Το εργοστάσιο κεραμεικών του Luigi Zanon, ιδρύθηκε το 1980, κατά την στρατιωτική δικτατορία. Χτίστηκε σε δημόσια γη και με δημόσια κονδύλια.
Το 2001 όμως, κατά την μεγάλη οικονομική κρίση της Αργεντινής, αποφασίζει να κλείσει, αφήνοντας τους εργάτες με πολλούς μισθούς απλήρωτους.
Οι εργάτες καταλαμβάνουν το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο και το θέτουν σε λειτουργία. Ο πρώην ιδιοκτήτης, δεν παρουσιάζει αντίσταση και έτσι ξεκινάει η αυτοδιαχείριση του εργοστασίου χωρίς προϊσταμένους και managers, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά, σε εργατικά συμβούλια.
Ένα τολμηρό πείραμα που επιχειρήθηκε μέσα απ'την απόγνωση των εργατών, καταλήγει επιτυχές. Ένα χρόνο αργότερα η Αργεντινή βγαίνει απ'την κρίση, και το εργοστάσιο είναι κερδοφόρο, όμως ο παλιός ιδιοκτήτης, Luigi Zanon, προσπαθεί να το ανακτήσει, με νόμιμους και παράνομους τρόπους.
Αυτό είναι ένα ντοκυμαντέρ για την Zanon, ή όπως αποκαλείται σήμερα, FaSinPat, δηλαδή "εργοστάσιο χωρίς αφεντικά".
Ελληνικοί υπότιτλοι: TRiSTERO
Μέρος 2ο: http://www.youtube.com/watch?v=ceIsyB...
ευχαριστώ που το ανέβασες
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα απο το βίντεο βγαίνουν πολλα συναισθήματα και απλές σκέψεις... με συγκίνησε το πείσμα και η δύναμη αυτών των ανθρώπων, η αλληλεγγύη που αναφέρει σε κάποιο σημείο που έδωσαν οι ρακοσυλέκτες στους φτωχούς ιθαγενείς, το ότι βλέπεις πως σε ένα εχθρικό περιβάλλον μπορούν οι άνθρωποι να κατακτούν ξανά την χαμένη μας ανθρωπιά, τον αυτοσεβασμό και την περηφάνεια...ότι μας κλέβουν τα αφεντικά δηλαδή και μας δίνουν ως αντάλλαγμα τα καθρεφτάκια τους...τα "προιόντα" τους...και την βάζω σε εισαγωγικά την λέξη γιατί το προιόν αποκτά νόημα και αξια όταν απελευθερώνει τις δημιουργικές ικανότητες της κοινωνίας καλύπτοντας ταυτοχρονα τις ουσιαστικές ανάγκες της. Τότε είναι προιόν που ενσωματώνει μέσα του το μεράκι και την αγάπη της εργασίας του απλού ανθρώπου.Δείτε πως στα πλακάκια, αυτά τα τιποτένια για τον άνθρωπο της δύσης πλακάκια βάζουν τα σχέδια και τα σύμβολα των ιθαγενών και τα σηματοδοτούν με ένα άλλο περιεχόμενο: αυτά που παράγουμε είναι δικά μας, από τα δικά μας χέρια για την δική μας κοινωνία με τις δικές μας παραδόσεις και την δική μας ταυτότητα
Δείτε πως ο κάθε εργάτης έχει πλήρη εικόνα του εργοστασίου, δεν είναι πια συμπλήρωμα των μηχανών, αναλώσιμο του κεφαλαίου των αφεντικών
Άρωμα ίσως από αυτό που έλεγε ο Μαρξ απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων...
Ανώνυμος-Κώστας :)
...συνέχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήαν το βρεις ενδιαφέρον δημοσίευσε κι αυτό http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=124499
ο ανωτέρω ανώνυμος
Γεια σου Κωστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νοιωθω ετσι οπως τα περιγραφεις. Τι απεγινε στη συνεχεια το εργοστασιο; Μου φαινεται ηρθε ο ιδιοκτητης και το ξαναπηρε πισω, σε κατασταση κερδοφοριας πλεον...
Το βιντεο το ανεβασα, γιατι μολις χθες ειχαμε μια συζητηση για το τι θα μπορουσαν να κανουν και οι δικοι μας απολυμενοι εργατες στο Λαναρα και στην Ελιτ...
Να τι θα μπορουσαν να κανουν! Και στη Δ. Μακεδονια υπαρχουν πολλοι απολυμενοι και κλειστα εργοστασια
παραδόξως το κέρδισαν και νομικά πλεον:)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://indy.gr/newswire/argentin-i-biomi3c7ania-zanon-oristika-stoys-ergazomenoys
Υπάρχει επίσης το πιο γνωστό ίσως προηγούμενο της κατάληψης του εργοστασίου Forja που γυρίστηκε ντοκυμανταιρ από τον Avi Lewis και την Naomi Klein (The Take)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://thetake.org/index.cfm?page_name=synopsis