Profits, commodities and debt
Buttonwood's notebook Mar 22nd 2010
Μετάφραση by CYNICAL
Αν χρειάζεστε μια εξήγηση σχετικά με το γιατί υπάρχει τέτοια απογοήτευση από τους πολιτικούς και στις δυο όχθες του Ατλαντικού δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στους πίνακες που συνέταξε ο Dhaval Joshi του hedge fund RAB Capital. Η παρατηρούμενη ανάκαμψη έχει ευνοήσει πολύ τις εταιρίες και καθόλου τους εργαζόμενους.
Στις ΗΠΑ ο Joshi υπολογίζει ότι το εθνικό εισόδημα έχει ανέβει στα $200 δις από τη χειρότερη στιγμή της ύφεσης, το Μάρτιο του 2009. Τα εταιρικά όμως κέρδη την ίδια περίοδο έχουν ανέλθει κατά $280 δις, ενώ οι μισθοί ελαττώθηκαν κατά $90δις. Κάποιος πρέπει να γυρίσει πίσω στο 1950 για να βρει κέρδη που ξεπερνούν τους μισθούς σε απόλυτες τιμές. Αλλά ακόμα και τότε η διαφορά ήταν σε πολύ μικρότερη κλίμακα.
Στη Βρετανία το εθνικό εισόδημα ανέβηκε κατά $27 δις στα τελευταία δυο τέταρτα του προηγούμενου χρόνου, τα κέρδη ανέβηκαν κατά $24 δις, και οι μισθοί μόνο κατά $2δις.
Το κλειδί της διαφοράς μεταξύ Αμερικής-Βρετανίας είναι ότι στην Αμερική η παραγωγικότητα ήταν μεγαλύτερη της Ευρωπαϊκής για το λόγο ότι μπορούσε να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους κατά πολύ περισσότερο. Θεωρητικά είναι καλό οι πόροι, και της εργασίας συμπεριλαμβανομένης, να ανακατανέμονται σε πιο παραγωγικές χρήσεις. Θα ήταν εντάξει αν οι εργαζόμενοι μπορούσαν να βρουν γρήγορα δουλειά σε νέες δυναμικές επιχειρήσεις, ή επανεκπαιδεύονταν, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι συμβαίνει έτσι.
Η συνέχεια και το πρωτότυπο από τον Economist, εδώ.
Κάναμε τον επιχειρηματία κομβικό σημείο του νοητικού συστήματος μας και υιοθετήσαμε τη θεώρηση ότι το κέρδος του επιχειρηματία θα φέρει νέες επενδύσεις δουλειές θέσεις εργασίας εισοδήματα και αύξηση του ΑΕΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ανεχτήκαμε την υπερεκμετάλλευση του εργαζομένου για ένα κομμάτι ψωμί αλλά και τις μη παραγωγικές επενδύσεις που έχουν ως μοναδικό σκοπό το εκτός ορίων κέρδος.
Θα μπορούσαμε εναλλακτικά να διασπείρουμε τον υπάρχων πλούτου σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους-καταναλωτές στην βάση της οικονομικής πυραμίδας και να δημιουργήσουμε αγοραστική δύναμη, ζήτηση, παράγωγη, πλούτο, θέσεις εργασίας, εισοδήματα ,αύξηση του ΑΕΠ νέο πλούτο και πάλι από την αρχή σε ένα συνεχές ελεγχόμενα ανοδικό κύκλο.
Με αυτό τον τρόπο ο επιχειρηματίας η επιχείρηση η τράπεζα θα ήταν εργαλείο παραγωγής αγαθών και αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου.
Και τα δυο είναι καπιταλισμός και είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε ποιον δρόμο θα πάρουμε
Το σύνθημα "την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία' ή το "You Pay Your Crisis" κατά ένα τρόπο συνεχίζει να πορεύεται στην πρώτη θεώρηση του καπιταλισμού που αναφέρεται παραπάνω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι μοιαζει να χτυπά το σύμπτωμα την ασθένειας και όχι την αιτία.
Στην δεύτερη θεώρηση η πλουτοκρατία (παράγωγο του καπιταλισμού και ζητούμενο για όλους) θα είχε ως μοναδική αποστολή να παράξει καταναλωτικά αγαθά και να αποδώσει στο κράτος τους καταναλωτικούς φόρους που μαζεύει.
Φόρους τους οποίους το κράτος θα μετέφερε εκ νεου προς τα κάτω μέσα από Δημόσια έργα και μεροκάματα στους καταναλωτές.
λεμε τωρα
καλημερα papaioannou,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο "you pay your crisis" αποτελει συνθημα που υπαγορευεται απο τη συγκυρια και οχι συμπύκνωση συγκεκριμενων πολιτικων θεσεων του βλογ.
θελουμε να γινει βημα διαλογου και καταθεσης αποψεως πανω στο σημερινο προσωπο του νεοφιλελευθερισμου , το μελλον του, το μελλον της χωρας και πολλα άλλα!
Οπως σωστα επισημαινεις, η αβαρια προς τις επιχειρησεις διεθνως, μεσω φορολογικών ελαφρυνσεων και ελαστικοποιησης της εργασιας, ανοιξε την ψαλλιδα της ανισοτητας και οσα κερδη ειχαν αποκομισει οι εργαζομενοι, τωρα τους τα πηραν πισω. Ουτε και οι θεσεις εργασιας αυξηθηκαν, παρα με δημιουργικά ωραιο τροπο...
Πολύ χρήσιμο το άρθρο αυτό. Επίσης δεν ξέρω τι ποσοστό ανόδου του ΑΕΠ καταγράφεται από την άνοδο των αγορών. Γιατί πλέον χωρίς τις αγορές δεν μπορεί τίποτα να εξηγηθεί με απλά οικονομικά. Από τον Μαρ 2009 ξεκίνησε η ανάκαμψη των αγορών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης πολύ σημαντικό είναι ότι υπάρχουν πλέον ιδιωτικές εταιρείες που δανείζονται πιο φτηνά από το Αμερικανικό δημόσιο! Κάτι που δείχνει ότι η πολιτική του paper money που ακολούθησαν τα αμερικανάκια δεν μπορεί να συνεχιστεί στο άπειρο.