Ομιλείτε παπανδρεϊκά;

Πηγή: ΑΥΓΗ (16/7/2010)

Δηλαδή, αν καταλάβαμε καλά, πρώτα πρόσθεσαν δεκαπέντε χρόνια στις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων, μητέρων ανηλίκων. Έτσι; Μετά έκαναν τηνπαραχώρηση να υπολογίζουν και κάποια πλασματικά χρόνια - ένα για το πρώτο παιδί και από δύο για το δεύτερο και τρίτο. Άρα μια μητέρα τριών παιδιών θα εργάζεται μόνοδέκα χρόνια περισσότερα απ’ όσο σήμερα, αφού όμως πληρώσει για τα πέντε πουγλιτώνει τα μαλλιοκέφαλά της - και τα μαλλιοκέφαλα του άντρα της.

Αυτό το διαφημίζουν ως μπόνους στις μητέρες. Και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη γλώσσα του Παπανδρέου και των παρατρεχάμενων σ’ αυτά τα χρόνια της χολέρας. Στα οποία η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στον άξονα του κακού μας του καιρού αποκαλείται πράξη ευθύνης από ελληνικής πλευράς καιαλληλεγγύης από πλευράς τρόικας. Οι περικοπές-περικοπές-περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, μεταρρύθμιση. Το χάσμα ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις και τη μετεκλογική λαίλαπα, γενναιότητα και αγνόηση του πολιτικού κόστους. Και το μόνο που μένει είναι να αποκαλείται ο Παπανδρέου ο μικρός, Παπανδρέου ο Μέγας.

Ο ίδιος Παπανδρέου, ο οποίος στα ελληνικά δεν τα καταφέρνει τόσο καλά, ως Έλλην της διασποράς κατά δήλωσή του, αλλά τα παπανδρεϊκά τα ξέρει φαρσί, ζήτησε προχτές από τους δημοσιογράφους να προτιμούν αντί για τη λέξη λιτότητα τη λέξη υπευθυνότητα, διότι αυτή αποδίδει πιο σωστά την κυβερνητική πολιτική! Εκεί που μας χρωστούσανε δηλαδή, εκεί που κλαίγονταν για το ΔΝΤ και τους τοποτηρητές, εκεί που δήλωναν ότι δεν θέλουν να πάνε στις αγριότητες, αλλά πήγαν υποχρεωτικά (κρίμα το κοριτσάκι, κρίμα τι κάνει τ’ άτιμο το χρήμα), τώρα βγαίνουν κι από πάνω! Γλωσσικώς τουλάχιστον.

Γλωσσικώς μοιράζουν μπόνους, κάνουν παραχωρήσεις, διαπιστώνουν κατακτήσεις, κοιτάζονται στον καθρέφτη του απαράμιλλου θάρρους τους, κομπορρημονούν για τις επιτυχίες τους, εμφανίζονται με πόζες σωτήρων ανηλίκων παιδιών και ενηλίκων μητέρων, μαστιγώνουν τους γιατρούς του Κολωνακίου και τους πισινάτους της Μυκόνου. Συνοδεύουν εν ολίγοις τη μεγάλη υπευθυνότητα με μια εξίσου μεγάλη αν και στριφνή γλωσσοπλαστική. Έτσι που να είναι πλέον αναγκαίο σε όλους μας, όταν επιχειρούμε να εισέλθουμε στα άδυτα της κυβερνητικής προπαγάνδας, να αναζητούμε τα κατάλληλα λεξικά. Και καθίσταται απαραίτητη στον καθένα που προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται η ερώτηση: Ομιλείτε παπανδρεϊκά;