Το νοικοκύρεμα των νοικοκυραίων: Τα μισόλογα ως φωτοσκιάσεις, 1946-2010

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Τείνει να ξεχνιέται, ακόμα και από (πρώην) αριστερούς, αλλά δεν παύει να υφίσταται, ως ιστορικά διακριβωμένο και δραματικά επίκαιρο, το εξής φαινόμενο: Σε περιόδους κατά τις οποίες τίθεται ως κεντρικό επίδικο η εντατικοποίηση της συσσώρευσης, όπως και η αναπαραγωγή της ταξικής εξουσίας με όχημα τις δομικές και θεσμικές αναπροσαρμογές της οργάνωσής της, κάθε παραλλαγή και έκφανση του αυταρχικού τεχνοκρατικού εκσυγχρονισμού επενδύει, μεταξύ άλλων, στην ιδιότυπη "λαϊκοποίηση" συστημικών ιδεολογημάτων κοινωνικού ρατσισμού και πολιτικής μισαλλοδοξίας.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας ενσωματώνεται σε μια ιερατική αντίληψη που υποθάλπει την πλαστοποίηση των δεδομένων, ανάγοντας κάθε κρίσιμο πρόβλημα σε ασφυκτικά "υπέρ" ή "κατά", τα οποία ανατροφοδοτούν, ως υπόρρητη ή ανοιχτή βία, την αντιστροφή της πραγματικότητας. Η προκατάληψη, που κάποτε διακινούσε η εθνικόφρων εφημερίδα και σήμερα καλλιεργείται από το "μεγάλο κανάλι", υποδαυλίζει τον κοινωνικό κατακερματισμό και διευκολύνει τη νομιμοποίηση της αντεστραμμένης πραγματικότητας με την επιβολή διλημμάτων του τύπου: "Είσαι υπέρ ή κατά του πελατειακού κράτους;".

"Είσαι υπέρ της σπατάλης ή κατά του νοικοκυρέματος;". Ακόμα κι αν ο μικροπολιτικός εκβιασμός ανθρώπινων αναγκών διαμορφώθηκε από τον δικομματισμό της μεταπολίτευσης ως χωνευτήρι ιδεολογικής αφομοίωσης και ως υλική βάση αναπαραγωγής των πολιτικών συσχετισμών. Ακόμα κι αν η σύνθεση της μεταπολεμικής διοίκησης ήταν απόρροια της 4ης Αυγούστου και της Κατοχής, οι φορείς του αυταρχικού τεχνοκρατικού εκσυγχρονισμού πάντα επιδιώκουν ως ανάσχεση του διεκδικητικού κινήματος την θρασεία αντιστροφή της πραγματικότητας. Διαρκώς επιδιώκουν να "λαϊκοποιούν" με αυτόν τον τρόπο την παραγραφή των πολιτικών ευθυνών, τη συντήρηση της διλημματικής πολιτικής και τελικά τη φενάκη περί ταξικής ουδετερότητας του κράτους.

Καλές οι κοινωνικές ανάγκες, αλλά αν είμαστε καλοί νοικοκυραίοι και όχι επικίνδυνοι εξτρεμιστές ή ανεύθυνοι ρουσφετολόγοι, πρέπει να τις ξεχάσουμε και να νοικοκυρευτούμε πρώτα. Οφείλουμε να πληρώσουμε για τα λάθη μας με ακατάβλητη προσήλωση και να εμπιστευτούμε την καθαρτήρια λιτότητα και όσους την επαγγέλλονται.

Την παλαιά αυτή συνταγή εξέφρασε γλαφυρά, στις τότε ιστορικές συνθήκες, το κύριο άρθρο της εφ. "Η Βραδυνή", Παρασκευή 22 Μαρτίου 1946, σελ. 1, με τίτλο "Περί Κράτους", παραμονές κάτι άλλων, διαφορετικά κρίσιμων, εκλογών. Διαβάστε το και κάντε τις συγκρίσεις, τις διαπιστώσεις και τους παραλληλισμούς σας: "[...] Ναι, να ψηφίσωμε να γίνουν τα γενικά. Να γίνουν οι δρόμοι, τα γεφύρια, τα νοσοκομεία, τα εργοστάσια, τα αμπέλια και τα χωράφια. Δια να γίνουν, όμως, τα γενικά, πρέπει πρώτα-πρώτα να ψηφίσωμε να γίνη ΚΡΑΤΟΣ. Δηλαδή, να γίνουν οι υπουργοί άνθρωποι με χαρτοφυλάκια, όπου θα υπάρχουν μελέται ειδικών, σχέδια νόμων, διατάγματα- εργασία δημιουργική και όχι ρουσφέτια και ρουσφετάκια. Πώς θα γίνη, όμως, το Κράτος; [...] Μάς γράφει ένας αναγνώστης: - Εγώ δεν θα ψηφίσω τους Λαϊκούς γιατί θα κάμουν την Ελλάδα μεγάλη, πλούσια, ευτυχισμένη. Θα τούς ψηφίσω, επειδή θα νοικουρέψουν το Κράτος. Θα βάλουν ανθρώπους με συνείδηση της αποστολής τους στις διάφορες θέσεις. Θα διώξουν τους κουκουέδες από τα υπουργεία. Θα μπαίνης μέσα και δεν θα βλέπης στις γωνίες να συνωμοτούν διάφορες φάτσες. Να πηγαινοέρχωνται στα γραφεία, να μοιράζουν χαρτάκια, να βάνουν φωτιά στους άλλους, να γίνωνται καυγάδες και να φθάνη στις δώδεκα το μεσημέρι ο πολίτης να μάθη αν εβγήκε το χαρτί του και να του λένε: Έλα αύριο. Σήμερα ο αρμόδιος είχε συνεδρίασι πυρήνα...! [...] Θα ψηφίσω τους Λαϊκούς, επειδή ο τόπος είναι απένταρος και κατεστραμμένος και σ' έναν τόπον απένταρο και κατεστραμμένο πρέπει να στηθή κράτος οικονομικό. Φτωχικό. Συμμαζεμένο. Ξέρω ότι οι Λαϊκοί, νοικοκυραίοι άνθρωποι, τέτοιο κράτος θα φτιάσουν. Θα κόψουν από δω, θα μαζέψουν από κει. Δραχμή με δραχμή. Δεν θα διορίσουν. Δεν θα σπαταλήσουν [....]. Θα ασπρίσουν μονάχα. Θα ξεσκονίσουν. Και χωρίς φούμαρα, θα αρχίσουν δουλειά...".

Οι Λαϊκοί πριν από τις εκλογές του 1946 άσπριζαν και ξεσκόνιζαν. Ο GAP πριν από τις εκλογές του 2009 σκούπιζε. Η Αριστερά μπροστά στις επικείμενες εκλογές, τι θα κάνει; Θα δοκιμάσει με ωριμότητα την ικανότητά της να χαρτογραφήσει σωστά τη νέα ιστορική περιοχή της; Πάντως, σίγουρο είναι, ότι όσοι ζουν σε συνθήκες αυταρχικού τεχνοκρατικού εκσυγχρονισμού, αλλά καταφέρνουν να βλέπουν μόνο "πελατειακό κράτος", δεν είναι μόνο ανιστόρητοι, αλλά αποσαφηνίζουν και τα εύκαμπτα ηθικά τους όρια. Η αριστερή πολιτική υπάρχει, όταν σταματούν τα μισόλογα και διαλύονται οι φωτοσκιάσεις. Η πολιτική εντιμότητα, ομοίως.

Φιλικά, Novalis

φωτό: www.aspromavro.net