Οι μάσκες πέφτουν...

Πηγή: Ανεμογκάστρι

Την περασμένη εβδομάδα, πριν από τη συνεδρίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με θέμα την Ελλάδα και αμέσως μετά τις αποτυχημένες δημοπρασίες ελληνικών ομολόγων, διατυπώθηκαν «φόβοι» με παρονομαστή το νόμισμα που χρησιμοποιεί η χώρα μας. Κάποιοι δηλαδή έλεγαν ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Αργεντινή εξ αιτίας του σκληρού ευρώ, στο οποίο δεν υπάρχει κανένα περιθώριο υποτίμησης, όπως θα επιθυμούσε το ΔΝΤ. 

Για παράδειγμα ο Σάιμον Τζόνσον του Peterson Institute, πρώην επικεφαλής των οικονομολόγων του ΔΝΤ, προειδοποίησε ότι η μη εμπλοκή του Ταμείου στη συναλλαγματική πολιτική της Ελλάδας, δηλαδή η αδυναμία υποτίμησης του ευρώ, δεν θα αποβεί προς όφελος της χώρας και της οικονομίας. 

Μάλιστα προειδοποίησε, στη βάση αυτού του δεδομένου, για ενδεχόμενη «αργεντινοποίησης» της Ελλάδας λέγοντας ότι στην Αργεντινή τη δεκαετία του 1990 η μη παρέμβαση στην ισοτιμία του πέσο ήταν λάθος. 

 

Στην Ελλάδα αυτό εξελήφθη, σε συνδυασμό με εκτιμήσεις αναλυτών ότι τελικά η Ελλάδα θα δανειστεί με καπέλο 2% από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (3,5% αντί 1,5%), αλλά και με πληροφορίες ότι σύντομα τα spread θα ξαναπάρουν την ανηφόρα, ως κερδοσκοπική πίεση με τελικό στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα σε τεχνική χρεοκοπία αφού δεν θα μπορεί να δανειστεί. Κάπως έτσι θα κερδίσουν και όσοι (ουκ ολίγοι) έχουν ποντάρει τα (τεράστια) λεφτά τους στην ελληνική χρεοκοπία. 

Τελικός στόχος: Η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, αφού οι κερδοσκόποι και οι αναλυτές προεξοφλούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα στηρίξει την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, στο εσωτερικό της χώρας εξακολουθεί να επικρατεί μια ήδη παρωχημένη αντίληψη, η οποία θεωρεί: 

* Ότι εξακολουθούμε να δίνουμε μάχη κατά των κερδοσκόπων. 

* Ότι το πρόβλημά μας είναι τα επιτόκια δανεισμού. 

* Ότι πράγματι υπάρχει ενδεχόμενο ευρωπαϊκής βοήθειας. 

Όλη αυτή η αντίληψη εδράζεται στο επιχείρημα ότι πράγματι υπάρχει διπλό δίχτυ ασφαλείας για τη χώρα και ότι διεξάγεται μια ανηλεής μάχη μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος. Επειδή υποτίθεται ότι ισχύει το μικτό σχήμα στήριξης της χώρας μπροστά στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας. 

Υποτίμηση της χώρας 

Ποια είναι όμως η ουσία όλου αυτού του παιχνιδιού, που στη χώρα μας γίνεται με όρους εντελώς ξεπερασμένους από την ίδια την πραγματικότητα, η οποία οριοθετείται ξεκάθαρα από την ανεξέλεγκτη δυναμική του χρέους και όχι από το κόστος δανεισμού; Ότι, ενώ στην Ελλάδα πολλοί – σε πολιτικό αλλά και δημοσιογραφικό επίπεδο – εξακολουθούν να θεωρούν ότι υπάρχει ενδεχόμενο παροχής ευρωπαϊκής βοήθειας, όσοι τζογάρουν τα λεφτά τους το έχουν ήδη αποκλείσει. 

Επιπλέον το ίδιο το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν δανείζει με τους όρους του δανειζόμενου ή του όποιου «προστάτη», αλλά με τους δικούς του. Διαψεύδοντας μάλιστα εμμέσως και τους Έλληνες κυβερνητικούς, οι οποίοι λένε παντού πως, σε περίπτωση προσφυγής στο Ταμείο, αυτή θα γίνει χωρίς πρόσθετα μέτρα. 

Αλλά και όσοι γνωρίζουν τα στοιχειώδη της λειτουργίας και της πολιτικής του ΔΝΤ ξέρουν ότι η χώρα, όταν πέσει στα χέρια του, θα πάει ολοταχώς για υποτίμηση, την οποία κυμαινόμενες εκτιμήσεις υπολογίζουν σε ποσοστά από 30% έως 50%. Πώς θα επιτευχθεί η υποτίμηση; Μόνο δύο είναι οι διαθέσιμοι τρόποι: είτε με αλλαγή νομίσματος (επιστροφή στη δραχμή με ισοτιμία πολύ χαμηλότερη αυτής με την οποία μπήκαμε στην ΟΝΕ) είτε με ανάλογη υποτίμηση σε ονομαστικό επίπεδο μισθών, άρα και τιμών. 

[Δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι πλέον και στις μεγάλες ελληνικές εφημερίδες υπάρχουν πλέον άρθρα τα οποία επικαλούνται διεθνείς οικονομολόγους που μιλούν για επιστροφή στη δραχμή ακριβώς επειδή η υποτίμηση του ευρώ είναι αδύνατη. Με επιχείρημα την άμβλυνση των συνεπειών της «σταθεροποίησης», αλλά και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας]. 

Για να συνοψίσουμε έως εδώ: 

* Ποιο είναι το εμπόδιο που διαπιστώνουν το ΔΝΤ και οι αναλυτές; Το σκληρό ευρώ. 

* Ποια είναι η λύση; Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. 

* Ποιος έχει προαναγγείλει την έξοδό της από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα; Η Γερμανία, αφού αυτή έχει βάλει θέμα εξόδου από την ευρωζώνη για όσους δεν συστηματικά παραβιάζουν τα δημοσιονομικά κριτήρια. 

* Συνεπώς ποιο είναι το μοναδικό πολιτικό επίδικο; Όχι βεβαίως το αν η Ελλάδα θα καταλήξει στη θανάσιμη αγκαλιά του ΔΝΤ, αλλά ποιος θα το χρεωθεί. Και στην προκειμένη περίπτωση η προσπάθεια της Γερμανίας είναι να το χρεωθεί η ελληνική κυβέρνηση. Η οποία, παρεμπιπτόντως, έκανε τα πάντα για να πείσει ότι ζητάει από την Ευρώπη μόνο πολιτική στήριξη για να πολεμήσει τους... κερδοσκόπους. Ότι το μόνο που ζητάει είναι να μπορέσει να δανείζεται φθηνότερα. 

* Ποια ήταν η απάντηση της Γερμανίας; Ότι δίνει την πολιτική στήριξη με τη συμφωνία της 25ης Μαρτίου, αλλά και μια δανειακή καβάντζα από τις χώρες της Ευρωζώνης, μαζί με αυτήν που θα παράσχει το ΔΝΤ. 

Η απάτη με τη συμφωνία «στήριξης» 

Από τότε το παρόν ιστολόγιο είχε πει ξεκάθαρα ότι ο ευρωπαϊκός κουμπαράς δεν ήταν παρά ένα φάντασμα και ότι ο όποιος ευρωπαϊκός δανεισμός θα γίνει με όρους αγοράς, όπως σαφώς αναφερόταν στη συμφωνία. Έλεγε ακόμη ότι, εφ’ όσον ο δανεισμός αυτός θα έπρεπε να συμφωνηθεί σε διμερές επίπεδο, άρα η Ελλάδα θα έπρεπε να διαπραγματευθεί με κάθε χώρα χωριστά, οι εταίροι μας ενδεχομένως θα μας δάνειζαν ακριβότερα και από τις τιμές της αγοράς. 

Γιατί; Διότι, απλούστατα, θα προσφεύγαμε σε αυτά τα κονδύλια ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία, όταν δηλαδή δεν θα μας δάνειζε κανείς άλλος. Άρα ο υποψήφιος δανειστής θα ζητούσε τη μάνα του και τον πατέρα του σε επιτόκιο για να μας δώσει παράταση μερικών εβδομάδων πριν οριστικά καταλήξουμε στο ΔΝΤ. 

Τι έλεγαν τότε ο Παπακωνσταντίνου και τα παπαγαλάκια του στο εσωτερικό της χώρας; Ότι θα πρόκειται για δάνεια με επιτόκιο το οποίο θα προκύπτει ως συνδυασμός των επιτοκίων που θα ζητούν οι «αγορές» από την Ελλάδα και του μέσου επιτοκίου δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης. Τερατώδες ψέμα, το οποίο καταρριπτόταν από μια απλή ανάγνωση της συμφωνίας. 

Αποτέλεσμα; Η Ελλάδα όχι μόνο δανείζεται εξ ίσου ακριβά μετά τη συμφωνία, αλλά, χάρη στους ασύλληπτα ερασιτεχνικούς χειρισμούς της κυβέρνησης, για τους οποίους και στο εσωτερικό της πλέον υπάρχει γκρίνια, βγάζει στην αγορά ομόλογα τα οποία δεν θέλει κανείς. 

Ακόμη χειρότερα: Ήδη δυο μέρες μετά την έκδοση του επταετούς ομολόγου που πουλήσαμε στις 29 Μαρτίου, το ομόλογο αυτό κατέγραφε πτώση αξίας και άνοδο επιτοκίου. Άρα όσοι το αγόρασαν έχαναν ήδη λεφτά κι αυτό προδιαγράφει ακόμη μεγαλύτερα ασφάλιστρα κινδύνου και υψηλότερα επιτόκια σε επόμενες εκδόσεις. 

Ποιος θα χρεωθεί τη λέζα; 

Την ίδια ώρα βεβαίως που η Γερμανία επιχειρεί να χρεώσει στην Ελλάδα τη βέβαιη προσφυγή της στο ΔΝΤ, τόσο το ΔΝΤ όσο και τα αμερικάνικα ΜΜΕ επιχειρούν να χρεώσουν τη Γερμανία γι’ αυτή την εξέλιξη. Οι ίδιες εφημερίδες και ηλεκτρονικά ΜΜΕ των ΗΠΑ που, την επομένη της συμφωνίας της 25ης Μαρτίου, πανηγύριζαν επειδή το ΔΝΤ έβαλε πόδι για τα καλά στην Ευρωζώνη μέσω της Ελλάδας, τώρα τονίζουν παντί τρόπω ότι η Γερμανία και η Ευρώπη πρέπει να στηρίξουν την Ελλάδα. 

Είναι χαρακτηριστικό το δευτεριάτικο δημοσίευμα των γερμανικών Financial Times, το οποίο παρουσιάζει τη Γερμανία να υπαναχωρεί από τη συμφωνία της 25ης Μαρτίου επειδή οι Φρίτσηδες λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να δανειστεί από τις χώρες της Ευρωζώνης με επιτόκιο αγοράς. Δηλαδή τι διαφορετικό έλεγε η συμφωνία, από το οποίο υπαναχωρούν οι Γερμανοί; 

Στη δε Αθήνα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσιεύει το portal Sofokleous 10, οι κυβερνητικοί είναι έξαλλοι με την «υπαναχώρηση» της Μέρκελ. Δείτε και το απίστευτο επιχείρημα για την οργή της ελληνικής κυβέρνησης: 

«Όλοι οι ηγέτες, της καγκελαρίου Μέρκελ περιλαμβανομένης, είχαν συμφωνήσει με το βασικό επιχείρημα του Έλληνα Πρωθυπουργού, πως τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας είναι αδικαιολόγητα υψηλά εξαιτίας κερδοσκοπικών κινήσεων και πως, αν η χώρα συνεχίσει να δανείζεται με τέτοιο κόστος, οι πρόσθετες δαπάνες τόκων θα εξανεμίσουν ό,τι θα εξοικονομηθεί με την εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας». 

Για το ίδιο το κείμενο της συμφωνίας ούτε λέξη! Προφανώς, το Ανεμογκάστρι δεν είναι ούτε πιο έγκυρο από τους Financial Times ούτε πιο αρμόδιο από την κυβέρνηση. Απλώς στις 25 Μαρτίου και την επομένη έγραφε το αυτονόητο, το οποίο προέκυπτε ξεκάθαρα από τη συμφωνία... Ήταν δε τόσο ξεκάθαρο, ώστε, λίγες μόνον ώρες πριν από αυτή τη συμφωνία, το ιστολόγιο αυτό προέβλεπε σχεδόν με ακρίβεια τι θα γινόταν το ίδιο βράδυ στη σύνοδο κορυφής! Μια ματιά στα κείμενα εκείνων των ημερών αποδεικνύει ότι κάποιοι μας δούλευαν τότε και συνεχίζουν να μας δουλεύουν και σήμερα...