Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ “14” ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Η “ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ” ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ

Α. Π. Θάνος

Πηγή: ΕΠΟΧΗ

Αντιεξουσιαστές με... μεσογειακή διατροφή!

Η κίνηση των «14», που ζητούν να καθορίσει το Μαξίμου «κόκκινη γραμμή» απέναντι την τρόικα, μπορεί να μην προκαλεί ρήγμα ή άμεσους τριγμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά είναι σημαντικότατη, ακόμα και αν είναι «στημένη». Η αποδοχή από τους «14», ότι κατεδαφίζεται η κοινωνική ασφάλιση, αποτελεί, πλέον, όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Είναι η πρώτη «χαραμάδα» απέναντι στην κυβέρνηση - μπλοκ που (θέλει να) παρουσιάζει το Μαξίμου το οποίο θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε κινήσεις «διόρθωσης». Δεν αρκούν, βέβαια, οι «14» του ΠαΣοΚ.

Ομολογώ ότι ηρέμησα μετά τη δήλωση του Γ. Παπανδρέου ότι «είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία» (Βουλή, απάντηση στον Αλ. Τσίπρα) και τη φράση του «πρέπει να αναδείξουμε τη μεσογειακή διατροφή ως συγκριτικό πλεονέκτημα» (συνέντευξη στη γαλλική εφημερίδα Λα Κρουά). «Ήρθαμε για ανατροπές, δεν ήρθαμε για να στρογγυλοκαθίσουμε στις καρέκλες τις εξουσίας», κατέληξε ο Γ. Παπανδρέου δίνοντας το στίγμα στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική του ΠαΣοΚ, αλλά και στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας...

Στα έντεκα μέτρα

Η χώρα, όμως, έχει στηθεί στα έντεκα μέτρα από την τρόικα με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να προσπαθούν να διασωθούν, για άλλη μια φορά, με αποπροσανατολιστικά παιχνίδια ρίχνοντας στα λιοντάρια καμμένα χαρτιά ή εκφωνώντας κορώνες περί «μετωπικής με τη διαφθορά». Ευελπιστούν ότι έτσι θα απαλλαγούν από παρελθόν και  «βαρίδια», μέχρι ότου, βέβαια, γίνουν και αυτοί παρελθόν για να έρθουν οι νέοι σωτήρες να επαναλάβουν τη διαδικασία. 

Το «αεικίνητο», όμως, του συστήματος τρίζει. Η κοινωνία δείχνει να αντιλαμβάνεται -επιτέλους!- ότι η διαφθορά, πάνω στην οποία στήριξαν την επικυριαρχία τους τα δύο κόμματα εξουσίας, δεν είναι η αιτία που φτάσαμε ως εδώ αλλά αποτέλεσμα των πολιτικών τους. Με απλά λόγια, η διαφθορά στην Ελλάδα λειτούργησε ως «μηχανισμός» διανομής του «παραγόμενου» πλούτου, στήθηκε από το σύστημα και δεν αντιμετωπίζεται με δηλώσεις «θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες» αλλά με συγκεκριμένες κινήσεις/μέτρα, που η σημερινή κυβέρνηση δεν προώθησε. Γι‘ αυτό και οι νοσοκομειακές δαπάνες δεν ελέγχονται, το λαθρεμπόριο καυσίμων δεν αντιμετωπίζεται, οι εφοριακοί κάνουν λευκή απεργία, κ.λπ. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολούθησαν, και ακολουθούν ακόμα, οι συγκεκριμένες κυβερνήσεις.

Οι «14» του ΠΑΣΟΚ

Απέναντι, λοιπόν, σ‘ αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχει βρει ως λύση τη συνεχή περικοπή μισθών και συντάξεων. Νέα μέτρα, με ασφαλιστικό δίχως αύριο, με εργασιακό μεσαίωνα. Μέτρα που, εκτός από τις αντιδράσεις των εργαζομένων, οδήγησαν στις πρώτες «συμβουλές» από τον συνήθη φιλοκυβερνητικό Τύπο -«η κυβέρνηση εξαντλώντας κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης, οφείλει να εξηγήσει στους επικεφαλής των οργανισμών που συνιστούν την τρόικα των δανειστών μας, ότι είναι αδύνατον να νομοθετήσει μια τέτοια ρύθμιση (...) Το νέο ασφαλιστικό σύστημα, στο σύνολό του, δεν θα γίνει αποδεκτό αν περιέχει απάνθρωπες προβλέψεις για το ύψος των συντάξεων», τονίζουν στο κύριο άρθρο τους, τα χθεσινά Νέα.

Παρέμβαση, όμως, για το ασφαλιστικό έκαναν και 14 βουλευτές του ΠαΣοΚ. Με ερώτησή τους προς τον Α. Λοβέρδο σημειώνουν ότι έχει «δημιουργηθεί η εντύπωση ότι για την τρόικα το σύνολο σχεδόν της εξοικονόμησης πόρων τα επόμενα χρόνια πρόκειται να προέλθει από τη δραματική περικοπή των συντάξεων». Και τονίζουν ότι «δημιουργείται η αίσθηση ότι οι απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν προωθούν την προσπάθεια εξυγίανσης και επίλυσης του ασφαλιστικού, αλλά κυριολεκτικά την κατεδάφιση της δημόσιας ασφάλισης και την αντιμετώπισή της από ιδιωτικά σχήματα».

Η «κόκκινη γραμμή»

Οι διαβεβαιώσεις, πάντως, και προς την Εποχή, από υπογράφοντες βουλευτές πως πρόκειται για κίνηση συμπληρωματική και υποστηρικτική του υπουργού Εργασίας και του Γ. Παπανδρέου -για εκ των υστέρων πιέσεις στην τρόικα προκειμένου να «ανατραπούν» όροι του μνημονίου- δεν παύει να έχει ιδιαίτερη αξία. Πόσο, μάλιστα, όταν επισημαίνουν και τον κίνδυνο ιδιώτες να αναλάβουν την ασφάλιση των εργαζομένων. 

Η πρόταση, βέβαια, της τρόικας προς τα εκεί οδηγεί. Προβλέπει συνολική σύνταξη 570 ευρώ (!), μετά από 40 χρονιά δουλειάς, με ενσωματωμένη τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ. Ποιος, λοιπόν, εργαζόμενος θα καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές επί 40 χρόνια για να πάρει στο τέλος 210 ευρώ επιπλέον; Ουδείς. Θα στραφούν, σταδιακά,  στην ιδιωτική ασφάλιση και κάποιοι θα χάσουν τα χρήματα που θα «επενδύσουν» σε ασφαλιστικές (βλέπε Ασπίς, διεθνείς εταιρείες, κ.λπ.).

Η κίνηση των «14», που ζητούν να καθορίσει το Μαξίμου «κόκκινη γραμμή» απέναντι την τρόικα, μπορεί να μην προκαλεί ρήγμα ή άμεσους τριγμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αλλά είναι σημαντικότατη, ακόμα και αν είναι «στημένη». Η αποδοχή από τους «14», ότι κατεδαφίζεται η κοινωνική ασφάλιση, αποτελεί, πλέον, όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Είναι η πρώτη «χαραμάδα» απέναντι στην κυβέρνηση - μπλοκ που (θέλει να) παρουσιάζει το Μαξίμου το οποίο θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε κινήσεις «διόρθωσης». Δεν αρκούν, βέβαια, οι «14» του ΠαΣοΚ. Η αριστερά πρέπει να φύγει από το κάδρο της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και να επαναπροσανατολίσει την ατζέντα, για την οποία γίνεται προσπάθεια να περιλαμβάνει μόνο θέματα διαφάνειας και σκανδάλων.

Ισχυροί κραδασμοί

Η αλλαγή στάσης του συγκροτήματος, πάντως, δεν περιορίζεται, όμως, μόνο στην υπόδειξη προς την κυβέρνηση να θέσει, έστω και εκ των υστέρων, «κόκκινη γραμμή» στο συνταξιοδοτικό, μη αποδεχόμενη την απαίτηση της τρόικας να μειωθεί στο 48% η αναπλήρωση της σύνταξης. Τα Νέα αδειάζουν τελείως την κυβέρνηση (εξαιρώντας τον Γ. Παπανδρέου, με την έκφραση «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη»)επισημαίνοντας ότι «το ποιο σοβαρό έλλειμμα σήμερα είναι ότι την ώρα που η χώρα θέλει μια στιβαρή πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τουλάχιστον) για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και να πάρει τα ίσα της, δεν την έχει». Και διά χειρός Γ. Παπαχρήστου τονίζουν ότι «όχι μόνο δεν την έχει, αλλά δεν βλέπω να υπάρχουν και οι προοπτικές για να την αποκτήσει».

Απάντηση στο γιατί αυτή η σκληρή επίθεση, δίνει ο Α. Καρακούσης (χθεσινό Βήμα) που σημειώνει ότι αν η κυβέρνηση «θέλει να κερδίσει τον πόλεμο με τους αναλυτές, τους οίκους και τις αγορές, δεν έχει παρά να συγκροτήσει το ταχύτερο έναν μηχανισμό από ικανούς επαγγελματίες και πολιτικούς που θα αναλάβουν την προβολή των πραγματικών στοιχείων της ελληνικής οικονομίας». Όλα αυτά εντάσσονται στη λογική του συγκροτήματος για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» από προσωπικότητες και τεχνοκράτες. Λύση που (πιθανόν) να καταδεικνύει την αμφιβολία του συγκροτήματος απέναντι (και) στον Γ. Παπανδρέου να περάσει, χωρίς ισχυρούς κραδασμούς, τα μέτρα -ο Σεπτέμβρης είναι ήδη εδώ...

Τα μέτωπα στη ΝΔ

Η ΝΔ, τώρα, που συνεχίζει να βιώνει την εσωστρέφειά της, ζει με το φόβο του... Κ. Καραμανλή. Θα μιλήσει; Πότε; Και τι θα πει; Παρέμβασή του, για παράδειγμα, στο συνέδριο (25-27 Ιουνίου) θα προκαλούσε έντονες τριβές ανάμεσα στους συνέδρους ενώ θα τον έφερνε ευθέως σε αντιπαράθεση και με την ηγεσία. Η αντίστροφη μέτρηση, πάντως, έχει αρχίσει και είναι θέμα ημερών (ή και ωρών...) η δημόσια τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού. 

Η στάση του Α. Σαμαρά στο θέμα της αυτοκάθαρσης -πολλοί μιλούν ακόμα και για παρασκηνιακές συνεννοήσεις με τον Γ. Παπανδρέου- έχει οδηγήσει σε πολλά εσωκομματικά μέτωπα. Σ‘ αυτό βοηθά και η αδυναμία του αρχηγού της ΝΔ να αποδοκιμάσει πολιτικά στελέχη που «πλήγωσαν» την παράταξη [παραπέμποντας, για παράδειγμα, στο πειθαρχικό τους Γ. Βουλγαράκη, Θ. Ρουσόπουλο, Π. Δούκα, Ευ. Μπασιάκο, Αλ. Κοντό, κ.λπ. Τακτική που ακολουθεί το ΠαΣοΚ με τον Α. Τσοχατζόπουλο που τον παρέπεμψε στην επιτροπή διαφάνειας] προχωρώντας, παράλληλα, σε ριζικό «ανασχηματισμό» του στελεχικού δυναμικού της ΝΔ. Και, βέβαια, να παράξει πειστική οικονομική πρόταση διεξόδου από την κρίση.

***

Η αριστερά έχει ζήσει και καλύτερες μέρες! Ο ΣυΡιζΑ, ενώ ζει στην κοινωνία, δεν την βλέπει, δεν την αφουγκράζεται. Χαμένος σε θολά τοπία (Συνασπισμός) και μέτωπα (ΚΟΕ, Αλαβάνος) δεν καταφέρνει να εκφράσει πολιτικά και συνολικά τις ανάγκες της κοινωνίας. Μπαίνουμε σε ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, όπου όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Ακόμα και σήμερα, όμως, υπάρχει διέξοδος, υπάρχει ελπίδα. Στο χέρι μας είναι να αρνηθούμε εκβιασμούς και να επανιδρύσουμε, να μετασχηματίσουμε ή να απαξιώσουμε τον ΣυΡιζΑ. Το θέμα είναι προς ποια κατεύθυνση και με ποιους όρους...

Α. Π. Θάνος