Πωλείται η εθνική αξιοπρέπεια!

Πηγή: Ποντίκι 4/6/2010

Η ανακοίνωση για τις μαζικές πωλήσεις όλων όσα συνθέτουν την περιουσία του Δημοσίου (δηλαδή όλων ημών) μοιάζει με τον επιθανάτιο ρόγχο μιας χώρας η οποία βρίσκεται ένα βήμα πριν από τα Τάρταρα. Μιας χώρας η οποία, σύμφωνα και με τα ρεπορτάζ του «Π» που κυκλοφορεί, περιμένει:

● Τους ελεγκτές, οι οποίοι πρακτικά θα υποκαταστήσουν τις ηγεσίες όλων των υπουργείων και όλων των κρίσιμων τομέων, τους οποίους η επιτήρηση κρίνει απαραίτητους για την επίτευξη των στόχων της: των τραπεζών, των υπουργείων, του προϋπολογισμού, των στατιστικών στοιχείων και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Για όποιον δεν κατάλαβε το παρασύνθημα, πρόκειται γι’ αυτούς που θα ελέγχουν τις «εκθέσεις προόδου» υπουργείων και κρατικών οργανισμών και, όπως ακριβώς έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση, θα δίνουν τις εντολές για νέα μέτρα.

● Τον «αρχιεπιτηρητή» (και... «πρωθυπουργεύοντα» σύμφωνα με ρεπορτάζ άλλης εφημερίδας) από το ΔΝΤ.

● Την απόφαση του Eurogroup, το οποίο τη Δευτέρα θα κληθεί να δεχτεί ή να απορρίψει την πρόταση του υπουργού Οικονομικών της ΓερμανίαςΒόλφγκανγκ Σόιμπλε περί της δυνατότητας για ελεγχόμενη πτώχευση μιας χώρας της Ευρωζώνης. Ο γερμανικός στόχος είναι σαφής: Να μην κάνει η Ελλάδα πλήρη χρήση του «πακέτου στήριξης» των 110 δισ. ευρώ. Νατελειώνει το παραμύθι με άλλη μία δόση – το πολύ. Και ύστερα... πάπαλα.

Ε, λοιπόν, σε αυτό το κλίμα, το οποίο προϊδεάζει για τα πολύ χειρότερα που έρχονται, και μάλιστα πολύ σύντομα, η κυβέρνηση αναγγέλλει την εκποίηση της περιουσίας όλων μας, η οποία είναι τεράστιας αξίας παρά τις αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών.

Γιατί; Για να εισπραχθούν 1 δισ. ευρώ ανά έτος για τα επόμενα τρία χρόνια, όσα υποτίθεται ότι θα διαρκέσει η τριμερής επιτήρηση. Δηλαδή: Για να εισπραχθούν όσα προβλεπόταν ότι θα αποδώσουν στα δημόσια ταμεία οι δύο επιπλέον μονάδες της αύξησης στον ΦΠΑ. Γι’ αυτό το αδιανόητα ασήμαντοποσόν πωλείται η χώρα ολόκληρη. Την ώρα που μονάχα η ακίνητη περιουσία της υπολογίζεται σε 300 – τουλάχιστον – δισ. ευρώ!

Αυτή η πρακτική είναι γραμμένη στο «Μεγάλο Βιβλίο» του ΔΝΤ, αποσπάσματα του οποίου η ελληνική Βουλή ψήφισε ως το Μνημόνιο που μας περνάει χειροπέδες και αφαιρεί από την όποια ελληνική κυβέρνηση κάθε δυνατότητα άσκησης έστω και... υποψίας πολιτικής.

Το ερώτημα, ωστόσο, είναι: Όταν λήξει αυτή η επιτήρηση (για την οποία ο Σόιμπλε εισηγείται τη Δευτέρα να είναι μόνιμη), τι θα έχει απομείνει σ’ αυτή τη χώρα ως περιουσία της. Η απάντηση είναι εύκολη: Ο ιδιωτικός τομέας. Στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, την ενέργεια, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, τα δημόσια έργα, έως τον τζόγο, τη γη και το... νεράκι του Θεού.

Ο γνωστός σε όλους μας ελληνικός ιδιωτικός τομέας, ο αιωνίως κρατικοδίαιτοςκαι επιδοτούμενος από το αίμα όλων μας, ο μεγαλύτερος παραγωγόςσκανδάλων στη νεότερη Ιστορία της χώρας.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, πουλάει. Τα πάντα. Και ο πρωθυπουργός... θυμώνει. Όχι επειδή η δική του κυβέρνηση είναι αυτή η οποία πουλάει ολόκληρη τη χώρα – και μάλιστα έναντι πινακίου φακής – αλλά επειδή ο υπουργός του επί των Οικονομικών ήθελε να αναλάβει το ξεπούλημα η κρατική (πλην αμαρτωλή) ΚΕΔ του Βατοπεδίου. Ναι, γι’ αυτό θύμωσε ο πρόεδρος της κυβέρνησης.

Κανείς, λοιπόν, δεν φαίνεται να του έχει πει το αυτονόητο: Ότι οι πρωθυπουργοί δεν εκλέγονται για να θυμώνουν, και μάλιστα για την παρωνυχίδα.

Άλλωστε και ο Σημίτης «θύμωνε», αλλά σήμερα οι δικοί του άνθρωποι – συνεργάτες και υπουργοί του – παραδέχονται ότι πήραν λεφτά από μίζες. Και ο Καραμανλής, πιο νευρικός ετούτος, επίσης θύμωνε. Όμως τους δικούς του υπουργούς διώχνει πανικόβλητη, αναζητώντας ελπίδα επιβίωσης, η νέα ηγεσία της Ν.Δ. Οι δικοί του υπουργοί δίνουν ο ένας τον άλλο για το Βατοπέδι– κι ακόμη δεν έχουν εξεταστεί όλων οι ευθύνες για όλα τα σκάνδαλα: τα χειρότερα έρχονται.

Όλα τούτα όμως μοιάζουν πλέον πολύ ψιλά γράμματα...