"Oχι πια άλλη λιτότητα!"

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

του Γ. Δελαστίκ

Ωμός ο εκβιασμός του ΔΝΤ και της ΕΕ επί της Ουγγαρίας. Τόλμησε η νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπαν να φέρει αντιρρήσεις στις υποδείξεις τους για νέα μέτρα λιτότητας και αμέσως διέκοψαν τις συνομιλίες για τη χορήγηση δανείου προς τη Βουδαπέστη, στερώντας της μάλιστα την πρόσβαση στα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ που απομένουν από το δάνειο των 20 δισ. που της έχουν χορηγήσει από το 2008. Και αυτό, παρόλο που η Ουγγαρία είχε το 2009 έλλειμμα μόλις 4% του ΑΕΠ (πολύ κάτω του μέσου όρου της ΕΕ που ήταν 6,8% του ΑΕΠ) και δημόσιο χρέος 78,3% του ΑΕΠ της - ίδιο δηλαδή με τον μέσο όρο του χρέους των χωρών της ευρωζώνης το οποίο ανήλθε το 2009 στο 78,7% του ΑΕΠ.

Ενθουσιασμένη ήταν προχθές η υπερσυντηρητική γερμανική εφημερίδα "Ντι Βελτ" σε κύριο άρθρο της με τη στάση του ΔΝΤ. "Η Ευρώπη έχει τον σωστό εταίρο", πανηγύριζε ήδη από τον τίτλο του άρθρου και ανέλυε το γιατί: "Το ΔΝΤ έχει πάνω απ' όλα την πολιτική ανεξαρτησία και την πείρα να κατευθύνει την επιβολή μέτρων λιτότητας από το εξωτερικό... Τέτοια αποτελεσματική πίεση δεν θα μπορούσε να ασκήσει η Κομισιόν της ΕΕ και ακόμη λιγότερο οι χώρες - μέλη του ευρώ, γιατί στην ευρωπαϊκή λέσχη μετρούν οι εθνικές διαθέσεις και οι πολιτικές συμμαχίες τουλάχιστον όσο και οι οικονομικοί παράγοντες" υπογράμμιζε η δεξιά γερμανική εφημερίδα.

Η ουγγρική κυβέρνηση όμως δεν κάμφθηκε, τουλάχιστον αρχικά, από τον εκβιασμό του ΔΝΤ. "Καταστήσαμε σαφές στους εταίρους μας ότι δεν υπάρχει θέμα συζήτησης πρόσθετων μέτρων λιτότητας" δήλωσε στην ουγγρική τηλεόραση μετά τη διακοπή των συνομιλιών με το ΔΝΤ ο υπουργός Οικονομικών Γκιέργκι Μάτολσι.

Το εξοργιστικό σε αυτή την ιστορία είναι ότι η εκβιαστική στάση του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν βασίζονται, έστω και τυπικά, σε κάποια "αποτυχία" της Ουγγαρίας να πιάσει τους στόχους που της είχαν επιβάλει πριν καν αναλάβει τη διακυβέρνηση η κυβέρνηση Ορμπαν. Εκβιάζουν τους Ούγγρους γιατί τους ενοχλεί η "απείθαρχη" στάση της νέας ουγγρικής κυβέρνησης και κυρίως επειδή φοβούνται μήπως οι Ούγγροι δημιουργήσουν... "σχολή" απείθαρχων κρατών!

Τους ενόχλησε εξαιρετικά από πολιτική σκοπιά το "φτύσιμο" του Ούγγρου πρωθυπουργού προς την αντιπροσωπεία του ΔΝΤ προ δεκαημέρου, όταν τα μέλη της που ταξίδευαν από την Ουάσινγκτον στη Βουδαπέστη δεν μπόρεσαν να συναντηθούν μαζί του, γιατί αυτός είχε φύγει για να πάει... στη Νότιο Αφρική για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο!

Ο πραγματικός λόγος όμως που προκλήθηκε ξαφνικά όλος αυτός ο συναγερμός του ΔΝΤ και της ΕΕ εναντίον της Ουγγαρίας είναι άλλος: η κυβέρνηση Ορμπαν αποφάσισε να επιβάλει έκτακτη εισφορά για τρία τουλάχιστον χρόνια στις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εν γένει! Εθιξε έτσι τα άγια των αγίων της ΕΕ!

Κάτι είπαν οι του ΔΝΤ ότι η Ουγγαρία πρέπει να εξοικονομήσει φέτος ένα πρόσθετο ποσό κοντά στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ για να μειώσει το έλλειμμα στο 3,8% του ΑΕΠ και ως εκ τούτου συνέστησαν νέα μέτρα λιτότητας, αλλά η ουγγρική κυβέρνηση τους την έφερε. Αποφάσισε να επιβάλει έκτακτη εισφορά ύψους 0,45% στον τζίρο των τραπεζών κατά τη διάρκεια του 2009, οπότε έτσι οι τράπεζες θα καταβάλουν 700 εκατομμύρια ευρώ και θα γλιτώσει ο κόσμος τη λιτότητα!

Υπάρχει ένα ακόμη μυστικό που έκανε έξαλλους τους γραφειοκράτες της ΕΕ και κάποιους Ευρωπαίους ηγέτες: καθώς το 80% του ουγγρικού τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από ξένους σε πρώτη γραμμή τους Αυστριακούς και στη συνέχεια τους Γερμανούς, την έκτακτη εισφορά θα την πληρώσουμε ουσιαστικά οι... Ευρωπαίοι τραπεζίτες! Εκτακτη κίνηση των Ούγγρων.

Παράλληλα η δεξιά κυβέρνηση της Βουδαπέστης είναι αποφασισμένη να εξαρθρώσει ολόκληρο τον μηχανισμό ανθρώπων που έχει στηθεί την τελευταία δεκαετία και υπηρετεί τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και να τον αντικαταστήσει με δικούς της ανθρώπους, οι οποίοι φυσικά σε λίγο θα κάνουν τα ίδια και θα πλουτίσουν κι αυτοί απομυζώντας ευρωπαϊκά κεφάλαια και πόρους, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα.

Η διαδικασία αυτή, η οποία φυσικά διεξάγεται με κάθε άλλο παρά δημοκρατικό τρόπο και στόχους, εκνευρίζει την ΕΕ γιατί αποδιαρθρώνει μηχανισμούς που χρειάστηκαν χρόνια να χτιστούν και παράλληλα εξακοντίζει στα ύψη το κόστος άμεσης ή έμμεσης εξαγοράς των νέων μηχανισμών της ουγγρικής Δεξιάς από τους Ευρωπαίους.