μακρηγορίες ή... κόπυ-πεηστ από το... Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Αλλωστε, ΟΥΤΕ ο Μαρξ δεν άφησε πάνω από δύο σελίδες περίπου αφιερωμένες στο ΠΩΣ να οργανωθεί ο μετα-καπιταλιστικός κόσμος σε ανθρώπινες βάσεις.
Αυτή η συνήθης ΑΣΑΦΕΙΑ, θα μας φάει...
Και τώρα, οι τοποθετήσεις μου επί των θέσεων του κ. Καλλωνιάτη - Μέρος 1ο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινάμε από τη θέση του για μεγιστοποίηση της ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας. Δε νομίζω ότι θα μπορούσε ένας νουνεχής άνθρωπος να διαφωνήσει. Ηλιοφάνεια έχουμε αρκετή, δυνατότητα εγκατάστασης αιολικών πάρκων έχουμε, δυνατότητα εκμετάλλευσης της γεωθερμίας υπάρχει. Παραμένει, ωστόσο, αβέβαιο το πώς θα επιτευχθεί η αύξηση του μεριδίου των εγχωρίως παραγόμενης μέσω ΑΠΕ ενέργειας στο σύνολο της καταναλισκόμενης ισχύος. Χώρια που θα πρέπει το κόστος για τον καταναλωτή να παραμείνει σε "ανθρώπινα" επίπεδα. Οι εντολές του ΔΝΤ για αύξηση τιμολογίων ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν τη ΔΕΗ οι ιδιώτες εμένα δε με βρίσκουν καθόλου σύμφωνο, γιατί εν τέλει θα βλάψουν την επιχειρηματικότητα, καθώς το τελικό κόστος προϊόντων και υπηρεσιών θα περάσει στον καταναλωτή.
Ας δούμε λίγο το ζήτημα της αγροτικής παραγωγής. Κατ'αρχάς, θα πρέπει να επισημάνω ότι μεγάλο μέρος των "βιολογικών" προϊόντων κάθε άλλο παρά βιολογικά είναι, χώρια που είναι αμφίβολο αν είναι "βιολογικά" προϊόντα που καλλιεργούνται σε χωράφια γειτνιάζοντα με χωράφια συμβατικής καλλιέργειας (π.χ. χωράφι βιολογικών ζαρζαβατικών δίπλα σε χωράφι βιομηχανικής ντομάτας - που η βιομηχανική ντομάτα έχει επάνω της όλη τη γκάμα των φυτοφαρμάκων που μπορεί να φανταστεί κανείς και μάλιστα σε απίστευτες ποσότητες). Επιπλέον, οι βιολογικές καλλιέργειες χαρακτηρίζονται, είτε μας αρέσει είτε όχι, από (α) περιορισμένη παραγωγικότητα, (β) υψηλό κόστος, το οποίο επιδεινώνεται από τις κανονιστικές εξυπνάδες της Ε.Ε. που απαιτεί πιστοποιημένους σπόρους οι οποίοι πωλούνται από τα καρτέλ της βιομηχανίας σπόρων και γεωργικών χημικών (π.χ. Monsanto). Και όχι, στις βιοκαλλιέργειες δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε ούτε "οικονομίες κλίμακας" ούτε "καμπύλες μάθησης". Επιπλέον, η άσκηση αγροτικής πολιτικής απαιτεί και κάποια άλλα πράγματα, τα οποία δεν είδα στις προτάσεις σας: (α) πάταξη των καρτέλ των μεσαζόντων, (β) πάταξη του καρτέλ των χημικών βιομηχανιών που λυμαίνονται τη γεωργική παραγωγή και καθορίζουν την αγροτική πολιτική ολόκληρων ηπείρων, (γ) σοβαρά εγγειοβελτιωτικά έργα, τα οποία απουσιάζουν παντελώς από την Ελλάδα, (δ) κατάργηση της πολιτικής του "χύμα" (ίσως να γνωρίζετε ότι τεράστιες ποσότητες ελληνικού ελαιόλαδου πωλούνται χύμα στην Ιταλία, αναμιγνύονται με ιταλικό λάδι και μοσχοπουλιούνται μετά ως "ιταλικό" ελαιόλαδο σε ακριβές αγορές, με τους δικούς μας παραγωγούς να παίρνουν ψίχουλα), (ε) αντιμετώπιση της εξάρτησης των αγροτών από το καθεστώς των επιδοτήσεων, (στ) επιμόρφωση και εκπαίδευση (σοβαρή όμως, όχι τα καραγκιοζιλίκια που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε) των αγροτών και εκπαίδευση νέων ανθρώπων για να συνεχίσουν την αγροτική παράδοση της χώρας. Αυτά είναι τα ζητήματα που καίνε τους αγρότες και όχι οι αμφιβόλου εφαρμοσιμότητας σε ευρεία κλίμακα βιοκαλλιέργειες, τις οποίες αντιμετωπίζουν - δικαίως, όπως μου αποδεικνύει η καθημερινή επαφή μαζί τους - με δυσπιστία. Σε ό,τι αφορά δε την "προώθηση της μεσογειακής διατροφής" που διακηρύσσει παντού ο πρωθυπουργός, λυπάμαι, αλλά στο εξωτερικό οι διακηρύξεις του προκαλούν μόνον θυμηδία.
Μέρος 2ο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ό,τι αφορά τώρα την έρευνα και τεχνογνωσία, η χώρα μας έχει σοβαρότατα μειονεκτήματα. Αυτά έχουν να κάνουν με αρρωστημένες νοοτροπίες-κατάλοιπα του πολύ κοντινού μας παρελθόντος και παρόντος, με τον άκρατο νεποτισμό-κομματισμό που ξεκινά ήδη από το δημοτικό σχολείο και μας ακολουθεί ως τον τάφο, με την αγκύλωση πολλών πανεπιστημιακών που λένε ότι τα ακαδημαϊκά προγράμματα δεν πρέπει να προσφέρουν γνώσεις χρήσιμες στον απόφοιτο που θα βγει αύριο να βρει δουλειά, με την απαράδεκτη εκμετάλλευση που υφίστανται οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες από τους καθηγητές τους, με την πεποίθηση πολλών επιχειρηματιών ότι ανταγωνιστικότητα σημαίνει "παίρνω τα ευρά της δράσης 'Ανταγωνιστικότητα', κλείνω το εργοστάσιο στην Ελλάδα, στέλνω τη δουλειά σε βουλγάρικο φασονατζίδικο, χώνω κάμποσα ευρά σε διαφήμιση σε περιοδικά και ραδιοσταθμούς για να πουλήσω σε αυξημένες τιμές το Made In Bulgaria 'ελληνικό' μου προϊόν και τα υπόλοιπα, αφού πάρω μια Καγιέν για κάθε μέλος της οικογένειας, μία για τη γραμματεά-γκόμενα κι αλλάξω και θαλαμηγό που θα τη δηλώσω ως επαγγελματική, τα ζμπρώχνω στην Ελβετία ή στις Νήσους Καϊμάν και ποιος νοιάζεται μωρέ". Το κακό είναι ότι τέτοιοι επιχειρηματίες-λαμόγια τελικά κερδίζουν - και το είδαμε το έργο και με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ - μια απαράδεκτη ασυλία με "ρυθμίσεις" των χρεών τους προς το ΙΚΑ κλπ, ενώ στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ παρεμποδίζεται η έρευνα, καθώς το ΥΠΕΠΘ (αλήθεια, ως πότε θα παίζει η εκκλησία ρόλο στα εκπαιδευτικά μας πράγματα; Ιράν είμαστε;) δε φροντίζει να είναι εντάξει με τις συνδρομές του προς Elsevier κλπ, απολύει προσωπικό από βιβλιοθήκες, ενώ, με τις βάναυσες περικοπές που έχουν γίνει (αλλά και πριν από αυτές), οι μόνιμοι καθηγητές παίρνουν μισθούς της κακιάς ώρας, οι οποίοι δεν αντανακλούν την προσπάθεια που έχουν καταβάλει όλα αυτά τα χρόνια. Και καλύτερα να μη μιλήσουμε για τους ωρομίσθιους, γιατί αυτοί βρίσκονται στην ίδια μοίρα (και χειρότερη) με τους ανειδίκευτους εργάτες, για να μη μιλήσω για το "σπάσιμο" των θέσεων ΠΔ 407/80, με την "πρόσληψη" πέντε και παραπάνω ατόμων στη θέση του ενός, άρα τελικά με το μοίρασμα ενός μισθού (πείνας) στα πέντε... Και ΟΤΑΝ και ΑΝ τον πάρουν αυτόν το μισθό. Τι λόγο έχει λοιπόν το επιστημονικό δυναμικό της Ελλάδας να παραμείνει εδώ; Γιατί να κάτσει εδώ ένας επιστήμονας; Για να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο που έβγαλε τα μάτια του στα βιβλία και βγάζει πολύ λιγότερα από σερβιτόρο καφενείου που βαράει μύγες;
Και επιπλέον, γράφετε ότι δεν καταπιαστήκατε με τους ελεύθερους επαγγελματίες, με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις... Μα εκεί δεν υπάρχει πεδίο για σοσιαλιστική χειραφέτηση; Κι επίσης, η σοσιαλιστική χειραφέτηση που αναφέρετε, τι μοντέλο οργάνωσης, διοίκησης και διαχείρισης θέλετε να προωθήσει;
Δεν χρειάζονται μακρηγορίες ή... κόπυ-πεηστ από το... Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Αλλωστε, ΟΥΤΕ ο Μαρξ δεν άφησε πάνω από δύο σελίδες περίπου αφιερωμένες στο ΠΩΣ να οργανωθεί ο μετα-καπιταλιστικός κόσμος σε ανθρώπινες βάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η συνήθης ΑΣΑΦΕΙΑ, θα μας φάει...''
Ιθελεις να πεις οτι ο Μαρξ δεν καθησε με καθε λεπτομέρια να περιγραψει τον μελλοντικο σοσοιαλιστικό κοσμο ωστε να μας απαλλαξει απο το καθηκοννα κανουμε κατι και μόνοι μας η εστω να σκεφτουμε ;
Και επειδή πολλοί ,μέσα στα κουτάκια που έχουν μάθει να λειτουργούν τόσα χρόνια, θα βρουν χίλιες προφάσεις για να μη κάνουν τις αναγκαίες υπερβάσεις και θα πουν ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, έχω να πω ότι ένας σκοπός σαν κιαυτόν που ζητά ένα παλλαικό ξεσηκωμό και με δημοκρατικό τρόπο τον έλεγχο της εξουσίας από τον λαό και για το λαό τίποτε δεν χρωστάει στους αμαρτωλούς σκοπούς του παρελθόντος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μας ικανοποιεί να επεξεργαζόμαστε λύσεις ενός άπιαστου μέλλοντος ενώ η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι ότι άλλοι συνεχίζουν να χορεύουν στη πλάτη μας, είναι προφανές που οδηγούμαστε, όταν θα γευθούμε το πικρό ποτήρι μιας ακόμη ήττας, εμείς και τα παιδιά μας :οι ηγεσίες που σήμερα δεν κατανοούν το υπέρτατο καθήκον ακόμη και να αυτοκαταργηθούν για να επιτρέψουν στις λαικές δυνάμεις να συσπειρωθούν για την νίκη θα εγκαλέσουν εμάς λέγοντας ότι εγώ (εμείς)πρότεινα το δείνα ,τοτάδε,το άλλο μα ο ανώριμος λαός δεν ακολούθησε,τι άλλο μπορούσα να κάνω;
Θέλετε να βρεθείτε σαυτή την θέση αγαπητοί μου φίλοι και εν δυνάμει συναγωνιστές;(Γιατί την μεταφορά ευθύνης και ενοχής δεν ξέρει να την χρησιμοποιεί μόνο ο Πάγκαλος και ο ΓΑΠ)
Εγώ όχι και επειδή τα πολλά λόγια ποτέ δεν μου άρεσαν!
Εγώ ένας απλός εργαζόμενος πολίτης που στο όνομα μου αλλά και στην καμπούρα μου ομνύουν όλοι την ευγενική τους διαθεσιμότητα !
ΑΠΑΙΤΩ
Να συναντηθούν όσο το δυνατό γρηγορότερα η Πρωτοβουλία των οικονομολόγων ,το Αριστερό βήμα διαλόγου και κάθε άλλη κίνηση με έστω υποτυπώδη οργάνωση που αγωνίζεται για την κατάργηση του μνημονίου και μαζί με κάθε ανένταχτο αγωνιστή ,εργάτη η επιστήμονα να βρουν κοινούς τρόπους δράσης απο δω και πέρα !
ΑΠΑΙΤΩ
Να συναντηθούν και να συμφωνήσουν σε κοινή πορεία ο Αλαβάνος ,ο Τσίπρας,η Δημοκρατική συνενόηση που προέρχεται από το Πασοκ,ο Ανταρσία και η Αλέκα Παπαρήγα με τους συντρόφους και συναγωνιστές τους!
ΑΠΑΙΤΩ
Ολες οι συνδικαλιστικές κινήσεις που αντιλαμβάνονται που μας οδηγούν οι φωτισμένες ηγεσίες του Παναγόπουλου και του Παπασπύρου να συνεργασθούν μεταξύ τους και με το ΠΑΜΕ για την ανατροπή στην ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ!
Απαιτώ επίσης από όλους τους Αριστερούς και Δημοκράτες Μπλόγκερς που αγωνίζονται σήμερα ενάντια στο καθεστώς να υπενθυμίζουν καθημερινά την ανάγκη της ενότητας στην δράση και το δόγμα της ισχύος εν τη ενώσει αντί να αναλώνονται σε αδιέξοδες αψιμαχίες που τονίζουν τις διαφορές μας!
Και ζητώ από κάθε συναγωνιστή αντί να χαμογελάσει η να κουνήσει το κεφάλι του και πει:
"Καλά τώρα,αυτά τα πράγματα δεν γίνονται χα ,αυτός πετάει στα σύννεφα" ας δοκιμάσει έστω και για λίγο να απαιτήσει όπου κιαν βρίσκεται τα ίδια η παρόμοια πράγματα στην ίδια κατεύθυνση!
Χαιρετισμούς από τον Ψ τ Κ!
"Ψηφοφόρο του Κανένα" κατά celin.
ΥΓ
Βέβαια με αυτά που ανέπτυξα παραπάνω διόλου δεν υποτιμώ τον τεράστιο κόπο του κ.Καλλιωνάτη η του κ.Καζάκη καθώς και των Σχολιαστών που εισφέρουν τόσα ενδιαφέροντα στον διάλογο ,απλά νομίζω ότι σε ένα οδηγό δράσης αυτά ανήκουν σε ένα δεύτερο χρόνο!Ό πρώτος παραμένει η απαλλαγή από το καθεστώς και γιαυτό αρκεί ένα περίγραμμα θέσεων και θεμελιώδεις συμφωνίες όπως π.χ. στο γεγονός ότι όλοι δέχονται ότι το χρέος δεν υπάρχει τρόπος να πληρωθεί.
κ . Αιρετικέ ισως σας φανει παραξενο αλλά περα ισως καποιων λεπτομεριών συμφωνω εν πολλοις σε ολα οσα εχετε γραψει στα δυο τελευταια σχόλια ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν νομιζω οτι κανεις εδώ πέρα θα διαφωνουσε .. Γιατι νομιζετε ομως -αν το νομιζετε - οτι αυτά που γραφετε στα δυο τελευταια σας σχόλια ερχονται σε αντιπαραθεση με οσα εγραψε ο κ Καλωνιατης;
νοσφερατε,αυτο που συνεχεια παραθετεισ για να μασ δειξξεις ποσο θαυμαζεις τον καλλωνιατη, το "
ΑπάντησηΔιαγραφή''Το ζήτημα είναι να ανασχεδιάσουμε τον κόσμο σε ανθρώπινες βάσεις ώστε να μπορούμε όλοι, ευρωπαίοι, ασιάτες, αμερικανοί και αφρικανοί να ζήσουμε ειρηνικά και ισορροπημένα. ''" εμενα δε με ψηνει καθολου.κ επειδη συνεχεια μασ επιδεικνυεισ τη μαεστρια σου στην τεχνη του copy-paste, θα σου δειξω οτι ξερω κ εγω απο copy-paste:
Κάποτε θα 'ρθει μια μέρα [Sinistro] [Προηγούμενη σελίδα]
Στίχοι: Σέβη Τηλιακού
Μουσική: Roberto Carlos
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης & Olympians ( Ντουέτο )
Κάποτε θα 'ρθει μια όμορφη μέρα
αδέρφια όλοι μαζί
Αφρικανοί Ευρωπαίοι Ασιάτες
και Αμερικανοί
τότε θα βρούμε λέξη να πούμε
γλυκιά σ΄ όποιον πονά
και το κουράγιο ν΄ αγαπάμε
όποιον μας πολεμά
Jesus Christo, Jesus Christo
την αγάπη φέρε μας στη γη
Jesus Christo, Jesus Christo
της καρδιάς να κλείσει η πληγή
Κάποτε θα 'ρθει μια όμορφη μέρα
θα χαμηλώσει ο ουρανός
κι από τους τόπους που καίνε πολέμοι
θα σβήσει ο καπνός
θα βγούνε πάλι φύλλα στα δέντρα
και θα γελούνε τα παιδιά
άσπρο λουλούδι θ' ανθίσει στην πέτρα
που ‘καψε η φωτιά
Jesus Christo, Jesus Christo
την αγάπη φέρε μας στη γη
Jesus Christo, Jesus Christo
της καρδιάς να κλείσει η πληγή
Κάποτε θα 'ρθει μια όμορφη μέρα
κι όπως τότε παλιά
μάγους θα στείλεις να φέρουνε δώρα
αγάπης και χαράς
θ' αργήσει να 'ρθει εκείνη η μέρα
μα κάποτε θα 'ρθει
κομμάτια ζάχαρη θα γίνει
του σταυρωτή το καρφί
Jesus Christo, Jesus Christo
την αγάπη φέρε μας στη γη
Jesus Christo, Jesus Christo
της καρδιάς να κλείσει η πληγή
Ανώνυμε (11 Οκτωβρίου 2010 1:09 π.μ.)
ΑπάντησηΔιαγραφή(είναι και αργά τώρα...)
γκουχ-γκουχ...
ΕΥΓΕ, αυτή η συζήτηση βαινει ΠΟΛΥ καλώς, και ηρέμως, ΚΑΙ μουσικώς ή ποιητικώς... (δια να μην έχει ουδεμίαν μονοτονίαν).
Εγώ πάντως... πριν κοιμηθώ, θα οραματισθώ την εικόνα του Πανσόφου Μεγάλου Καρόλου Μαρξ, όστις τα πάντα (τα του Κεφαλαίου) εν Διαλεκτική Σοφία Εποίησεν, πλην ενός ζητήματος το οποίον σκοπίμως αποσιώπησεν, δια να γίνει, τούτο το ζήτημα, η ΙΔΙΚΗ μας Ιερά Αποστολή. Και τούτο το έκαμνε -βεβαίως- δια να μας δοκιμάσει, αν έχομεν -πράγματι- μίαν ικανότητα ανεξαρτήτου σκέψεως και μίαν γνησίαν Αυτονομίαν ενοράσεως:
........ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΕ _what_ the hell ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΗΗΗΗΗΗΗ....
%^#^$##@^%@#^$#%&
ανωνυμε και Ομαδεόν δεν εχω να προσθεσω τιποτε στα οσα σοφά ειπατε η παραθεσατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλώς θα ηθελα να επιστησω την προσοχή σε ενα παλιο κειμενο του Ν Σεβαστακη
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://nosferatos.blogspot.com/2010/05/blog-post_1987.html
νοσφερατε,εισαι εντελωσ εκτοσ θεματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια και πιάσαμε τον Σεβαστάκη, έχω κι εγώ ένα πολύ σημαντικό κείμενό του στο οποίο αξίζει να δοθεί πολύ μεγάλη προσοχή:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/06/2010&s=idees-taseis&c=texnes
Και δείτε κι αυτές τις πολύ σημαντικές παραγράφους:
"Αυτοί τους οποίους αποκαλώ εδώ νέους φιλελεύθερους, είναι από τους πιο ένθερμους θιασώτες της μετάβασης σε αυτό που ζωγραφίζουν ως μια Ελλάδα «κανονική», cool, μεταδογματική, ευπρεπισμένη. Αναφέρομαι εδώ σ' έναν χώρο που τελευταία δείχνει να διευρύνει την επιρροή του κυρίως στο δημόσιο σχολιασμό του πολιτισμού και των κοινωνικών συμπεριφορών· σε μια ευαισθησία η οποία ελκύει ιδιαίτερα τους ανθρώπους του λογοτεχνικού σιναφιού και του πολιτισμικού πεδίου, συγγραφείς, καλλιτέχνες και δημοσιογράφους γνώμης. Από το Athens Review of books μέχρι το ΕΚΕΒΙ, από την «Καθημερινή» μέχρι το Protagon.gr, από τη φιλελεύθερη Αριστερά μέχρι το «φωτισμένο» συντηρητισμό διαμορφώνονται πλέον αξιοσημείωτες συγκλίσεις. Ο δρόμος χαράχτηκε ουσιαστικά ήδη από τη δεκαετία του '90 μέσα από το μετα-lifestyle έντυπο που μετεξελίχτηκε στη συνέχεια σε free press."
" Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ο συγκεκριμένος χώρος πιστεύει πως αντιπροσωπεύει μια αντικομφορμιστική προσέγγιση στην παρούσα κρίση. Αλλά η ουσία των όσων διακινούν είναι η πιο κοινότοπη αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης για τα ελληνικά δεινά. Το κακό ανάγεται στην ηθική τού νεοέλληνα, στο ότι δεν έκανε τα «αυτονόητα» όταν έπρεπε και τώρα πληρώνει τη γαϊδουριά του. Η νεοελληνική μιζέρια, οι συναισθηματικές υπερβολές, ο λαϊκισμός των διαδηλώσεων, η κοινωνική βία, η ξύλινη γλώσσα: ιδού οι αιτίες της κρίσης. Χάσαμε το μέτρο, λένε. Ωραία. Και πώς συνέβη αυτό; Ποιοι ιδεολογικοί μηχανισμοί, ποιες εικόνες πλούτου και ευημερίας, ποια life style εγχειρίδια ευφορίας συνέβαλαν στις αυταπάτες; Δεν υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια ηγεμονικοί μηχανισμοί διαμόρφωσης των πεποιθήσεων ή μήπως όλα τούτα ήλθαν από τον ουρανό;
Αλλά για τους νέους φιλελεύθερους ουσιαστικά δεν υφίσταται κοινωνικό πρόβλημα. Ή αν υπάρχει, αφορά μόνο τους απολύτως φτωχούς, τους αποδεδειγμένα αποκλεισμένους, τις ευπαθείς ομάδες. Οπως θα έλεγε και ο Φλομπέρ, το κοινωνικό πρόβλημα (ανισότητες, εργασιακή βία, εργοδοτικός δεσποτισμός) είναι απώθηση ενός πολύ πιο σημαντικού προβλήματος, το οποίο είναι η άνοδος της βλακείας, ο θρίαμβος της ανοησίας."
Και αξίζει κανείς να προσέξει επίσης και το εξής απόσπασμα:
"Η σημερινή μετάφραση αυτής της υποθήκης είναι ανησυχητική. Εμφανίζεται με την ανακύκλωση των συνθημάτων του αντι-λαϊκιστικού -αλλά πάντοτε υπέρ πλουσίων και ισχυρών- εκσυγχρονισμού. Εκδηλώνεται στη μορφή μιας σωφρονιστικής ηθικολογίας, η οποία αθωώνει τις πολιτικοεπιχειρηματικές ελίτ για να κατακεραυνώσει απλώς κάποιες κραυγαλέες και ασυμμάζευτες περιπτώσεις. Ως προς τούτο υπάρχει μια συνέχεια: στην άποψη ότι το όλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το κακό γούστο, το ύφος της εξουσίας, η άσχημη αισθητική, το κιτς. Πολύ παλιά ιδέα, που επανέρχεται για να διανθίσει το έξυπνο ύφος των νέων φιλελεύθερων."
Νοσφεράτε, ευχαριστώ πολύ που μας σύστησες τον κ. Σεβαστάκη. Πραγματικά η πένα του είναι εξόχως εύστοχη και οι παρατηρήσεις του ακριβέστατες και αποτυπώνουν απόλυτα την πραγματικότητα, αναδεικνύοντας πραγματικά προβλήματα και καταδεικνύοντας την υποκρισία των νέων φιλελεύθερων. Σε ευχαριστώ θερμά, πρόσφερες κάτι πολύτιμο σήμερα.
αιρετικά ξέρεις μπόλικα από αγροτική παραγωγή (αυτό με τις εξαγωγές του 1/2 του λαδιου στην ιταλία το έμαθα πριν 1 μήνα και φρίκαρα από το πόσο καραγκιοζηδες είμαστε).
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου δώσω κι εγώ τον παπατζίδικο υπολογισμό μου για την ενέργεια.
78δις (αυτά που πήγαν στις τράπεζες) ισοδυναμούν με γύρω στα 30.000 MWatt εγκατεστημένη ισχύ σε φωτοβολταϊκα. Μέγιστη κατανάλωση στην ελλάδα 11-12.000 MWatt, μαζί με τον λιγνίτη το λύσαμε το θέμα. ;)
Το κράτος μάλιστα θα έβγαζε και κέρδος από την επένδυση σε 6-7 χρόνια. Η τιμή του ρεύματος δεν πρέπει να είναι υψηλή για να τα τρώνε οι φίλοι του ΔΝΤ, πρέπει να είναι υψηλή για να πριμοδοτήσουμε την εξοικονόμιση και να αποτρέψουμε την "ανάπτυξη" τύπου "ελενίτ πρώην κοτέτσι, νυν rooms2let με a/c.
Στο βερολίνο έριξαν την κατανάλωση καυσίμων για θέρμανση κατά 11% χρησιμοποιώντας πρόσθετες μονώσεις στα κτήρια
ανταλλάσσω κι άλλες παπατζιές μου με τις αγροτικές σου γνώσεις ;)
Προς Αιρετικό : η κριτική που κάνετε είναι ενδιαφέρουσα και καλοδεχούμενη. Μόνο που είναι εκτός θέματος. Γιατί απευθύνεται στον οικονομολόγο που σκέφτεται «μέσα από το κουτί». Σας θυμίζω τι έγραφα :΅
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ενδεικτικά, λοιπόν, και χωρίς να εξαντλώ ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως αυτό του νέου παραγωγικού μοντέλου που αναζητείτε (..) αντιλαμβάνεστε πως ένας οικονομολόγος σκέφτεται με βάση τον υπάρχοντα καταμερισμό εργασίας τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει για να αναπτυχθεί η «χώρα» την επόμενη δεκαετία.»
Βλέπετε, λοιπόν, πως σκοπός του άρθρου μου δεν ήταν να αναπτύξω ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά να εξηγήσω ότι τα προβλήματα των εργαζομένων δεν μπορεί να προσεγγίζονται από την σκοπιά της ανταγωνιστικότητας και των όποιων τρόπων βελτίωσής της. Γι’ αυτό και εντελώς περιγραφικά και ενδεικτικά παρέθεσα τι μπορεί να απασχολεί έναν οικονομολόγο που επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Για να τονίσω αμέσως μετά πως αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση στα προβλήματα των εργαζομένων οι οποίοι ακόμη και εάν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – παραμένουν εγκλωβισμένοι στα προβλήματα της επιβίωσης, της αλλοτρίωσης και των ψυχικών ασθενειών.
Λυπάμαι που σας διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα του κειμένου. Θα έπρεπε όμως να αναλογισθείτε πως εάν επιδίωκα να προτείνω ένα μίνιμουμ πρόγραμμα οικονομικών βελτιώσεων δεν θα περιοριζόμουν σε δύο μόνον σελίδες και τρία προχειροβγαλμένα παραδείγματα, όταν άλλοι γράφουν ολόκληρα βιβλία για το θέμα. Ας μην χάνουμε το μέτρο..
...σκοπός του άρθρου μου δεν ήταν να αναπτύξω ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά να εξηγήσω ότι τα προβλήματα των εργαζομένων δεν μπορεί να προσεγγίζονται από την σκοπιά της ανταγωνιστικότητας και των όποιων τρόπων βελτίωσής της.
ΑπάντησηΔιαγραφήFair enough. Από ΠΟΙΑ (_πρακτική_) σκοπιά πρέπει λοιπόν να προσεγγιστούν και ΠΩΣ?
Γι’ αυτό και εντελώς περιγραφικά και ενδεικτικά παρέθεσα τι μπορεί να απασχολεί έναν οικονομολόγο που επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Fair enough. ΤΙ μπορεί να απασχολεί τότε, έναν οικονομολόγο που ΔΕΝ επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας?
Επίσης... νοιάζεται κατ' αρχήν (ένας ΤΕΤΟΙΟΣ οικονομολόγος) για παραγωγικό εξορθολογισμό και για ανταγωνιστικότητα?
(Ναι ή όχι? Και... αν ναι, τότε... ΠΩΣ?)
Για να τονίσω αμέσως μετά πως αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση στα προβλήματα των εργαζομένων οι οποίοι ακόμη και εάν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – παραμένουν εγκλωβισμένοι στα προβλήματα της επιβίωσης, της αλλοτρίωσης και των ψυχικών ασθενειών.
Να υποθέσω -τότε- ότι εάν ΔΕΝ βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους, – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – τότε θα απεγκλωβιστούν? και ΠΩΣ?
Λυπάμαι που σας διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα του κειμένου.
Δεν είδα πουθενά να του διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα.
(Του διαφεύγει όμως -ίσως- το ΑΛΛΟ σκέλος του διλήμματος, ΑΝ φυσικά πρόκειται για ΥΠΑΡΚΤΟ δίλημμα...)
Ας μην ξεχνάμε τη "Λογική" του ΠΑΣΟΚ, την οποία (εν μέρει) έχουν ενίοτε (όχι πάντα) υιοθετήσει και οι Οικολόγοι-Πράσινοι:
Αφού επισημανθεί το σύνολο των υπαρκτών προβλημάτων της κοινωνίας, έστω σαν ένα σύνολο "Π",
μετά προτάσσεται μια "μαγική λύση" που ορίζεται ακριβώς από την άρνηση-του-"Π", ένα "όχι-Π",
το οποίο -βέβαια- ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, αλλά ορίζεται δια της άρνησης όλων των άλλων (υπαρκτών προβλημάτων, κλπ.)
Π.χ. (ρητορική ΠΑΣΟΚ) "Ο Τρίτος Δρόμος για το Σοσιαλισμό δεν είναι ΟΥΤΕ σταλινικός, ΟΥΤΕ καπιταλιστικός, ΟΥΤΕ Χ, Ψ, Ζ..."
-ΤΙ είναι λοιπόν? Μα... είναι -απλούστατα- η ΑΡΝΗΣΗ όλων αυτών (των άλλων) δρόμων (Χ, Ψ, Ζ, κλπ.) (που όμως "παραμένει σοσιαλισμός" )
Δηλαδή,,,, ένα ΤΙΠΟΤΑ (πρακτικά),
το οποίο -όμως- ως ετερόφωτη άρνηση-των-πάντων, ειναι (υποστασιακά) ανύπαρκτο!
Ε, ναι: ΠΙΟ ανύπαρκτο κι από το πιο τέλειο... Μαγικό Απορρυπαντικό (που "τα καθαρίζει όλα")!!! :-)
Νοσφεράτε, ευχαριστώ πολύ που μας σύστησες τον κ. Σεβαστάκη.''
ΑπάντησηΔιαγραφήανωνυμε παρακαλώ... Οπως βλεπεις δεν ειμαι εντελώς εκτος θεματος οπως ειπες εσυ προηγουμενως η αλλος - αν ηταν αλλος ανωνυμος ..
Οι παρατηρησεις του Νικολα ειναι πάντα πολυτιμες ..
Φυσικά περιμένω με τον ιδιο ενουσιασμό να υποδεχτεις και τις παρατησρησεις του Σεβαστακη για τους ''μαχητές του Μεσαιου χωρου'' στο λινκ που παραπάνω εβαλα ..
-τωρα ..ο τροπος που γραφεις με ενθουσιασμό για τις αξιολογοτατες παρατησρηεις του Σεββαστακη ..ισως υποδηλώνει οτι ισως νομιζεις οτι με..κατακευρανώνει..
Σε αυτήν την ενδεχομεν περιπτωση σου ζητώ να ξανασκεφτεις : Μηπως κανεις λαθος ; Μηπως σε παραπληροφορησαν;..
Ο κ Καλλωνιατης ξεκαθαρισε εξ αρχής πώς η οπτική μεσα απο την οποια προσεγγιζει τα πραγματ ειναι αυτή των εργαζομένων μισθωτων και οχι των επιχειρηματιων .. Αυτο φαινεται ξεκαθαρα σε καθε καλοπιστο αναγνωστη τοσο της αναρτησης οσο και των σχολιων .
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ Καλλωνιατης ξεκαθαρισε εξ αρχής πώς η οπτική μεσα απο την οποια προσεγγιζει τα πραγματ ειναι αυτή των εργαζομένων μισθωτων και οχι των επιχειρηματιων
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ σημαίνει ΤΙΠΟΤΕ ουσιαστικό αυτό, σόρυ. Σχεδόν ΟΛΟΙ οι αριστεροί, θα το πουν αυτό. Πάντως οι Οικολόγοι - Πράσινοι ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟ, αφού τάσσοναι... "πέραν αριστεράς και δεξιάς" !!! χαχαχα
τάσσοναι --> τάσσονται (σόρυ)
ΑπάντησηΔιαγραφήOmadeon οι Οκολογοι Πρασινοι μπορει ως κομμα να τασσονται περαν της αριστερας και Δεξιας και να θεωρουν οτι το Οικολογικό κινημα δεν ειναι εκ των οραγματων αριστερο - οπως στοδιηγημα Αργώ του Θεοτοκα στον μεσοπολεμο καποιοι Φοιτητες αποφασιασαν δια Ψηφοφοριας οτι δεν υπαρχει Θεος - αλλά αυτο δεν μπορει να εμποδισει κανεναν που συμπαθει και το οικολογικό κινημα και τους Οικολογους και το εργατικό κιημα και τους εργαζομενος να νιωθει και Αριστερος και Οικολγος..
ΑπάντησηΔιαγραφήkai to KKΣΕαποφασισε καποτε οτι οι Τροτσικστες , ο Μπουχαριν ο Ζηνοβιεφ και αλλοι ηταν πρακτορες των Ναζί..ομως αυτο δεν σημαινει οτι ηταν πραγματικά .. .. Δεν ξερω αν εγινα αντιληπτος ..Εγινα;
αντθετα Ομαντεον εκεινο που ειναι σιγουρο ειναι οτι καποιος που ν θεωρει ως το κυριο ζητημα σημερα ειναι οχι η καταληστευση των μισθων και ηληστεα της Υπεραξιας απο τους εργαζομενους της Ελλάδας και της Ευρωπης
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά το πως θα εξασφαλισουν ρευστό οι επιχειρησεις - λες και δεν ειχαν τοσα χρόνια για να το μετατρεψουν σε 4χ4, πισινες ,πολυτελή διαβιωση κλπ ..δεν ειναι αντικειμενικά αριστερος οσο και αν νομιζει οτι ...ειναι ..
Οι οικολόγοι - πράσινοι, ΕΦΟΣΟΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφή1) έχουν δηλώσει ότι το πολιτικό τους στίγμα "είναι πέρα από αριστερά και δεξιά"
2) έχουν δηλώσει ότι "συμμαχούν με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ έχει Οικολογική Ατζέντα"
3) έχουν δηλώσει ότι τηρούν σημαντικές δεσμεύσεις με το Ευρωπαϊκό "μητρικό κόμμα" τους, που ΗΔΗ έχει συμμαχήσει (Σε άλλες χώρες π.χ. Γερμανία) με κυβερνήσεις λίγο-πολύ νεοφιλελεύθερες.
κλπ. κλπ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δεδομένο ότι "Τάσσονται υπέρ των μισθωτών και κατά των αφεντικών". Κάτι τέτοιο άλλωστε θα τους έδινε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ αριστερό (ακραίο) στίγμα, το οποίο ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ. Κάτι ξέρω, εντελώς τυπικά είμαι ΚΑΙ εγώ μέλος (ανενεργό όμως).
@Cynical
Δεν μου λες βρε Συνικαλ, ως πότε θα ανεχόμαστε τούτον εδω?
Ουσία σχολίων = ΜΗΔΕΝ (και προπαγάνδα, γλύψιμο μεντόρων, κλπ. ενώ μου κολλάει συνέχεια, κι από πάνω, σαν ΒΔΕΛΛΑ, όχι απλή κολλητσίδα...)
αντε παλι.. Δεν σου κολαω Ομαντεον απλά προσπαθώ να συζητησω μαζι σου μετον Κ Καλλωνιατη , τον κ Αιρετικό , τους διαφορους ανωνυμους..
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά αν θελεις να μονοπωλεις την συζητηση φευγω.. Δεν χρειαζεται να παραπονιεσαι.στης Cynical..
Αυτό εδώ το σχόλιο, ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ σοβαρός administrator, θα το καταδίκαζε ως απρόκλητη ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ συκοφαντική επίθεση, αλλά ΚΑΙ ως... ΜΕΓΑ μπουρδολόγημα:
ΑπάντησηΔιαγραφήαντθετα Ομαντεον εκεινο που ειναι σιγουρο ειναι οτι καποιος που ν θεωρει ως το κυριο ζητημα σημερα ειναι οχι η καταληστευση των μισθων και ηληστεα της Υπεραξιας απο τους εργαζομενους της Ελλάδας και της Ευρωπης
αλλά το πως θα εξασφαλισουν ρευστό οι επιχειρησεις - λες και δεν ειχαν τοσα χρόνια για να το μετατρεψουν σε 4χ4, πισινες ,πολυτελή διαβιωση κλπ ..δεν ειναι αντικειμενικά αριστερος οσο και αν νομιζει οτι ...ειναι ..
Ειναι ΜΠΟΥΡΔΑ ΟΛΚΗΣ διότι εγώ (ο αποδέκτης του οχετού) ΔΕΝ ΕΙΠΑ ότι το "μόνο πρόβλημα είναι η ρευστότητα", ΟΥΤΕ το είπα γιατί έχω κάποιο φίλο με πολυτελή διαβίωση, κλπ. ΠΟΛΥ λιτά ζει κάποιος που ξέρω, κι έχει μια μικρή επιχείρηση, την οποία θάθελε επίσης να μετατρέψει και σε συναιτεριστική αλλά συναντάει δυσκολίες. ΟΥΤΕ πισίνα έχει, ΟΥΤΕ 4*4. Η αμοιβή που παίρνει σπίτι δεν διαφέρει από εκείνη του πιο ακριβοπληρωμένου τεχνικού υπαλλήλου του. ΑΝ ΚΛΕΙΣΕΙ όμως, λόγω ύφεσης και λόγω των τραπεζών, θα χάσουν τη δουλειά τους 60 άτομα (που απέμειναν).
Προσπερνώ αυτόν τον αντιπερισπασμό οπως και τους αλλους και θαθελα να επιμεινουμε στη συζητηση του αρθρου του κ Καλλωνιατη. Νομιω οτι επι της ουσιας απαντησε τοσο στο ερωτημα του Αιρετικου περι ανατγωνιστικοτητας ..οσο καιστο Ζητημα του ποια ειναι η οπτική της Αριστεράς - δηλαδή των εργαζομένων μισθωτων : Απαντησε εν συντομια , με αξιοπρεπεια , απεφυγε τις προκλησεις και μας εδωσε και ενα μαθημα ευγενειας , ηθους πολιτικου διαλογου. Προσωπικά τον ευχαριστω .
ΑπάντησηΔιαγραφή@Cynical, @Pentanostimi
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν σας λέγαμε "ΠΕΤΑΧΤΕ ΤΟΝ ΕΞΩ" κάαατι ξέραμε. Τώρα λέει πως "ξεφύγαμε από τη συζήτηση" ενώ ο ΙΔΙΟΣ αποπροσανατόλισε τη συζήτηση. Fair enough ορίστε και πάλι το ΠΙΟ πρόσφατο σχόλιο ΕΝΤΟΣ θέματος (συντομευμένο):
_____________________________
Λέει ο κ. Κ.Κ.
...σκοπός του άρθρου μου δεν ήταν να αναπτύξω ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης του ελληνικού καπιταλισμού, αλλά να εξηγήσω ότι τα προβλήματα των εργαζομένων δεν μπορεί να προσεγγίζονται από την σκοπιά της ανταγωνιστικότητας και των όποιων τρόπων βελτίωσής της.
Fair enough. Από ΠΟΙΑ (_πρακτική_) σκοπιά πρέπει λοιπόν να προσεγγιστούν και ΠΩΣ?
Γι’ αυτό και εντελώς περιγραφικά και ενδεικτικά παρέθεσα τι μπορεί να απασχολεί έναν οικονομολόγο που επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Fair enough. ΤΙ μπορεί να απασχολεί τότε, έναν οικονομολόγο που ΔΕΝ επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας?
Επίσης... νοιάζεται κατ' αρχήν (ένας ΤΕΤΟΙΟΣ οικονομολόγος) για παραγωγικό εξορθολογισμό και για ανταγωνιστικότητα?
(Ναι ή όχι? Και... αν ναι, τότε... ΠΩΣ?)
Για να τονίσω αμέσως μετά πως αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση στα προβλήματα των εργαζομένων οι οποίοι ακόμη και εάν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – παραμένουν εγκλωβισμένοι στα προβλήματα της επιβίωσης, της αλλοτρίωσης και των ψυχικών ασθενειών.
Να υποθέσω -τότε- ότι εάν ΔΕΝ βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους, – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – τότε θα απεγκλωβιστούν? και ΠΩΣ?
Λυπάμαι που σας διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα του κειμένου.
Δεν είδα πουθενά να του διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα.
(Του διαφεύγει όμως -ίσως- το ΑΛΛΟ σκέλος του διλήμματος, ΑΝ φυσικά πρόκειται για ΥΠΑΡΚΤΟ δίλημμα...)
Ας μην ξεχνάμε τη "Λογική" του ΠΑΣΟΚ, την οποία (εν μέρει) έχουν ενίοτε (όχι πάντα) υιοθετήσει και οι Οικολόγοι-Πράσινοι:
Αφού επισημανθεί το σύνολο των υπαρκτών προβλημάτων της κοινωνίας, έστω σαν ένα σύνολο "Π",
μετά προτάσσεται μια "μαγική λύση" που ορίζεται ακριβώς από την άρνηση-του-"Π", ένα "όχι-Π",
το οποίο -βέβαια- ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, αλλά ορίζεται δια της άρνησης όλων των άλλων (υπαρκτών προβλημάτων, κλπ.)
Π.χ. (ρητορική ΠΑΣΟΚ) "Ο Τρίτος Δρόμος για το Σοσιαλισμό δεν είναι ΟΥΤΕ σταλινικός, ΟΥΤΕ καπιταλιστικός, ΟΥΤΕ Χ, Ψ, Ζ..."
-ΤΙ είναι λοιπόν? Μα... είναι -απλούστατα- η ΑΡΝΗΣΗ όλων αυτών (των άλλων) δρόμων (Χ, Ψ, Ζ, κλπ.) (που όμως "παραμένει σοσιαλισμός" )
Δηλαδή, ένα ΤΙΠΟΤΑ (πρακτικά),
το οποίο, ως ετερόφωτη άρνηση-των-πάντων, ειναι (υποστασιακά) ανύπαρκτο!
ε αν το τελευταιο σχόλιο ειναι εντος θεματος τοτε -μαλλον εγώ ειμαι εκτος .. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν χρειαζεται να φωναζεις Ομαντεον''πεταχτε τον και πεταχτετον'' λές και δινεις διαταγές σε Υπαλληλους σου..
Φευγω μόνος μου .. απο αυτό το ποστ του κ Κανωλλιατη και σε αφηνω στις ..επιχειρηματολογιες σου
«τα προβλήματα των εργαζομένων δεν μπορεί να προσεγγίζονται από την σκοπιά της ανταγωνιστικότητας και των όποιων τρόπων βελτίωσής της.»
ΑπάντησηΔιαγραφήOmadeon : Fair enough. Από ΠΟΙΑ (_πρακτική_) σκοπιά πρέπει λοιπόν να προσεγγιστούν και ΠΩΣ?
ΚΚ : Μα από την πλευρά της ταξικής πάλης και της κοινωνικής αλλαγής. Άλλο πράγμα είναι να θέλεις να βελτιώσεις την ατομική σου θέση μέσα στο υπάρχον σύστημα και άλλο να θέλεις να καταργήσεις τις ταξικές διαφορές μέσα από τον σοσιαλισμό.
«Γι’ αυτό και εντελώς περιγραφικά και ενδεικτικά παρέθεσα τι μπορεί να απασχολεί έναν οικονομολόγο που επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.»
Omadeon : Fair enough. ΤΙ μπορεί να απασχολεί τότε, έναν οικονομολόγο που ΔΕΝ επιδιώκει την ανάπτυξη αυτού που ήδη υπάρχει μέσα από τον εξορθολογισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας?
ΚΚ : Πώς να πάψει να σκέφτεται σαν απλός τεχνοκράτης, να αποκτήσει μία επιστημολογική και ταξική αντίληψη των οικουμενικών προβλημάτων και να επιδιώξει όπως και όσο μπορεί την σοσιαλιστική αλλαγή.
Οmadeon : Επίσης... νοιάζεται κατ' αρχήν (ένας ΤΕΤΟΙΟΣ οικονομολόγος) για παραγωγικό εξορθολογισμό και για ανταγωνιστικότητα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΚ : Είπαμε όχι, γιατί έχει ξεκαθαρίσει πως ανταγωνιστικότητα και κοινωνική ευημερία είναι πράγματα εκ διαμέτρου αντίθετα μέσα στον καπιταλισμό.
(Ναι ή όχι? Και... αν ναι, τότε... ΠΩΣ?)
«Για να τονίσω αμέσως μετά πως αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λύση στα προβλήματα των εργαζομένων οι οποίοι ακόμη και εάν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – παραμένουν εγκλωβισμένοι στα προβλήματα της επιβίωσης, της αλλοτρίωσης και των ψυχικών ασθενειών.»
Omadeon : Να υποθέσω -τότε- ότι εάν ΔΕΝ βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους, – εν μέρει ακριβώς γι’ αυτό – τότε θα απεγκλωβιστούν? και ΠΩΣ?
ΚΚ : Να μην υποθέσετε τίποτα. Να αφήσετε τις σοφιστείες και να σκεφθείτε λίγο όσα είπαμε παραπάνω.
«Λυπάμαι που σας διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα του κειμένου.»
Omadeon : Δεν είδα πουθενά να του διέφυγε το βασικό αντικείμενο-δίλημμα.
(Του διαφεύγει όμως -ίσως- το ΑΛΛΟ σκέλος του διλήμματος, ΑΝ φυσικά πρόκειται για ΥΠΑΡΚΤΟ δίλημμα...)
ΚΚ : Το δίλημμα που εξακολουθεί να σας διαφεύγει – ίσως επειδή αγνοείτε τι σημαίνει σοσιαλιστική χειραφέτηση – είναι ότι ανταγωνιστικότητα και σοσιαλισμός είναι αντίθετα πράγματα. Αλλά επειδή φαίνεται πως το ανήσυχο πνεύμα σας έχει μονίμως απορίες για το ασύμβατο ανταγωνιστικότητας και φιλεργατικής πολιτικής (ας αφήσουμε τον δυσκολοχώνευτο σοσιαλισμό στην πάντα) σας υπόσχομαι στο επόμενο άρθρο μου να καταπιαστώ με το παράδειγμα των ΗΠΑ. Για την οποία..ορισμένοι πιστεύουν πως δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα – όπως πχ η Ευρώπη – γιατί μπορεί και τυπώνει χρήμα και υποτιμά το νόμισμά της. Ότι δηλαδή υπόσχεται και η νέα πολιτική ανάπτυξης (εκτός ευρώ) για την Ελλάδα…
κ. Καλλωνιάτη, ευχαριστώ που απαντήσατε στις ερωτήσεις μου. Ιδρώνουμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας λόγω παρεμβολών από άλλους. Το ότι οι ερωτήσεις ΔΕΝ ήταν εκτός θέματος, είναι μάλλον προφανές (αλλιώς δεν θα είχατε κάνει και τον κόπο να απαντήσετε). ΟΚ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο σημαντική απάντησή σας νομιζω ήταν το εξής:
Το δίλημμα που εξακολουθεί να σας διαφεύγει – ίσως επειδή αγνοείτε τι σημαίνει σοσιαλιστική χειραφέτηση – είναι ότι ανταγωνιστικότητα και σοσιαλισμός είναι αντίθετα πράγματα.
Χμ... Το ότι "ανταγωνιστικότητα και σοσιαλισμός ειναι αντίθετα πράματα" ΔΕΝ αποτελεί καθόλου "άγνωστη ιδέα" και ΔΕΝ διαφεύγει... κανέναν. Ειπωμένη έτσι απλοϊκά, ακούγεται και σαν "πρόβλημα" ή λανθασμένη. Δεν βρίσκω όμως το λόγο να ΜΗΝ παράγονται ποιοτικά ή βέλτιστα προϊόντα, από χειραφετημένους εργαζόμενους όπως της συναιτεριστικής Mondragon (ιδιαίτερα ανταγωνιστικής ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ σε συνθήκες καπιταλισμού). Ισα-ίσα, πιο παραγωγικός ειναι ο εργαζόμενος που διαχειρίζεται και καρπούται ο ΙΔΙΟΣ την υπεραξια που παράγει ΜΑΖΙ με άλλους.
Τώρα... το να θέτει κανείς την ανταγωνιστικότητα σαν εξ ορισμού αντίθετη με το σοσιαλισμό, μπορεί να είναι ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ αληθές αν ορίσουμε την ανταγωνιστικότητα με ΚΑΘΑΡΑ καπιταλιστικούς, αγοραίους και ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ όρους, αλλά... ενέχει πλήθος κινδύνων, να μην πω ότι είναι λάθος, ή ότι εκθέτει το σοσιαλισμό σε ΣΟΒΑΡΑ αντ-επιχειρήματα. Γι' αυτό άλλωστε είχα κάνει ποστ για το "ΠΩΣ θα γίνει ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ανταγωνιστικός!" (με μια συζήτηση "όλα τα λεφτά"). :)
Η ανταγωνιστικότητα σε σχέση με το σοσιαλισμό εχει πολλές διαστάσεις και παραλλαγές. Υπάρχει π.χ.
1) η "ανταγωνιστικότητα" της πρώην ΕΣΣΔ με τα Lada και τα άλλα... μη-ανταγωνιστικά προιόντα της, τα οποία διοχέτευε σε δικές της χώρες-δορυφόρους (αν δεν τα απορροφούσε η εσωτερική της αγορά). Ξέρουμε όλοι αυτού του είδους τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα και ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι θα την ξανα-ήθελε κανείς. (Ηταν άλλωστε αποτέλεσμα και διαφθοράς ΚΑΙ γραφειοκρατίας)
2) η ανταγωνιστικότητα σε σχέση με Κίνα ή Ινδία. Οπως είπε κι ο Ρικάρντο Σέμλερ, ΔΕΝ μπορούμε να ανταγωνιστούμε εμπορικά αυτά τα "sweat shops" εκτός αν κατέβουν τα μεροκάματά μας σε επίπεδα πείνας (ή... Κίνας). Επομένως (λέει ο Σέμλερ) αξιοποιούμε αυτό που ΕΧΟΥΜΕ, το ταλέντο ή το μυαλό μας, (ή την παραγωγικότητα της ίδιας της αυτο-διαχείρισής μας).
3) Αν θέλουμε έναν σοσιαλιστικό κόσμο που να... περιφρονεί ΚΑΘΕ είδους ανταγωνιστικότητα, αυτό είναι σημερα αδύνατο να γινει. ΔΕΝ μπορούμε π.χ. να... καταστρέψουμε την Κινα ή την Ινδία. Μπορούμε ΙΣΩΣ να θεσπίσουμε προστατευτικούς δασμούς, ή δασμούς ανάλογους με την οικολογική ή ανθρωπιστική ζημιά που προκαλούν τα προϊόντα τους (όπου π.χ. τα μεροκάματα πείνας" θα θεωρηθούν "ανθρωπιστική βλάβη", κ.ο.κ.) Το ερώτημα γεννιέται όμως... ΠΟΙΟΣ θα τα υλοποιήσει όλα αυτά? πότε? μαζί με ποιούς? κ.ο.κ. (Αποδείχτηκε ΠΟΛΥ δυσκολο ακόμη και το πιο στοιχειώδες, το να πεισθεί η Γερμανία να ανεβάσει μισθούς, σταματώντας να είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ανταγωνιστική).
Γενικά η ασάφεια, ή το πρόβλημα, παραμένει. Δεν είναι θέμα "άγνοιας". Είναι ΕΓΓΕΝΗΣ στο ίδιο το θέμα. Οπως και οι τεράστιες δυσκολίες (ιδίως μέσα σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού).
Γενικά περάσαμε κάποια χρόνια κ. Καλλωνιάτη προσπαθώντας να πείσουμε τους εαυτούς μας και άλλους ότι ο σοσιαλισμός της αυτοδιαχείρισης ειναι ΠΙΟ ανταγωνιστικός. Εσείς -παραδόξως- βαλθήκατε να αποδείξετε το αντίθετο!... ;)
κ. Omadeon,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας ευχαριστώ για την τελευταία σας απάντηση, η οποία για πρώτη φορά μου επιτρέπει να κατανοήσω την σκοπιά από την οποία θέτατε επιμόνως τα ίδια ερωτηματικά για τον σοσιαλισμό. Το θέμα που θίγετε, αυτό του "αυτοδιαχειριζόμενου σοσιαλισμού" με την μορφή των κοοπερατίβων εντός του καπιταλισμού, αν και αντιφατικό εκ πρώτης όψεως, θεωρώ πως αξίζει να μελετηθεί και να συζητηθεί εκτενώς και αυτόνομα ως ξεχωριστό θέμα για να μην περιπέσει στην αφάνεια ενός απλού σχολίου. Επειδή δείχνετε να έχετε μία ολοκληρωμένη άποψη επ' αυτού θα σας παρακαλούσα να γράψετε ένα σχετικό κείμενο πάνω στο οποίο θα μπορούσαμε να κάνουμε μία πραγματικά εποικοδομητική δημόσια συζήτηση.