Η θεολογία της "ενάρετης οικονομίας"

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

"Διαμορφώνουμε συνθήκες ενάρετου κύκλου στην οικονομία. Αφήνουμε πίσω τον φαύλο κύκλο". Αυτό δήλωσε στα σκαλοπάτια του Μαξίμου, χθες, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος. Αν ο κεντρικός τραπεζίτης, με την "επιστημονική αμεροληψία" έτσι εκτιμά, δεν χρειάζεται να πει περισσότερα ο πρωθυπουργός, ο οποίος περιορίστηκε να δηλώσει ότι: "Κατακτήσαμε τον πρώτο στόχο που είχαμε θέσει".

Προφανώς και οι δύο κορυφαίοι παράγοντες, περιφρονώντας προκλητικά τη σκληρή πραγματικότητα, επιδίδονται σε προπαγανδιστικές κινήσεις υιοθετώντας τη θεωρία σύμφωνα με την οποία "η οικονομία είναι ψυχολογία".

Δεν εγνώριζε ο κ. Προβόπουλος τα στοιχεία που δημοσιοποίησε προχθές η κεντρική τράπεζα για την απογοητευτική πορεία του τουρισμού φέτος; Δεν έχει ενημερωθεί για την έκρηξη του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης, που κατά σύμπτωση χθες ανακοινώθηκε ότι εκτοξεύθηκε στο 137% του ΑΕΠ; Και, τέλος, δεν πληροφορήθηκε τη χθεσινή δήλωση του εκπροσώπου τού Όλι Ρεν, ο οποίος ανοίγει θέμα για επιβολή νέων μέτρων;

Ενάρετος κύκλος... Στη μακρά ιστορία της, από τα χρόνια του Ομήρου, η λέξη αρετή απέκτησε ποικίλες αναφορές και κατά περίπτωση ταυτίζεται με τη χρηστότητα, την αγνότητα, τη σύνεση και τη σωφροσύνη. Στον Πλάτωνα η αρετή συνδέεται με την επιστήμη και τη γνώση. Προφανώς αυτή η πλευρά δεν ενδιαφέρει τον καθηγητή κ. Προβόπουλο.

Οι σοφιστές αντιμετωπίζουν την αρετή ως την πολιτική τέχνη που το αποτέλεσμά της είναι να πείθει. Ίσως αυτός ο ορισμός της αρετής συγκινεί περισσότερο την εξουσία.

Πιο κατάλληλη, όμως, μας φαίνεται η εξ αποκαλύψεως αρετή που εισάγεται ως έννοια από τη Βίβλο. Η αρετή ως ιδιότητα του Θεού. Στην περίπτωση που συζητούμε μπορούμε να αναζητήσουμε ομοιότητες στη θεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Στην αυθαιρεσία του απόλυτου και στην ηθικολογική κατάχρηση για να περιγραφεί ένα κοινωνικό πρόβλημα.

Με βάση ποια επιφοίτηση ορίζεται ενάρετος ο κύκλος της πτώχευσης της κοινωνίας, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της υποβάθμισης της καθημερινής ζωής, των σχολείων που είναι άδεια από καθηγητές και μιας ολόκληρης γενιάς που δεν θα βρει δουλειά; Η γλώσσα της εξουσίας είναι αποκαλυπτική (με όλες τις έννοιες...), διότι είναι γλώσσα ιερατείου.

Ν.Φ.